Poreklo prezimena Bogunović

5. mart 2012.

komentara: 28

PIŠE: Saradnik portala Poreklo Ilija Šikman

Poreklo: Porodica Bogunović potiče iz nekadašnje srednjovekovne Raške države iz perioda kada je ova obuhvatala Hercegovinu i polovinu sadašnje Crne Gore. Bogunovići su jedina poznata porodica, koja „po muškoj liniji“ vodi direktno poreklo od Nemanjića. Mada se nesporno radi o bratstvu poniklom iz vodeće srpske plemićke porodice, neki autori nazivaju isto “plemenom” i zbog brojnosti ga razvrstavaju u tri grupe rodova.

Prvu grupu sačinjava 183 kuće. Bogunovići su sa 21 kućom u 10 naselja, Kovačevići sa 97 kuća u 21 naselju, Pašići sa 31 kućom u 6 naselja, Pjanići 3 kuće, Anušići 10 kuća u 4 naselja, Mazalice 12 kuća u 6 naselja, Bundale 4 kuće u 2 naselja i Durašinovići sa 5 kuća.

U drugoj grupi je 107 kuća. U Dalmaciji, u razrođenoj grupi su najjači Adamovići sa 27 kuća u 8 naselja, Marčete sa 24 kuće u 5 naselja, Stojanovići sa 16 kuća u 8 naselja, Grmuše sa 25 kuća u 18 naselja i Tatići 15 kuće u 5 naselja. Svega 107 kuća. Oko 1722. godine kreću iz Dalmacije u Smoljanu iznad Bosanskog Petrovca. Tu pobiju Turke koji su na slavi hteli provesti silu, pa preko planine pobegnu u Pounje, a jedni u Prekosanje.

U Ličkoj, trećoj grupi, Miljuši, Obradovići i Krajinovići su najrasprostranjeniji. U Poulju ih ima: Miljuša 26 kuća u 13 naselja, Obradovića 18 kuća u 7 naselja, Cvjetičani 27 kuća u 11 naselja, Poznani 7 kuća u 4 naselja, Borića 6 kuća u 3 naselja, Krajinovića sa 10 kuća u 6 naselja, Škundrića sa 6 kuća u 4 naselja, Vranješa sa 5 kuća u 2 naselja i Rakića sa jednom kućom.

Krsna slava: Svega bratstvenika Bogunovića u ovoj oblasti 396 kuća sa 22 prezimena i svi slave svetog Jovana. U Lici je samih Bogunovića 79 kuća u 8 naselja. Jedan manji deo porodica je sa pravoslavlja još u Dubrovniku prešao na katoličku veru i to uglavnom činovnici u administraciji i deo vojnih lica, jer je to bilo poželjno zbog napredovanja u službi u 17. i 18. veku, a ima i onih koji su prihvatili islam. Imali su slavu svetog Jovana Krstitelja. S druge strane preko 95% plemena i dalje je pravoslavnog verskog opredeljenja. Prema šematizmu Dabrobosanske mitropolije, rod Bogunovića je registrovan sa tri slave: sveti Alimpije, sveti Georgije (Đurđevdan) i sveti Jovan Krstitelj. Po broju slava uvrštavaju se u treću grupu prezimena sa više krsnih slava čime pripadaju prezimenu sa više rodova (plemena). Nije poznat ni jedan slučaj da su se međusobno ženili.

Rodovi doseljeni sa juga i jugoistoka imaju zagasitiju kompleksiju od crnomanjaste do smeđe u nijansama i otvorenije plave u koju spadaju i grupe Bogunovića. Izgleda da ih je od svih tih rodova 66% zagasitije, a 33% otvorenije kompleksije.

Više su zagasitije kompleksije grupe rodova:Gakovići (najcrnje masti), Bogunovići, Popovići, Dmitrovići, Beronje, Radakovići, Uzelci, Dobrojevići, Kondići, Jeličići, Srdići, Rajilići, Stojakovići, Bogdanovići i Kačavende. Otvorenije su kompleksije najveća grupa rodova koji su poreklom s Juga: Rodići-Stojisavljevići i Lalić-Price. Pored njih su otvorenije kompleksije, ali i drugog karaktera: Majstorović, Ćulibrk, Banjac i Latinović.

Violetnost Krajišnika ustanovio je Cvijić upoređujući ih sa Crmnicima u Crnoj Gori. Ona je najizrazitija kod rodova koji su poreklom s Juga i JI i zagasitije kompleksije. Kod njih ima najviše smelosti, borbenosti, ekspazivnosti i epskog zanosa. Na njima se dadu pratiti nastupi plahovitosti i ubojitosti. Dali su najveći broj hajduka i vojvoda u ustancima.

U današnjoj Hrvatskoj, Bogunovići su pretežno Hrvati, većim delom iz Ploča, ali su često i Srbi iz Benkovca. Srazmerno najviše Bogunovića u proteklih stotinu godina rođeno je u Baćini kod Ploča gde se svaki sedmi stanovnik prezivao Bogunović. U Hrvatskoj danas živi oko pet stotina Bogunovića u dve stotine pedeset domaćinstava. Sredinom prošlog veka bilo ih je približno osam storina, pa se njihov broj do danas smanjio čak za jednu trećinu. Ova trećina su Srbi proterani u “Oluji” 1995. godine, koji su se uglavnom nastanili u Srbiji, pretežno u Vojvodini.

