Obradović
Haplogrupa: E1b rod A
Poreklo: Aleksandrovac, Srbija
Krsna slava:
Kontakt:
_________________________
Obradović
Haplogrupa: I2a DS rod B
Poreklo: Aleksandrovac, Srbija
Krsna slava:
Kontakt:
_________________________
Obradović
Haplogrupa: R1a Z280 L1280 klaster B1
Poreklo: Donji Šepak, Zvornik, Republika Srpska /
Srodni sa Lukićima u Donjem Šepku i Roćeviću
Krsna slava: Avramijevdan
Kontakt:
_________________________
Obradović
Haplogrupa: I2a DN rod J
Poreklo: Tvrdoševo, Vučiniće, Novi Pazar, Srbija
Krsna slava: Lučindan
Kontakt:
_________________________
KOMPLETNE REZULTATE POGLEDAJTE OVDE[/toggle]
Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
OBRADOVIĆI
(žive u Tepcima, Kočadolu, Tepačkom Polju i Nadgori)
Ovo bratstvo vodi porijeklo od Obrada, sina Stanišina, Tepčanina. Obrad se po ocu Staniši prezivao Stanišić, a docnije se njegovi potomci prozovu Obradovići. Oni su najbrojnije tepačko bratstvo.
Zbog brojnosti i prenaseljenosti u Tepcima rano su se počeli iseljavati u Bosnu, Srbiju i druge krajeve. Svi su Tepčani imali svoje katune u Tepačkom Polju, Kočadolu i Nadgori, koje su počeli stalno naseljavati i tako proširivati svoja imanja izvan prenaseljenih Tepaca.
Po Obradovim potomcima: Đorđiju, Stevanu, Marku i Matiju, Obradovići se na uže zovu Đorđijevići, Stevanovići, Markovići i Matijevići.
Đorđije je imao sinove Mijata, Pavla i Obrada.
Od Mijata su Filip, Živko i Rako, od Pavla Božo, Vasilije i Nikola, a od Obrada je bio Jovan.
Od Stevanovih sinova Andrije, Novice i Ivana, koga su zvali Rodo, najbrojnija je grana Obradovića, koja se po Stevanu na uže prozove Stevanović. Oni su imali dosta istaknutih bratstvenika, kao što su bili Šaban, poznat kao veliki junak u svom dobu, i njegov sin Radovan, ratnik bažanskih i Prvog svjetskog rata, zatim Drago, prvi predsjednik radničke Komunisgičke partije za žabljačku opštinu; Tanasije, čuveni komita koji se naročito isticao u borbama protiv austrougarskih okupatora, koji su ga zatočili u njihovom logoru Nađmeđer iz kojeg je uspio pobjeći i stići u svoj kraj gdje je nastavio nepomirljivu borbu, zajedno sa svojim ocem Milisavom – Đakom protiv okupacionih austrougarskih vlasti. Poginuo je zbog izdaje od strane svojih komšija. Tanasijev sin Dušan, predratni pravnik i član Partije, jedan je od organizatora ustanka u durmitorskom kraju. Poginuo je na čelu Jezero-šaranskog bataljona u čuvenoj pljevaljskoj bici 1, decembra 1941. godine; proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije.
Od ovog ogranka treba još istaći Obrada i Đuricu i njegovog sina Mihaila, koji je bio učesnik balkanskih i Prvog svjetskog rata; poginuo je na Vranjem brdu 1915, godine. I Radonja Vidakov je bio učesnik balkanskih i Prvog svjetskog rata. Novica Stevanov, istaknuti ratnik iz prvih ratova za naročite zasluge dobio je zlatnu Obilića medalju. Njegov sin Stevan – Stevo bio je vrstan poznavalac i pripovjedač istorije i starina tepačkog kraja. Pop Stanko je bio predstavnik Jezera na Podgoričkoj skušptini koja je održana 1918. godine. Tada je proglašeno ujedinjenje Crne Gore i Srbije. Stanko je odselio u Bijelo Polje sa svojom porodicom. Njegov sin Dragoljub je borac od prvih ustaničkih dana u sastavu sandžačkih jedinica. Nosilac je Partizanske spomenice 1941.
Po Marku, sinu Obradovu, njegovi sinovi Jovan i Sava (koga su zvali Saja), te Vaso i Ilija prozovu se na uže Markovići. Od Jovana su sinovi Pavle, Krsto, Milić-Čale i Milutin. Krstov sin Milan je učesnik iz prvih ratova, a njegovi sinovi Radoman i Tripko su istaknuti borci NOR-a 1941-1945. godine. Radoman kao borac Četvrte i Sedme crnogorske brigade gine kod Spuža u decembru 1943. godine, a njegov mlađi brat Tripko na Sjenici 1944. godine. Milić-Čale Jovanov je ratnik iz balkanskih i Prvog svjetskog rata, a njegov sin Mitar kao pripadnž jedinica NOV-a gine na Sremskom frontu 1945. godine. I Milutin Jovanov je ratnik iz prvih ratova; njegovi sinovi: Momčilo-Gale pogibe 1942. godine na Dujmovićima, a Jovan na Sutjesci 1943. godine. Njihova sestra Mileva je takođe bila aktivni učesnik NOR-a u jedinicama NOV-a; bila je oficir JNA. Danas je udata Ćalasan. Od Save-Saje su Mikajilo i Miloš. Vaso Markov imao je sinove Marka, Uroša i Maksima. Ilija Markov je imao Milovana, Mirka i Milinka. Mirko Ilijin je bio u Komitskom pokretu 1916-1918, a Milovanovi sinovi – Branko u NOP-u od 1941. godine, i Ilija-Rade poginuo kod Valjeva 1944. godine kao borac Četvrte crnogorske brigade.
Od Matija, Obradova potomka, nije ostalo muških potomaka, već se njegovi potomci Milovanovi sinovi Jovica, Anto i Novak – iz poštovanja prema stricu Matiju na uže zovu Matijevići.
Od Jovice su Tripko, Milan i Rade. Milanov sin Radoman-Roko bio je u NOP-u od 1941. godine, prvo u Durmitorskom NOPO u pratećem bataljonu štaba Drugog korpusa i artiljerijske brigade i u Četvrtoj crnogorskoj proleterskoj brigadi. Tripko je odselio u Vojvodinu, a Rade je pošao u Ameriku na rad 1906. godine.
Anto Milovanov ima Dušana, Milovana, Stanišu, Savića, Miloša i Mila. Savić i Miloš su otišli na rad u Ameriku 1906. godine i oba su tamo umrli; Milovan i Dušan umiru mladi, a Staniša se nije ženio. Od Mila su Dušan, Vojin, Milovan i Vojislav.
Dušan Milov, član Partije iz predratnog perioda, pripadnik je NOP-a od prvih ustaničkih dana; u Četvrtoj crnogorskoj proleterskoj brigadi je od njenog osnivanja na dužnosti zamjenika političkog komesara čete. Poginuo je na Sinjajevini jula 1943. godine kao organizacioni sekretar sreskog komiteta. Njegov mlađi brat Milovan je pripadnik NOP-a od 1941. godine; poginuo je kao borac Četvrte crnogorske proleterske brigade 6. aprila 1943. godine na Ljebršniku. I Vojin, Vojislav i Radojka su aktivni pripadnici NOP-a od prvih ustaničkih dana. Radojka je bila aktivni oficir JNA.
Novak Milovanov ima Mikaila koji je u predratnom periodu odselio u Metohiju, Mlađena-Majda, vrlo uglednog bratstvenika (on je bio pripadnik NOP-a) i Nova koji je kao pripadnik NOP-a umro u Italiji 1944. godine, gdje se nalazio na liječenju.
