Inđija i okolna sela

13 komentara

1. 4. decembar 2016. u 20:39

   Milan

   Postovani,odakle potice poreklo Miodrag,hvala, Mikaja

   Odgovori

2. 30. april 2017. u 12:10

   vojislav ananić

   Na prostoru Čortanovaca je živeo i srpski a kasnije i sremski kralj Dragutin Nemanjić.

   https://dotkomsite.com/2016/09/19/cortanovci-skriven-biser-u-sremu/

   Odgovori

3. 30. jul 2017. u 09:47

   vojislav ananić

   ČORTANOVCI

   Selo leži na desnoj obali Dunava i jugozapadnim padinama Fruške gore. Udaljeno je od Novog Sada 20, a od Inđije 22 km. Pripada inđijskoj opštini. Danas su Čortanovci moderno seosko naselje, sa osmogodišnjom školom, bibliotekom, poštom, domom zdravlja, mesnom kancelarijom, zemljoradničkom zadrugom, prodavnicama i drugim komunalnim objektima. U oko 650 domaćinstava živi oko 1900 stanovnika. Od toga su većina (95%) Srba, a ostalo Hrvati Muslimani, Makedonci, Mađari i dr. Legenda kaže da je ime sela postalo prema istoimenoj ribi čortan, koja se lovila u okolnim barama. Etnici: Čortanovčan i Čortanovčanka Informator: Đorđe Vojnović, 1951, šef mesne kancelarije u Čortanovcima.

   IZVOR: Žarko Bošnjaković – Onomastika Srema, SANU, 1986.

   Odgovori

4. 14. avgust 2017. u 11:39

   vojislav ananić

   INĐIJA

   Opština Inđija se nalazi u Vojvodini, u severoistočnom delu Srema, na južnim obroncima Fruške gore. Smeštena je na pola puta između Beograda i Novog Sada, na mestu gde se ukrštaju dva značajna evropska koridora: koridor 10 (auto put E-75) i koridor 7 (reka Dunav), te ima veoma povoljan turističko-geografski položaj.
   Inđija je od Beograda udaljena 45 km, a od Novog Sada 36 km i sa njima je povezana auto-putem E-75 i magistralnim putem M-22.1. Od aerodroma Nikola Tesla u Beogradu Inđija je udaljena 39 km. Kroz Inđiju prolaze železnička pruga Beograd – Novi Sad – Subotica – Budimpešta i pruga Beograd – Zagreb – Ljubljana.
   335 km Budimpešta
   571 km Beč
   502 km Ljubljana
   364 km Zagreb
   259 km Sarajevo
   475 km Podgorica
   487 km Skoplje
   445 km Sofija
   644 km Bukurešt
   Opština Inđija zauzima površinu od 384 km² i čini je 11 naselja: Inđija, Čortanovci, Beška, Krčedin, Slankamenački Vinogradi, Stari Slankamen, Novi Slankamen, Novi Karlovci, Maradik, Ljukovo i Jarkovci. U njima danas živi oko 47.500 stanovnika različitih nacionalnosti.
   Obronci Fruške gore, vojvođanska ravnica i obale reke Dunav prožeti su brojnim prirodnim lepotama, kulturno-istorijskim znamenitostima, očuvanom tradicijom ali i duhom modernog razvoja jedne od najnaprednijih opština u Srbiji. Upotpunjene interesantnim manifestacijama i bogatom gastronomskom ponudom, turističke vrednosti opštine Inđija pružaju svim posetiocima priliku da u njoj pronađu pravi kutak za sebe.
   Reka Dunav, koja svojim dugim tokom krasi deset zemalja Evrope, povezuje više od 80 miliona ljudi i spaja različite narode i kulture, Srbijom je ucrtala svoj živopisan put od Bezdana do Đerdapa. Na tom putu opštini Inđija podarila je prelepu obalu dugu 27 km. Obalom Dunava od Čortanovaca, preko Beške i Krčedina, pored Slankamenačkih Vinograda sve do ušća Tise u Dunav kod Starog Slankamena, u ekološki očuvanom okruženju živopisne ruralne sredine, nižu se vikend naselja, riblje čarde, plaže, peščane ade i atraktivni pejzaži koji sve više privlače ljude željne predaha od užurbane savremene svakodnevice.
   Redosled istorijskih događaja:
   1455. godine Inđija se pominje kao feudalno dobro porodice Šuljok de Lekče
   1456. godine u pisanim izvorima Inđija se prvi put pominje kao naseljeno mesto
   1457. godine u Inđiji se osniva Poštanska služba
   1458. godine železnica dolazi u Inđiju
   1459. godine u Inđiji započinje poštanski transfer novca
   1460. godine u Inđiji se otvara prvi mlin na paru
   1461. godine Inđija dobija svoju prvu banku i trgovačku školu
   1462. godine u Inđiji se otvara prva elektrana
   1463. godine prvi moderan put u Srbiji (Novi Sad – Beograd) prolazi kroz Inđiju
   1960-tih godina dolazi do brzog razvoja malih i srednjih preduzeća. DANAS Inđija postaje srpska prvoklasna desti