Poreklo prezimena: Novembra meseca 1350. godine car Dušanposećuje Dubrovnik. U pratnji mu je bio njegov rođak Lavrentije Nemanjić, sin Boguna Nemanjića rodonačelnika porodice Bogunović, koji je živeo u oblasti Levar Tare i Đurđević Tare (današnja opština Pljevlja), gde su se u ono vreme nalazili brojni letnjikovci srpske vladarske porodice Nemanjića. Bogunovići su po pravnim tradicijama donešenim iz Raške bili su pre Popovići i Kovačevići. Lavrentije ostaje da živi u Dubrovniku i u znak poštovanja na svog uglednog oca uzeo je prezime Bogunović. Prezime Bogunović je patronimičnog porekla i potiče od imena Bogun, koje takođe postalo gradnjom dodavajući nastavak -ović na ime pretka. Đorđe Janjatović u “Prezimena Srba u Bosni” potvrđuje da je u nekim slučajevima vidljiv i sam nastanak prezimena jer se navodi i njegov prvobitni oblik kao što je slučaj sa prezimenom Bogun-Bogunović.

Migracija: Bogunovići su od Stare Srbije. Više od 232 godine Bogunovići žive u Dubrovniku, odnosno do 1582. godine. U Dubrovniku su se Lavrentije Nemanjić–Bogunović i njegovi potomci bavili trgovinom, te širili svoju trgovačku mrežu po celom srpstvu: od Prištine, Prizrena, Novog Brda, Mitrovice, Pazara, Pljevalja i drugih krajeva u kojima se (u ono vreme) odvijala živa trgovina. Potom se otiskuju prema južnoj, srednjoj i severnoj Dalmaciji. Ovo se dešava u vreme Kandijskog rata (šesti tursko-mletački rat 1645-1669. godine). Većina bratstvenika se 1689. godine naseljava u Vrelo na sami izvor Zrmanje (Lika), a nešto kasnije u Bosansku Krajinu. U Dubrovniku manji broj porodica prihvata katoličku veru većinom zbog napredovanja u vojnoj službi, a tek par porodica u Bosni prihvata islam kao svoju religiju. Iz Dubrovnika, Bogunovići se sele u Hercegovinu, a odatle na područje Šibenika gdje su u Šibenskoj parohiji popisani 1652. godine. Prvi Bogunović, koji je iz Dubrovnika prešao u Hercegovinu bio je Žuro Bogunović, po kome će se prozvati jedna nova porodica-Žurovići, tj. Zurovići, a onda kasnije i Zurovci. Od njihove grane porodice kasnije će nastati i dve islamske porodice.

U Crnoj Gori, lokacije na kojima je registrovano prezime Bogunovića se spominje u periodu od 1435-1940. godine, u Kotoru i Sudum Crnom Platu.

Oko 1625. godine, Bogunovići se nasele na Zmijanje pod Bjelaj iz Raške. Kada su žene nabijale konoplje, izgori im kuća i u njoj tapije. Tada im Turci otmu zemlju i oni se sklone u Dalmaciju, upravo kada je Mletačka istisla Turke iz Dalmacije. Kada je Stojan Janković isterao Turke iz Like, preseli se jedan ogranak Bogunovića na Zrmanju (Lika). Tu ih se brzo narodi toliko da su se morali raseljavati. Sedmoro braće Bogunovića se ponovo iseli u Vranovinu u Bjelajskom polju oko 1772. godine. Ni tu se ne zadržavaju dugo, pa se presele u Doljane. Jedan brat bio je kovač. Kovao je zvona za ovce i uzimao je po jednu ovcu za svako zvono. Tako zametnuo ovce koje mu se brzo množile. Potomci od Kovačevića i sad imaju ovce od tih ovaca koje su uzimali za zvona. Dešavalo se da stado prelazi hiljadu, pa su preko toga odbijali u planinu i da postanu onoga ko ih prvi nađe. Tada je u kući bilo preko 70 čeljadi (članova). Iz Doljana jedni se preko planine presele u Veliki Radić. Iz ta dva naselja kao matice, Bogunovići se rasele po Krajini. Po porodičnoj tradiciji, Bogunovići u Potkozarje u Bosanskoj Krajini dolaze preko Dalmacije i Like. U 19. veku, Bogunovići naseljavaju Pounje i nastanjuju se u Pištaline i Vrelo (Cazin). Iz ovih mesta kao matice se raseljavaju po Krajini u drugoj polovini 19 veka. Svi oni slave Jovanjdan. Reč je zaista o velikoj i posebnim porodicama, brojnoj familiji, ali ipak ne i “plemenu”, kako u tim krajevima govore. U nauci se pod plemenom smatra društveni oblik koji stvarno ne mora biti i najčešće nije zasnovan na jedinstevenom poreklu i srodstvu, iako se u plemenskom “folkloru” u pravilu insistira na davnašnjem zajedničkom pretku, nego se zapravo radi o “splemenjivanju” raznorodnih manjih, takođe ne obavezno isključivo srodničkih grupa-brastava.

Glavni migracioni pravci Bogunovića u prošlom veku u Hrvatskoj zabeleženi su iz Benkovca u Rijeku, iz Gračaca u Zagreb, te iz Benkovca u Šibenik.

Rasprostranjenost: Milan Karanović u svom delu “Pounje u Bosanskoj Krajini” Bogunoviće evidentira u mestima:

Varoška rijeka (Krupa)-Anušići 2 kuće, slava Jovanjdan. Zvali se Bogunovići, došli iz Vrela pre okupacije 1878. godine.

Malićbegov Bukovik (Krupa)-Bogunovići 3 kuće, slava Jovanjdan. Došli iz Zrmanje (Lika) posle Okupacije.

Mali Radić (Krupa)-Mazalice 1 kuća, slava Jovanjdan. Došli iz Zalina. Starinom su iz Dalmacije gde su se zvali Bogunovići, pre Omer-paše 1851. godine.

Stabandža (Krupa)-Bogunovići 1 kuća, slava Jovanjdan. Došli iz Vrela pre Omer-paše.