Jelena Đolova iz Tepačkog Polja bila je u NOP-u od prvih ustaničkih dana, prvo u Durmitorskom NOPO, a u sastavu Četvrte crnogorske brigade od njenog osnivanja. Poginula je 1944. godine kod Andrijevice kao referent saniteta Petog bataljona. Njen brat Kosta je takođe bio učesnik NOR-a u jedinicama NOV-a.
Čedomir Momčilov iz Tepaca poginuo je kao borac Petog bataljona Četvrte crnogorske brigade na Zelengori 1943. godine. Budimir Dragov je bio pripadnik NOP-a od prvih ratnih dana; uhvaćen je od strane neprijatelja i strijeljan na Žabljaku 1942. godine, a njegov brat Jovo i Dimitrije-Mile Nikolin okončali su svoje živote na sumnjiv način kao pripadnici NOP-a od 1941. godine. Njihov se trag gubi 1943. godine i nikad nije utvrđeno kako su izgubili živote.
Vinka Petrova bila je u NOP-u od 1941. godine, u Durmitorskom omladinskom bataljonu komesar čete, a od osnivanja Četvrte crnogorske proleterske brigade rukovodilac SKOJ-a u četi i pri štabu Petog bataljona. U Šavničkom srezu je sekretar SKOJ-a i član sreskog komiteta KPJ. Ona je ratni vojni invalid i nosilac Partizanske spomenice 1941. Vinkina mlađa sestra Ilinka, zbog svoje pripadnosti i aktivnosti u NOP-u, strijeljana je na Žabljaku 1942. godine od strane neprijatelja. I Koviljka Savova je bila pripadnik NOP- a kao aktivista u omladinskoj organizaciji i SKOJ-u. Završila je svoj kratki životni put na Žabljaku 1944. godine zbog iscr- pljenosti.
Neđeljko Radojev iz Tepaca je kao borac NOR-a poginuo kod Zagarča 1944. godine, a Đorđije Stojanov u borbama na Sremskom frontu 1944. godine.
Petar Radovanov je bio u NOP-u od prvih ustaničkih dana. Ranjavan je tri puta: na Pljevljima 1. decembra 1941, na Dujmovićima 1942. i na Sinjajevini 1942. godine. Nalazio se na dužnosti komandira čete pri Glavnom štabu za Crnu Goru i Boku 1943. godine. Pošto je prije rata završio vojnu školu za pilote, 1944. godine upućen je sa vazduhoplovnom grupom u Sovjetski Savez u Školu za pilote lovce. I njegov brat Jovan je učesnik rata od 1941. godine, a nalazio se u sastavu Druge proleterske srbijanske brigade, gdje je ranjen i kao ranjenik prebačen u Italiju na liječenje. Iz Italije je upućen u Sovjetski Savez na obuku za tenkistu.
Miloš Veljkov iz Nadgore, kao mladi pripadnik jedinica NOP-a, nalazio se u Durmitorskom odredu iz koga je stupio u 7. omladinsku crnogorsku brigadu od prvog dana njenog osnivanja. Nalazio se na dužnosti omladinskog i partijskog rukovodioca. Bio je i ranjen. Bavio se publicistikom.
Milan, sin popa Blagoja, bio je borac u sandžačkim jedinicama od prvih ratnih dana. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Mile Savov iz Pljevalja nalazio se kao pripadnik NOP-a pri štabu Drugog korpusa.
Miletini sinovi Vlado i Vojo su borci NOR-a od 1941. godine i oba su nosioci Partizanske spomenice 1941, a njihov brat Sveto je borac NOR-a od 1941. godine.
Branko Boškov iz Pljaevalja potiče iz Tepaca, odakle je njegov predak odselio u pljevaljski kraj. Branko je pripadao dalmatinskim i krajiškim jedinicama i nalazio se na rukovodećim dužnostima. Iz rata je izašao u činu general-majora. Bio je prvi komandant parade u oslobođenom Beogradu, kada je predao raport svom vrhovnom komandantu drugu Titu 1945. godine.
Ovo bratstvo dalo je veliki broj oficira, inžinjera, profesora, doktora, pravnika, ekonomista i stručnjaka mnogih drugih profesija. Oni se nalaze na odgovornim dužnostima širom naše zemlje.
U Vojsci Jugoslavije na odgovornim rukovodećim dužnostima nalaze se generali Milorad Nikolin iz Nadgore i Savo Radisavljev iz Tepaca, koji su svojim ličnim zalaganjem i kvalitetom rada dospjeli do visokih činova u Vojsci Jugoslavije.
Obradovića ima u mnogim mjestima širom naše zemlje gdje su odlazili najčešće iz ekonomskih razloga i radi školovanja, da bi se tamo nakon završenog školovanja zapošljavali i ostajali da žive stalno. Ima ih koloniziranih u Vojvodini, gdje su odselili 1945. godine.
Danas žive u Tepcima, Kočadolu, Omarićima, Tepačkom Polju, Meždu, Nadgori i Žabljaku.
Slave Đurđevdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
23. februar 2018. u 15:28
Žarko Obradović
1. Kao prvo se izvinjavam što sam srpskog istoričara Radoslava M. Grujića nazvao hrvatskim povjesničarem u prethodnom komentaru, 01.02.2018.g.
2.Izvršenim istraživanjem mogućeg porijekla Lorenza Obradovića (Lorenza Obradovića) došao sam do zaključka da je on vjerovatno, morao biti katoličke vjere (prevjerio je prinudno pod pritiskom Ugarske Hrvatske). U Hrvatskoj, još u 14. vijeku zabranjuju svaku drugu vjeroispovijest (pravoslavnu i bogumilstvo) osim katoličke.
Godine 1609. tu odluku potvrđuje i Hrvatski sabor. Ta vjerska netolerancija traje sve do 1781. kada Austrija dozvoljava ispovijedanje i pravoslavne vjere a i do tada je blagonaklono toleriše.
Ovo bi pojasnilo svojatanja Obradovića kod hrvatskog istoričara Radoslava Lopašića koji Obradoviće svrstava u hrvatske starince (stare rodove u hrvatskoj Lici).
Ovo znači da su svi Srbi naseljeni u Hrvatsku do 1527. godine morali prinudno prijeći u katolike. U suprotnom bi bili protjerani ili kažnjavani na druge načine. U tu grupu pokatoličenih srpskih rodova, pored starih Obradovića, od 1447.g. spadaju i rodovi Borića, Vučića, Ivkovića, Jugovića, Nedeljkovića, Novkovića, Marčetića, Miličevića, Petkovića, Petrovića, Poznanovića, Radinovića, Đurđevića i drugih. Uglavnom su ženidbom sa katolkinjama prelazili u katoličanstvo i s vremenom postali Hrvati (Dušan Kašić). Moram priznati da sam i istraživanju popisa Like i Krbave od Karla Kasera, iz 1712.g., rijetko nailazio na gore navedena prezimena među Hrvatima (nisu navedena prezimena pokatoličenih Uzelaca, Pejnovića i Vujnovića koji su početkom 18. vijeka, ženidbom prihvatali i katoličku vjeru).
Porodici Obradović iz Otočca nema traga od 1672. godine a veoma je moguće da se ta porodica, u vrijeme sloma Turske u Lici ili nakon toga, iselila na sjever, preko Slovenije u Austriju (Klagenfurt pa Beč). Naime, u Austriji sada postoje porodice po prezimenu Obradovits koje su danas najvećim dijelom germanizovane i osjećaju se Austrijancima ili pak gradišćanskim Hrvatima (čakavci po govoru). Austrijskih Obradovitsa ima iseljenih i u SAD (Sent Luis i dr.).
