Poreklo prezimena Anđelić

Prezime Anđelić, prema knjizi Rista Milićevića “Hercegovačka prezimena”, prisutno je u bilećkom i trebinjskom kraju.

Prema predanju, doselila su tri brata iz Crne Gore u Petroviće (Banjani). Jednom prilikom, u svađi, ubili su Turčina – pašaliju. Posle ovog ubistva Turci su uhvatili dvojicu braće, a treći je pobegao u Zupce. Tu je živeo nekoliko godina, a zatim prešao na Mosko. Najzad se “pridvori uz Rizvanbegovića iz Trebinja, te ga ovaj nastani na svome čitluku u Dubočanima. Slave Jovanjdan.

Nekadašnja seoska opština Anđelići u Rudinama dobila je ime po ovom bratstvu koje je bilo dosta jako. Anđelići su bili nastanjeni i u Tulima (Zupci), ali su zbog neke krvne osvete otišli u Dubočane.

U istorijskim izvorima spominje se Šćepan (Ristov) Anđelić iz Dubočana. Imao je nadimak Topal koje je, kažu, dobio po svom đedu. Bio je odličan tufegdžija (puškar). U hercegovačkom ustanku vršio je opravku oružja, izrađivao puške kremenjače i jatagane. Tamnovao je u Aradu (Rumunija), tamo je i umro 1915. godine.

Anđelići su živeli i u Dubljanima (Popovo). Kao predstavnik ovog sela, 1690. pominje se Komnen Anđelić. Stara su mostarska porodica. Najstariji do sada uočeni i tačno datirani spomenik na pašinovačkom groblju potiče iz 1682. godine. To je nadgrobnik koji obeležava grob Vukadina Anđelića.

KRSNA SLAVA: Sveti Jovan

_________________________

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

ANĐELIĆI

(u Suvodolu, Gradini, Barama Žugića i Žabljaku)

Anđelići vode porijeklo od Vlastelinovića iz hercegovačke Plane kod Bileće. Prezime su vjerovatno dobili po nekoj svojoj Anđeliji. Poslije razure Vlastelinovića jedni od njih se odsele u Dubrovnik, od kojih je bio čuveni Sava Anđelić, koji je imao vojvodsku titulu. Njemu su Srbi podigli spomenik u Herceg Novom, a ostali se, s Mijailom Šarcem, presele pod planinu Njegoš, odakle su prešli u bjelopavlićko selo Martiniće. I iz Bjelopavlića odu i nasele predio između rijeka Plašnice i Bistrice i taj kraj nazvaše Plana, po mjestu iz koga su se doselili iz Hercegovine.

Iz kolašinske Plane sa ostalim Šarancima pređu u Šarance. Znaju da su se tada preselili Ćićo sa sinovima Vidom, Milinkom i Petrom, te Mileta i sinovi Milićevi Gavrilo, Simo i Grujica.

Oko 1815. godine došlo je do zavade između Anđelića i Bojovića, pa Mušo Bojović ubije Grujicu Anđelića, a Lazo Grujičin iz osvete ubije Milovana Bojovića, poslije čega sa braćom Midom, Milosavom i popom Andrijom uskoči u Stričinu kod Mušovića, gdje se i nasele. U Stričini su živjeli pedesetak godina, odakle uskoče u Lipovo kod Kolašina. Kada su Polja oslobođena od Turaka i pripojena Crnoj Gori, presele se iz Lipova u Polja, gdje i danas žive njihovi potomci.

Postoji predanje u porodici da se jedan njihov rođak još iz Plane kolašinske preko Bjelopavlića vratio kod svojih rođaka u selo Zaođe kod Gacka, gdje njegovi potomci i danas žive.

Anđelići su sa Poda prešli na Gradinu u Suvodo. Na Gradinu se doselio Milovan zvani Ad sa pet sinova: Sekulom, Mlađenom, Filipom, Radulom i Krstom. Svi su učesnici balkanskih i Prvog svjetskog rata. Mlađen i Filip su poginuli 1915. godine kod Goražda u borbama protiv Austrougarske. Krsto se sa porodicom odselio u Mijakoviće 1920. godine; njegov sin Milika je poginuo kao pripadnik NOV-a 1943. godine na Kosanici kao komandir voda u Trećoj sandžačkoj brigadi, a sin Sava je oficir JNA i živi u Beogradu.

Nikola Sekulov je učesnik balkanskih i Prvog svjetskog rata, bio je i poznati komita u Komitskom pokretu, a poginuo je 1944. godine od strane Nijemaca. Njegov sin Milorad je uspio da pobjegne sa strelišta. Nikolina braća Marko i Boško su bili borci NOR-a; Boško je bio komandant bataljona u Devetoj crnogorskoj brigadi. Neđeljko, kao istaknuti pravnik, bio je na odgovornim dužnostima u Jugoslaviji: zamjenik ministra za tešku industriju i sudija Vrhovnog suda Srbije. Boško i Marko Sekulovi i Novak Mlađenov su 1945. godine odselili u Kulu kao kolonisti, gdje im porodice i danas žive. Novica i Vidak Mlađenovi prešli su sa porodicama u Pljevlja da žive, a Ilija i Jevrem Filipovi su 1950. godine sa porodicama odselili u Nikšić. Ilijina ćerka Anđelka je bila borac NOR-a od 1941. godine; poginula je 1942. godine kod Kolašina. I Jevrem Filipov je bio aktivni borac NOR-a u sastavu 7. omladinske brigade.

