Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
VUJAČIĆI
(žive na Strugu)
Vujačići potiču od Trebjese, gdje su se tako i prezivali još dok su živjeli u Trebjesi. Poslije razure Trebjese od strane nikšićkih Turaka, 1789. godine, Vujačići s ostalim trebješkim bratstvima pređu u Bjelopavliće, a odatle, nakon dvije godine, nasele se u Donjoj Morači. Iz Donje Morače 1792. godine pređu u Gornju Moraču i nasele selo Ljevišta, čuveno “gnijezdo uskočko”.
Iz ovog doba bio je poznat Stevan Vujačić kao istaknuti junak. Njegova udovica Janja se, poslije njegove smrti, sa sinovima, 1797. godine, preselila u drobnjačko selo Strug i stalno nastanila sa bratstvenicima Lopušinama.
Stevan Vujačić imao je četiri sina: Tura, Petra, Mitra i Sima. Petar Stevanov bio je poznati junak. Bio je uskočki kapetan. Poginuo je 1830. godine prilikom napada Smail-age Čengića na uskočka sela Strug, Malinsko i Sirovac. Ovom prilikom poginulo je, pored Petra kapetana, još šesnaest Uskoka i Drobnjaka.
Uskoci su osvetili kapetana Petra Vujačića posjekavši dvadeset pet Turaka iz Nikšića, dočekavši ih u Bukovičkoj gori 1831. godine. Ovaj događaj opjevan je u narodnoj pjesmi.
Petar Stevanov imao je sina Krsta; Simo Stevana, Turo Stanišu, Iliju i Matiju, a Mitar Jakova. Svi nabrojani Vujačići bili su poznati i čuveni junaci, koji su se istakli u borbama koje su Uskoci, Drobnjaci i Moračani vodili protiv Turaka u to doba.
Sava Vujačić, ratnik iz Hercegovačkog ustanka, poginuo je 1875. godine u Ljubuškom; Petar i Jovan Vujačić pogiboše na Dubi 1876. godine, a Neško na Ostroškim gredama 1877. godine.
Sekule Vujačić gine kao ratnik u čuvenoj Mojkovačkoj bici 7. januara 1916. godine.
Nikola – Boro Milutinov sa Struga je jedan od najistaknutijih i najstarijih članova Partije iz durmitorskog kraja, poznati aktivista iz predratnog perioda, zbog svojih aktivnosti proganjan je i zatvaran. U NOR-u je bio na odgovornim političkim funkcijama – sekretar Sreskog komiteta u Kragujevcu i za srez Kolubarski kada i gine aprila 1944. godine.
U NOR-u 1941-1945. godine iz ovog bratstva poginuli su: na Sinjajevini Neđeljko Vujačić 1942. godine, Maksim i Milisav u Bosni 1942. godine. Dušan Mijatov, istaknuti omladinac u predratnom periodu, rano je obolio i mlad umro.
Od ovog bratstva ima iseljenih u Rusiju, koji su se sa dvadeset tri trebješke porodice 1804. godine odselili.
Ima ih u jablaničkom kraju, u jugoistočnoj Srbiji, gdje su se poslije 1878. godine odselili i tamo se prezivaju Turovići.
Vujačića ima u raznim mjestima širom naše zemlje, gdje su se odseljavali, najčešće iz ekonomskih razloga i odlaska na školovanje.
Mijomir-Mijo Vujačić bio je aktivista i predsjednik opštine Šavnik.
Slave Lučindan, a prislužuju Petrovdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
27. maj 2014. u 20:49
Vukoje
I jedan od najboljih guslara Boško Vujačić je od tih Vujačića sa Struga uskočkoga.
19. mart 2017. u 17:10
Strahinja
Tako je Vukoje ,on je sa Struga.