   Odgovori

5. 22. avgust 2017. u 05:58

   vojislav ananić

   INĐIJA

   O Inđiji
   Opština Inđija se nalazi u Sremu, na južnim obroncima Fruške gore.
   Na površini od 384 km² živi oko 47.000 stanovnika različitih nacionalnosti, raspoređenih u 11 naselja: Inđija, Beška, Novi Slankamen, Novi Karlovci, Krčedin, Čortanovci, Maradik, Ljukovo, Stari Slankamen, Jarkovci i Slankamenački Vinogradi. Kako je smeštena na pola puta između Beograda i Novog Sada, na mestu gde se ukrštaju značajni evropski koridori – autoput E-75 i reka Dunav, njen turističko-geografski položaj veoma je povoljan.
   Sam grad Inđija nalazi se na 45º03’ severne geografske širine i 20º05’ istočne geografske dužine, na nadmorskoj visini od 113 m. Reljef opštine karakterišu obronci Fruške gore koji se protežu severnim delom teritorije i plodna ravnica u južnom delu.
   Inđija je železnička raskrsnica Srema. Kroz Inđiju prolazi železnička pruga Beograd-Novi Sad-Subotica, te Beograd-Stara Pazova-Ruma-Sremska Mitrovica. Pored Inđije prolazi i međunarodni auto-put Beograd-Novi Sad-Subotica-Budimpešta.
   Od reke Dunav i naselja Stari Slankamen, udaljena je 19 km.
   Klima je umereno kontinentalna. Najviša srednja godišnja temperatura vazduha je u julu i avgustu, i iznosi 22ºC, dok je najniža srednja godišnja temperatura vazduha u januaru, -1 ºC.
   Prema podacima poslednjeg popisa stanovništva, opština Inđija ima nešto više od 47.000 stanovnika. Zajedno sa Srbima koji čine većinski deo, na teritoriji Opštine žive još Hrvati, Mađari, Slovaci, Ukrajinci, Romi, Makedonci, Rusini, Rusi, Bošnjaci, Bugari, Česi i drugi.

