Poreklo prezimena, selo Opornica i zaseok Majnić (Aerodrom-Kragujevac)

Poreklo stanovništva sela Opornica u čijem sastavu je i zaselak Majnić, Gradska opština Aerodrom, Grad Kragujevac – Šumadijski okrug. Prema knjigama Todora Radivojevića „Lepenica“ i „Naselja u Lepenici“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Selo Opornica:

Položaj naselja.

Opornica je na levoj strani rečice Uglješnice, jugozapadno od Beogradskog Druma, nepun čas hoda od Kragujevca prema severozapadu. Seoske kuće su podignute ispod Peskovite Poljane.

Vode.

Selo ima samo jednu živu vodu, Stari Izvor ili Stari Bunar, oko koga su postali prvi zbegovi na krčevini odakle se selo širilo tokom vremena. Kako ovaj bunar nema dovoljno vode za selo Oporničani kopaju đermove, kojih do sada ima šest.
Prilikom vlažnih godina Uglješnica plavi seoska polja u nizini, ali im ne nanosi velike štete.

Zemlje i šume.

Zemlje za obrađivanje i šumarice su oko sela na daljini od tri četvrti časa hoda od krajnjih seoskih kuća. Atar Opornice i njenog zaseoka Majnića ima u prostoru 676 hektara. Od toga dolazi na zemlju za obrađivanje 443 – njive 393 i livade 50 hektara i na šume 235 hektara.
U ataru Opornice i Majnića svojih imanja imaju meštani Desimirovca i Petrovca pa i građani Kragujevca. Oporničani i Majničani nemaju nikakvih imanja u atarima van svoga sela.

Tip sela.

Opornica ima tri mahale. To su kućne grupe Vujadinovića, Kandića i Vučkovića. One su međusobno udaljene od 250 do 300 metara.

Ime selu.

-Meštani pričaju da je ime selu došlo po nekom Jovanu „otporitom“. Ovaj je imao devet sinova i često se sukobljavao sa Turcima zbog njihovih zuluma. U tim sukobima on im se jako odupirao, davao im otpora pa su ga nazvali Jovan „otporiti“, a odatle je postalo ime Otpornica a tokom vremena Opornica.
Mahale se zovu po prezimenima glavnim rodovima u njima.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Selo je zasnovalo u vreme Kočine Krajine, odnosno pre 115 godina. Osnovala su ga dva roda, Vujadinovići i Kandići, koji danas u Opornici imaju 17 domova, što je skoro polovina od ukupnog broja.
Selo je najpre upisano u Upisnik 1818. godine, zatim u Naznačeniu 1819. godine, Popisniku iz 1822. godine kao Opornica maala, odnosno mahala. Vuk i Pirh ga ne pominju. U Gavrilovićevom Rečniku piše pravilno, Opornica.
Selo je poraslo skoro u podjednakoj meri razgranjavanjem rodova i novim doseljavanjem. Za vreme Prvog ustanka dobilo je samo jedan rod a posle 1815. godine ovamo je došlo 9 rodova.
Oporničani su poreklom iz osam oblasti. Iz Lepenice su došla 4 roda, Kosova -2, a po jedan rod iz Toplice, Gruže, Resave, Starog Vlaha, Bugarske i Stare Srbije.
U zbegove je u Opornicu došlo četiri roda, na kupljeno imanje -4, posinak, na ženino imanje, sluga, dunđer i na ženino imanje.
Poreklo porodica.

Redni broj, prezime (ogranci), odakle su doseljeni, Krsna slava:

Doseljeni u periodu od 1788. do 1803. godine.

-269, Vujadinovići (Vujadinovići, Milanovići, Milenkovići i Radivojevići), Priština, Sv. Petka.
-345, Kandići (Kandići, Miljkovići, Vilipovići i Milojevići), Priština, Sv. Petka.

Doseljeni u periodu od 1804. do 1814. godine:

-630, Vučkovići (Nikolići), Kuršumlija, Đurđic.

Doseljeni u periodu od 1822. do 1903. godine:

-1171, Radivojevići, Javor (užičko-moravički okrug), Nikoljdan.
-1349, Milovanovići (Slavkovići), Resava, Jovanjdan.
-1497, Miljkovići (Živići), nepoznato (Cerovac), Sv. Petka.
-1603, Nedeljkovići, Peć, Stevanjdan.
-1714, Jocići, nepoznato (Jovanovac), Jovanjdan.
-1776, Jovanovići, Trn. Klisura (Bugarska), Sv. Petka.
-1885, Živkovići, nepoznato (Lužnice), Đurđic.
-2131, Slavkovići, nepoznato (Lužnice), Sv. Gligorije.

Ostali podaci o selu.