13. april 2018. u 06:38
Vojislav Ananić
VUJAČIĆI, 3 kuće u Goliji i 6 u Nikšiću
Vujačići su doselili u Goliju iz Grahova, od poznatog bratstva Vujačića. Pripadaju ogranku Mitrović. Jedan od sinova Mitrovih, Bogdan, bio je u pećini sa vojvodom Jakovom i jedan od devet preživjelih, iz Mostara vratio se kući. Knjaz Danilo ga je odlikovao najvećim crnogorskim odlikovanjem.
Ogranak Vujačića, koji danas žive u Goliji, doselio se iz Grahova, prvi put oko 1820. godine. Došla su tri brata — Stevan, Lazar i Vule i rođak im Ćetko, zvani Trećak, Stevan se oženi od Papovića iz Kazanaca. Rođaka im Ćetka ubije neki Crnogorac, na Krscu. Naselio se bio na njivu zvanu “Ivkovaču”, pored Zvizdića, na Krscu. Ćetko se nije ženio.
Po pričanju, Ćetko je ubijen iz krvne osvete, što bi značilo da su od krvi pobjegli iz Grahova u Goliju. Poslije Ćetkove smrti, ova tri brata ostanu neko vrijeme u Goliji, i opet se vrate u Grahovo. Razlog njihovog vraćanja bila je pogibija njihovog rođaka Ćetka, a još više sukob sa Šarovićima. Jednom prilikom, u Stogama, svade se sa Šarovićima i Lazar Šarović rani Lazara Vujačića. Poslije povratka u Grahovo negdje oko 1852. ili 1853. godine, Stevanov sin Božo, potajno dođe u Kazance, kod ujaka Papovića, da osveti strica Lazara. Kroz kratko vrijeme ukaže mu se prilika i za gredom Čaraćkom, ranio Lazara Šarovića, koji jedva ostane živ. Božo se vrati u Grahovo, ali Šarovići saznaju da je Lazara ranio Božo Stevanov Vujačić, iz osvete. Neki od Šarovića ode na Cetinje i optuži ga kod knjaza Danila. Knjaz odmah pošalje perjanika i Boža dovedu na Cetinje. Knjaz je bio riješio da ga odmah strijelja, jer je strašno štitio Srbe u Hercegovini i strogo kažnjavao Crnogorce, ako je koji učinio kakav zulum bratu Srbinu, u Hercegovini.
Na Božovu veliku sreću, na Cetinju se tada našao gatački knez Mališa Tepavčević, iz Vratkovića, koga je knjaz mnogo volio i cijenio. Mališa se zauzme za Boža da ga ne ubije knjaz i stane ga mopiti i dokazivati da je Šarović izrod i turska pridvorica. Knjaz povjeruje Mališi i oprosti Božu život, ali ga zadrži u zatvoru 11 mjeseci, koliko se Šarović liječio dok je ozdravio. Pustio ga je iz zatvora na intervenciju Mališinu, kad je opet dolazio na Cetinje, kod knjaza.
Božo se oženio iz Banjana, kćerkom Pera Milovića, a unukom po majci Vuka Popovića-Bulajića, čuvenog grahovskog junaka. Imao je četiri sina: Vučetu, Novaka, Todora i Luku. Vučeta i Novak su rođeni u Grahovu, Vučeta 1858., a Novak 1862. godine. Todor i Luka su rođeni u Goliji. Vučeta je imao sinove Sima, Lazara, Iliju i Gligora. Mlaća tri — Lazar, Ilija i Gligor, pomrli su od “španjolske groznice” 1918. godine, za jednu sedmicu dana. Nijedan se nije ženio. Ilija je bio uoči prvog svjetskog rata završio šest razreda gimnazije.