   Istorija
   Prvo pominjanje naselja datira iz 1455. godine. Prema opisima iz 1746. godine, naselje je imalo 60 domova, dok je u 1791. godini već poraslo na 122 domaćinstva sa 1.054 stanovnika. Početkom XIX veka počinju da se doseljavaju Česi i Nemci, a krajem veka i Mađari. Pred Drugi svetski rat u Inđiji od ukupno 7.900 stanovnika, 5.900 je činilo nemačko stanovništvo. Inđija je u to vreme najrazvijenije mesto u Vojvodini, duhovni i kulturni centar Nemaca u Sremskom regionu. Posle 1944. godine, nove seobne putanje su se pojačale, pa iako danas 75 odsto populacije čine Srbi, Inđija je zadržala svoj stari kosmopolitski duh međuetničke tolerancije.
   Industrijski razvoj Inđije je usko povezan sa razvojem železničke infrastrukture, koja se u Inđiji razvila 1883. godine iz dva pravca, Subotice i Zagreba na severu i zapadu, nastavljajući prema Beogradu. Ovo je suštinski postavilo Inđiju na raskrsnicu dva ključna balkanska železnička pravca. Pored toga što je prva imala železničku infrastrukturu, Inđija je razvila i prvi moderan put u Srbiji, takozvani Međunarodni put Novi Sad-Beograd, koji je kroz Inđiju prolazio još 1939. godine.
   Različiti sajmovi su počeli da se održavaju u Inđiji na početku XIX veka u vreme kada je osnovana državna poštanska služba. Telegraf je postao operativan u Inđiji u 1850. godini, dok je poštanski transfer novca započet 1886. godine. Prva banka je osnovana 1897. godine, kao i prva trgovinska škola. Prva elektrana u Inđiji je počela da radi u 1911. godini.
   Industrijski progres u Inđiji je započet osnivanjem mlinova tokom sredine XIX veka. Prvi veći mlin na paru kapaciteta od deset vozila pšenice po danu, napravila je kompanija iz Budimpešte u 1890. godini. Posle mlinova, sledile su fabrike od cigle, dok je tradicija u proizvodnji tepiha i nameštaja započela 1876. godine. Na početku XX veka, osnovana je poznata fabrika za proizvodnju krzna. Posle Drugog svetskog rata, osnovane su mnoge različite nove fabrike, koje su proizvodile sve – od kolica za decu, eksera, džema, jaja u prahu i padobrana do tekstila i industrije za obradu metala.
   Već u prvoj polovini XX veka, Inđija je postala tradicionalna destinacija za trgovinu i centar uspešnih trgovinskih kompanija. Šezdesete godine su obeležene naglim razvojem malih i srednjih preduzeća.

   Privreda
   Danas je opština Inđija jedna od najrazvijenijih opština Srbije. Dominantne privredne grane su poljoprivreda, industrija, mala privreda (proizvodno i uslužno zanatstvo), trgovina i turizam. Inđija je takođe jedan od najuspešnijih gradova u Srbiji po pitanju privrednog razvoja, koja važi za izvanrednu odrednicu za privredna ulaganja (investicije).
   Početkom 2008. godine magazin „Fajnenšel tajmz (Financial Times)“ dodelio je nagradu opštini Inđija i svrstao je na listu 25 najboljih evropskih destinacija za strana ulaganja.
   Na konkursu „Evropski gradovi i regioni budućnosti“ koju tradicionalno raspisuje magazin „FDI Intelligence“, deo Financial Times-a koji analizira tržišta i pruža vredne informacije onima koji promovišu svoju lokaciju, traže novu biznis lokaciju ili samo analiziraju trendove, opština Inđija je početkom marta 2012. proglašena drugom najboljom destinacijom u Evropi kada je u pitanju efektivnost troškova ulaganja.
   Opština Inđija dobitnik je prve nagrade za najtransparentniju lokalnu administraciju u 2013. godini u projektu Evropskog pokreta “Dobra vlada”. U konkurenciji 48 lokalnih administracija Inđija je dobila najviše poena, i osvojila nagradu koja predstavlja pandan nagradi koju dodeljuje Savet Evrope.

   Turizam, kultura, sport
   Mnogobrojni kulturno-istorijski spomenici, od praistorije do novijeg vremena, svedoče o burnoj prošlosti ovog područja. Iako naseljenost teritorije opštine datira iz praistorije, prvi pisani podaci o samom naselju Inđija potiču iz sredine XV veka. Ostaci rimskih i srednjovekovnih utvrđenja i spomenik Slankamenačkoj bici govore o strateškom značaju ovog područja uz Dunav, koji je kroz istoriju predstavljao granicu različitih imperija.
   Urbano jezgro Inđije potiče sa kraja XIX i početka XX veka, iz perioda industrijskog razvoja i perioda naseljavanja stanovnika nemačke nacionalnosti, kada nastaju zgrada Opštinske uprave, kuća Vojnovića, Rimokatolička crkva svetog Petra, zgrada Župnog dvora i gradske kuće sa uličnim fasadama eklektički oblikovanim sa elementima baroka, klasicizma, secesije i neorenesanse. Nešto ranije nastaje crkva Vavedenja presvete Bogorodice koja po svojim proporcijama spada među najlepše i najskladnije građevine u Sremu sačuvane iz XVIII veka.
   Inđija, kao centar jedne od najrazvijenijih i najuređenijih opština u zemlji, zahvaljujući svom ubrzanom razvoju danas je prerasla u moderno uređenu urbanu sredinu.
   Svojom novom pešačkom zonom sa monumentalnim trgom, modernom zgradom Kulturnog centra, cvetnim aranžmanima i urbanim mobilijarom, Inđija gradi imidž evropskog grada po meri savremenog čoveka.

