Poreklo prezimena Čurović

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

ČUROVIĆI

(žive u Tušinji)

Čurovići vode porijeklo od plemena Novljana i sa njima su se doselili u Drobnjak, prilžom naseljavanja drobnjačke teritorije. Odmah su naselili selo Tušinju, gdje i danas žive. Ne znaju po čemu su dobili prezime Čurović i da li su ga donijeli prilikom naseljenja, ali se zna da je vrlo staro.

Znaju imena dvojicu najstarijih predaka – Josu i Jovanu Milutinovu, od kojih vode porijeklo svi današnji Čurovići, ali ne znaju u kom su međusobnom srodstvu njih dvojica. Imena im se znaju od druge polovine 17. vijeka.

Jovan je držao Gornju Tušinju – zaselak zvani Cokotin. Imao je dva sina Vasilja i Milutina. Vasiljevi su Mališa i Petar, a Milutinov je Novica.

Josovi sinovi su Dragić, Šćepan i Milutin. Dragićev je Brajan a Šćepanov Radovan.

Mališa Vasiljev je bio poznati domaćin; bio je imućan i uživao je veliki ugled u plemenu. Sagradio je veliku kuću u kojoj je radila osnovna škola od 1884. do 1886. godine. Prvi učitelj u toj školi bio je Obrad Čurović. Mališa je imao sinove Grujicu i Vasa, a Petar Vasiljev ima: Stevana, Savu, Miću, Neđeljka, Milisava i Živka. Od Novice Milutinova su Marko, Milutin, Andrija i Filip.

Od Brajana Dragićeva su Mile, Petar i Radosav. Od Radovana Šćepanova su Vukosav i Božo.

Grujica Mališin je bio ugledan i imućan domaćin kao i njegov otac Mališa. Važio je u svom bratstvu kao čovjek koji je brinuo i vodio računa o svim bratstveničkim poslovima. Čak se bio upustio u jednu krvnu osvetu, zbog koje je bio osuđen na kaznu zatvora na Cetinju. Pušten je poslije rođenja prestolonasljednika Danila Petrovića.

Đorđije Grujičin je bio poznat kao dobar pamtiša važnijih događaja u Drobnjaku. Bio je pametan i poštovan; doživo je duboku starost. Osim Đorđija Grujičina, duboku starost su doživjeli i Zarije Vasov, Nikola Malinov i Đuro Milisavljev.

S obzirom na to da su na ovim prostorima bili odavno, učestvovali su u svim bojevima koje su Drobnjaci vodili protiv neprijatelja; bili su u vojsci koja je ubila Smail-agu Čengića na Mljetičku 1840. godine, a iste godine učestvovali su u odbrani od napada koji su Turci organizovali sveteći Smail- agu u poznatoj bici pod Borovom glavom, u kojoj su izginuli mnogi Drobnjaci.

U balkanskim i Prvom svjetskom ratu Čurovići su bili uvijek u stroju drobnjačkih jedinica. U čuvenoj bici na Mojkovcu poginuli su Krsto, Vule i Boško, a Jovo je ranjen, a u austrougarskim logorima svoje kosti ostavio je Jovan Mirkov.

U NOR-u 1941-1945. godine ovo bratstvo je aktivno i masovno učestvovalo u borbama protiv neprijatelja. Oni koji zaslužuju svojim velikim doprinosom koji su dali u borbama za slobodu pomenućemo poimenično.

Vladislav-Šajo Stevanov bio je u NOP-u od 1941. godine. U Četvrtoj crnogorskoj proleterskoj brigadi je od njenog osnivanja, a u Petom bataljonu zamjenik komandira čete i intendant bataljona i brigade; nosilac je Partizanske spomenice 1941. I njegova sestra Koviljka je u NOP-u od prvih ustaničkih dana; poginula je kao borac Četvrte crnogorske brigade 1943. godine na Sutjesci.

U NOR-u su poginuli: Radomir Mijatov kod Gacka 1943. godine, Svetozar Radov kod Bijelog Polja, Mirčeta Božov u Lijevoj Rijeci, Ratko Milošev kod Valjeva i Radoje i Gojko; Žarkov na Vjetreniku 1944. godine.

Milorad Nikolin, braća Miro i Momo Milanovi, (Radoman Đurov, Veljko Zarijev, Miloš Krstov, Vidak Jovanov i Milivoje su bili borci u jedinicama NOV-a i učestvovali su u NOR-u. U koncentracionom logoru na Beogradskom sajmištu su se nalazili Sava-Mujo Đorđijev, Arso Jovanov i Svetozar; Jovana Milova. Iz ovog logora su prebačeni u Njemačku u Osnabrik, gdje je svoje kosti ostavio Arso Jovanov.

Treba istaći plemeniti postupak Mirjane, žene – Stevanove, rodom od Mijovića sa Godijelja, kada je 1943. Godine zapalila svoju kuću da bi odvratila neprijateljsku odmazdu nad Tušinjom.

Čurovići su se iz Tušinje počeli iseljavati oko 1785. godine. Od njih potiču Mumini u selu Crnoj Gori na Planini Pivskoj i u Kruševu kod Šćepan-Polja. Prezime Mumin su uzeli nakon odseljenja i odvajanja od njih.

Krajem 19. vijeka, od Josova stabla su odselili u jablanički kraj i u Potpeće u Zatarju.

U vremenu od 1905. do 1911. godine na rad u Ameriku su otišli Rašo Neđeljkov, Miladin Živkov, Milivoje Obradov. j Sva trojica su ostala da stalno žive u Americi, gdje su osnovala svoje porodice koje održavaju trajne veze sa rođacima u Tušinji. Petar Milosavljev je poginuo u Americi na radu, a Ilija Mirkov je umro na brodu 1911. godine pri povratku iz Amerike.

Iz Tušinje su 1919. godine u Zatarje odselili Marko, Milutin, Andrija i Filip Novičini sinovi, Veljko Milićev, Jovo i Mićko Perovanovi; naselili su se u selu Kičavi u Vranešu. Od njih su Čurovići u Bijelom Polju, Mojkovcu, Podgorici i Baru.

Čurovići u selu Zastup kod Brodareva u prijepoljskom kraju, mada slave Lučindan, došli su iz Tušinje 1925. godine. Milinko i Milun Mirkovi odselili su iz Tušinje 1937. godine u selo Zaglavak kod Glibaća, a sinovi Jovana Milova Milivoje i Svetozar u Pavino Polje.

Poslije 1945. godine, nekoliko porodica Čurović je kolonizovano u Vojvodinu i nalaze se u Zemunu, Inđiji, Vrbasu, Bačkom Dobrom Polju, a jedan dio se u Vojvodini nastanio i u novije vrijeme, gdje su zasnovali svoja domaćinstva. Ima ih u mnogim mjestima širom naše zemlje. Ima ih i u Sloveniji, Hrvatskoj i dr.

Slave Nikoljdan, a prislužuju Đurđevdan.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić