Poštovani,
ova stranica je u pripremi.
Pozivamo vas na saradnju.
Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).
Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.
Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
8. januar 2014. u 14:45
Nebojsa
Porodica Basurović je jedna od najstarijih užičkih pravoslavnih porodica. U užički kraj su se doselili u 18. veku, tačnije oko 1765. godine.
Poreklo porodice Basurović je crnogorsko. Naime, prvo su se iz okoline Kolašina (Crna Gora) doselili u selo Severovo kod Arilja, a zatim su u drugoj polovini 18. veka prešli u Užice.
Posle dolaska u Užice, Basurovići su naselili selo Buar udaljeno oko 7 kilometara severozapadno od grada i to njegov centralni i najplodniji deo. Na osnovu pisanih dokumenata koji datiraju od 1824. godine (Tefter čibuka nahije užičke-knežine Rujno za 1824.), može se tačno utvrditi da su svi članovi porodice Basurović tog vremena živeli u jednoj zadruzi-kući i da su bili prilično imućni, jer su u odnosu na druge porodice u selu plaćali dosta veće poreze i dažbine (122 groša). I danas se jedan deo sela naziva „Stara kuća“, u blizini groblja porodice Basurović. Sledeće 1825. godine u Tefteru čibuka se i dalje pominje jedna kuća Basurovića i to Mićo Basurović kao starešina kuće. Kada je zadruga Basurovića počela da se deli ne može se tačno utvrditi, jer je Buar kao tursko feudalno dobro imao poseban status, te u tefterima nema mnogo podataka o tome. Tek 1837. godine u tefteru poreskih glava u selu Buar, pominju se:
Mićo Basurović
Jovan Basurović-sin Miće
Marko Basurović-sin Miće
Lazar Basurović
Ilija Basurović
Porodica nije nikada menjala prezime, a krsna slava svih Basurovića je Sveti Nikola.
Užice je konačno oslobođeno od Turaka 4.9.1862. godine, a u velikom požaru je praktično izgoreo ceo stari grad. Oslobođenjem je došlo do iseljavanja muslimanskog stanovništva u Bosnu, tako da su prvi Basurovići počeli naseljavati i sam grad, koji je do tada bio naseljen skoro isključivo turskim i muslimanskim življem. Prvi Basurovići koji su napustili selo, bili su:
Ivan Basurović, sin Radeta Basurovića koji je nakon služenja vojske ostao da živi i radi u Beogradu kao bolničar,
Obren Basurović, sin Radoja Basurovića došavši 1874. godine, da bi izučavao pekarski zanat.
Nešto kasnije, početkom 20. veka u grad su na izučavanje zanata došla i braća:
Radivoje Basurović i
Nedeljko Basurović, sinovi Mirka Basurovića.
Danas su porodice Basurović raširene širom Srbije i sveta, ali su i dalje najzastupljenije u Užicu.
Literatura:
Kosta V. Mijatović: Spomenica-mojim zemljacima iz buarske opštine kod Užica, Beograd 1937.
Dr Jovan Ristović: Socijalni oblici života u selu Buar, doktorska disertacija, Beograd 1975.
Novak Živković: Užički nemiri 1828-1838, Titovo Užice 1979.
Ljubomir Pavlović: Užička Crna Gora-naselja, knjiga 19
Dr Rade Poznanović: Gostinica, prošlost i stanovništvo, Užice 1991.
Profesor Mirko Basurović: Basurovići-istorija i razvoj porodice-skripta, Užice 200