Poštovani,
ova stranica je u pripremi.
Pozivamo vas na saradnju.
Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).
Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.
Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
31. maj 2018. u 07:17
Vojislav Ananić
LJUBIBRATIĆ (Ljubibratić) OD TREBINJA HIERONIMUS BARUN, podmaršal (1716, Dubrovnik — 1/11. 1779, Beč). 1730. počeo je služiti kao kadet sa 14 godina kod dalmatinske graničarske pješačke pukovnije. Za vrijeme rata za nasljedstvo odlikovao se u mnogim bojevima, i unaprijeđen do majora, 1753. postao je potpukovnik, 1758. pukovnik 8. graničarske pukovnije. Iste godine prisustvovao je u opsadi Olmiitza, 1760. u boju Landshut, te je za svoj uspješan i energičan napad na Mihlenberg odlikovan viteškim redom Marije Terezije i dobio barunstvo. Kad je nastupio mir upotrijebljen je Ljubibratić u političkoj upravi u staroj granici Hrvatske i Slavonije. 1770. postao je generalmajor, 1773. podmaršal u Beču.
V. L.
LJUBIBRATIĆI, veliko hercegovačko pleme, čija starina potiče iz 14. vijeka. Živjeli su ranije u Uskoplju, a poslije u šumi Zupcima. O njima se naročito mnogo govorilo za vrijeme kupovine Konavala i rata, koji je vodio trebinjski vojvoda Radosav Pavlović sa Dubrovačkom republikom (1430—1432). Iz toga plemena bilo je nekoliko jakih bratstva (Ljubišići, Vraničići, Obuganići, Medvjedovići, Dabižinovići, Radivojevići, Dobruškovići). Porodica se održala sve do naših vremena. Iz nje je potekao hercegovački vladika Ljubibratić Simeon u drugoj polovini 17. vijeka, koji je 1682. postao beogradski mitropolit. Možda je iz iste porodice i unijatski slavonski vladika Petronije Ljubibratić, na kraju 17. vijeka. U 19. vijeku istakao se u toj porodici Mićo Ljubibratić (1839 — 26/2. 1889). On je bio sekretar Luke Vukalovića (jer je učio nešto škola u Dubrovniku) i odlazio je s njim u Rusiju 1865, odakle se naskoro vratio u Beograd. Sudjelovao je u ustanku 1875. u Hercegovini, ali nije bio dovoljno ozbiljan, niti ga je ozbiljno pomagala trebinjska okolina. Nije rado bio viđen ni na cetinjskom dvoru, radi ranijih veza s Vukalovićem. M. LJ. je osim toga pokušavao bez uspjeha, da u Hercegovini stvori stranku za kneza Milana. Kad je noću 27—28/2. 1876. prešao na austrijsko tlo kod Viljana, uhvaćen je i interniran. Austrija ga je naročito gonila radi njegovih veza sa talijanskim revolucionarcima. Od 1878. do smrti živio je u Srbiji, gdje je postao okružni načelnik. 1885. spremao je dobrovoljačke čete protiv Bugara, ali nije s njima ulazio akciju. V. Ćorović.
IZVOR: prof. St. Stanojević, NARODNA ENCIKLOPEDIJA SRPSKO-HRVATSKO-SLOVENAČKA, II KNJIGA , I—M, IZDAVAČ: BIBLIOGRAFSKI ZAVOD D. D. ZAGREB, GUNDULIĆEVA 29 ZASTUPA DR- ERIK MOSCHE, MIHANOVIĆEVA ULICA 1, 1928.
28. oktobar 2018. u 18:21
Vojislav Ananić
LJUBIBRATIĆ (p). u Ljubovu Površ, Trebinje). Ubrajaju se među najstarije porodice u trebinjskom kraju. U srodstvu su sa svim “onim porodicama koje slave Klimunjdan”. Dubrovački dokumenti iz 15. vijeka ih spominju “kao znatnu porodicu u Trebinju” (59:83,86,122). Prema O. Đ. Koziću, njihovo staro prezime je Balordić. Živjeli su, prema predanju, u selištu Sopoštica nedaleko od sela Rupni Do u Površi. Po svom starom prezimenu pominju se i u nekim zapisima i knjigama manastira Duži. Zabilježeno je da se prvi od Balordića Ljubibratićem prozvao vojvoda Mićo Ljubibratić, “pa su posle svi ovo prezime uzeli”. Ljubibratića ima i u Hrupjelima kod Trebinja, u “Banjaluci i Americi” (75:1204, 1209,1218). Prema Jirečeku, Ljubibratići su u 14. i 15. vijeku “u oblastima Trebinja i Konavala” bili najuglednije vlastelinsko pleme podijeljeno na mnoge grane. Iz ovog proizilazi da se prezime Ljubibratić javlja u 15, a ne kako navodi Kozić tek u 19. vijeku. Selo Ljubovo dalo je dva poznata Ljubibratića (Mića i Nikolu) koja su ušla u istoriju i tradiciju Hercegovine. O Mići Ljubibratiću (1839-1889), vojvodi u hercegovačkim ustancima, mnogo je pisano. Zanimljiv portret ove ličnosti dao je francuski putopisac Šarl Irijart: “Svi koji su ga poznavali bili su zapanjeni njegovim držanjem koje je predstavljalo kontrast držanja svih onih koji su bili u njegovoj okolini. Velike lične otmjenosti, lijepog dostojanstvenog držanja i šarma, uz velik autoritet, Ljubibratić sa 36 godina, … unio je u komandovanje držanje jednog plemića i civilizovane manire, koji su izazivali manje prepirki nego brutalnosti samo što nije uspio u svojim naporima, nego se može reći da je bio žrtva svojih ideja. Onog dana kada su ga austrijske trupe otele, … austrougarska vlada je maknula političku ličnost koja je mogla dati ustanku pravac suprotan pogledima bečkog kabineta” (242:280) Mićo Ljubibratić je ostavio iza sebe značajnu građu o istoriji hercegovačkih ustanaka u drugoj polovini 19. vijeka. Bavio se i prevodilačkim radom i, pored ostalog, preveo “na srpski jezik Kur’an”, objavljen 1895. godine u Beogradu (77/5:567). Nikola Ljubibratić (1912-1977), general-potpukovnik i narodni heroj, poznati je starješina u jedinicama 10. hercegovačke brigade i 29. divizije NOVJ. Isticao se hrabrošću i odlučnošću u mnogim borbama, a posebno u razbijanju italijanske motorizovane kolone, decembra 1941. godine u Radovan ždrijelu između Dubrovnika i Trebinja. Ispoljavao je komandantsku hrabrost, smjelost i umješnost u rukovođenju jedinicama.
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.
14. april 2020. u 17:32
Drago
Pozdrav,imate li jos koji podatak o Balordicima?Hvala