Hašani (Krupa)-Bogunovići 1 kuća, slava Jovanjdan. Došli iz Trmanje (Lika) posle Okupacije.

Doljani (Bihać) Kneževići 13 kuća, slava Nikoljdan. Došli 1725. godine. Zvali se Bogunovići. Starinom su sa Juga. Došli na Zmijanje pod Bjelaj. Izgore im kuće sa tapijama, Turci ih proteraju i oni odu u Dalmaciju pod vlast Mletačke Republike. Odatle se jedan broj iseli u Zrmanju (Lika) kada je Stojan Janković isterao Turke iz Like. Iz Zrmanje oko 1725. godine krene više braće i nasele se u selo Vranovinu u Bjelajskom Polju. Potom se presele u Doljane. Tada ih je u kući bilo 70 članova.

Bukovica (Cazin)-Bogunović 1 kuća, slava Jovanjdan. Došli iz Vrela pre Okupacije. U selu ih je pred Drugi svetski rat bilo 3 porodice sa 19 članova. U ratu gine 14 članova (73,68%). Posle rata preživeli su kolonizovani ili raseljeni uglavnom u Vojvodinu. U selu ostaje Mara, supruga od Nedeljka Bogunovića gde umire 1988. godine, a 1995. godine, njeni potomci pred hrvatskom “Olujom” preseljavaju u Bešku (Vojvodina).

Vrelo (Cazin)-Bogunovići 6 kuća, slava Jovanjdan. Došli iz Pištalina, a u Pištaline doseli iz Zrmanje (Lika), oko 1832. godine. Za Laudonovog rata 1788-91. godine Vrelo postane pusto. Stanovništvo se iseli na Kordun i Baniju. Ponovno naseljavanje Vrela počne oko 1822. godine.

U Dalmaciji Bogunovići su nastanjeni: Biljani Donji, Benkovac, Zapušane, Raštević, Radašinovci, Medviđa, Jagodnja Donja, Kakma, Bulić sa slavama sveti Georgije (Đurđevdan), Sveti Stefan i Sveti Jovan.

Radoslav Grujić u “Plemenskom rječniku ličko-krbavska županije” 1915. godine evidentira 79 kuća Bogunovića u: Dnopolje 7 kuća, Donji Lapac 2 kuće, Kvarte (Perušić) 1 kuća, Nebljusi 6 kuća, Prljevo (Zrmanja) 24 kuće, Rešetar 2 kuće, Suvaja 7 kuća i Vrelo (Zrmanja) 30 kuća.

Bogunovići su prisutni gotovo u svim županijama Hrvatske, u ukupno 69 opština i 97 naselja, znatno više u urbanim sredinama (69%). Danas ih je najviše živi u Zagrebu (90), Pločama (45), Rijeci (45), Slavonskom Brodu (25) i u Negoslavcima (Vukovar) (20). Na prostoru Bosne i Hercegovine Bogunovići su danas registrovani u 9 nasela sa 23 domaćinstava. U Federaciji BiH svega je registrovano 4 porodice u dva naselja (Sarajevo 3 i Zenica 1), dok su u Republici Srpskoj Bogunovići nastanjeni u 9 naselja sa 23 domaćinsta. Najviše ih živi u Prijedoru 8 i Rasavcima 6 porodica.

Na prostorima današnje Srbije, Bogunovića je evidentirano preko četiri stotine domaćinstava u 62 naseljena mesta. Najviše ih živi u Beogradu, preko 200 porodica, zatim u Bačkoj Palanci (12), Inđiji (9), Nišu (15), Novom Sadu (35) i Zrenjaninu (18).

Poznati: Iz brastva Bogunovića istaknuti su.

– Pop Mile Bogunović (18..-1915), srpski vođa u “Bosansko-hercegovačkom ustanku” (1875-1878), koji je umro 1915. godine, interniran u Arad.

– Miloš S. Bogunović (1850-1937), učitelj, srpski nacionalni radnik i četnik;

– Dušan M. Bogunović (1888-1940), učitelj, narodni poslanik i pedagoški pisac;

– Miloš Bogunović(16..-1689), srpski graničarski „kapetan“ (oblasni komandant);

– Nikanor (Nikolaj) Bogunović – Skočić (1735-1792), generalni vikar (lat. vicarious – umesto) Dalmacije (1783-1792), i arhimandrita manastira Krka. Od 1781. godine, duhovnu jurisdikciju, nad srpskim pravoslavnim sveštenstvom i narodom u Dalmaciji, Istri i Boki Kotorskoj, imao je episkop sa sedištem u Veneciji;

– Akademik prof. dr Vladimir Bogunović(1912-1986), redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), Odeljenje tehničkih nauka;

– Uglješa Bogunović (1922-1994), čuveni beogradski arhitekta, projektant tornja na Avali;

– Četnički vojvoda Branko-Brane I. Bogunović(1911-1945), pomoćnik komandanta Dinarske četničke divizije (DČD);

– Uroš I. Bogunović – Roca(1914-2006), general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije;

– Nikanor (Veljko) Bogunović, Episkop banatski, tj. vladika Srpske pravoslavne crkve (SPC);

– Đorđe Bogunović, potpredsednik Skupštine Republike Srpske Krajine;

– Borislav Bogunović, ministar policije Srpske autonomne oblasti (SAO): “Slavonija, Baranja i Zapadni Srem”, i potpredsednik Skupštine Republike Srpske Krajine;

– Prof. dr Nikola Bogunović, Fakultet elektrotehnike i računarstva, Odeljenje za informacione sisteme Univerzitet u Zagrebu;

– Prof. dr Aleksandar Bogunović, Ekonomski fakultet, Univerzitet u Zagrebu

– Prof. dr Matko Bogunović, Agronomski fakultet, Univerzitet u Zagrebu

– Slobodan-Giša Bogunović, član Akademije arhitekture Srbije, istoričar arhitekture i pisac

IZVORI:

– Milan Karanović “Pounje u Bosanskoj Krajini” Naselja i poreklo stanovništva, izdanje Srpska Kraljevska akademija, 1925. godine.