   Inđija kao centar jedne od najnaprednijih opština u Srbiji, zahvaljujući svom ubrzanom razvoju, prerastao je u modernu urbanu sredinu. To je grad bogatog kulturnog života, u kome se tokom cele godine organizuju brojna kulturna dešavanja, sa akcentom na muzičke festivale.
   Inđija je poznata kao dobar organizator velikih događaja kao što je nezaboravni koncert Red Hot Chili Peppers i tradicionalni Scena fest koji iz godine u godinu pomera standarde kulture.

   Inđija je grad koji neguje sportski duh i kulturu življenja svojih građana ali i pruža dobrodošlicu svima onima koji se bave sportom ili žele da svoje vreme u Inđiji provedu ili upotpune bavljenjem sportskim aktivnostima.
   Na ulazu u Inđiju iz pravca Novog Sada nalazi se sportsko-rekreativna zona, gde su smešteni gradski bazen i tereni za različite sportove kao i sportska hala.
   Inđija, kao svojevrstan promoter zdravog načina življenja i bavljenja sportom, izabrana je za jednog od domaćina Univerzijade, koja je u Srbiji održana u julu 2009. godine
   Izvor: Internet

   Odgovori

6. 22. avgust 2017. u 09:44

   vojislav ananić

   INĐIJA

   Današnje ime Inđije zapravo nema veze sa Turcima. Iako se veruje da je ime nastalo od naziva njihove večernje molitve, to nije tačno jer se ovo mesto tako zvalo i decenijama pre dolaska Osmanlija. Naime, Inđija je staro srpsko žensko ime, veoma raspostranjeno u srednjem veku na mestu današnje opštine. Latinski zapis iz 1455. godine ne ukazuje na neki latinski naziv mesta jer je naselje bilo pod vlašću srpskih despota koji su naprosto često koristili ovaj jezik. Na primer, Dragutin na novcu, a Lazar i Dušan na stojim štambiljima. Danas je opština Inđija jedna od najrazvijenijih opština Srbije. Početkom 2008. godine magazin „Financial Times“ dodelio je nagradu opštini Inđija i svrstao je na listu 25 najboljih evropskih destinacija za strana ulaganja.

