Poreklo prezimena, selo Pajazitovo (Aerodrom-Kragujevac)

Poreklo stanovništva sela Pajazitovo, Gradska opština Aerodrom, Grad Kragujevac – Šumadijski okrug. Prema knjigama Todora Radivojevića „Lepenica“ i „Naselja u Lepenici“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pajazitovo je na levoj strani rečice Uglješnice i na okolnim brdima – Velikom Brdu-južnoj i severozapadnoj strani, Grabaru i Kupinjaku.

Vode.

Selo ima pet bunara-izvora i osam kopanih đermova. Svi bunari su u Gornjem Kraju, i to: Panićki Bunar u Panićima kod Kačare ili Starih Podruma, Bunar u Kupinjaku u Stepanovićkoj Mali, Stublina i Češma u Šindri i Bunar na Studenici u Milojevićima.
Uglješnica šteti polja Donjeg Kraja samo kada se mnogo izlije, naročito kada joj, posle veliki kiša, nadođe, dotle suv, potočić koji odvaja Milojevićku od Stepanovćke Male.

Zemlje i šume.

Njive, livade i zabrani su većinom van sela na daljini od 4 kilometra. Ima ih i u samom Pajazitovu između pojedinih krajeva i mahala.
Pajazitovski atar zahvata prostor veličine 1212 hektara. Od toga dolazi na ziratnu zemlju 1182 – njive 968 i livade 214 dok šume ima samo 30 hektara.
U ataru ovih sela svojih imanja imaju samo meštani Velikog Šenja dok Pajazitovci svojih njiva imaju u selu Lužnice.

Tip sela.

Selo se deli na Donji i Gornji Kraj. Gornji Kraj ima tri mahale: Panićku, Milojevićku i Stepanovićku. Donji Kraj ima dve mahale: Ivanovićku i Pavlovićku.

Ime selu.

Postanak imena ovog sela objašnjen je u tekstu sela Mironića*.
* Postanak imena ovog sela, Pajazitova, Velikog i Malog Šenja tumači se u ovom kraju naročitom pričom. Kada je turski car Bajazit upao sa vojskom sa vojskom u Srbiju i došao do Šumadije, on se utaborio na kosi zvanoj Taborište. Pošto je sišao sa te kose zaustavio se u metu Bajazitovo, gde je danas Pajazitovo. Odatle je krenuo dalje i kada je došao u Mironić, tu ga stignu srpski izaslanici, sa kojima je sklopio mir, otuda se najpre mesto a zatim i selo nazvalo Mironić. U čast izmirenja Turci su napravili veliki a Srbi mali šenluk (veselje) na obližnjim mestima, koja su po tome nazvana Veliki i Mali Šenj.
Krajevi su dobili svoje nazive po visini zemljišta na kome se nalaze u odnosu na Uglješicu.
Mahale nose imena svojih glavnih rodova.

Starine u selu.

U selu su dve starine o kojima meštani ništa ne umeju da kažu. To su Crkvina po Glavicom, uz samu Uglješnicu i Crkvinsko Groblje, odmah do Crkvine. Stari ljudi pričaju da je ovde do pre 30 godina bilo kamenih belega po kojima se videlo da je groblje bilo hrišćansko, možda naše iz Srednjeg Veka.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Pajazitovo je osnovano u doba Prvog ustanka, između 1804. i 1810. godine. Najveći broj rodova došao je 1809. godine sa Karađorđem, kada se vraćao sa Sjenice. Posle 1815. godine nije dobilo nijednog doseljenika.
Oba kraja su postala istovremeno, a mahale su osnovane ovim redom: Ivanićka, Pavlovićka, Milojevićka, Stepanovićka i na kraju Panićka.
Pajazitovo se prvi put pominje u Popisniku 1822. godine, zatim kod Vuka u Danici 1827. godine kao Pajazitovo, kod Pirha u Putovanjima 1829. godine kao Pojasitovo (Pojasitowo) i u Gavrilovićevom Rečniku 1846. godine – prema tadašnjem važećem pravopisu.
Kao u Gavrilovićevom Rečniku zapisano je i u Ruskoj Karti 1831. godine, Milenkovićevoj 1850. godine i Dažardenovoj 1853. godine.
Selo je naseljeno samo iz dveju oblasti – Stara Srbija mu je dala 7 rodova i Timog jedan rod.
Svi rodovi dobegli su ovamo u zbegove, bežeći ispred turske najezde i nasilja.

Poreklo porodica.

Redni broj, prezime (ogranci), odakle su doseljeni, Krsna slava:

Doseljeni u periodu od 1804. do 1814. godine.

-566, Arsenijevići (Petronijevići), Sjenica, Jovanjdan.
-710, Ivanovići (Galovići, Vasiljevići, Đorđevići, Janićijevići, Jovanovići, Nikolići, Srećkovići i Rakovići – Rakići), Sjenica, Đurđevdan.
-861, Milojevići (Gajići – Gajovići; Milojevići, Blagojevići – Blažići; Vićentijevići, Rakići – Rakovići; Todorovići i Ćirovići), Sjenica, Jovanjdan.
-924, Pavlovići, Sjenica, Petrovdan.
-927, Panići, Knjaževac, Nikoljdan.
-1007, Ristići, Sjenica, Đurđevdan.
-1047, Stevanovići (Stojanovići i Stepanovići), Sjenica, Nikoljdan.

Ostali podaci o selu.

-Selo je 1903. godine imalo osam rodova u 69 domova u kojima je – 1900. godine – živelo 484 stanovnika. Prilikom popisa 31. decembra 1910. godine ono je popisano zajedno sa Malim Šenjem i Mironićem, te se nije mogao utvrditi broj domova i stanovnika. Na dan 31. januara 1921. godine u njemu je bilo 486 stanonika.
Groblje je u Ornicama, između ovog sela i Mironića.
Seoska zavetina su Mladenci a litija se nosi Drugog Četvrtka po Đurđevdanu.

IZVOR: Prema knjigama Todora Radivojevića „Lepenica“ i „Naselja u Lepenici“. Priredio saradnik Porekla Milodan.