Poreklo stanovništva sela Halovo, Grad Zaječar – Zaječarski okrug. Prema knjizi Marinka Stanojevića „Crna Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Halovo leži na visoravni udaljenoj dva kilometra od Timoka, sa desne strane. Kroz selo protiče potočić, zvani Seoski Potok, koji leti presušuje i ne nanosi selu nikakve štete. Godine 1935. selo je imalo 323 kuće.
Vode i klima.
Pije se bunarska i izvorska voda. Ima 8 bunara i svi su u Prvoj Mahali a izvori se zovu: Gilovski Izvor, Konak, Didojevski Izvor, Sovat, Selištanski Izvor i Jepurovski Izvor. Izvori su uglavnom na području Seoskog Potoka, jedna česma je na južnoj strani do samog sela a Selištanski Izvor je u Selištu, 400 metara severno od sela.
U selu duvaju vetrovi: košava – sa istoka, severac – sa severa i jugo – sa juga. Selo je na priličnoj vetrometini.
Zemlje i šume.
Zemlja nije osobito rodna, jednim delom i zbog toga što je na višoj nadmorskoj visini. Oranice su na mestima: Bostanje, Bauke, Manastirište, Orbu, Bačište, Bezdanica, Tupan, Blato, Lojzata, Suvat, Pjetre, Staro Brdo, Stubica, Staro Selište, Selište, Ključ, Ključ Kiridžiski, Vodenički Ključ, Čelebija, Četate, Čuka, Ćeramisjko, Ključ ili Vučak, Krajina, Potoci i Put.
Pašnjaka ima na mestima: Bačište, Selište, Lojzata, Bezdanica, Staro Brdo, Čuka, Tupan, Suvat, Bauka, Čelebija, Četate, Pjetre i Manastirište.
Šume su najviše na mestima zvanim: Orbu, Tupan, Bostanje, Bijadžija, Bezdanica, Staro Brdo, Suvat, Manastirište, Čelebija, Selište, Staro Selište i Bačište.
Selo ima salaše u celom ataru.
Tip sela.
Selo je zbijenog tipa. Deli se na tri kraja: Prva Mala na severnoj strani, Druga Mala u sredini i Treća Mala na južnoj strani sela. Krajeve deli Seoski Potok i njegov sporedni krak. Kuće u selu su prilično zgusnute i ušorene.
Niko od meštana na zna ništa pouzdano da kaže odakle ovo ime selu.
Starine u selu.
Na mestu zvanom Četate (na sprskom „utvrđenje“), jugozapadno od sela postoje razvaline nekog gradića iz doba Rimljana. Pored zidina tu se nalazi šljaka od topljenja rude. Kod meštana postoji legenda da je ovde nekada bilo bogato naselje te je bilo napadnuto od nekog naroda sa istoka. I pored pruženog otpora morali su se na kraju povući noću kroz klisuru zvanom Veliki Potok, gde se sada traga za ugljem i rudom srebra.
Postanak sela i poreklo stanovništva.
Priča se da je selo ranije bilo mnogo niže, na mestu zvanom Manastirište, pored Timoka. Tu je stanovništvo stradalo od malarije, jer su okolne baruštine bile pune komaraca ta Halovljani pobegnu na brdo.
Na nekih 500 metara severno od sela nalazilo se nekada čerkesko selo, koje se po dolasku Turaka, raselilo a na 700 metara južno od sela takođe je bilo čerkesko selo čije je stanovništvo, po dolasku Turaka, prešlo u Halovo. Oba mesta se danas zovu Selište.
-Đurlanovska (Stana Radukana) je, po pričanju, najstarija porodica u selu.
U starije porodice računaju se još i:
-Asanovićeva i;
-Mustecovska.
Živalj je uglavnom vlaškog porekla. Ima doseljenika iz Bugarske, zatim iz sela Vražogrnca, koji se sada zovu:
-Srbulovci.
Jedna porodica je doseljena iz Brežana kod Požarevca i oni se zovu:
-Ungurjanovići.
Seoska slave su: Sv.Nikola je crkvena slava i u istočnom delu sela na mestu Zapis; Preobraženje na mestu Vilinsko Brdo zapadno od sela; Zeleni Četvrtak (Žoja Verde) – na mestu Bauka, južno od sela i Petrovdan – na mestu Bačište, jugozapadno od sela.
Groblje je blizu sela, sa zapadne strane.
U ratovima od 1913-1919. godine poginulo je ili umrlo 40 ratnika Halova, ali im nije podignut spomenik jer su sse borili protiv srpske vojske pošto je selo tada pripadalo Bugarskoj.
IZVOR: Prema knjizi Marinka Stanojevića „Crna Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)