Poreklo stanovništva sela Šiljakovac, opština Barajevo. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Šiljakovac je u dolini rečice Oparne, između Vranića i Velikog Borka. Kuće su po stranama pobrđa, grupisane po rodovima. Naselje je razređenog tipa. Ono se deli na ove krejave: Belo Polje do Velikog Borka, Todorovića Kraj, Vis do Meančina, Puriš u potoku Žuberku do Baljevca. Karić-Kraj i Obršanj-Kraj su donji krajevi naselja do rečice Oparne, Anište je zapadni kraj sela, Bukovac je između Aništa i Belog Polja; manji krajevi su Robaja i Parlozi. Sredina sela nema naročitog naziva. Seoski atar se graniči prema Leskovcu rečicom Oparnom, prema Velikom Borku su njive i livade u mestu Brestovcu; na tromeđi Velikog Borka, Boždarevca i Šiljakovca su njive Đurkovac i Jelenak, a mesto Vodica je do Baćevca; dalje granica ide preko njiva Raškovca, Suševine, Robaje, pa državnim putem do Vranića. Njive Sarinovac, Plandišta, Rakinac i Kusaja su do Baljevca.
Vode.
Selo obiluje dobrom i zdravom vodom. Izvori su: Brestovac, Lešće, Bukovac, Jelenak i Bunarina. Služe se vodom i sa bunara. Potoci Raškovac i Jelenak čine Oparnu, koja deli kraj Belo Polje od sredine sela.
Zemlje i šume.
Njive i livade su već navedene u opisu granica sela i krajeva.
Seoska šuma i utrina je u Jelenku, Dubravi i Parkogama.
Starine u selu.
Staro selo je bilo u dolini Oparne, na kome je današnje groblje. U Aništu je bilo neko staro groblje, od koga danas nema nikakvih tragova. Po seoskom potesu bilo je ovde-onde nadgrobnih „belega“ (kamenih ploča i stubova),koji su gotovo porušeni ili zatrpani u zemlju. Jedan se od tih grobova naziva Glišin Grob. U Bukovcu se poznaju ostaci nekog starog puta koji je vodio od Aništa za Veliki Borak Osim pomenutog puta na tom msetu se poznaju tragovi od neke stare crkve. Iz nje je izneta kamena „časna trpeza“ i stavljena pod zapis (osveštano drvo), pod kojim se u vremenu nošenja litije obavlja bogosluženje. Ne zna se kome je svecu bila posvećena ova stara crkva.
Podaci o selu.
Litija se nosi Prvi dan Duhova. Glavna molitva se drži ovoga dana pod lipom kod seoske kuće. Zavetno „bdenije“ (molitva) drži se na Sv. Jovana Obretanje, 24 februara po staromkalendaru.
Ovo selo je prvi put zabeleženo na jednoj geografskoj karti koja je izdata 1745. godine kao Šiljakovac. Po arhivskim podacima se pominje tek 1818. godine. Tada je u njemu bilo 22 kuće a 1844. godine bilo je u njemu 37 kuća i 242 stanovnika. Danas u Šiljakovcu ima 24 roda sa 148 kuća i jedan ciganski rod sa 3 kuće.
Poreklo stanovništva.
U selu ima dva starinačka roda:
–Jovanovići; imaju odseljenike u selu Rožancima u Kosmaju, Mratindan.
–Nikolići, Nikoljdan.
Pre Karađorđevog ustanka doselilo se šest rodova:
–Martinovići (Vasiljevići, Rankovići, Jeremići, Pajići, Jevtići, Maksimovići, Jovanovići drugi i Ilići) su jedan rod, doselili su se od planine Medvednika kod Valjeva, Đurđic.
–Anđelići i Ivankovići su jedan rod; oni su od Madžarskih u Baćevcu, Đurđic.
–Marinkovići su starinom od Nevesinja, a ovamo su došli iz Šopića, pošto su tamo ubili svog agu koji je pucao na njihovu slavsku sveću Sv. Arhanđela Mihaila. Jedni su se nastanili u Šiljakovcu i, da bi zaturili trag, uzeli su slavu Sv. Nikolu; drugi su otišli u Žarkovo kod Beograda, a to su današnji Vlajići, treći su prešli u Banat, pa se otuda povratili u Guncate u prozvali se Madžarski. Rod su im Protići u Šopiću.
Ne znaju za svoju starinu ovi stariji rodovi:
–Nikolići drugi, Nikoljdan.
–Đorđevići* (Stevanovići) Simeundan.
*Starac iz ovog roda, koji je imao 85 godina života nije znao za starinu svoje familije.
U prošlom veku doselilo se deset rodova.
–Popovići su potomci od popa Antonija, pretke i današnjih Popovića u Vraniću, Nikoljdan.
–Milijanovići (Jovanovići treći, Andrejići, Karići i Jovanovići četvrti) su od Milijanovića i Vraniću a starinom su iz Užičkog okruga, Đurđevdan.
–Pavlovići su iz Bosne, Nikoljdan.
–Jakovljevići (Petrovići) su iz Osata u Bosni, Đurđic.
–Pušići su se doselili posle 1848. godine iz okoline Temišvara, Đurđic.
–Radosavljevići, ded se doselio iz crnogorskog Kolašina, Lučindan.
–Radovanovići su iz Meljaka, Đurđevdan.
–Jovanovići peti su iz Masloševa u Gornjoj Jasenici, Nikoljdan.
–Todorovići su iz Petrovčića u Sremu, Stevanjdan
–Adžići su iz Vojke u Sremu, Đurđevdan.
Noviji doseljenici su:
–Matejići su iz Bariča, Nikoljdan.
–Jovanovići šesti su iz Vranića, Jovanjdan.
–Nikolić treći, kovač, je iz Velikog Borka, Stevanjdan
–Dimitrijevići su iz Konatica, Jovanjdan.
–Petrovići su iz Vreoca, Andrijevdan.
–Živkovići su Cigani kovači iz Vranića, Sv. Petka Paraskeva.
IZVOR: „Šumadijska Kolubara“ Petar Ž. Petrović, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)