   Odgovori

7. 23. avgust 2017. u 05:33

   vojislav ananić

   Krčedin

   Krčedin je jedno od većih naselja u opštini Inđija, ne samo po broju stanovnika, već i po svom prostranstvu. Površina krčedinskog atara je 57,43 km², što iznosi blizu 15% teritorije inđijske opštine.
   Najveći deo atara leži na fruškogorskoj lesnoj zaravni. Lesna zaravan je prekrivena černozemom ili crnicom, najkvalitetnijom vrstom zemljišta, na kome uspeva veliki broj poljoprivrednih kultura.
   Krčedin je postojao još u XVII veku, a u XVIII veku (1702. godine) je prvi put zabeleženo da naselje ima 41 domaćinstvo. Stanovništvo su uglavnom činili Srbi, poreklom iz Srbije, Bosne i Like. Deo stanovništva je doseljen u prvoj i drugoj seobi pod Čarnojevićem i Šakabendom, i to iz južne Srbije i sa Kosova. Danas ovde živi oko 3000 ljudi i jedno od najnaseljenijih inđijskih naselja.
   Krčedin je prastaro selo, o čemu svedoče brojna arheološka nalazišta. Prvi tragovi naselja su iz perioda neolita, a u keltsko doba postojalo je utvrđeno naselje u okolini. Znatno kasnije, u vreme pod vlašću Habzburške monarhije pa do kraja Prvog svetskog rata, Krčedin je bio na Vojnoj granici, a svi stanovnici su bili vojnici graničari. U to doba Austrougarska je planski ušorila mesto zbog Vojne granice.
   O nazivu mesta postoji više teorija. Najčešće se može čuti da su ovde nekada bile šume, pa su ih stanovnici krčili. Turci su ga zvali „crveni Krčedin“ zbog ovdašnjeg majdana koji su eksploatisali. Od tog kamena je, kažu meštani, građena i zemunska tvrđava. U vreme Vojne granice selo se nazivalo Šanac, jer je bilo ušančeno. U tursko doba imalo je 27 domaćinstava, a to je bilo veliko mesto i moglo se porediti sa Zemunom. Imalo je bolji status nego Zemun i Vukovar, zapravo povlašćen, u funkciji čuvanja puta od Carigrada, preko Beograda do Budima.
   Polovinom XIX veka Krčedin su počeli da naseljavaju Nemci. Kasnije su oni činili polovinu stanovništva. Nemci su uveli inovacije u poljoprivrednoj proizvodnji, kao sejanje na brazde, prve parne mašine, ciglane, pa je i selo oživelo. Krčedinci žale za njima, a otišli su prisilno 1945. Tada su kolonizacijom naseljeni žitelji pretežno iz BiH.
   Krčedin je danas veoma interesantno naselje izuzetno privlačno za turiste. Leva obala Dunava naspram Krčedina, sa šumskim kompleksom kanadske topole, prostranom krčedinskom adom, brojnim rukavcima i barama, pravi je raj za ljubitelje prirode, ekologije, lova, ribolova i foto-safarija. Krčedinska ada sa deset kilometara dugom obalom i površinom od nepunih 9 km² spada u grupu najvećih dunavskih ada od ušća Dunava do ušća Tise u Dunav. Poznata jei kao prava oaza životinjskog sveta – stanište je konja, goveda, magaraca, svinja, brojnih vrsta ptica i dr.
   Od obale je razdvaja Gardinovački rukavac, koji lokalci nazivaju Dunavac, a koji opet vodi do čitave mreže drugih rukavaca i bara. Mnogi ističu da je Dunav na tom potezu najlepši i da pruža neslućene mogućnosti za razvoj turizma.
   Severno od samog naselja, na desnoj obali Dunava formirano je vikend naselje kojeg čini oko 2000 vikendica. Neposredno uz obalu niže se nekoliko peščanih ada na kojima su prelepe plaže sa odličnim uslovima za kupališno-rekreativne aktivnosti.
   Posebnu atrakciju ovog naselja predstavlja novootvoreni Zekin salaš smešten u samom centru sela. Uređen u stilu autentičnog sremačkog seoskog domaćinstva, salaš raspolaže etno restoranom sa velikom letnjom baštom kao i brojnim dodatnim sadržajima.
   Tradicionalna manifestacija „Međunarodna likovna i pesnička kolonija“ održava se svakog jula u prijatnoj otvorenoj koncertnoj dvorani, obrasloj bršljenom i vinovom lozom, u Domu porodice Jakšić. Paralelno sa tim, u selu se održava Sabor stvaralaštva žena Srbije i starih zanata. Tokom četiri dana trajanja, manifestacija okuplja glumce, pesnike, pevače, slikare iz celog sveta.
   Izvor: Internet

   Odgovori

8. 23. avgust 2017. u 05:42

   vojislav ananić

   Čortanovci – skriven biser u Sremu
   Date: September 19, 2016Author: postar000 0 Comments