– Đorđe Janjatović “Prezimena Srba u Bosni”, izdavač “prosveta-trgovina”d.d. Sombor, 1993. godine

– Telefonski imenici država bivše Jugoslavije

– Radosla Grujić “Plemenski rječnik ličko-krbavske županije” 195. godine

– Vikipedije, slobodne enciklopedije

– Sindik, Ilija: „Dubrovnik i okolina“ (Naselja i poreklo stanovništva, knjiga 23, Srpski etnografski zbornik, knjiga 38, u izdanju Srpske kraljevske akademije, Beograd, 1926)

– Ćuk, Ruža: „Glasnik zavičajnog muzeja“, knjiga 2 (tema broja: Društvo i kulturni identitet pljevaljskog kraja, Zavičajni muzej, Pljevlja, 2001)

– Kljajević, Božidar: „Potomci Nemanjića po muškoj liniji: Dubrovačko bratstvo Bogunovići sa ograncima Zurovci i Zurovići u Hercegovini; Bogunovići u Šibenskom zaleđu (Cvjetičani, Miljuši, Škundrići, Kovačevići i Grmuše)“, (Luma Print, Beograd, 2012)

– Kašić, Dušan LJ.: „Svetli grobovi pravoslavnih Šibenčana“ (Šibenik, 1975)

– Fabris, Antun: „Dubrovnik kalendar“, Godina II (strana 67., izdanje za 1898. godinu, u izdanju Srpske dubrovačke štamparije A. Pesarića, Dubrovnik, 1897)

– Fabris, Antun: „Dubrovnik kalendar za godinu 1902“, (strana 71., izdanje Srpske dubrovačke štamparije A. Pesarića , Dubrovnik, 1901)

– Teinović, Bratislav: „Pop Vasilije–Vajan Kovačević (1844-1896) i njegovo svjedočanstvo iz Srpskog ustanka u Bosni (1875-1878)“ (Glasnik udruženja arhivskih radnika Republike Srpske, god. I, br. 1, Banja Luka, 2009)

– Miljanić, Akim i Miljanić, Vukota: „Prezimena u Crnoj Gori“ (str. 53, Beogradska knjiga, Beograd, 2007)

– Skarić, Vladislav: „Porijeklo pravoslavnog naroda u sjeverozapadnoj Bosni“ (str. 29, Glasnik Zemaljskog muzeja, Sarajevo, 1918)

– Cvijić, Jovan : „Naselja i poreklo stanovništva“ (knjiga 20, str. 348, Srpski etnografski zbornik u izdanju Srpske kraljevske akademije, Beograd, 1925)

– Bokan, Branko J.: „Opština Sanski Most“ (knjiga/deo I, do jula 1941, Borba, Beograd, 1974)

– Divjak – Lički, Milan: “Lički kalendar za svaku godinu“ (Novi Sad, 1997)

– Petrović, Aleksandar M.: „Kratka arheografija Srba“, Novi Sad, 1994.

– Petković, Živko D.: „Prve pojave srpskog imena“ (Beograd, 1996)

– Šebek, Lazar: „Stari Srbi“, Serbi sveske 2 (Krim, Beograd)

– Kostić, Lazo M.: „O srpskom imenu“ (Srbinje – Novi Sad, 2000)

– Vujić, Sava S. i Basarić, Bogdan M.: „Severni Srbi (ne )zaboravljeni narod“ (Beograd, 1998)

12. januar 2013. u 21:41

milan

PLEME BOGUNOVIĆA

Došli su u Liku u prastara vremena
Prognani iz sela Žura kod Prizrena,
Sa našeg Kosova. Bogu su bili mili,
Te se beše Jordanskom vodom umili.

Na Golgoti sakrili su peti klin
I tako umanjili bol Isusu Hristu.
Za Svetog Jovana pustiše suzu čistu
I visoko podigoše pogaču i krin.

Vrelo Zrmanje postade im stanište,
Uprkos borbi, podelama i nedaćama,
Ispleli su Isusov venac po kućama.

Bogunovići se raspišu i raspršte,
Misleći na dan Isusovog stradanja.
Porodična zadruga im osta Zrmanja.

MILAN DIVJAK LIČKI
Novi Sad, 2.6.2011

Odgovori

25. januar 2013. u 21:26

Kazivač: JOVETA BOGUNOVIĆ, starina od 92. godine
(r. oko 1880. godine).
Zapisao: MILAN DIVJAK LIČKI, u Vrelu Zrmanje,
19,20 i 21. januara 1972. godine