Od grupe Anđelića koji su sa Poda prešli u Suvodo najpoznatiji je Dimitrije – oficir, perjanik kod knjaza Nikole, nosilac Obilića medalje; opjevan je u narodnim pjesmama. Njegov sin Sava je bio poznat junak i cijenjen čovjek u svojoj sredini.

Radosav Simov bio je istaknuti bratstvenik, pripadnik NOP-a, vijećnik ZAVNO Crne Gore u Kolapšnu 1943. godine; poginuo je 1943. godine u Suvodolu. Radonja je bio poznati komita u Komitskom pokretu 1916-1918. godine.

Rade Mlađenov, stari ratnik iz prvih ratova kao sedamdesetogodišnjak je učestvovao u Pljevaljskoj bici u kojoj se istakao hrabrošću i vještinom. Njegov sin Milivoje kao borac NOR-a gine na Kolašinu 1944. godine. Treba pomenuti Živka Simova i Jovicu, čiji su sinovi Krsto Živkov i Bogdan Jovičin bili borci u 7. omladinskoj brigadi. Uroš Pavlov je poginuo u Pribrancima 1944. godine, a Vukosav Petrov je svoj životni put okončao u Italiji 1944. godine, gdje se nalazio na liječenju kao ranjenik. Njegov mlađi brat Milorad je bio borac NOR-a u sasgavu 7. omladinske brigade.

U pljevaljski kraj su se u vremenu od 1862. do 1918. godine iselile porodice koje su imale značajnu ulogu u toj sredini. Od njih su bili poznati Mlađen, Nikola, Mihajilo, Krsto i drugi. Krsto Neđeljkov je bio pravnik, poznati sudija u Pljevljima; Vukoman je poginuo kao borac NOR-a 1943. godine. Stari Miloš je imao sina Simeuna, koji je poginuo 1875. godine zajedno sa vojvodom Tripkom Džakovićem, braneći prelaz na Tari. Ostali su mu sinovi Mileta i Neđeljko, učesnici Prvog svjetskog rata. Miletini sinovi žive u Mijakovićima, a Neđeljkovi na Kosanici.

Milutin i Marinko su se sa Poda doselili u Varine, a Sava Dimitrijev u Maoče. U Šljivansko kod Pljevalja su se doselili 1840. godine Jovan i Radivoje Dimitrijevi i Golub i Luka Jovanovi. Kod njih se oko 1875. godine doseljavaju i Milan i Luka. U Zabrđe se preselio Jovan sa sinom Lukom.

Anđelića ima u Sremu, a tamo su dospjeli još u doba velike seobe Srba pod Arsenijem Čarnojevićem. Žive u Inđiji, Mađelosu, Novom Sadu… i od njih su poznati pop Luka, Dimitrije, Nikola, Isailo, Stojan i drugi.

Od Anđelića na području Kolašina i Mojkovca poznati su pop Andrija i Lazo kao veliki junaci, potom učitelj Milovan, stari revolucionar i komunista sa braćom Vukanom -pravnikom, profesorom Aleksom, Miloradom, Milićem – javnim tužiocem Crne Gore, generalom Mihajilom, učesnikom NOR-a od 1941. godine i Blažom, ministrom u vladi Kraljevine Jugoslavije.

Mihajilova deca Ljubo i Desa su bili borci NOR-a od prvih ustaničkih dana, istaknuti rukovodioci u jedinicama NOV-a i nosioci Partizanske spomenice 1941. Milka Matijeva je bila borac NOR-a od 1941. godine i nosilac Partizanske spomenice 1941, a njen brat Milo je bio pripadnik NOP-a od 1941. godine i istaknuti borac u jedinicama NOV-a; Juža Nikolina iz Polja i Radojica Savin iz Bistrice su bili borci NOR-a u sastavu 7. omladinske brigade.

Anđelića ima u okolini Leskovca, Blaca, Podujeva, Sijerinske Banje i Vučitrna; od njih su poznati Lakić sa sinovima: Nikolom, Miletom, Jakovom i Vukosavom. Neđeljko Jakovljev je učesnik na Solunskom frontu kao dobrovoljac u srpskoj vojsci.

Anđelića ima i u okolini Čačka, gdje se iz Suvodola oko 1809. godine doselio Spasoje sa sinovima Nešom i Jevtom. Jevtovi sinovi su se istakli u borbama protiv Turaka i za te zasluge dobili su zemlju u okolini Čačka, a naselju koje tada naseliše dadoše ime Mrčajevci po Mrčajevcu kod Suvodola, odakle su se odselili.

Anđelići koji žive kod Sinja su porijeklom od šaranskih Anđelića, koji su se tamo odselili bježeći ispred Turaka iz Hercegovine; oni su primili katoličku vjeru.

Podatke o Anđelićima sam dobio od Branka Anđelića, pukovnika iz Beograda, koji je savjesno i detaljno napisao prilog o ovom brojnom bratstvu.

Slave Đurđevdan.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić