Poreklo stanovništva sela Belo Polje, opština Obrenovac. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine. Preredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Belo Polje je uz Obrenovac, odmah preko Tamnave i pored Kolubare. Zemljište je ravno i bez ijedne primetne uzvišice, ali prepuno bara, koje pri povodnjima pune obe reke, potpomognute rekom Savom. Seoske kuća su zbijene oko seoskih bara i pored seoskog puta, s jedne i druga strane.
Mlakve su ili barske ili rečne otoke s izvorima sa strane, otiču stalno preko zime, ne mrznu se, već se puše, a kako je u koritima reka, one ih pri povodnjima kvare i premeštaju. Ovakvih izvora ima u Lajkovcu, Jabučju, Belom Polju, Koceljevi, Sovljaku, Novacima i dr.
Stara napunjena ili zatvorena korita, kojima je reka Kolubara nekada tekla, bilo nasuta, bilo šumom obrasla, zovu se Starače, naprimer Starača u Jabučju i Lajkovcu, Stara Kolubara u Belom Polju i Obrenovcu. Odvojeni krakovi reke su očage: očage u Jabučju, Lisom Polju, Stublinama i dr.
Pri ušću Kolubare u Savu i Tamnave u Kolubaru nalaze se: zabreške, obrenovačke i belopoljske bare: Bare, same po sebi, nisu velikog obima, ali kad Sava nadođe i uspori kolubarsku i tamnavsku vodu, onda se spajaju i zahvataju više od 2000 hektara u prostoru, jer se protežu duboko uz obe reke. I ove se bare ispražnjavaju brzo kada se Kolubara i Tamnava povuku u svoja korita. Bare i potopljena zemljišta i ovde se zovu poloj. I ovaj poloj je izdeljen, samo obrenovački poloj smatra se kao opštinska svojina. Bare po Belom Polju su porodične zajednice, a potolita zemljišta su ili seoske ili obrenovačke opštinske zajednice. Kad se bare ocede i ograniče na manje protore, oceđena mesta obrastaju travom i postaju zajednički ispusti jednog ili više sela, a po Zabrežju, Belom Polju i Obrenovcu su i livadske zemlje. Kad su bare pune vodom, tada plave sva niža mesta pa i sama sela.
Polojska sela su pored Save i sva u pravoj i niskoj ravnici. Kuće s malim okućnicama poređane su duž glavnog seoskog puta (Zabrežje, Krtinska, Zvečka) ili strpane bez ikakvog reda (Skela i Ratari) ili koncentrički raspoređene oko izvesnog centra (Ušće) ili zrakastim linijama (Belo Polje i Rvati). Imanja su izvan sela po potesima, koji su svi zajednički i na sve strane oko sela. Male i džemati postoje, ali nemaju vrednosti kao brdska sela. Putevi su po rasporedu seoskih kuća, gde se uvek moraju znati glavni i sporedni putevi.
U ravnijim selima pored Save postoje zajednice jednog ili po dva sela. Zajednice ovih sela su najveće, to su bare i ogroman prostor oko njih, koje voda plavi i duže se na njima zadržava s proleća i preko godine. Belo Polje, Rvati i Obrenovac imaju svoje zajednice u Viću pored Tamnave, pred Obrenovcem sa zapadne strane, pored toga što svako selo ima i svoje zasebne zajednice. Zajednice ovih sela služe za ispaše i goroseču. Šume se ne smeju bez reda seći.
Starovlaškog su tipa i neka sela na ravnici pored Save. Seoske kuće su pored drumova, s jedne i s druge strane puta, dosta zbijene, s malim okućnicama, s kućama uvučenim malo u dvorište i naročitim rasporedom zgrada. Ova sela su ili prava šumadijska ili približna ovom tipu, kao: Lajkovac (selo), Skela, Krtinska, Urovci, Belo Polje i Ratari. Belo Polje je raselica Zvečke.
Čobani kod Krtinaca (Krtinčana) su retko iz sela, većinom sa strane, plata im je u novcu i po nešto u prirodi, pogađa ih, plaća i otpušta seoski kmet, a na stanu su u seoskoj kućici, koja je u sredini sela, gde se drže seoski sastanci ili gde se bude našlo za potrebno. Ovakvo je stočarenje i kod drugih posavskih sela, koje imaju većih seoskih zajednica, kao kod Zabrežja, Belog Polja, Urovaca i Skele.
Imena sela data po plastičnim osobinama zenljišta je, između ostalih, i Belo Polje.
Sela, koja su postala kao zaseoci drugih sela pre 200 (sada 300) godina je i Belo Polje, odvojeno od Zvečke.
Poreklo familija-prezimena sela Belo Polje
Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:
-Bogićevići i Boškovići. Videti Boškovići i Bogićevići.
-Boškovići i Bogićevići, druga polovina 18. veka, Srem, Đurđic.
-Valjevčići, druga polovina 18. veka, Kozličić u Kolubari, Đurđic.
-Docići*, prva polovina 18. veka, Belo Polje u Staroj Srbiji, Nikoljdan.
*Docići se smatraju da su osnivači ovog sela i da su dali ime selu, po selu, iz koga su se doselili.
-Dragačevci, druga polovina 18. veka, Kaona u Dragačevu, Sv. Vrači.
-Ilići i Kuzmanovići. Videti Kuzmanovići i Ilići.
-Karići, druga polovina 18. veka, Banjaluka u Krajini, Sv. Stefan Dečanski.
-Kuzmanovići* i Ilići, druga polovina 18. veka, Banjaluka, Jovanjdan.
*Predak Kuzman doselio se kao vodeničar prvo na Savi, a posle i na Kolubari gde ga Karići iz ovog sela, kao svog seljaka (zemljaka), doveli u selo na svoju odivu i okućili.
-Rankovići, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan, uljezi u Dociće.
-Savići, posle 1827. godine, Jakovo u Sremu, Đurđic, uljezi u Boškoviće.
-Selenići, druga polovina 18. veka, Stari Vlah, Lučindan, poveća i ugledna zadruga.
-Tomići, posle 1827. godine, Bela Krajina, Lučindan, uljezi u Seleniće.
-Filimanići, posle 1827. godine, Lončanik u okolini, Đurđic, dovodci.
-Šuvakovići, posle 1827. godine, Orašće u Bosni, Đurđevdan.
IZVOR: Ljubomir Ljuba Pavlović „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)