Slušaj dobro što ću Ti kazivati, pa ćeš se zgroziti nad tijem
lukavijem majstorijama groznoga švabe. Zemlja mu kosti izmetala! Est, tako je,
nego sada dolazi pravi čvor, taj čvor treba odriješiti…Nijesam Ja naš car
Lesandro Veliki, pa mačem, već sam Ja puki Joveta, što tebi pričam: Bogunovići
se rastaviše od svoga roda i poroda. Neki dobiše nova prezimena, neki špicname
im postade prezime, neki utekoše u brdine i šumetine, nijesu mogli više durati.
Pas mu kosti oglođo!, samo da sačuvaju svoje rodno prezime: Bogunović po Bogu
dano. I jest bi tako, padoše mnoge glave. I s naše i s njiove strane. Švaba ki
švaba. Jači tabači. I rasuše se Bogunovići svuđe. Od jačeg plemena ostade
zericu manje. Otidoše naši, nu, u Dalmaciju, čak do Dubrovog grada, u Bosnu
ponosnu i ravnu Slavoniju. Naći ćeš bar jednog Bogunovića, ma kako nosio sadašnje
prezime. Rđe kažu, da ima više grana Bogunovića. Ma jok! Svi su ođeka sa Zrmanje
đe je Bog stvorio poštenu čeljad. Bolje poštenje, nego življenje! Bogunović osta
Bogunović. Est svete mi neđeljice koja prva dođe. Nu, da podignem ovaj kamen sa
ognjišta, a ispod kamena naći ćeš Bogunovića, bar jednog.
…A bili smo moćni. Naši su preci, čuvajući ovce, spasili su muka
našega Isusa, tamo na Golgoti, sakrivši peti čavao, koji su Rimljani htjeli zariti
u njegov stomak, da umre u bolu najvećem. Zbog toga su naši preci prognani. Luta-
jući došli su na naše Kosovo, u selo Žur kod Prizrena. Kasnije dođoše naši preci,
sa raznih strana na Zrmanju. Iz sela Žura su i naši Rodići. Po rodu smo isti.
Bogunovića ima oko 70 novih prezimena. Na ovoj ovčijoj koži zapisana su: Ja ću
Ti kazivati, a Ti Mićune zapiši.

1.- AGIĆ 2.- ADAMOVIĆ 3.- ANUŠIĆ
4.- BAUK/OVIĆ 5.- BEKUTA 6.- BERIĆ
7.- BERONJA 8.- BJELIĆ (sve varijante) 9.- BOGUNOVIĆ
10.- BOKIĆ 11.- BORIĆ 12.- BUBALO
13.- VIDOVIĆ 14.- VRANJEŠ/EVIĆ (varijanta VRANEŠ/EVIĆ)
15.- VRŽINA 16.- VUGONJA 17.- GRMUŠA
18.- ĐURAŠINOVIĆ 19.- ĐURAŠKOVIĆ 20.- ĐURĐIĆ
21.- ZEC 22.- JAZIĆ 23.- JOSIPOVIĆ
24.- KOVAČEVIĆ 25.- KRAJINOVIĆ (sve varijante) 26.- KRNETA
27.- KRČMAR 28.- KUBURIĆ 29.- KUKOLJ
30.- MAZALICA 31.- MARČETA (varijanta MARČETIĆ)
32.- MILJUŠ/EVIĆ 33.- NARANČIĆ 34.- OBRADOVIĆ
35.- PATIĆ 36.- PAŠIĆ 37.- PETKOVIĆ
38.- PILJA 39.- PJANIĆ 40.- POZNAN/OVIĆ
41.- POPADIĆ 42.- POPOVIĆ 43.- PREKLABOVIĆ
44.- RADANOVIĆ 45.- RAKIĆ 46.- SELAK/OVIĆ
47.- SIMURDIĆ 48.- SJERAN 49.- SREĆIĆ
50.- STOJANOVIĆ 51.- TATIĆ 52.- TOMIĆ
53.- TRKULJA 54.- CVIJAN/OVIĆ
55.- CVJETIĆANIN (sve varijante) 56.- ČEGAR
57.- ŠKORIĆ 58.- ŠKRBIĆ i 59.- ŠKUNDRIĆ

PREZIME JE OČEV BILJEG
A IME JE MAJČINA NADA.

MILAN DIVJAK LIČKI, LIČKI BILJEZI (sadašnja i stara prezimena)
Novi Sad, knjiga u rukopisu

