Poreklo stanovništva sela Jagnjilo, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Jagnjilo leži u gornjem delu sliva Lepenice, leve pritoke Južne Morave. Pojedini delovi Jagnjila nalaze se na zemljištu visokom od 800 do 1000 metara. Okolna sela su: Srneići Dol, Brestovo, Solačka Sena i Ravna Reka.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca i tri bunara. Kladenci nose ove nazive: Žuto Kamenski, Pešinski, Donjo Mahalski i Rajićeva Padina.
Zemlje i šume.
Topografski nazivi potesa su: Gradište, Mrtvica, Vodnodolski Čukar, Garište, Pobijen Kamen, Bojin Del, Ložište, Šopsko, Lazove, Gola Garina, Preslop, Selište, Kućište i Plemljište.
Tip sela.
Jagnjilo je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale, koji nose ove nazive: Donja Mahala ili Linguri, Žuto Kamenci, Pešini ili Selo, Maćanci i Kriva Kruška. U svakoj mahali uglavnom žive prrredstavnici jednog roda.
Jagnjilo je 1952. godine imalo ukupno 57 domaćinstava.
Postanak i ime sela, starine i prošlost.
Gradište je uzvišenje visoko 882 metra na granici sa Ravnom Rekom, Brestovom i Kapacunom. Ono je pomenuto u opisu sela Ravna Reka. Po pričanju zabeleženom u Jagnjilu, ovaj kraj su jednom napali Voštani. Od njih se narod krio po šumama („od Voštani bežali“), a neki su se radi odbrane povukli u Gradište. Tada su iz tvrđave izašle plovke u reku, te su na taj način napadači otkrili tajni ulaz za utvrđeno naselje i na taj način ga osvojili. U podnožju Gradišta do reke je crkvište Sv.Đorđa. Tu su meštani, prilikom kopanja, nalazili: krstove, crkvene zidove sa živopisom a bilo je delova natpisa. Drugo crkvište u Jagnjilu postoji u sadašnjem južnom delu sela kod groblja. Tu ima slabih ostataka od zidova.
Selište je mesto kraj seoskih kuća na severnoj strani. Tamo „bilo srpsko selo neki put“. Od starog naselja u njivama i livadama nalaze se „duvarine“ i groblje. Kako se navodi u legendi, jednom o Vaskrsu stanovnici iz ovog i iz susednih srpskih naselja – Kukavice, Brestova i dr – otišli su na saboor u leskovačko selo Čukljenik. „Ali se tamo Srbi potrli od čume“. Tada je propalo staro selo u Jagnjilu i naselja koja su ležela na selištima u sadašnjim okolnim selima po masivu Kukavice. Od tada, zbog žalosti, nastalo je i ime pomenute planine.
Današnje Jagnjilo osnovali su srpski doseljeni rodovi. To je bilo na početku XIX veka. Najpre se doselio rod Žuto Kamenci – predak deda Đorđe. Posle njega doselili su se Deda Pešinci i Maćanci. Prilikom osnivanja naselja zemlja Jagnjila bila je ničija i većinom obrasla u šumi – „bilo pustelija“. Najstariji deo današnjeg naselja bio je u mahali Selo. Odatle su se stanovnici „razbili“ i osnovali posebne mahale – „koj kude mogao uhvatio mesto i tu živi i danaske“.
Do početka ovog veka severni stariji deo sela zvao se Jagnjilo a južni mlađi deo zvao se Babin Nos. Oba ova naselja upotrebljavali su se kao dva imena za selo. Danas je prvo ime preoovladalo. Naziv Jagnjilo, neki navode, da je postalo po tome što su tu ranija napasala ašanska (vlaška) jagnjad.
Seoska slava je Spasovdan. Toga dana se priređuje sabor kod krsta.
Poreklo stanovništva.
U selu žive ovi doseljeni rodovi:
-Žuto Kamenci, Jovanjdan i Nikoljdan. Pravi Žuto Kamenci, koji potiču od deda Đorđija, su izumrli. Ovi potiču od „prizetka“ doseljenog iz sela Mijakovca u Poljanici. Pored kuće imali su veliki žuti kamen i po tome dobili ime. Osnivač današnjeg roda je Stojan, ded živih stanovnika: Petar, 76 godina – Milan – Stojan. U Poljanici su slavili Nikoljdan a od tazbine je preuzeo i slavu Jovanjdan. Žuto Kamenci do skoro su bili veliki stočari; mleko sa trla prenosili su u kotlima i mutili u kacama.
-Deda Pešinci ili Palančani, Jovanjdan i Nikoljdan, su poreklom iz okoline Krive Palanke. Osnivač roda je deda Đorđe, doseljen pre oko 135 godina: Nikola, 45 godina – Petko – Džiko – Petko – Đorđe. Neki deda Ilija imao je mnogo stoke, od kojih je bilo preko 60 jarčeva. Pešinci i danas važe za dobre stočare – svaka njihova kuća ima 30 do 80 ovaca.
-Kedovci, Jovanjdan su „krv od roda Deda Pešinci“.
-Maćanci, Nikoljdan, su doseljeni iz sela Maćane „na kude manastir Sv. Otac (Prohor Pčinjski)“. U ovom rodu bio je predak deda Stojan, koji se najpre doselio, moguće je iz Gornje Pčinje.
-Linguri, Jovanjdan, su doseljeni iz susednog Brestova. I tamo su bili odnekuda doseljeni. Neki predak u ovom rodu bio je udovac pa otišao u okolinu Leskovca i odatle doveo za ženu Ciganku koritarku. Ovde je imala četiri sina. Po njoj su dobili prezime Linguri.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)