Simo Vučetin imao je sinove: Jovana, Milovana i Luku, a Jovan Simov ima tri sina — Dragana, Milivoja i Iliju, a Luka Simov Vukotu. Novak Božov je imao Marka, Pavla i Spasoja. Marko je umro neženjen, Pavle ima pet sinova: Raka, Đura, Blagoja, Nikolu i Sava. Rako Pavlov ima Miladina i Dragana. Đuro ima Milorada, Momčila, i Milovana, a Savo — Darka. Nikola je imao Zorana i Slobodana. Todor Božov imao je: Gojka, a Gojko Mihaila, Đorđija i Milana. Mihailo Gojkov ima sina Momčila i Milisava. Spasoje Novakov ima sina Velimira. Luka Božov imao je sina Mata, a Mato Voja; Vojo ima Željka i Petra.
Od Vujačića u Goliji isticao se najviše kao dobar ugledan plemenik i domaćin Vučeta Božov. Iako je kao dijete došao u Goliju i naselio se među dva najmasovnija bratstva Kankaraše i Goranoviće, svojim poštenim i cijenjenim radom i domaćinstvom, brzo je stekao ugled i glas u plemenu i ubrajao se među najbolje ljude i domaćine u Goliji. U ratu, on i brat mu Novak bili su među najhrabrijim vojnicima u bataljonu golijshom. Novak je poginuo u borbi sa Austrijancima 1914. godine, na položaju prema Gacku. Slava im je bila sveti Nikola.
Genealogija: Milivoje, rođen 1955, Jovan, rođen 1924, Simo, rođen 1874, Vučeta, rođen 1858, Božo i Stevan.
Izvor: Obrad Višnjić – Golija i Golijani, Trebinje, 1987.
6. novembar 2018. u 13:17
Vojislav Ananić
A za Vujačiće, u knjizi Izvor iz knjige “Pleme Kuči: Etnička istorija” Miljana Miloševa Jokanovića, Beograd 1995. (podatke dao Ilija Petrović) piše:
– na strani 96, da su “preci Vujačića doseljeni iz sela Bezjovo – Kuči”;
– na strani 183, da su se Vujačići iz Vidačice (u Toplici) tamo doselili iz okoline Nikčića. “Njihov najstariji predak doseljen je iz Bezjova Kuči. Potiču od Nilejića – Nilevića (sa Bezjova). Predak Vujačića naselio se na Grahovu, odakle su se kasnije raseljavali na razne strane. Prema predanju Vujačića na Grahovu u Crnoj Gori, oni potiču od Nikezića (sa Bezjova, u Kučima). Međuti, J. Erdeljanović ih je vezao za Nileviće. Vujačići slave sv. Nikolu”;
– na strani 141, na kraju tekstića o Vujačićima iz Grahova da “U Bezjovu u Kučima postoji predanje da su Vujačići porijeklom sa Bezjova”, a oni to znaju bolje od Erdeljanovića. Jer, veliko je pitanje od koga je Erdeljanović čuo taj podatak, a pitanje je da li je prilikom konačne izrade svog rukopisa (pripremljenog za knjigu) dobro prepisao ono što je u Kučima beležio.
7. novembar 2018. u 05:34
Vojislav Ananić
VUJAČIĆ (p), u Orahovcu (Lastva, Trebinje) i Ulogu (Borač). Dalja im je starina u Crnoj Gori. Predanje kaže da su u Hercegovinu došla četiri brata. Jedan od njih (Vuko) naselio se u “Zaklobuk u Korjenićima” i od njega su Vujačići u Lastvi (75; 12411). Prema N. Deretiću, u Orahovac su doselili iz Grahova u Crnoj Gori i jedina su porodica u ovom selu sa “sekundarnim prezimenom Kelete”. Slave Petkovicu, a prislužuju Nikoljdan (64:480). Vujačići u Ulogu su iz Nudola (Nikšić). Doselili su u Ulog “za vrijeme okupacije” (59:318).
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.
26. novembar 2022. u 08:17
Mikica
A odakle potiču Vujačići iz Podgora u Crmici?
13. novembar 2023. u 15:20
Nikola
Potiču iz Kuča,a ranije potiču od Mrnjavčevića iz Skadra…