26. januar 2013. u 16:31

1.- AGIĆ, Jovanjdan, BERIĆ
……………………..
2.- ADAMOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………….
3.- ANUŠIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
4.- BAUK/OVIĆ, Jovanjdan, CVJETIĆANIN (sve varijante)
Kazivači: Milan Bauk (r. 1898) iz Tiškovca (Donji Lapac),
Stojan Cvjetićanin (r. 1905) iz Visuća (Udbina) i
Gojko Krtinić (r. 1960) iz Visuća
………………………………………………………
5.- BEKUTA, Jovanjdan, CVJETIĆANIN (sve varijante)
Kazivači: Stojan Cvjetićanin (r. 1905) iz Visuća (Udbina) i
Milan Cvjetićanin (r. 1955) iz Ličkog Petrovog Sela (Korenica)
…………………………………………………………………..
6.- BERIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………….
7.- BERONJA, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
8.- BJELIć, Jovanjdan, OBRADOVIĆ
…………………………..
9.- BOKIĆ, Jovanjdan, ADAMOVIĆ
…………………………
10.- BORIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
11.- BUBALO, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………
12.- BUBULJ, Jovanjdan, POPOVIĆ
Kazivač: Dujo Bubulj (r. 1903) iz Nebljusa (Donji Lapac)
…………………………………………………..
13.- BUNDALO, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………….
14.- VIDOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………….
15.- VRANJEŠ/EVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
Kazivači: Tode Bogunović (r. 1894) i
Koja Bogunović (r. 1896) iz Vrela Zrmanje (Gračac)
Zapisao: M.D.L. u Vrelu Zrmanje, 20. januara 1972. godine
………………………………………………………..
16.- VRŽINA, Jovanjdan, OBRADOVIĆ
……………………………
17.- VUGONJA, Jovanjdan, MARČETIĆ
Kazivači: Simo Vugonja (r. 1900) i
Mićo Vugonja (r. 1912) iz Vugonja (Otrić, Gračac) i
Jovo Marčetić (r. 1923) sa Zrmanje (Gračac)
Zapisao: M.D.L. u Vrelu Zrmanje, 20. januara 1972. godine
…………………………………………………………
18.- GRMUŠA, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………
19.- ĐURAŠINOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………..
20.- ĐURAŠKOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………….
21.- ĐURĐIĆ, Jovanjdan, ADAMOVIĆ
…………………………..
22.- ZEC, Jovanjdan, CVJETIĆANIN (sve varijante)
…………………………………………
23.- JAZIĆ, Jovanjdan, OBRADOVIĆ
Kazivači: Mirko Jazić (r. 1918) iz Rudopolja (Bruvno, Gračac),
Mara Potkonjak (r. 1922) iz Divosela i
Stevo Obradović (r. 1914) iz Divosela
………………………………………………………….
24.- JOSIPOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………
25.- KOVAČEVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………
26.- KRAJINOVIĆ (sve varijante), Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
Kazivači: Jovo Bogunović (r. 1897) i njegova žena
Stoja Bogunović r. Marčetić (r. 1904) sa Zrmanje
Zapisao: M.D.L. u Vrelu Zrmanje, 20. januara 1972. godine
………………………………………………………
27.- KRNETA, Jovanjdan, OBRADOVIĆ
……………………………
28.- KRČMAR, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………
29.- KUBURIĆ, Jovanjdan, MILJUŠ
…………………………
30.- KUKOLJ, Jovanjdan, MILJUŠ
……………………….
31.- MAZALICA, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………..
32.- MARČETA (varijanta Marčetić), Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………………………….
33.- MILJUŠ/EVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………….
34.- NARANČIĆ (sve varijante), Jovanjdan, BORIĆ
Kazivač: Danilo Narančić (r. 1902) iz Vrebca (Medak)
………………………………………………….
35.- OBRADOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………
36.- PATIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
37.- PAŠIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
38.- PETKOVIĆ, Jovanjdan, TRKULJA
…………………………..
39.- PILJA, Jovanjdan, VRANJEŠ
Kazivači: Simeon Vranješ (r. 1896) iz Smiljanskog Polja (Smiljan),
Milan Vranješ (r. 1950) iz Smiljanskog Polja i
Dušan Pilja (r. 1897) iz Neteke (Srb)
…………………………………………………………..
40.- PJANIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
Kazivači: Jovo Bogunović (r. 1897) i njegova žena
Stoja Bogunović r. Marčetić (r. 1904) sa Zrmanje
Zapisao: M.D.L. u Vrelu Zrmanje, 20. januara 1972. godine
………………………………………………………
41.- POZNAN/OVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………..
42.- POPADIĆ, Jovanjdan, ADAMOVIĆ
……………………………
43.- POPOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………….
44.- PREKLABOVIĆ, Jovanjdan, CVJETIĆANIN
Kazivači: Vajo Preklabović (r. 1897) i
Mićo Preklabović (r. 1901) iz Visuća (Udbina)
Zapisao: M.D.L. u Visuću, 12. septembra 1974. godine
…………………………………………………….
45.- RADANOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………
46.- RAKIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
…………………………..
47.- SELAK/OVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………….
48.- SIMURDIĆ, Jovanjdan, ADAMOVIĆ
…………………………….
49.- SJERAN, Jovanjdan, KOVAČEVIĆ
……………………………
50.- SREĆIĆ, Jovanjdan, MARČETA
………………………….
51.- STOJANOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………….
52.- TATIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
Kazivači: Tode Bogunović (r. 1894) i
Kojo Bogunović (r. 1896) iz Vrela Zrmanje (Gračac)
Zapisao: M.D.L. u Vrelu Zrmanje, 20. januara 1972. godine
………………………………………………………..
53.- TOMIĆ, Jovanjdan, MARČETA
…………………………
54.- TRKULJA, Jovanjdan, BERIĆ
Kazivač: Simeon Trkulja (r. 1898) iz Trkulja (Kik, Gračac) i
Rade Trkulja (r. 1919) iz Gračaca
Zapisao: M.D.L. u Gračacu, 3. novembra 1978. godine
………………………………………………………..
55.- VIJAN/OVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………….
56.- CVJETIĆANIN (sve varijante), Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………………………………
57.- ČEGAR, Jovanjdan, BERIĆ
……………………….
58.- ŠKORIĆ, Jovanjdan, TRKULJA
…………………………
59.- ŠKRBIĆ, Jovanjdan, MARČETA
………………………….
60.- ŠKUNDRIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
……………………………..

NAPOMENA: – Lažni car Šćepan Mali rođen je u Lici, u Vrelu Zrmanje (Gračac),
sa prezimenom ĆUK.
– Dobitnik Nobelove nagrade za Nuklearnu fiziku, za 1978. godinu
je Pjotr Kapica (Petar Kapica) iz plemena Mileusnića iz Široke
Kule. Petar Kapica je potomak SRBskog despota Đurđa Brankovića
Smederevca.

– PUTIN, Nikoljdan, PUTINIĆ
Preci predsednika Rusije Vladimira Putina došli su iz Like,
sa Ljubova (Korenica).

PREZIME JE OČEV BILJEG,
A IME JE MAJČINA NADA.

MILAN DIVJAK LIČKI, LIČKI BILJEZI (sadašnja i stara prezimena,
Novi Sad, knjiga u rukopisu

26. januar 2013. u 19:19

OBRADOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
TRTICA, Jovanjdan, OBRADOVIĆ
Kazivači:
Mara Potkonjak (r. 1922) iz Divosela,
Branko Stanić (r. 1935) iz Divosela,
Đuro Vujnović (r. 1927) iz Divosela i
Dujo Obradović (r. 1916) iz Divosela.

MILAN DIVJAK LIČKI, LIČKI BILJEZI (sadašnja i stara prezimena),
Novi Sad, knjiga u rukopisu

29. januar 2013. u 22:31

Iz gore navedenog spiska prezimena, koja mi je kazivao
Lički pametar JOVETA BOGUNOVIĆ (r. 1880. godine) u Vrelu
Zrmanje, naknadnim pregledom starih zapisa ustanovio sam
da sam slučajno izostavio prezime ĆUK.