3.Pravoslavni Srbi kreću sa svojih ognjišta u staroj postojbini, tek nakon pada srpske Despotovine, nakon 1459. G. a naročito nakon pada Bosne, 1463.g. i počinju da se kreću na sjever i sjeverozapad, u Bosnu, Sjevernu Dalmaciju, Sjevernu Hrvatsku, Liku i Slavoniju. Srbi su u kontinuitetu selili sa starih staništa punih 300 godina. Prvi Srbi pravoslavci u Liku i Krbavu su stigli od Bosanskog Grahova (1528. do 1550.) i ušli su u lijevo Pounje (između rijeke Une i planine Plješivice) zajedno sa Turcima koji su ih prvo tu i naselili. Nakon toga, poslije 1550. pa do 1580. godine, Srbi ulaze i u uže područje Like, zapadno od Plješivice. Tu prvo naseljavaju područje Smiljana i Kosinja. Područje Smiljana podrazumijeva i selo Divoselo gdje su se prezimenom prvi put pojavili i Obradovići. Svakako su Liku naselili do 1612. godine (Divoselo) da bi po slomu Turaka u Lici, ponovo naselili isto područje iz zbjega kod Otočca, 1689. godine (ponovo Divoselo), odakle su oko 1696. g. Obradovići (dvije kuće – 51 čeljade) naselili Bruvno. Već oko 1791. g Obradovići iz Bruvna su se tako namnožili da su raseljavani u lijevo Pounje iz kojeg su izbjegli Turci nakon Svištovskog mira. Tako su značajno naselili sela Doljane, Dabašnicu, Dnopolje, Donji Lapac, Dobroselo (oko Srba i Lapca) kao i Rudo Polje kod Bruvna. Iz Bruvna su prvo naselili Donji Lapac, prešavši preko Plješivice putem kroz Prištinsku dragu a zatim su se širili na sjever i zapad.
Naši pravoslavni Obradovići su starinom od sliva Neretve, Pive i Tare (iz Stare Hercegovine – Sjeverne Crne Gore) odakle su u Liku donijeli svoj maternji štokavski jezik ijekavskog narječja, svoje običaje i tradicije, svoja srpska imena, prezimena i nadimke, kao i svoju pravoslavnu vjeru i krsnu slavu Svetog Jovana Krstitelja koju u Lici slave svi Obradovići.
LITERATURA:
Radoslav M. Grujić, Apologija srpskog naroda u Hrvatskoj, 1909.
Dušan Kašić: Srpska naselja u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji, 1985.;
Adam Pribićević: Naseljavanje Srba po Hrvatskoj i Dalmaciji, 1955.,
Mile Rajčević: Divoselo, Čitluk i Ornice u vremenu i trajanju, 2013.;
Radoslav M. Grujić: Najstarija srpska naselja po sjevernoj Hrvatskoj (do 1597.), 1912.
9. mart 2018. u 13:52
Obradović
Žarko, potomak sam Obradovića iz Doljani, kolonizovanih u Apatin voleo bih da razmenimo saznanja o precima, ako ste u prilici javite se [email protected]
20. mart 2018. u 13:57
Žarko Obradović
Prezimenjače, ja živim u Somboru. Broj mobilnog je 063 597-858 pa se možemo čuti. Inače iz Doljani je i moj dobar poznanik Željko Obradović, penzionisani pukovnik VS. Doljani su, kao i duga sela u lijevom Pounju počeli da naseljavaju Srbi od Bruvna i Zrmanje, već od 1788. godine pa negdje do 1795.Dalekim porijeklom smo iz današnje sjeverne Crne Gore, navodno od plemena Banjana.
Veliki pozdrav
29. april 2018. u 21:50
Obrad Glomazić
Poštovani gospodine Žarko,
Svaka pohvala za iscrpno izlaganje u vezi sa Obradovićima iz Like!
Moj djeda po majci Matija (1933-2007) od Obradovića (sv. Jovan) iz mjesta Katinovac, Topusko, Kordun mi je za svog života rekao da naši Obradovići vode porijeklo iz Crne Gore (Žabljak). Bio bih Vam zahvalan ako biste mi odgovorili na pitanje, da li se po Vašem mišljenju radi o grani Obradovića iz Like? Takođe bih cijenio Vaše mišljenje oko vremskog okvira u kojem su mogli naseliti Kordun.
Hvala u svakom slučaju!
Srdačan pozdrav!
15. maj 2018. u 13:48
Žarko Obradović
Poštovani Obrade, sigurno je da starinom rod Obradovića potiče iz Stare Hercegovine (današnje severo-zapadne Crne Gore). Neki u tu oblast svrstavaju i Durmitor i Rijeku Crnojevića pa i Žabljak. Istina je da je u svim tim oblastima bilo Obradovića ali nisu svi slavili krsnu Slavu Sveti Jovan. Svetog Jovana, uz male izuzetke, slave svi Obradovići u Lici i delom u Bosanskoj Krajini (što podrazumeva njihovu međusobnu srodnost). Srpski istoričar i teolog Radoslav Grujić (inače rodom iz Karlovca – Kordun) utvrdio je da su Obradovići u Gornjoj Krajini (Lika, Kordun, Banija) starinom od plemena Banjana iz Stare Hercegovine (pleme slavi Svetog Jovana). U Lici su i srpski i hrvatski istoričari (povjesničari), Obradoviće smatrali starosediocima (jedan od samo 23 stara roda u Lici), što je kod Lopašića i Pavičića podrazumevalo da su u Liku stigli pre turskog osvajanja Like (pre 1528. godine). Naš lički istoričar, teolog i pravoslavni sveštenik Milan Radeka je u svom delu “Gornja Krajina – Karlovačko Vladičanstvo”, Obradoviće svrstao u stari rod št podrazumeva da se Obradovići spominju u starim listinama Nemanjića. Sve ovo navodi na zaključak da su Obradovići iz Stare Hercegovine krenuli na sever i severozapad u vreme ili odmah nakon Kosovske bitke, 1389. godine, te da su se do staništa u Lici (ili recimo na Kordunu) kretali možda i stotinu godina, zadržavajući se na pojedinim staništima i duže vreme. Od prapostojbine, preko Bosne do Like, ali nikada nisu zašli u Dalmaciju, na primer.
Na drugo Tvoje pitanje mogu reći da mislim da su Obradovići u manjem broju naseljavali Kordun i Baniju kao i Žumberak, Bilogoru, Slavoniju i druge krajeve gde suse po današnjoj Hrvatskoj, Vlasi (Srbi) naseljavali od 14. do 17. veka. Samo ću Te podsetiti da je jedan Obradović (Jovan ili Ivan, svakako pravoslavac), početkom 19. veka bio gradonačelnik Karlovca i jedno vreme policijski upravnik. Obradovići na Kordunu su retki ali nisu manje važni od nas ličkih srodnika. Da završim iznenađenjem – postoje potomci naših predaka Obradovića (i drugih rodova kao npr. Radakovića) koji su sredinom 16. veka (1530. do 1590.) naselili tadašnju Zapadnu Ugarsku a današnju Donju Austriju. Oni se danas prezivaju Obradovits (Radakovits), nose germanska imena, austrijske su nacionalnosti i jezika, katoličke veroispovesti ali još uvek sebe nazivaju Vlasima a svoj kraj u Austriji (Gradišće) – Vlahija.
