Poreklo stanovništva sela Lukavica, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Lukavica je selo u vrhu doline rečice istoga imena, leve Peštanove pritoke, a ispod brda Venca, Visa, Bresta i Kremenčice. Kuće su u uskoj doline sa obe strane rečice, ali ih ima više sa desne strane. Malo ima kuća po stranama kosa. Cigansko-Romsko naselje je grupisano u samoj dolini Lukavice, pored rečnog korita na mestu Kućerinama, više sela. Pošto je veći deo naselja u dolini, to je ono izduženo u pravcu doline i ono je razređenog tipa. Ovo je jedino naselje u ovoj oblasti koje se ne deli na krajeve.
Vode.
Voda za piće i ostale domaće potrebe upotrebljava se sa bunara a stoka napaja na reci i na potocima. Rečica Lukavica postaje od Sređevačkog Potoka, Lubnackog i Jelinog Potoka. Ovaj poslednji izvire ispod Stolica. Lukavica je za vreme većih kiša i topljenja snega plahovita. Ona tada nanosi štete njivama a leti presušuje. U nju utiče potok Stajakovac, koji izvire u seoskoj planini. Veliki Točak je neznatni izvor, koji izvire u brdu Kremenčici. Na njemu se bolesnici umivaju svake „mlade nedelje“ radi ozdravljenja.
Zemlje i šume.
Njive i livade su po stranama kosa i brda. Najbolje su njive pored rečice Lukavice, ispod sela. Mesta sa njivama i livadama nazivaju se: Luka, Boblija, Jevtiće Ise (deo), Staro Selo, Ciganski Rt, Košarna, Milošev Rt, Putnji Rt, Parlog, Vinogradi, Bokšim, Tomino Brdo, Vis, Oskoruša, Sređevac i Stolice. Gaj i Polje su ispod naselja. Šuma je cerova, sitnogorica i izdeljena. Ona je na presedlini Položištu, na Opaljenu, Preglodanu, Širokom, Maksimovom Vr’u, Brestu i u Vilinoj Strani.
Starine u selu.
Ostaci nekog starog naselja sačuvali su se u nazivima mesta Staro Selo i Kućerine. Po predanju naselje je u vremenu neke narodne bežanije opustelo pošto su mu se stanovnici odselili preko Save. Dalje se kazuje, da nije bilo davno, da je neki Sremac došao u Lukavicu, iskopao pare, koje je neki njegov predak zakopao u zemlju kad je krenuo u bežaniju, pa se vretio u Srem. U Strani gde je današnje groblje, bilo je neko staro groblje. Za Manojlov Grob sačuvano je ovo predanje: Bila su nekada dva dobra druga, pa se jedan zvao Dragojlo a drugi Manojlo. Jednom su se drugovi odmarali u hladu, pa Dragojlo zaspi, a Manojlo mu uzme kapu i izvrene je naopako, da bi se sa njim našalio. Kad se Dragojlo probudio, on spazi izvrnutu kapu, pa mu se učini da ga je drug time ponizio. On potegne pištolj iza pasa i ubije Manojla. Rođaci sahrane Manojla gde je poginuo i od tada se to mesto zove Manojlov Grob.
Ime selu.
Po predanju selo je nazvano po Luki, koji je bio brat Petku, osnivaču susednog sela Petke.
Podaci o selu.
Litija se nosi Drugi dan Duhova a seoska zavetina je Sv. Jovan Bogoslov, 8. maja po starom kalendaru. Toga dana se ne radi u polju, drže se „bdenija“ (molitve) izjutra i uveče, da bi ponela letina.
Po arhivskim podacima Lukavica se prvi put pominje 1811. godine. Ona je imala 1818. 14 kuća a 1844. godine 24 kuće sa 120 stanovnika. Danas u Lukavici ima 19 rodova sa 65 kuća i 11 ciganskih rodova sa 58 kuća.
Poreklo stanovništva.
Najstariji su ovi rodovi. Svi ovi rodovi ne znaju za svoju starinu:
–Vlajići, Jovanjdan.
–Simići, Nikoljdan.
–Popadići, Đurđevdan.
–Đorđevići; njihovog pretka su Turci zvali „Kekera“, pa se taj naziv još i danas čuje, Đurđevdan.
U prošlom veku doselilo se četrnaest rodova:
–Kolinci (Radosavljevići) su danas šesto koleno od pretka koji se doselio iz okoline Čačka, Đurđic.
–Peulići (Petrovići, Vasići i Simići), predak Peul doselio se sa Rudnika, Nikoljdan.
–Đokići (Milanovići), čukundeda se doseliosa Kosova, Đurđevdan.
–Dimitrijevići (Prokići), ded, kao „dunđerin“ doselio se iz Solopuša kod Bajine Bašte 1850. godine, Nikoljdan.
–Brankovići, ded se doselio iz Dragačeva, prvo u Dren, pa došao ovamo ženi u kuću, Nikoljdan.
–Vučković, otac se doselio iz okoline Debra u Makedoniji, Sv. Petka Paraskeva.
–Mitrovići, otac se doselio iz okoline Debra, Sv. Dimitrije.
–Urošević je od Uroševića u Malim Crljencima, Nikoljdan.
–Ljubičići su iz Iverka kod Valjeva, Nikoljdan.
–Brankovići, otac došao ženi u kuću iz Pepeljevca u valjevskoj Kolubari, Andrijevdan i Lučindan.
–Danilović, otac došao iz Drena, Đurđic.
–Matići su iz Malih Crljenaca, Jovanjdan.
–Bojanovići su iz Šepšina kod Smedereva (ja bih rekao kod Mladenovca, op. Milodan), Lučindan.
–Karanovići su se doselili 1920. godine iz Bioske kod Bihaća, Đurđevdan.
Ciganski rodovi su „vlaški“. Oni su se doselili iz okolnih sela:
–Kostići, Nikoljdan.
–Mitrovići, Sv. Petka Paraskeva.
–Ilići, Nikoljdan.
–Kokorovići, Nikoljdan.
–Marinkovići, Aranđelovdan.
–Vasići, Aranđelovdan.
–Nedeljkovići, Sv. Petka Paraskeva.
–Stanojevići, Aranđelovdan.
–Radosavljevići, Aranđelovdan.
–Mitrovići su iz Petke, Aranđelovddan.
–Bonjakovići su iz Šepšina, Aranđelovdan.
IZVOR: Petar Petrović – Šumadiska Kolubara, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)