   Na samo dvadeset kilometara južno od Novog Sada, između padina Fruške Gore i Dunava nalaze se Čortanovci, malo, lepo selo sa fascinantnom istorijom i fantastičnim turističkim potencijalom. Samo selo ima oko 800 kuća sa nekih 2500 stanovnika a vikend naselje oko sela broji i do 3000 vikendica, mada u poslednje vreme raste broj napuštenih vikend-kuća pre svega zbog opšte recesije i pada životnog standarda pa ljudi nemaju vremena a ni novca da ih održavaju. Čortanovci su idealno mesto za odmor, ali, izgleda, pomalo zaboravljeno i ostavljeno samo ljudima koji vole prirodu i mir. Veliki turistički potencijal poslednjih dvadeset i više godina se gotovo uopšte ne koristi, iako je ovaj potez ranije bio poznat kao čortanovačka ili dunavska rivijera. U skorije vreme sve više javnih ličnosti dolaze da uživaju u ovom mestu a neretko i kupuju nekretnine kako bi se vratili prirodi i njenim blagodatima daleko od urbanih džungli koje i dalje nazivamo gradovima – metropolama. Čortanovci su kao fruškogorsko mesto još od davnina bili vrlo pogodan predeo za naseljavanje. Po nalazima ostataka grnčarije, kamenog oružja i oruđa arheolozi sa sigurnošću potenciraju da su prva naseljavanja u tom delu Fruške gore počela i do 2000 godina pre nove ere. Ti prvi doseljenici su se bavili stočarstvom, lovom i ribolovom na Dunavu i močvari pod imenom Abu. Pošto je izvor pitke vode bio u blizini to je bio još jedan razlog za naseljavanje tog prostora. Osim dokaza iz neolita, ostataka iz ostalih perioda nije bilo u izobilju sve do dolaska Rimljana u prvom veku pre nove ere i u rimskim zapisima se pominje pleme Amatina koj je bilo organizovano u posebne plemenske zajednice pod nadzorom rimskih centuriona. Na ovim prostorima Rimljani su se zadržali do kraja V veka i za sobom ostavili čitav niz uređenih naselja, puteva i utvrđenja. Izgradili su put koji je išao od današnjeg Slankamena do današnjeg Petrovaradina, a jedan krak puta se odvajao od Dunava i spajao se sa putem koji je išao do Karaša. Ostaci tog rimskog puta se vide i danas na kraju Čortanovaca iznad Kotomana, ukopan u pola brega. Kod pružnog prelaza se nalazilo rimsko groblje (nekropola), nešto iza dve rimske vile a i jedna na brdu koje su Rimljani zvali “Zlatni breg”. Od Rimljana je u amanet ostala i vinova loza, doneta za vreme cara Aurelija Proba, inače rođenog na ovim prostorima pa su od tada Čortanovci kao, uostalom i čitav Srem poznati po kvalitenom grožđu i vinima. Varvarska plemena nasleđuju Rimsko Carstvo a u periodu vlasti Vizantije sa severa dolaze Sloveni a negde u VIII veku se prvi put na prostorima Srema pominje dolazak Srba. U XIII veku u istorijskim knjgama pronalazimo podatak da je i Sveti Sava posećivao ove prostore a postavio je i arhiepiskopa Arsenija II za episkopa Srpske Pravoslavne Crkve, inače rođenog blizu Čortanovaca. Zanimljivo je da je na prostoru Čortanovaca živeo srpski i kasnije sremski kralj Dragutin Nemanjić koji je osnovao manastir Remetu. Imanje i dvorac kralja Dragutina Nemanjića bilo je na sadašnjem “Kraljevom bregu”Srbi su se sve češće naseljavali u Čortanovce jer je bio jak uticaj Srpske despotovine i uglavnom su srpski despoti vladali ovim krajevima kao svojim feudima i uticaj Ugarske i Turske nije bio tako jak. Početkom XVI veka Turci su osvojili Srem a a u nekim spisima stanovnici Čortanovaca se pominju kao “derbendžije” tj.čuvali su planinske puteve i drumove i skele za prevoz preko Dunava (neka vrsta putara). Zbog toga su plaćali manje poreze sultanu. Posle Slankamenačke bitke 1691. i potpisom Karlovačkog mira ceo kraj potpada pod austrijsku vlast. Posle prve a naročito druge seobe Srba sa Kosova jedan deo se trajno naseljava u Čortanovcima i selo polako ali sigurno raste i razvija se. Sve do II svetskog rata broj stanovnika raste a onda se naglo smanjuje zbog ratnih dešavanja. Tokom posleratnog perioda naglo raste da bi došao do današnje brojke od oko 2500 stanovnika. Ime sela je slovenskog porekla i nastalo je od ruskog naziva za malog šarana – “čortan” a pošto se u selu i oko sela trgovalo ribom i bilo je novca u opticaju nastala je rogobatna kovanica – Čortanovci i to ostade kao ime sela. Čortanovci leže u proširenju doline Duboki do koji seče južni deo Fruške gore i kroz koju protiče potok Budovar koji se uliva u Dunav kod Starih Banovaca. Vikend zona katastarske opštine Čortanovci broji preko 3000 kuća i vikendica. Na ovom delu obale Dunava ima više vikendica nego stanovnika u selu. Koreni vikendaškog naselja dopiru još do sina Marije Terezije, Josifa koji je graničarima iz Srema besplatno dao zemlju u Čortanovcima kako bi uzgajali vinovu lozu a oni su osim rada u vinogradima otkrili i čari