Poreklo prezimena, selo Boždarevac (Barajevo)

Poreklo stanovništva, selo Boždarevac, opština Barajevo. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Boždarevac je sa obe strane Barajevske Reke, nedaleko od njene sastavnice Guncatske Reke. Kuće su po stranama pobrđa i po blagim kosama. One čine naselje manje razređenog tipa. Selo se deli na krajeve: Staro Selo je do Barajeva, Tatarija je na istočnoj strani, Grančarica i Gradište je na zapadnoj strani i Livadski Kraj je u dolini Barajevske Reke.

Vode.

Selo ima „žestoku“ (dobru) izvorsku vodu. Nazivi izvora su: Česma, Dlačica, Bučje, Govedarica, Točak, Mijailovica, Miloševac, Izvor kod Kolibe, Klenak, Mednjak, Smrdan, Trojan i Grujinac. Reke, rečice i potoci su:Barajevska Reka (zovu je i Barajevica, Boždarevačka Reka), izvire u Krćevici u barajevskoj potesu; Baćevačka Reka ili Mage izvire u Kopilovcu u Guncatima. U Mage utiču Jančića Potok i Dubokšin Potok.

Zemlje i šume.

Njive i livade su na mestima koja se zovu: Zbegovište, Porocerina, Turske Njive, Kućine, Glavica, Bostanište, Pavlovac, Strmoglavice, Lisak, Mage, Krušik, Livadica, Dugačke Njive i Prosečena Stena (rased).

Seoske šume i utrine ima na Visu, Bučju, Tatarskom Gaju i u Gaju.

Starine u selu.

1. Po predanju na mestu Gradištu, sa desne strane Guncatske Reke, bili su nekada Mađari, a na suprotnoj strani, na mestu Svetopolju, bili su Srbi, pa su se sa tih mesta tukli topovima.

2. U Dugačkim Njivama bila je crkva, od koje danas nema nikakvih tragova.

3. Doskora se izvor Klenak zvao Crkvenac. I danas se na tom mestu nalaze bakarne parice i kamenje od nekog naselja.

4. Na mestu Trojanu poznaju se ostaci starih „madžarskih“ grobova.,

5. Na Grančarici se nalaze delovi od starih zemljanih lonaca i zgura od prepečene zemlje.

6. U Zbegovištu se nalaze brusevi i delovi zemljanih lonaca.

7. Na Strmoglavici ima zidina od turskih hanova.

8. Za Prosečenu Stenu kazuje se da je na tom mestu bila opkoljena neka vojska, koja je prosekla stenu, da bi došla do vode na reci.

Ime selu.

U narodu se ne zna kako je postalo ime selu. Dovodi se u vezu sa imenom nekog Božidara koji je zasnovao selo*. Verovatno je da je ime selu postalo po nazivu biljke „božije drvo“ (Artemisia abrotanum)..

*Zaselak sela Štavice u Kačeru zove se, takođe, Boždarevac. Ima selo Boždarevići kod Konjica u Hercegovini.

Nastanak sela.

Po predanju selo je osnivano i raseljavano nekoliko puta. Stanovništvo je bežalo „u preko“, u Srem, i opet se vraćalo. Najstarije naselje je bilo na mestu Kućinama do Velikog Borka, pa se odatle preselilo do Barajevo na mesti današnjeg Starog Sela i, naposletku, predak današnjih Kostića prvi je podigao „kolibu“ i tako zasnovao selo na današnjem mestu.

Podaci o selu.

Današnje groblje je na Starčevića Brdu. Tu je bilo neko starije srpsko groblje. Litija se nosi na Prvi dan Duhova a seoska zevatina je Ivanjdan.

Po arhivskim podacima se ovo naselje prvi put pominje 1721. godine, a zatim 1818. godine kada je imalo 27 kuća. Godine 1844. bilo je u njemu 27 kuća i 175 stanovnika. Dans u Boždarevcu ima 36 rodova sa 248 kuća.