ĆUK, Jovanjdan, POPOVIĆ
…………………..
POPOVIĆ, Jovanjdan, BOGUNOVIĆ
………………………..

1. mart 2014. u 13:31

NAPOMENA: Gore navedena prezimena koja izviru iz plemena Bogunovića
potomci su Nemanjića po muškoj liniji.

MILAN DIVJAK LIČKI

2. mart 2014. u 14:01

dusan marko konstantin backo - bogunovic

>>> B O G U N O V I C<<SRPSKO…STARO…PLEME…BOGUNOVICA,…CINE…BRATSTVA – PORODICE>>Nikola Tesla<<>>Vojna Krajina = Wehrland<<<- . . .

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.696519570364073.1073741862.100000181090663&type=1&l=e5cb0ddbf713

2. mart 2014. u 14:05

. . . . . . . . . . .>>>STAROG – PLEMENA – BOGUNOVICA, jedini potomci – loza Srpskog – Cara Dusana Silnog Nemanjica – jedan nas ogranak „CVJETICANINI“ naseljeni kod Udbine imao je svog poznatog BARUNA – EMANUELA von CVIJETICANIN(Manojlo Cvijeticanin), General Zardarmerije Bosne i Hercegovine sve do 1918. propasti Dunavske Monarhije. Emanuel von Cvjetićanin imao je plemićku titulu barun, rođen je 08.08.1833. u Cvjetićima, a sa 7.godina odveden u Terezijanum u Beč na školovanje. Žena mu je iz čuvene trgovačke porodice iz Firenze- Medicci zvala se Sofia. . . . Emanuel je bio glavnokomandujući u ratu 1878.-1882. u Bosni i Hercegovini, što je opisano u knjizi “Deafiting balkan-insurgensy The Austro-Hungarian army in Bosnia and Hercegovina”. . . . . . . . . . Nakon osnivanja „Kraljevine Jugoslavije“ (Drzave Slovenaca, Hrvata i Srba), YU – Srpski Kralj Aleksandar KARA(vise)DJORDJEVIC je ponudio isti Generalski cin u novoj Drzavi, sto Barun General Cvijeticanin nije prihvatio i ostao do smrti ziviti u Zagrebu, gdje je zivilo puno nasih Bogunovica!!!. . https://www.facebook.com/media/set/?set=a.798326496850046.1073742048.100000181090663&type=1&l=706f43927e13

2. mart 2014. u 16:05

Mladen Gajić

Da li ste možda razmišljali o DNK testu?

