Poreklo prezimena, selo Pridvorica (Bojnik)

Poreklo stanovništva sela Pridvorica, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pridvorica je čisto ravničarsko selo, podignuto na obalama Puste Reke, koja u ovom delu pustorečke kotlinice nonšalantno teče i pravi meandre po niskom i vodoplavnom zemljištu. Nalazi se na glavnom putu koji od Leskovca vodi za Bojnik, a između sela Đinđuše na istoku i Dragovca na zapadu.

Tip sela.

Pridvorica je naselje zbijenog tipa. Podeljena je na mahale: Šumanska, Panjevačka, Đačka, Murdžina i Prekorečka-Hrvati.

Ime sela.

Toponim Pridvorica je starog datuma i potiče iz perioda organizovane srpske države na feudalnim osnovama. Pridvorica može da označava imanje pri vlasteničkom dvoru a isto tako i zaselak pri istom (dvoru). Slučaj sela Pridvorice ne bi bio izolovan, već nešto što je u srpskom srednjem veku, u doba Nemanjića, bilo redovna pojava.

Vode.

Pridvorica leži na obalama Puste Reke. Osim ovog glavnog vodotoka čitave kotlinice, na zapadnoj periferiji sela teče rečica Đak-Bace, koja se odmah ispod sela uliva u Pustu Reku. Seoski Potok je vodotok koji sabira atmosfersku vodu sa bregova iz pravca Nove Topole. Kod naglih padavina izliva se po selu i plavi put Leskovac – Bojnik, jer propust ispod puta nije kadar da primi veliku masu vode. Valja pomenuti i Panjevački Potok, na granici između đinđuškog i pridvoričkog atara, koji seče put Leskovac – Bojnik kod „bele ćuprije“.

U ovom selu su izdanske vode blizu površine tako da se lako kopaju bunari.

Postanak sela i prošlost.

Pridvorica je staro srpsko selo, koje svoj srpski etnički karakter nije izgubilo ni za vreme Turaka. Pominje ga Mihajlo Lukarević, gde je imao svoje dužnike – nekog Radotu i nekog Batotu.

Pridvoricu pominje i Fon Han u svom putopisu od Beograda do Soluna i kaže da je ovo selo 1858. godine imalo 18 srpskih (Han kaže bugarskih) i tri albanske kuće.

Prvi srpski putopisac Mita Rakić u svojoj studiji o Novoj Srbiji, zabeležio je o Pridvorici ovo: „Ima jedna crkvica, kojoj je oltar do pola srušen, a dotle ima dve stope visok zid. Bile su dve priprate, prva 6 a druga 8 koraka duga i 6 koraka široka. Zidana je više kamenom nego tuglom. U oltaru, na desnoj strani, vidi se nešto malo od jednog lika, ispod kojega jedno SvT. Pre pedeset godina crkva je, kažu, bila čitava, pa su je onda Arnauti srušili“.

Sadašnja crkva u Pridvorici podignuta je 1899. godine. Istočno od crkve i sada se jasno uočavaju temelji stare crkvice, verovatno one koju je opisao Mita Rakić. Jugozapadno od crkve je crkveni konak od tvrdog materijala, ali napušten. Zidan je za vreme sveštenikovanja u ovoj crkvi Vase Popovića, koji je ubijen da Duhove 1932. godine iz politčkih motiva..

Nedaleko od pridvoričke crkve je seosko groblje. Na nekoliko metara od crkve, na jugoistočnoj strani, ograđen metalnom ogradom, stoji spomenik dvojice Milićevića-Hercegovaca – braće Obrena i Đoke. Kao dobrovoljci su došli iz Amerike da ratuju protiv Austro-Ugarske i u dva dna obojica poginuli u borbama na Ceru 1914. godine.

Zemlje i šume.

Zemljište atara sela Pridvorice zahvata prostor od 774 hektara. od toga pada na oranice i bašte 524 hektara, voćnjake 8, vinograde 21, livade 101, pašnjake 36 hektara, pod šumom 50 dok je neplodno 34 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Suve Livade, Balaban, Pod Lojze, Pod Vinogradi, Dubrava, Alimovo, Lovo, Vrbak, Penjevac, Strana, Goli Rid, Grujin Potok, Ašanke, Jezero-Jezerke, Ograđa, Poljske, Polje, Hektari, Batlak, Kod Vodenice-Dugačke Njive i Umišteurvina.

Poreklo stanovništva.

Pridvorica spada u red onih malobrojnih sela čije stanovništvo ne opada, već je u blagom porastu. Tako je ovo selo 1953. godine imalo 910 stanovnika; 1961. – 939 a 1971. – 982 stanovnika. Razlog ovome je plodnost zemlje i dobre saobraćajne prilike sela, koje omogućavaju stanovništvu prosperitet. Seoske kuće su često lepe i okrečene živim bojama.

Sada u Pridvorici žive ovi rodovi:

-Ilići-Vekinci su starosedeoci.

-Smiljkovići-Vekinci su starosedeoci.

-Krstići su starosedeoci.

-Stankovići-Šilovci su doseljeni iz Šilova.

-Mitići ne znaju za svoje poreklo.

-Mitrovići-Bunardžije (valjda su kopali bunare) su doseljeni iz Klajića.

-Stojanovići-Gegljanci su naseljeni iz Geglje.

-Stamenkovići-Krivošici su doseljeni iz Pustog Šilova.

-Stevići-Krivošici su iz Pustog Šilova.

-Jankovići su doseljeni iz Pustog Šilova.

-Jovići su iz Pustog Šilova.

-Petkovići-Kušlje su iz Klajića.

-Markovići-Vekinci su starosedeoci.

-Vukići su nepoznatog porekla.

-Đorđevići-Svadbari su doseljeni iz Klajića.

-Stojičići-Šopovi su iz Crvene Jabuke.

-Cenići su doseljeni iz Bošnjaca.

-Ivkovići su nepoznatog porekla.

-Ratkovići su iz Plavca.

-Ristići-Govgalje su doseljeni iz Klajića.

-Arsići su nepoznatog porekla.

-Kurtović Sele (Rom) je doseljen iz Bojnika.

-Milenkovići-Gegljani su došli iz Geglje.

Zanimanje stanovništva.

Glavno zanimanje je zemljoradnja. Seje se pšenica i mali raži. Kukuruzom, uz pšenicu su najviše posejane površine. Krompir samo za domaće potrebe. Vinova loza – isto.

Od stoke čuvaju goveda. U proseku po dve krave. Ima nešto i ovaca.

Ne računajući mlade Pridvoričane koji idu u pečalbu van sela u toku leta, u samom selu su registrovane ove zanatske radnje: šest stolara, jedan molef i farbar, tri zidara-fasadera, jedna limar – ukupno 11 zanatlija.

Pridvoridca ima četvorogodišnju osnovnu školu kao istureno odeljenje osnovne škole u Bojniku. Na celoj teritoriji Puste Reke ova škola ima najlepše uređenu školsku sredinu, zahvaljujući upravitelju škole Drašku Krstići i njegovoj supruzi, učiteljici Radi.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.