Pozdrav
23. april 2019. u 10:17
Žarko Obradović
Gospodine Obrade, nakon proteklih godinu dana dodatnih istzraživanja sada sam ubeđen da starina plemena Obradovića potiče iz okoline Dubrovnika (Konavle) odakle smo se nakon prodaje Konavala Dubrovačkoj Republici (1427.g) i početka organizovanog pokatoličavanja pravoslavaca na tom prostoru, nakon 1446. godine (kada u Konavlima više nije bilo ni jednog pravoslavnog sveštenika) počeli iseljavati u Hercegovinu (Trebinje, Stolac i dalje) i na sever, duž zapadne strane Dinarskog gorja, preko Dalmacije prema Karlobagu gde smo ušli u Liku kod Ličkog Novog i spustili se do Divosela. Odatle su se Obradovići počeli širiti Likom pa zatim i po Kordunu i Bosanskoj Krajini.Oni naši bratstvenici Obradovići koji su prihvatili katoličku veru ostali su u južnoj Hercegovini i Dalmaciji i zaleđu Dubrovnika, gde su i danas brojni. Jedan deo Obradovića kod Stoca primio je islam odakle su se širili u Sarajevo i druge BiH gradove i naselja.
11. maj 2018. u 18:44
Zeljko
Ja sam cukununuk iz teksta navedemog Luke (Lukice) Obradovica-Bajguta I praunuk navedenog Mila. Mile je imao 3 sina I kcer,kcer Milka se udala isto za Obradovica (Bijelici)jedan sin je preminuo kao beba, drugi Nikola nastradao u Narodno oslobodilackoj borbi nije imao potomaka I treci sin Stevo moj deda je kolonizirao u Vojvodinu 1948/49 I imao 5 sinova, Milana, Nikolu, Djordjija,Vladimira I Rada (moga oca). Voleo bih da znam dali neko ima rodoslov od Obradovica Bajguta?
12. septembar 2018. u 11:47
Žarko Obradović
Da li je neko od Obradovića, poreklom iz Like, koji slave krsnu slavu Sv. Jovan Krstitelj, bio u prilici da se DNK testira radi utvrđivanja haplogrupe? Zanima me kojoj haplogrupi pripadaju Obradovići iz Like?
Veliki pozdrav velikom rodu Obradovića.
23. april 2019. u 00:01
Bojan Obradovic
Ja sam se testirao na 23andme, i moja haplogrupa je R-M417. Kad sam prvi put uradio test, haplogrupa je reportirana kao R1B1 ali su je promijenili u R-M417. Testiran sam i na helix platformi (National Geographic 2.0) i tu je haplogrupa R-CTS11962.
Inace, moj djed po ocu je Obradovic Stevan iz okoline Bruvna, spicnamet Simurdic. On je rodjen 1908, umro 1984 u Sarajevu.
23. april 2019. u 10:39
Žarko Obradović
Moja je pretpostavka da svi Obradovići iz Like vode poreklo od jedne porodice koja je u Liku stigla iz Dubrovačkog zaleđa ili južne Hercegovine, krajem 15. ili početkom 16. veka. Zato nas i Hrvati smatraju starosediocima u Lici. Zna se da svi ili bar velika većina našeg roda slavi slavu Jovanjdan koju smo verovatno prihvatili u Lici dolaskom na zemlju ličkih zemljoposednika kojima je Jovanjdan bio porodična slava i krsno ime. Običaj je bio da porodica koja dođe na tuđu zemlju mora da prihvati i krsnu slavu onoga ko je sopstvenik zemlje.
Bojane Tvoja haplo grupa je verovatno tipična za Obradoviće iz Like. Svakako nam treba mnogo više ličkih Obradovića testiranih po ipsilon hromozomu kako bi mogli reći da smo svi istog roda ali već sada ti nisi jedini Obradović poreklom od Bruvna koji nosi haplogrupu R1a1a1 – M417 (M458 – L1029). Identična tome je i američka haplogrupa R – CTS 11962. Reč je o istim haplo grupama tipičnim za slovenski severo-istok Evrope.
Bilo bi dobro ako bi ti saznao iz kojeg je zaseoka kod Bruvna bio tvoj deda Stevan – Simurdić. Da ti pomognem: zaseoci Krstače, Dolovi,Ubovići, Dmitrakovići, Vodena Glava, Paklarić…. Veliki pozdrav od Žarka Obradovića (otac iz Dolova a majka iz Paklarića).
2. maj 2021. u 06:06
Mirjana Obradovic
R-M417 (23andMe)
11. avgust 2021. u 07:13
Žarko Obradović
Očekivana haplo grupa za ličke i krajinske Obradoviće koji slave Jovanjdan. Pozdrav Mirjana.
30. oktobar 2018. u 18:41
Vojislav Ananić
OBRADOVIĆ (p.k.m). Obradovići (p), u Sedlarima (Popovo). Porijeklo im nije dovoljno poznato. U Popovu se pominju 1718. godine, ali se ne navodi mjesto. Smatra se da su Obradovići u Sedlarima porijeklom od “dvojice različitih predaka”. Kao i ostale porodice u Sedlarima slave Šćepandan (84:142). Obradovići su živjeli i u Mostaru. Sudeći prema očuvanim spomenicima iz 18. i 19. vijeka, u groblju na Pašinovcu. Bili su brojna i ugledna porodica. Na mostarskim grobljima identifikovano je 14 spomenika ove porodice sa epitafima, od kojih 8 iz 18. vijeka. Potomak ove porodice, Đorđo slavio je Sv. Aranđela Stevana (234:185: 236:173). Obradovića i sada ima u Mostaru. Obradovići (k), u Aladinićima, Trijebnju, Bjelojevićima, Donjem Poplatu (Stolac) i u Donjem Hrasnu (Neum). U Aladiniće su doselili iz Popova. Slavili su Lučindan. U Trijebanj su došli oko 1800. godine iz Hrasna. Slavili su “Sv. Vodokršće”. U Donjem Hrasnu su u zaseocima: Crnoglav, Svitava i Bajevci. U Crnoglavu su najbrojniji. Smatraju da su starinom iz Crne Gore i da im je predak vrlo davno doselio u Dubrave (Stolac), a iz Dubrava “još u 17. stoljeću odselio u Crnoglav”. U Svitavi su od “onih iz Crnoglava”. U Bajevce su, takođe, došli iz Crnoglava (59:257,258,278,292,293). Obradovići (m) su u Vranješevićima (Mostar). Predak im je u ovo selo doselio iz Hodova (Stolac). Dedijer smatra da su bili hrišćani, ali oni o tome “ne pričaju” (59:245). Obradovići iz stolačkog kraja su “kršćanskog porijekla”, zaključuje Hivzija Hasandedić (97:8).
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.
14. januar 2019. u 13:38
Žarko Obradović
HRONOLOŠKI PREGLED LJUDI KOJI SU NOSILI PREZIME OBRADOVIĆ I EVIDENTIRANI SU U RAZLIČITIM SPISIMA U PERIODU OD 14. DO 19. VEKA:
U 13. veku kao majstor-krojač spominje se Miša Obradov (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
1329. g. u Bosni – Podrinju i Usori, se spominje u poveljama župana Ivahna Trebotića, kao njegov rođak i vlastelin – Goislav Obradović. Kao svedoci u poveljama se spominju i Goislavova rođena braća ali im se ne navode imena. Goislav i braća se konkretno spominju u povelji izdatoj Grguru Stjepaniću – Hrvatiniću, posle 1329. g (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“).
05.05.1348. g. u Dubrovniku se spominje oporuka Dobrecina Obradovića (Obradouigh) iz Dubrovnika. U oporuci (testamentu) se spominju supruga Radača, sestra Dobrača i bratić Kamoje (Miloš). Poreklo vode iz Bosne. Dobrecin je umro od kuge. (Gordan ravančić: „Crna smrt 1348. -1349. u Dubrovniku“ i Esad Kurtović: „Iz povijesti dubrovačkog zaleđa“).
1357. g. pa do 1433. g. u Bosni se spominje knez Vladislav Obradović, i to u povelji bosanskog bana Tvrtka izdatoj knezu Vlatku Vukoslaviću. Vladislav Obradović je bio vlastelin (možda i rođak) bosanskog bana Tvrtka Kotromanića (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“).