-U selu je 1903. godine bilo 12 rodova u 36 kuća sa 332 stanovnika – u ovaj broj uračunati su i stanovnici Majnića. Godine 1910. broj kuća u selu i Majniću iznosio je 57 a broj stanovnika 410. Na da n 31. januara 1921. godine u ovim naseljima živelo je 361 stanovnik.
Selo nema svoga groblja, kopaju se u groblju sela Desimirovac.
Zavetina je Sv. Trifun a litija se nosi na Drugi dan Duhova.

Zaselak Majnić:

Položaj zaseoka.

Majnić je zaselak Opornice, od koje je udaljen dvadesetak minuta hoda. On je pod Velikim Brdom na desnoj strani rečice Uglješnice. Meštani ga ne zovu zaseokom nego selom. Od Kragujevca je udaljen oko 4800 metara.

Vode.

Zaselak ima dva bunara, od kojih se jedan zove Majnićki Bunar a drugi Ajdučica ili Ajdučka Česma. Cigani, koji su do skora ovde imali mahalu, zvali su ou česmu Prićume. Kopanih đermova ima pet.
Uglješnica prilikom visokog vodostaja plavi ona polja seoska, koja su u nizini, što se dešava jedanput u četiri do pet godina.

Zemlje i šume.

U popisne knjige nisu zasebno zabeležena polja i ostala imanja ovoga zaseoka već zajedno sa Opornicom.

Tip zaseoka.

Veći broj grupisanih kuća imaju samo Jakovljevići. To je Jakovljevićka Mala.

Ime zaseoku.

-Meštani pričaju da je njihovo naselje nazvano po imenu neke stare crkve, za koju kažu da je ovde postojala u ranije doba, a od koje danas nema traga. Ovo tumačenje se ne može ničime potkrepiti.

Postanak zaseoka i poreklo stanovništva.

Zaselak je osnovan 1809. godine, kada se Karađorđe vraćao iz Sjenice. Sa njegovom vojskom došli su ovamo Panajotovići, zvani „Arnauti“, koji su zasnovali zaseok u zbegu i danas imaju samo tri kuće. Sve ostalo stanovništvo, 9 rodova, doseljeno je u periodu od 1823. do 1903. godine.
Zanimljivo je, da se ovo naselje, i pored toga što je jedno najmanjih i najmlađih, pominje u svim prvim popisima izvršenim u Srbiji, i to u Upisniku 1818. godine kao Majnić, u Naznačeniu 1819. godine kao Mainići i u Popisniku 1822. godine – tako isto. Uneli su ga i Vuk u Danici 1827. godine kao Mainić i Pirh u svoje Putovanje 1829.godine kao Majinić – Mainitsch.
Zaselak je dobio svoje stanoništvo iz pet oblasti. Najviše rodova je dala mu je Lepenica – 4, potom Ibar -2, Stara Srbija -2, a iz Timoka i Vlasine po jedna rod.
Samo jedan rod je ovamo došao u zbeg a ostali su doseljeni: na ženino imanje -4, u oslobođenu zemlju -2, na kupljeno imanje -2 i kao sluga jedan rod.

Poreklo porodica.

Redni broj, prezime (ogranci), odakle su doseljeni, Krsna slava:

Doseljeni u periodu od 1804. do 1814. godine.

-600, Vasiljevići, Peć, Đurđevdan.
-661, Došljakovići, Crna Trava, Sv. Vasilije.
-926, Panajotovići (Anđelići, Milići i Uroševići), Sjenica, Aranđelovdan.

Doseljeni u periodu od 1823. do 1903. godine:

-1175, Blagojevići (Vasiljevići i Blagojevići), Raška, Jovanjdan.
-1184, Jakovljevići (Jakovljevići, Đorđevići i Rankovići), Raška, Nikoljdan.
-1280, Đerići, nepoznato (Čumić), Aranđelovdan.
-1738, Lazarevići, nepoznato (Cerovac), Nikoljdan.
-1805, Miloševići, nepoznato (Šljivovac), Stevanjdan.
-1895, Ristići, Knjaževac, Nikoljdan.

Ostali podaci o zaseoku.

Godine 1903. u Majniću je bilo 10 rodova u 22 kuća a broj stanovnika je nepoznat, jer zaselak nije posebno popisivan, već zajedno sa Opornicom. Ovo vredi za sve popise od 1864. godine do danas.
Majnić ima dva zasebna groblja na desnoj strani Uglješnice. Ranije je bilo zajedničko sa Opornicom ulevo od reke, pa se docnije izdvojilo. Ovo izdvajanje je izvršeno iz razloga što se, prilikom izlivanja Uglješnice, pokojnici nisu mogli preneti preko reke na groblje po nekoliko dana.
Zavetina je Sv. Trifun a litija se nosi na Drugi dan S. Trojica.

Napomena: Zahvaljujem se gospodinu Aleksandru Antiću na pomoći prilikom postavljanja ovih naselja.

IZVOR: Prema knjigama Todora Radivojevića „Lepenica“ i „Naselja u Lepenici“. Priredio saradnik Porekla Milodan.