Poreklo stanovništva sela Barbarušince, Grad Vranje – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Vranjska Pčinja“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Barbarušince je na desnoj strani Barbarušinske i ne levoj strani Lukovske Reke, odnosno na obema stranama Barbarušinskog Rida, koji se pruža između obe pomenute reke. Kuće su raspoređene većinom u grupicama i to na desnoj strani Barbarušinske Reke; sa obe strane Dunđerskog Dola, koji se u početku zove Pojatište; u početku a na levoj strani Krivićskog Dola; na levoj strani Stankovske Doline; na levoj strani jednog bezimenog dola; iznad starog Selišta; sa obe strane bezimenih dolova i na mestu zvanom Lisina i Barje. Na levoj strani Lukovske Reke kuće su na mestima zvanim Obršina i Drenje.
Kuće su bliže ridu nego reci: strane su dolina, naročito leva strana doline Lukovske Reke, većim delom pod šumom.
Vode.
Glavniji izvori sa kojih se koristi voda za piće su: Krivić, Bulina, Češma, Drenje i dr. Osim toga voda za piće se uzima i sa potoka. U selu postoji izvor Lekovita Voda u Jockinoj Dolini, na desnoj strani Barbarušinske Reke. Leči rane i očne bolesti.
Zemlje i šume.
Izuzev po koju njivu oko kuća sve ostale su na Barbarušinskom Ridu, na mestima zvanima: Mali Virovi, Obršina, Sama Buka, Dve Buke, Dafina, Rusalijsko Dubje, Bulina Češma, Tri Buke, Ramnište, Krivić, Kriva Padina, Kitke, Pojatište, Oraščići, Vinograd i dr. Pomenuta mesta su udaljena od kuća od 5 minuta do jednog sata hoda.
Malo paše imaju pojedinci na mestima zvanim: Lisina, Barje, Ramnište, Obršina i Drenje.
Sva je šuma po stranama dolina Barbarušinske i Lukovske Reke, na mestima: Barje, Lisina, Obršina, Drenje i dr.
Selo ima zajedničku pašu i šumu na mestim zvanim: Samsur, Dostinski, Čukar, Pudarica i Dlga Rdina. Blizu sela je i, po pričanju, ostala od predaka kao i sva ostala zemlja.
Tip sela.
Ovo selo je razbijenog tipa, ali nema ma(h)la, već su kuće u grupicama a po negde su kuće usamljene. Te su grupice međusobno udaljene od 5-10 minuta hoda, kuće su u grupama međusobno udaljene 30-40 koraka a negde i od 100-150 koraka.
Prezimena stanovnika su: Dunđerci, Bojinci, Stajovčani ili Pavlovci, Stankovci, Vodeničarci, Pešinci, Jankerovci, Dejanovci, Anđelkovci, Rišinci, Đorđijani, Banjčani, Cvetanovi, Carevi, Brezovkini, Stojanovci, Jančini i Baba-Petkaninci.
U selu ima ukupno oko 50 kuća a u pojedinim grupama od dve do šest.
Starine u selu.
„Selom“ se zove mesto, gde je najpre bilo selo današnjeg Barbarušinca; ono je u zaklonu, na omanjoj zaravni, levo od Krivićske Doline, desne pritoke Barbarušinske Reke. Pričaju, kad je selo bilo na ovom mestu pre 80-90 godina, gora bila velika a po reci su onda ribu lovili, o čemu danas nema ni pomena.
U selu postoji Selište, koje je na desnoj strani Barbarušinske Reke nedaleko od Pešinskih kuća. Tu danas ima zidina, starih voćki (oraha i krušaka), kojih je ranije bilo mnogo više. Pričaju, da je tu bilo selo „golemo, od drug vek“ i da ga je čuma uništila.
Više Selišta postoji Stao Groblje, koje je danas poorano; tu su iskopavali kosture. Blizu njega je i sadašnje groblje.
Na desnoj strani Krivićske Doline, na mestu Crkvištu ima zidina od današnje stare crkve.
Postanak sela i poreklo stanovništva.
I ovo selo je postalo od grupe kuća, od prvoga sela Barbarušinca time, što su se pre 80-90 godina stanovnici razišli na svoja imanja.
Niko od starijih ljudi u selu ne zna koje prvi selo zaselio. Obično kažu, kako je selo Barbarušince „od bab’n zam’n – od pamtivek“. Međutim, ima staraca, koji sigurno znaju, da pre 80-90 godina seljani ovog sela nisu imali veze radi ženidbe ili udaje sa meštanima sela Viševca, jer su smatrali, da su rod, a kad je bilo svadbe u jednom selu „kanili su na svadbu“ stanovnike drugog sela.
Priča se da su kako oba sela, Viševce i Barbarušince, zaselila dva brata, Ariz i Kraguj, koje je doveo spahija od Prizrena. To je bilo najdalje pre 120 godina.
Kraguj je zaselio Barbarušince i od njega vode poreklo ove porodice:
–Dunđerci, Bojinci, Stankovci, Vodeničarci, Jankerovci, Anđelkovci, Rišinci, Đorđijini, Cvetanovi, Carevi, Brezovkini, Stojanovci, Jančini i Baba-Petkaninci, svi slave Aranđelovdan, dakle sve porodice ovog sela izuzev:
-Pešinci, Mitrovdan, čiji je praded došao pre 90-100 godina iz okoline Leskovca, ali se ne zna razlog; spahija ga je primio i naselio i:
-Dejanovci, koji vode poreklo od deda Cvetana, koji je još pre 90 godina došao kao pastorak sa majkom, koja se udala za nekog Dejana, po kome se potomci Cvetana zovu. Cvetan je sa majkom došao iz sela Goločevca (Vranjska Pčinja u slivu Vardara).
Selo je raslo poglavito priraštajem stanovništva, najviše prvog doseljenika a nešto i od ovih poslednjih.
Samo su se po oslobođenju 1878. godine doselili:
-Pavlovci-Šopovi ili zvani Stajovčani, Aranđelovdan, iz sela Stajovca (Vranjska Pčinja u slivu Vardara) zbog turskog zuluma.
Seoska slava je Sv. Jovan
IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Vranjska Pčinja“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)