Negde od 1380. g. u Starom Slanom kod Trebinja, stoji stećak (nadgrobni spomenik) umrlog Božičković Dobrila. Natpis na spomeniku je urezao pisar Ivko Obradović iz Luga kraj Trebinja. Ivko je bio sin Obrada Krajkovića (Krajičovića) iz Luga kraj Trebinja, koji je takođe klesao (gravirao) stećke i nadgrobna obeležja. Obrad se spominje po Hercegovini od 1420. do 1447. godine. Obrad Krajković je imao braću Metka, Stanišu i Ratka Krajkovića a osim Ivka imao je još 4 sina – Pribila (Pribia), Vukca, Vukosava i verovatno Đurađa (Jurka, Juraja, Juraga). Pripadnici ove porodice Obradovića spominju se u raznim tužbama u svojstvu tuženih ili oštećenih tokom 1420., 1426., 1436., 1442., 1444., 1447., 1453., 1456., 1459. i 1469. godine. U pisanim listinama iz toga doba spominju se kao ljudi vojvode Radoja (Vukac), kao ljudi vojvode Radoja Ljubišića od Trebinja (Pribio, Vukac), kao ljudi hercega Stjepana Vukčića Kosače (Vukosav i Vukac) (Šefik Bešlagić: „Leksikon stećaka“ (natpisi na stećcima u Bosni i Hercegovini“)).
28.02.1392. g. u spisima grada Dubrovnika, spominju se braća iz Prilepa kod Bistrice (Bosna) – Brajan i Vukac Obradović. Tog dana su braća Obradović primljena za građane Dubrovnika (Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521″).
13.07.1397. g. u Bosni, spominje se u dubrovačkim spisima Bogoslav Obradović (Bogoslaus Obradich) od Brena (de Brenno). Takođe, 12.08.1407. on je dao na zajam Bogoju Radosaliću, ukupno 17 perpera (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka; i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521.).
Na nadgrobnom kamenom krstu s početka 14. veka, u Podgradinju (Gornje Hrasno kod Neuma – Istočna Hercegovina) urezan je ćirilični natpis (na tzv. „bosančici“) na kojem se spominje Vuk, sin kneza Obrada a na istom mestu se spominju i Vukova sestra Jela (Jelena) i majka mu Ana koja podiže spomenik (Šefik Beslagić: „Stećci u Gornjem Hrasnu“).
1411. g. u Jeleču (župa Gorza u Bosni) spominje se Radoslav Obradović – Nemio, kao čovek Vuka Hranića (brata Sandalja Hranića, velikog vojvode). Misli se da je Radoslav Obradović – Nemio bio iz Foče. Radoslav se spominje i 1413. godine. U oba slučaja je bio osumnjičen za krađu i nasilje (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“ i Ivana Jurčević. „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“).
1412. g. spominje se u dubrovačkim spisima Radoje Obradović kao okrivljeni zbog toga što je oteo kravu jednom čoveku (Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521.).
1414. g. spominje se Obrad Sedlarić iz Popova kao čovek Sandalja Hranića. Ovaj je Obrad mogući osnivač roda Obradovića iz sela Sedlari u Popovu (Istočna Hercegovina) (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“).
1419. g. spominju se knezovi bosanski Radosav i Vukašin Obradović (Vukomirić) kao rodbina i vlasteoska kuća vojvode Radoslava Pavlovića iz Borača. Braća Obradović su bili svedoci prilikom prodaje vojvodinog dela Konavala gradu Dubrovniku. Radosav je bio jedan od svedoka na konavoskim poveljama Radoslava Pavlovića a kao njegov poklisar je dolazio i u Dubrovnik gde su on i brat bili veoma poštovani. Radosav se spominje u poveljama bosanskim 1423., 1426., 1429. i 1449. godine. Iz bosanskih povelja su braća nestala posle 1449. godine pa je moguće da su dobili status građana Dubrovnika i tamo preselili sa porodicama. Braća su zajedno sa još 2 bosanska vlastelina podelila dubrovačku nagradu za posredovanje u kupovini Pavlovićevog dela Konavala u iznosu od ukupno 1500 dukata (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Ivana Jurčević: „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“).
Radosav Obradović je imao nadimak „Ban“ a zapravo je imao zvanje kneza. Imao je sigurno sina Vučihnu koji je prezime poneo po očevom nadimku „Ban“ pa se prezivao Banović. Njegove (Vučihnine) su dvorske aktivnosti kao kneza bile aktuelne od 1439. godine pa na dalje. Spominje se u bosanskim i dubrovačkim spisima i poveljama 1439., 1449., 1454., 1456. i 1466. godine. Vučihna Banović je takođe obavljao poklisarske dužnosti na dvoru vojvode Radoslava Pavlovića. Puno ime kneza Vučihne bilo je Vučihna Banović od Bosne.
Vučihna se u Dubrovniku pojavljuje i u martu 1472. g. kada dolazi kao poslanik Žarka Dražojevića (vojvoda Žarko Draživojević iz Poljica?) (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijek i Ivana Jurčević: „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“ i Mihailo Dinić: „Humsko – trebinjska vlastela“).
Moguće je da je Radosav Obradović „Ban“ imao još jednog, mlađeg sina po imenu Radič ali o njemu nema drugih pisanih potvrda postojanja. Pomenuti Radič je navodno, 1466. g. branio hercegovački grad Visuć od Turaka (Mihailo Dinić: „Humsko – trebinjska vlastela“).
Do 1419. godine spominje se otac kneza bosanskog Vlatka Obradovića – Obrad Hlapomirić. Obrad se takođe spominje u poveljama velikog vojvode Sandalja Hranića, kao i sin mu Vlatko. Otac Obrada Hlapomirića – Hlap, bio je osnivač loze Hlapomirić – Obradović (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“).
1420. g. spominje se sin Radoslava Obradovića Nemia – Vukota Obradović – Nemio, kao optuženi za krađu soli u Jeleču. I on je bio čovek Vuka Hranića (Kosače), brata Sandalja Hranića (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“ i Ivana Jurčević: „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“).
12.10.1420. g. u Slanom se spominje Radosav Obradović (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka).
U maju 1421. g. Vukota Obradović – Nemio se zadužuje kod Antonija Butkovića na iznos od 67 perpera i 2 groša. (izvor: dubrovački spisi) (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“ i Ivana Jurčević: „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“).
Vukota Obradović – Nemio imao je sina Radonju Obradovića – Nemia (Esad Kurtović: „Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača“ i Ivana Jurčević. „Dvorske službe i uređenje dvora vojvode Radoslava Pavlovića“).
12.03.1420. g. spominje se u dubrovačkim spisima Antoe Obradouich (Anto Obradović). Bio je pozajmio novac od Dobrivoja Pribilovića. (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijekai i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521.).
30.11.1423. g. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Perunac (Obradouich Peruienac). Zapisan je kao jedan od drumskih razbojnika koji su pljačkali dubrovačke trgovce i poslovne ljude (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
02.01.1425. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Vučihna (Obradouich Volcichna) od Popova. Istoga se dana spominje i njegov rođeni brat Miroslav Obradović (Mirossauus Obradouich) od Popova. Oni su zapisani kao ljudi Ivana Čikorića. Verovatno su se bavili pozajmljivanjem novca pa su tako bili pozajmili novac i Miloradu Radosaliću (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
17.05.1425. g. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Božitko (Obradouich Bositchus) od Crnoglava (Hrasno kod Neuma?). Bio u finansijskom odnosu sa Pavlom Antonićem iz Zagreba.
(Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
Od 1425. do 1429. g. kao pripadnik dubrovačke naseobine u Zvorniku, spominje se Radeta Obradović (Desanka Kovačević-Kojić : Gradski život u Srbiji i Bosni (14. i 15. vijek)).