Poreklo stanovništva.

u 18. veku, a verovatno i krajem 17. veka, doselili su se:

–Baćići (Jovanovići, Mitrovići, Jovičići, Nikolići i Radosavljevići) „pre trista godina“ od Sjenice, Đurđic.

–Begići (Ivanovići) su se doselili posle Baćića odnekud iz Crne Gore, Jovanjdan.

–Petrovići (Vasići i Živkovići) su iz okoline Sjenice, Nikoljdan.

–Stepanovići (Nedeljkovići, Čolići ili Jovanovići, Krstići, Lazići i izumrli Gajići), predak Đina Stepanovićdoselio se iz „Arnautluka“ i poginuo 1815. godine na Zasavici u Mačvi, Nikoljdan.

–Nešići (Jovičići), njihov predak putovao za Beograd, pa ga Đina Stepanović zadržao i naselio u selu kao svoga „krajišnika“, Nikoljdan.

–Marinkovići, predak došao iz okoline Prizrena po pozivu Đine Stepanovića, Tomindan.

–Dačići (Stanojevići) doselili su se iz Boke Kotorske; kazuju da je njihova kuća bila sedma u selu, Đurđic.

–Pavlovići su rod Nastasića u Velikom Borku, a ogranak su velikog roda Čarapića, Đurđevdan i zemaljska slava Jovanjdan.

–Gosići (Mijailovići) ne znaju svoju starinu, ali znaju da su bežali u Srem, pa se otuda vratili i ovde neselili, Nikoljdan.

Posle Karađorđevog ustanka naselila su se dvadeset dva roda:

–Ivankovići su se doselili iz Bosne, Đurđic.

–Živanovići su od plemena Vasojevića, slavili su Đurđevdan a sada slave Đurđic.

–Milosavljevići; prababa uzela Bošnjaka za muža, pa su se jedno vreme prezivali Bošnjakovići, Đurđic.

–Pavlovići drugi su iz Bosne, Đurđevdan.

–Gajići (Pavlovići treći) su Rudničani, Đurđevdan.

–Pavlovići četvrti su se doselili oko 1850. godine iz Rožanaca u Kosmaju, Savindan.

–Savići su rumunski rod iz Erdelja, ali su posrbljeni, Nova Godina -Sv. Vasilije.

–Đorđevići su iz Bosne, Nikoljdan.

–Jovanovići su iz Bosne, Đurđevdan.

–Gačići su iz Bosne, Aranđelovdan.

–Minići su iz Prijedora u Hercegovini (!?), Đurđevdan.

–Mandići su iz Bosne, Nikoljdan.

–Đurđevići drugi su iz Radljeva kod Valjeva (Uba, op. Milodan), Đurđic.

–Stevanovići su iz sela Torca u Hercegovini, Đurđevdan.

–Milovančevići (Pavlovići) su iz Šopića, Đurđic.

–Milanovići su iz Landola kod Smedereva, Nikoljdan.

–Nikolići su iz Bosne, Nikoljdan.

–Simići su iz okoline Zenice u Bosni, Đurđevdan.

–Maksimovići su iz Belanovice u Kačeru, Nikoljdan.

–Isidorovići su iz Taževa u Poreču, Nikoljdan.

–Milovanovići su iz Belog Potoka kod Beograda, Lučindan.

–Pejovići su izumrli, bili su iz Junkovaca a slavili su Aranđelovdan.

–Stankovići su posrbljeni Cigani iz Bosute u Kačeru, Nikoljdan.

Najnoviji rodovi su:

–Milanovići drugi su iz Baćevca a starinom iz Like, Aranđelovdan.

–Stevanovići su iz Lisovića u Kosmaju, Aranđelovdan.

–Milekić je ušao u kuću Begića, uzeo njihovu slavu a došao je iz kosmajskog sela Slatine, Jovanjdan.

–Marići su iz Vranića, Mratindan.

-Janković, dovela ga majka od Nerandžića u Strmovu, Sv. Evangelist Mateja.

IZVOR: Petar Petrović “Šumadijska Kolubara”, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.