Dunava i prirode oko reke pa su tako nastale kolibe i prvo vikend naselje.Sedamdesete godine prošlog veka važe za zlatno doba čortanovačkog turizma kada su na popularnu, dunavsku rivijeru dolazili turisti iz cele bivše Jugoslavije. Tada je tu postojao hotel sa 120 ležajeva, šest restorana u Čortanovačkoj šumi, cela infrastruktura. Sada je sve to propalo, niko ne održava te objekte, hotel je izgoreo, restorani ne rade… Jedan Belgijanac je pre nekoliko godina kupio sedam bungalova i otvorio restoran, ali morao je da ga zatvori zbog nedostatka gostiju. Put je uništen, kolima gotovo ne može da se prođe. Nacionalni park, koji može stvarno da bude turistička atrakcija, to nije, naprotiv. Poslednjih dvadeset i kusur godina se baš ne vodi računa. Vikendaši plaćaju zakup Nacionalnom parku, ali njegova uprava ništa ne radi da pomogne, već samo iskorišćava prirodu i gleda svoje interese. Valja napomenuti da se jedini tunel u Vojvodini nalazi – baš kod Čortanovaca i to je železnički tunel iz kojeg bi uskoro, po planu predviđenom za rekonstrukciji pruge Stara Pazova- Novi Sad trebao da se nastavlja vijadukt dužine ukupno 2913 m.Živi bili pa videli. Čortanovci su poznati i po planinarskom domu “Kozarica”, planinarskom domu smeštenom na najmanjoj nadmorskoj visini na svetu (84 m). Ovaj planinarski dom se nalazi u neposrednoj blizini Dunava u čortanovoj šumi. Sagrađen je 1952. godine. Pored se nalazi i izvor “Kozarica”. Ovaj izvor se naziva još i “Savinac” jer kruži priča o tome kako je u XII veku Sveti Sava prošao tuda prema Kovilju da pomiri brata Stevana sa mađarskim kraljem Andrijom. Izvor je podignut 1890. a obnovljen je 2006. godine. Ovaj deo Srema se može pohvaliti i jednom od najlepših plaža na ovom delu toka Dunava, atraktivnim peščanim sprudovima i ostrvima i prirodnim ambijentom Mihaljevačke šume. Plaža je uređena, poseduje suncobrane, kabine , deo za najmlađe a može se dobro pojesti i popiti u obližnjim čardama i kafićima. Na ovoj lokaciji snimane su scene iz filma “Varljivo leto 68.”, delovi serije “Vere i zavere” i još mnoge sekvence iz filmova i serija srpske kinematografije.Pored prirodnih vrednosti i lepota, ovaj prostor je bogat i kulturno-istorijskim spomenicima. Tu su, već pominjani ostaci naselja iz neolita, ostaci rimskog utvrđenja i vila „Stanković“, koju je 1930. godine sazidao doktor – kardiolog Radenko Stanković, osnivač prvog Medicinskog fakulteta u Srbiji. Nacrte je izradio poznati arhitekta Dragiša Brašovan. Stanković je bio i ministar prosvete za vreme vladavine kralja Aleksandra i namesnik kralja Petra Karađorđevića. U “Vili Stanković” se u današnje vreme održavaju festivali “Novi Tvrđava Teatar” i “Šekspir Fest”, prilično neobični sadržaji u eri sveopšteg i sveprihvaćenog šunda i kiča.Svake godine u Čortanovcima radi i “likovna kolonija Čortanovci” osnovana 2000. godine. Koloniju je osnovala Grupa građana na inicijativu Veselina Veškovića. Svake godine okuplja istaknute akademske slikare ali i amatere. Prikupljena sredstva, ostvarena prodajom slika, upotrebljavaju se u humanitarne svrhe. Na prostoru sela deluje i Međunarodna književna kolonija “Čortanovci” osnovana 2001. godine u saradnji sa Srpskim PEN centrom, a do sada je učešće uzelo više stotina pisaca iz zemlje i regiona. Što se tiče društvenog života i društvenih zbivanja čortanovčanima ne ostaje mnogo opcija.Tu je fudbalski klub “ČSK 1939” (od pre tri godine pod tim nazivom, ranije samo “ČSK”) koji se takmiči u opštinskoj ligi “Inđija-Stara Pazova” i nekoliko bifea i kafića među kojima prednjači popularna “Pećina” gde se ponekad organizuju živi nastupi, mahom folk pevača i ansambala.I naposletku, bila bi grehota ne pomenuti verovatno najpoznatijeg čoveka koji je rođen u Čortanovcima. To je Andrija Jović, čovek koji je osnovao prvi fudbalski klub u tadašnjoj Srbiji – BSK, 1911. godine i prvi Srbin koji je postao član Međunarodnog olimpijskog komiteta. Pored toga, poznat je i po tome što je u I svetskom ratu,prešao Albaniju, učestvovao na “solunskom frontu” i što je bio nosilac dvanaest ratnih i mirnodopskih odlikovanja.U njegovu čast Olimpijski komitet Srbije poklonio je Čortanovcima olimpijsku zastavu i proglasio Čortanovce “Olimpijskim selom”. Njeg0vom zaslugom, jer je prvi uradio popis svih kuća i stanovnika Čortanovaca napisana je kasnije i knjiga “Čortanovački koreni” autora Živana Pašića, šumara u Nacionalnom parku “Fruška gora” i hroničaru sela, kojom smo se i vodili prilkom pisanja ovog teksta o verovatno jedinstvenom selu u Sremu, Vojvodini pa verovatno i Srbiji. Zahvaljujemo se na pomoći Draganu Cvejiću iz Čortanovaca koji nam je pozajmio knjigu “Čortanovački koreni” .
   Izvor: Internet