1427. g. spominje se u dubrovačkim spisima Radič Obradović (Radic Obradouigh) od Ustikoline (Bosna), kao čovek vojvode Radoslava Pavlovića. (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
1427. i 1433. g. spominje se u dubrovačkim spisima sin Vukote Obradovića – Nemia, Radonja Obradović – Nemio iz Jeleča u Bosni, kao čovek Vukca Hranića (brata Sandalja Hranića.) (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
Od 1427. do 1437. g. kao pripadnik dubrovačke naseobine u Zvorniku, spominje se Radoja Obradović. (Desanka Kovačević-Kojić : Gradski život u Srbiji i Bosni (14. i 15. vijek)).
13.04.1428. g. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Radojko (Obradouich Radoycho) od Raguze (Dubrovnika) (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
1430. g. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Pribisav, „dobri čovek vojvode Radoslava Pavlovića i vojvode Sandalja Hranića Kosače“ (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
1434. g. u selu Velja Međa kod Popova u istočnoj Hercegovini pominje se Radivoj Obradović iz Bančića. On je zajedno sa Boljetom Novakovićem i Vladimirom Lugojevićem optužen za krađu 6 krava i 18 perpera. (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka).
13.10.1436. g. u vezi Obrada Krajkovića se spominje Brajko Obradović (Šefik Bešlagić: „Leksikon stećaka“ (natpisi na stećcima u Bosni i Hercegovini“)).
Od 1437. do 1449. g. kao pripadnik dubrovačke trgovačke naseobine u Prištini, spominje se Radič Obradović (Desanka Kovačević-Kojić : Gradski život u Srbiji i Bosni (14. i 15. vijek)).
01.07.1443. g. spominje se u dubrovačkim spisima Obradović Radič (Obradouigh Radic) od Koče? (od Coce). Navedenog datuma je bio u poslu sa dubrovačkim trgovcima. (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
14.07.1443. g. spominje se Obradović Vukosav (Obradovich Vochossauus) od Goražda u Bosni. Spominje se kao trgovac i 27.05.1445. g. (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
06.06.1444. g. spominje se Obradović Gojko (Obradich Goichus). Zapisan je kao porotnik dubrovačkog suda (Esad Kurtović: „Radosalići – primjer „jednokratnih prezimena“ srednjeg vijeka i Esad Kurtović: „Ispisi iz knjiga zaduženja državnog arhiva u Dubrovniku 1365. do 1521).
1447. godine, u dva slučaja se spominje Bogavac Obradović iz Luga kod Trebinja (Esad Kurtović: „Jamometići”).
1453. g. u dubrovačkim spisima spominje se Radosav Obradović od Goražda koji duguje pokojnom Bogiši Bogčinoviću 8 groša (Esad Kurtović: „Jamometići”).
1485. g. spominje se dubrovčanin Radič Obradović koji je iste godine sazidao kapelu sa kamenim svodom u crkvi svete Marije u Srebrenici. Nepoznat izvor
U 15. veku kao građevinac-majstor spominje se Radić Obradović (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
U 15. veku kao građevinac-majstor spominje se Radivoj Obradović (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
U 15. veku kao građevinac-majstor spominje se Vukić Obradović (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
U 15. veku kao majstor – zlatar i medaljer spominje se Vlahuša Obradović (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
U 15. veku kao majstor za pravljenje oružja spominje se Radiša Obradović (Nevenka Božanić-Bezić: Majstori od 9. do 19. stoljeća u Dalmaciji II).
1540. g. u tvrđavi Otočac u Lici (Hrvatska) spominje se haramija (puškar) Obradović Lorenc (Lovre – Aubradouich Lourenz). Danas isto ime i prezime može da se nađe u Burgenlandu u Donjoj Austriji, kod Beča (Gradišće) (Radoslav Lopašić: „Spomenici Hrvatske krajine III“).
1551. g. spominje se kao vojnik u Žumberku, u Tupčinoj Vasi (selu), Obradović Dragiša (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1606. g. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Ivan, u Svetom Ivanu kod Zagreba (Varaždinski generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1644. g. spominje se kao vojnik na Hrvatskoj granici Obradović Vojin iz Jajnača? (Karlovački generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1651. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Vuk u Začesmi kod Križevaca (Varaždinski generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1651. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Vukovoj u Belovaru (Varaždinski generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1651. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Jovan u Začesmi kod Križevaca (Varaždinski generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1651. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Simon u Začesmi kod Križevaca (Varaždinski generalat) (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1651. spominje se kao vojnik na Slavonskoj granici Obradović Radovan u Novigradu (danas Novi Grad na Savi, opština Oprisavci, u Brodsko-posavskoj županiji) (Varaždinski generalat). U selu je 1730. g. bila katolička crkva svetog Ivana Krstitelja (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1657. i 1672. g. u tvrđavi Otočac u Lici (Hrvatska) spominje se haramija (puškar) Obradović Matija. Isto ime i prezime je evidentirano tokom 20. veka u Karlovcu na Kordunu. Potvrđeno je da je potonji Matija slavio krsnu slavu Jovanjdan. (Aleksa Ivić: „Migracije Srba u Hrvatsku i Slavoniju tokom 16., 17. i 18. veka“).
1709. g. u Lici (na Hrvatskoj granici – Karlovački generalat), spominje se knez Bruvna Vukadin Obradović (Radoslav Lopašić: „Spomenici Hrvatske krajine III“ i Karl Kaser: „Popis Like i Krbave 1712. godine“).
1709. i 1715. g. u Lici (na Hrvatskoj granici – Karlovački generalat), spominje se porkulab Divosela Ognjen Obradović (Radoslav Lopašić: „Spomenici Hrvatske krajine III i Karl Kaser: „Popis Like i Krbave 1712. godine“).
1709. i 1730. g. u Lici (na Hrvatskoj granici – Karlovački generalat), spominje se porkulab Bruvna Vukadin Obradović (Radoslav Lopašić: „Spomenici Hrvatske krajine III i Karl Kaser: „Popis Like i Krbave 1712. godine“).
1711. g. u (Slavonskom) Brodu u Slavoniji se spominje gospodin Stjepan Obradović, verovatni pripadnik starog bosanskog plemstva iz Vrhbosne (Sarajeva) ili čovek na visokoj funkciji u Brodu. On pripada naselju ljudi koji su iz Bosne doselili u Slavoniju u periodu od 1700. do 1708. godine. Puni naziv za njega glasi: dominus Stephanus Obradovich ex Verbosonio odnosno Stephanus Obradovich ex Brod) (Antun Lešić: “Stanovništvo Slavonije krajem 17. i početkom 18. st.”).
1712. g. u Lici (na Hrvatskoj granici – Karlovački generalat), spominje se knez Bruvna Sava Obradović (100 mu je godina) (Karl Kaser: „Popis Like i Krbave 1712. godine“).
U zaseoku Košarići (Majevica – Ugljevik), stoji kamena nadgrobna ploča od žutog peščara na kojoj ćirilicom piše: „Ovdje leži Radoje Prigojević-Obradović. Ovaj postavi biljeg mati Tvrdisava“. Ploča se danas nalazi na brdu, tzv. „Kosi“ iznad Ugljevika (nadgrobna ploča je nastala posle 1739. godine i naseljavanja Majevice). (Slobodan Lukić, monografija „Bogutovo selo“).
07.03.1754. g. u Maloj Mlaki (kod Zagreba) se spominje graničar Stojić Obradović (Slavko Gavrilović: „Građa za istoriju Vojne krajine u 18. veku“, knjiga prva).