Odgovori

10. maj 2014. u 13:20

Milan Milković

Poštovani Bogunovići,

Pišući rodoslov svojih unuka prezimena Grmuša morao sam da proučim i tekstove napisane o Bogunovićima, jer su Grmuše jedan od rodova “plemena” Bogunovići. Naime, do Bogunovića sam došao čitajući mnoge tekstove, od kojih mi je najsigurniji bio rad Milana Karanovića: Pounje u Bosanskoj Krajini (Srpska Kraljevska akademija, Beograd, 1925, strana 349), u kome piše da su Grmuše nekad bili Bogunovići, a prezime su promenili (prezvali se) još u Dalmaciji.
Čitajući tekstove o Bogunovićima naišao sam na neke navode koji mi nisu bili jasni, ni logični. Radi razjašnjenja spornih pitanja izneću ovde svoje stavove o njima. Molim sve autore tekstova o Bogunovićima koji imaju saznanja o Bogunovićima koja su suprotna onome što ću ovde napisati, da se ne ljute. Ako raspolažu dokazima koji meni nisu poznati i zbog kojih sam mogao doći u zabludu, neka ih iznesu na portalu “Poreklo” jer će to biti od koristi za sve zainteresovane.
Mislim da niko i ne osporava patronimsko poreklo prezimena Bogunović, odnosno da je nastalo po ličnom imenu rodonačelnika, koji se zvao Bogun. Ovo ime je jedno od najređih imena kod srpskog naroda. Međutim, većina autora smatra da je rodonačelnik prezimena Bogunović jedno lice, odnosno da su svi Bogunovići istog porekla. Ja se sa ovim ne slažem. Bogunovića je bilo u okolini Dečana oko 1330. godine (Dr Velimir Mihajlović: Srpski prezimenik, Aurora, Novi Sad, 2002, strana 81). To je prvo zabeleženo prezime Bogunović. Drugo je zabeleženo 1350. godine i kasnije u Dubrovniku (braća Lavrentije i Sergije), a rodonačelnik ovih Bogunovića – Bogun Nemanjić živeo je u župi Breznica, odnosno u Pljevlji (Čingrijina genealogija Antunina; dr Ruža Ćuk: Dubrovačka porodica Nemanja poreklom iz Pljevalja; Božidar Kljajević, Potomci Nemanjića po muškoj liniji, Beograd, 2012). Treće prezime Bogunović nastalo je u katunima, u zaleđu Dubrovnika, gde se 1367. godine spominje starešina katuna Žuro Bogunović (Simpozijum o srednjovjekovnom katunu održan 24. i 25. novembra 1961. godine, Naučno društvo SR BiH, Sarajevo 1963. strana 62). Za Žura Bogunovića (sr.wikipedia.org/sr/Bogunovići_(pleme)) piše da je on “Prvi Bogunović, koji je iz Dubrovnika prešao u Hercegovinu”. Mislim da Žuro Bogunović nema veze sa Nemanjićima. Žuro Bogunović je prezime dobio po ocu Bogunu, a bio je stočar, za koga piše da je bio Vlah (Risto Miličević: Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005, strana 740, 748 i 749.). Žuro je bio po nečemu toliko značajan za katun da se posle njega u tom katunu ustalilo prezime Žurović, a prezime Bogunović je nestalo. Žurovići su ostali u Hercegovini i po njenom padu pod Turke. Od Žurovića su i Kaluđurđevići (1444), Vraničići i Nenojevići.
Posebno je interesantan Cvetko Bogunović koji se pominje u 5 dokumenata iz Dubrovačkog arhiva u periodu od 1371. do 1386. godine. Za njega piše (sr.wikipedia.org/sr/Cvetko_Nemanjić) da je on Nemanjić, brat Lavrentija i Sergija. Mislim da on nije potomak Bogunovića Nemanjića. U nijednom od prikazanih dokumenata za Cvetka Bogunovića se ne kaže da je Nemanjić. Na osnovu mesta boravka, poslova kojima se bavio, nadimka “Turčin”, koji se navodi u dokumentima, i vremena u kome se pojavljuje, zaključio sam da je on iz katuna Žura Bogunovića, verovatno njegov brat. Da se on kao Nemanjić spominje u “Čingrijinoj genealogiji Antunina” ne bi to promaklo dr Ruži Ćuk i Božidaru Kljajeviću (Potomci Nemanjića po muškoj liniji, Beograd, 2012), koji ga u svojim radovima ne pominju.
Početkom 15. veka, na prostoru zapadne Hercegovine živeli su još neki Bogunovići čije se poreklo ne zna, a pominju se u dokumentima koja se čuvaju u Dubrovačkom arhivu. Radovac Bogunović je živeo u Nevesinju, a 1416. godine je poslao jedanaestogodišnjeg sina Radašina u Dubrovnik da uči zanat za berberina. U Trebinju je 1412. godine živeo Obrad Bogunović za koga je zapisano da je od Radika Marojevića primio jednog vola za rad. Brajko Bogunović, iz sela Kotezi (Popovo Polje) obavezao se 1415. godine na dvogodišnju službu kod jednog dubrovačkog vlastelina. Pelargo Bogunović, iz Vitaljine (Konavli) bio je 1425. godine optužen sa grupom ljudi (ukupno ih je bilo 13) za otimanje stoke i stvari.
Gledajući na činjenice potkrepljene dokazima, postavio sam pitanje: Čiji su potomci Bogunovići u Šibeniku i šibenskom zaleđu, koji su krajem Morejskog rata naselili Vrelo Zrmanje, i kasnije u Liku i Pounje?. U većini tekstova piše da su to potomci Bogunovića – Nemanjića. Slažem se sa ovom konstatcijom. Mislim da su to potomci Sergija Bogunovića Nemanjića. Potomstvo Lavrentija Bogunovića Nemanjića poznato je iz Čingrijine genealogije Antunina. Ono je po muškoj liniji postojalo do 1582. godine, kada je umro njegov poslednji muški potomak. Sergijevo potomstvo nije zapisano u genealogiji, jer njegovi potomci, kao ni on sam, nisu bili članovi “Antunina”. Međutim, sigurno je da je on imao potomstvo. Njemu je 1399. godine dodeljena zemlja u slanskom primorju. Pošto je tada već bio u starijim godinama zemlja mu ne bi bila dodeljena da je bio bez potomstva. U slanskom primorju (Majkovi 1498. i Orašac 1514. godine) popisane su porodice Bogunovića. Njihovi potomci su u kasnijem periodu živeli u Baćini, u Šibeniku i u šibenskom zaleđu. Potvrda ove pretpostavke leži u pesmi Andrije Kačića Miošića: “Pisma od vitezova primorskih”, u stihovima: “Silni junak u Baćini biše, starinom se Bogunović piše, a pridivkom Damiću Grgure, sivi soko rata od Morije”. Andrija Kačić Miošić, naglašava da je Grgur Damić starinom Bogunović. To sigurno nisu Bogunovići iz katuna Žura Bogunovića, jer je to prezime davno nestalo. Ono i nije bilo čuveno. Za njega se zna iz samo jednog dokumenta koji se čuva u dubrovačkom arhivu. Čuveno je u tom katunu postalo prezime Žurović, do danas opstalo. Nisu bili čuveni ni Bogunovići iz Nevesinja, Trebinja, Koteza i Vitaljine. Obični ljudi. Čuveni su bili samo Bogunovići potomci Nemanjića.
Isto je i sa Bogunovićima u Šibeniku, koje istoričar dr Dušan LJ. Kašić (“Svetli grobovi pravoslavnih Šibenčana”) ubraja u znamenite srpske porodice. A upravo ovi Bogunovići od Šibenika su migrirali u Vrelo Zrmanje i kasnije u Liku i Pounje. Oni u Baćini su pokatoličeni i tamo su ostali.

26. januar 2015. u 01:11

marceta

Ja sam potomak Obradovica i Marceta. Zanimalo me je poreklo prezimena Marceta te sam otkrila da je italijanskog porekla i da je izvorno bilo Marchetti. Po nekoj prici sam saznala da je jedna porodica Bogunovica u Dubrovniku preuzela to italijansko prezime ali me zanima kako je do toga doslo. Ukoliko imate neke podatke o tome, mnogo bi mi znacilo. Hvala.

13. oktobar 2017. u 13:07

Srđan

Ne mogu reći kako ovo znam, ali porijeklo Marčeta je slovensko, dakle imaju jednu od haplogrupa koje su učestvovale u etnogenezi Slovena.

Odgovori
21. septembar 2018. u 19:41

Marisav

Prezime Marceta je srpskog odnosno slovenskog porekla. Interesatno je da su Morlasi na podrucju Hrvatske i Bosne i Hercegovine i osobe sa prezimenom Josipovic poreklom iz plemena / bratstva Bogunovici.

Odgovori

Poreklo prezimena Bogunović

Komentari (28)

Odgovorite