   Odgovori

9. 2. jun 2018. u 06:11

   Vojislav Ananić

   NOVI KARLOVCI, selo u Srijemu, u srezu staropazovskom, nasred ravnice (104 m); raskršće je 7 cesta, od Stare Pazove 11 km k sjeveru, a od željezničke stanice Inđije 8 km k sjeveroistoku. Imaju 4.016 stanovnika, općinsko poglavarstvo, pravoslavnu parohiju, pučku školu, poštu i telegraf. J. M-n.

   IZVOR: prof. St. Stanojević, NARODNA ENCIKLOPEDIJA SRPSKO-HRVATSKO-SLOVENAČKA, III KNJIGA , N—R, IZDAVAČ: BIBLIOGRAFSKI ZAVOD D. D. ZAGREB, GUNDULIĆEVA 29 ZASTUPA DR- ERIK MOSCHE, MIHANOVIĆEVA ULICA 1, 1928.

   Odgovori

10. 12. april 2019. u 16:46

    Vojislav Ananić

    Kr(v)čedin

    Zabeležen je u falsifikovanoj diplomi manastira Krušedola. 1702. imao je 41 dom, u kojem se, osim porodičnih starešina, nalazilo šestoro slobodne braće sa 31 sinom i 23 kćeri. 1734. imao je 47 domova. 1736. zabeleženo je u Krčedinu 29 porodičnih starešina, sa 18 oženjenih, i četiri neoženjena brata ili sina. 1756. imao je 100 domova, a 1766. 101. Još veći napredak u broju stanovništva pokazao je za narednih osam godina. 1774. imao je 180 domova. Kasnije se napredak ne pokazuje. 1791. imao je 184 doma sa 999 duša. Broj Srba u Krčedinu, tako je obrazložio prota Jovan Maksimović. Nije se za vreme od 1774. do 1811. umnožio, „radi hudeg i oskudnog usevnog grunta. 1810. imao je 184 doma, a 1808. 1162 duše.

    Potesi: Vinjerac, Beli at, Veće, Budžak, Rupine, Bare, Boronluk, Brest, Naduše, Kužno groblje, Šljivara, Leje, Patka, Krčedinsko ostrvo, Ada, Kalakača, Usorac, Janda.

    Izvor: Srbi u Sremu 1736/7 – Dušan J. Popović, Beograd

    Odgovori