1754. g. spominje se graničar – pešak Stojan Obradović (Slavko Gavrilović: „Građa za istoriju Vojne krajine u 18. veku“, knjiga prva).
U 18. veku spominje se Obradović Ristivoj (Obradovich), krajiški kaplar (Slavko Gavrilović: „Građa za istoriju Vojne krajine u 18. veku“, knjiga prva).
1848. g. u Karlovcu, na Hrvatskoj granici, spominje se Jovan (Ivan) Obradović, kao prvi gradski satnik policije (Slavko Gavrilović: „Građa za istoriju Vojne krajine u 18. veku“, knjiga prva).
23. april 2019. u 20:14
Bojan Obradovic
Pozdrav Zarko, i hvala na brzom odgovoru i dodatnim informacijama.
Ja ne znam kako se drugacije zove taj zaseok jer su ga uvijek nazivali Simurdici. Kad se krene cestom iz Bruvna za Udbinu, na 2 km od Bruvna se dodje na raskrsnicu. Desno se ide za Gutese (koji su sa nama bili u rodu) a lijevo za Simurdice i Milankovice. Posjetio sam to mjesto prije neke cetiri godine na kratko ali nisam uspio nikoga naci da popricam. Kad gledam mapu, Klapavica je oznacena nekih 2km dalje od raskrsnice. Mozda se vodi pod Klapavicom ili pod Rudopoljem?
Ovo je link za google map https://goo.gl/maps/h3RfAP48UVQoAM9dA gdje je tacno zaseok.
25. april 2019. u 14:24
Žarko Obradović
Bojane drago mi je da si se javio. Moj otac Dušan je rođen 1930. g. u Bruvnu. Iako je zapamtio sva moguća sela oko Bruvna zaboravio je na Vaš zaselak mada on kaže da se na onoj raskrsnici koju si pomenuo ide desno do Simurdića a levo do Guteša. Otac kaže da misli da je u Vašem zaseoku bilo i Bijelića ili Jazića ali nije siguran. Ali siguran je da je posle rata, posle 1945. g. poznavao jednog Simurdića koji je bio rođen 1928. g. i bio je komandir predvojničke obuke u Bruvnu. Takođe misli da je u Vašem zaseoku moralo biti više kuća jer je poznavao više Simurdića.
Vaš zaselak verovatno svrstavaju u Klapavice. Imamo i Obradoviće iz Rudogpolja koji nose R1a1 haplo grupu. Moj sin je testiran prošle nedelje a rezultat ćemo znati krajem maja. Veliki pozdrav.
29. april 2019. u 17:26
Bojan Obradovic
Zarko, bilo bi lijepo da se povezemo i pregledamo porodicna stabla. Takodje ako me nadjete na 23&me, moj profil je javni pa mozemo da pogledamo gdje nam se podudaraju SNP-ovi.
Brat od strica moga dede jeste bio oficir koji se vratio u selo poslije rata. On je bio titov licni tjelohranitelj u ratu tako da mislim da je morao biti malo stariji. Upoznao sam ga vise puta, a umro je 90-tih u selu.
30. april 2019. u 11:53
Žarko Obradović
Bojane možemo se čuti preko Vibera na moj mobilni 063 597-858. Biće mi drago da unapredimo istraživanje naših rodoslova. Takođe sam ubeđen da svi mi Obradovići u Lici potičemo od istog zajedničkog pretka tako da smo svi bratstvenici. Sve najbolje i čujemo se..
23. maj 2019. u 10:58
Žarko Obradović
Rod Obradovića kod Bruvna, sa nadimkom Bajguti, prvobitno je bio naseljen u zaseoku od 5 kuća na Vodenoj Glavi, uzvisini od brda Opčuva prema Gračacu, visokoj oko 250 metara nadmorske visine, zapadno od Bruvna nekih 1 do 2 km). Vodena Glava se dalje nastavlja uz Rudo Polje (ravnicu) prema Gračacu. Na Vodenoj glavi se nalazilo 4 ili 5 kuća, od čega 2 kuće Obradovića – Bajguta (u jednoj kući je živio Ilija Bajgut a u drugoj brat mu od strica Luka (zvani Lukica). U trećoj kući Bajguta koja se nalazila nešto dalje niz put od Vodene Glave ka Rudopolju živio je Dmitar Bajgut zvan Krivovrat. Bila je i jedna kuća Obradovića tzv. „Kuburaca“, kao i jedna ili dvije kuće Jazića (staro im je prezime Obradović).
Ispod brda Ljutoča, na padini koja se spušta prema Paklariću, u zaseoku od 3 kuće kod Rudopolja Bruvanjskog živjeli su Obradovići zvani Pejakovići. Oni su kao i njihovi bratstvenici Milcikovi i Maletini, potekli od njihovog djeda Gerasima. Djed Gerasim je imao sina Manojla koji je otac gore navedenima: Milanu (Milciku), Maleti i Petru (Pejaku). Od Pejaka je Rade (rođen 1888. g.) a od Radeta je Milan (rođen 1935.g.). Milan ima sina Aleksandra (rođ. 1973. g. u Zemunu). Na njihovoj zemlji kod Rudopolja imaju šumu koja se naziva Vršak Obradovića. Moj djed Jovo (Jović) Bajgut je na rukama držao Milana Obradovića tokom njegovog krštenja čime su se ova dva inače srodna roda i okumila.
Ispod brda Urljaja, kada se iz Bruvna krene ka Udbini, na nekih 2 km od Bruvna nalazi se raskrsnica na kojoj se lijevo ide ka Klapavicama a desno ka Gutešama (Cerovac). Kada se skrene ka Klapavicama, nekoliko kilometara dalje, uz put, sa lijeve strane je zaselak od desetak kuća Obradovića sa nadimkom Simurdići. Predanje doseže do Dane. Dmitra, Nikole, Rade, Sime i Jovana Obradovića, braće koja su rođena krajem 19. vijeka (Jovan je rođen 1887. g).
Dane je sa ženom Mikom (od Guteša) imao sina Milana i usvojenog posinka Nikolu Gutešu.
Jovan je sa Marijom Obradović imao sina Stevana (1908. – 1984.) koji se oženio Draginjom od Glumaca. Stevan je imao sina Jovana i ćerku Jovanku. Jovan ima sinove Bojana (živi u San Dijegu, Kalifornija) i Ognjena. Bojan ima troje djece (Tamara, Anya i Niko).
Jovanka je udata Cvjetković i ima ćerku Jelenu i sina Nikolu. Nikola ima sina i ćerku (Bruna i Laru).
Rade Obradović se oženio za Zorku od Pavlica. Imaju sina Stevu (umro 2008.g.). Stevo ima sina Radu koji živi u Čikagu.
Dmitar ima sina Božu i ćerke Đuju i Milicu. Božo ima 2 sina i 2 ćerke.
Nikola ima ćerke Olgu i Veru.
Simo (poginuo za vrijeme 2. svjetskog rata) ima sina Milu i ćerku Savu. Sava ima 2 ćerke (Dušanku i Miru). Mira ima sina Nikolu i ćerku Milku.
Pera udata za Dušana Gutešu. Imali su 5 djece (ćerke Milicu, Ginu, Daru, Milu i sina Veljka Gutešu).
Luka (Lukica) Obradović Bajgut je imao kuću u istom dvorištu sa mojim pradjedom Ilijom, na Vodenoj Glavi. Imao je sina Milu (Mileta) koji je nesrećno stradao 1928. godine. Iza Mile su ostali žena mu Soka od Dautovića (umrla u Kruščiću 1983. g.), sinovi Stevo i Nikola i njihova sestra Milka (udata za Obradovića u Kuli). Imali su i četvrto dijete koje je umrlo. Tokom NOR-a, kod Bruvna, kao partizanski kurir gine od posledica smrzavanja brat Stevin i Milkin Nikola. Nakon rata Stevo je sa majkom i sestrom kolonizovan 1949. g. u Kruščić kod Crvenke (opština Kula). On je imao sinove: Milana (Miću), Nikolu (Brku), Đorđija (Đoleta), Vladimira (Lalu) i Radu (Radeta – Trcu). Milan, Nikola i Đorđije imaju po sina i ćerku, Vladimir živi u Novom Sadu a Rade je poginuo. Milan ima sina Nikolu i ćerku Natašu. Nikola ima sina i ćerku Jelenu. Đorđije ima sina Igora i ćerku Vanju. Rade je imao sina Željka.
Na Vodenoj Glavi postojala je još jedna kuća Obradovića sa nadimkom „Kuburci“. Najstariji Kuburac bio je Obrad koji je imao sina Davida i unuka Nikolu. Nikola je imao sinove: Petra, Nikolu i Jovana kao i ćerke Miru, Danicu i Mariju (udata u Obradoviće – Bajgute). Danica, udata Marić živi u Požegi sa ocem Jovanom. Ona je lekar u Domu zdravlja u Požegi. Rodonačelnik Obrad je čukun deda Danici Marić.
Moj čukundjed, majčin pradjed zvao se Jovo (rođen vjerovatno oko 1860.g.). Njegova žena, moja čukunbaba bila je Milka (Milica) Dautović iz Paklarića. Njih dvoje su imali samo sina Iliju. Moguće je da je čukundjed Jovo, mlad negdje stradao tako da mu je potomstvo ostalo samo na Iliji a to je i razlog što je nejasno sjećanje na njega kod današnjih Bajguta. Mislimo da je djed Ilija, koji se inače rodio na Vodenoj Glavi (oko 1885.g.), oko 1900. g., zajedno sa svojim ocem Jovom i majkom Milkom, sa Vodene Glave sišao u Paklarić, zaseok oko 7 km sjeverozapadno od Bruvna, u velikoj udolini između brda Ljutoča i Sovra. Pored Bajguta tu su živjele i porodice Dautovića, Uzelaca i Bandića.
Otac pradjeda Ilije (čukundjed, rođ. oko 1860.g.) zvao se Jovo i oženio je Milku (Milicu) Dautović iz Paklarića. Ne zna se pouzdano da li je i koliko imao braće i sestara ali se zna da je imao samo sina jedinca Iliju (moja pretpostavka da je Lukičin otac bio Jovin brat).
Pradjed Ilija rođen je oko 1884.g.). Umro je od bruha, 1930. godine (moja majka Milka je tada ima 2 godine). Njegova je žena bila Marta Jakšić (rođena oko 1880.g.), starija od njega 5 godina, izuzetno visoka i snažna žena, prava opevana Ličanka). Umrla je u Kruščiću u dobi od 90 godina. Imala je rođenog brata Jovu Jakšića kojemu je veoma sličio moj djed Jovo (Jović) Bajgut.
Pradjed Ilija i prababa Marta imali su djecu: ćerku Milku (Miku, rođenu 1904.g.), ćerku Mariju (Maru, rođenu 1906.g.), najstarijeg sina Jovu (Jovića, rođ. 1908.g.), sina Dmitra (rođen 1910.g.), sina Božu (rođ. 1914.g.), ćerku Ružicu (rođ. oko 1916.g., umrla kao djevojčica od opake bolesti), ćerku Staku (rođ. 1918.g.) i ćerku Anku (rođ. 1922.g.).
Milka (Mika, rođ. 1904.g.) udala se za Jovu Dukića u ličkom Gračacu i tamo je i ostala. Imali su djecu Milevu, Anku (Ankaču), Dušana, Đuru i Darinku (Daru).
Tetka Dara sa Prokin Tihomirom iz Osijeka ima sina Predraga (rođ. 1968. g.). Danas žive u Aranđelovcu. Predrag sa suprugom Svetlanom ima sinove Jovana, Bojana i Aleksandra.
Tetka Anka (Ankača) danas živi u Aranđelovcu. Ima sina Rajka koji živi u Poreču i ćerku Branku koja živi u Aranđelovcu.
Rajko ima sinove Dragana, Zorana i ćerku Jelenu.
Branka ima blizance, sina Branka i ćerku Lenu.
Marija (Mara, rođ. 1906.g.) udala se za Nikolu Kokota iz Tomingaja. Imaju djecu: Anku, Jovanku, Nikolu, Milku, Boška (Jugu), Đorđa (Đoku) Dmitra i Olgu. 1946. godine naseljeni su u Kruščić kod Crvenke.
Anka ima ćerke Veru i Snežanu i sina Žarka.
Jovanka nema dece.
Nikola ima ćerke Tijanu, Olgu, Gordanu i Snežanu.
Milka ima ćerke Mariju i Branku.
Boško ima sinove Branka, Duška i Žarka (poginuo).
Đorđe ima sina Marka.
Dmitar ima ćerku Mirjanu i sina Nikolu.
Olga ima sinove Ivu i Marka i ćerku Mariju.
Jovo (Jović, rođ. 1908.) je oženio Jelenu (Jeku ili Jelu) Samardžiju (rođ. 1907.g.) iz Deren Gaja i sa njom je imao djecu: Milku, Martu (Maru), Milana, Bogdana, Iliju, Anku, Đoku i Jovanku (Jojku). Naseljeni su u Bački Gračac, 1946. godine.
Dmitar (rođ. 1910.g.) je oženio Milku (Miku) Brkljač (od Capardi) i sa njom imao djecu: Duju, Jovu, Staku, Neđu, Miru, Anku, Maru i Milku. Naseljeni su u Kruščić 1946.g. gdje su živjeli sa babom Martom.
Dujo nije imao djece. Umro je u Kruščiću.
Jovo ima dva sina (Mladena i Đorđa) i jednu ćerku. Žive u Novom Sadu.
Staka je udata za Pupovca i imaju sina Gorana.
Neđa je udata Jovanović. Imaju sina Dušana i ćerku Snežanu.
Mira je udata Sajin. Nemaju djece.
Mara (Marta) je udata Vlaisavljević. Imaju 2 ćerke.
Anka se nije udavala i nema djece.
Milka se nije udavala i nema djece.
Staka (rođ. 1918.g.) se udala za Jurića iz Mutilića i sa njim dobila sina Đorđa (Đoku). Đoko je oženio Doricu iz hrvatskog Zagorja i sa njom dobio sina Predraga i ćerku Draganu.
Predrag je oženjen i ima sina Đorđa i ćerku Mirjanu. Žive u Novom Sadu.
Dragana sa mužem Zdravkom Marinkovićem, ima sina Tonija i ćerku Paulu. Žive u Pirovcu kod Šibenika.
Božo (rođ. 1914.g.) je umro od upale slijepog creva, 1947. g., u dobi od 33 godine. Oženio je Maru Dautović i imali su ćerku Milku. Milka je sa Nikolom Obradovićem (od Kuburaca ispod Vodene Glave) dobila ćerke Gordanu i Ljiljanu. Žive u Zagrebu. Tetka Milka je umrla..
Anka (rođ. 1922.g.) se udala za Daneta Čubrila ispod Kremena i sa njim dobila Žarka (1950.). Žarko sa majkom i suprugom Sofijom živi u Novom Sadu i nema djece.
Rođeno je još jedno dijete – ćerka Ružica (oko 1916.g.) koja je kao mala umrla od teške bolesti.
Potomstvo djeda Jove Bajguta:
Mama Milka (rođena 27.09.1928.g. u Paklariću) se udala za Dušana Obradovića iz Dolova kod Bruvna, 1960. godine. Imaju ćerku Snježanu (1963.) i sina Žarka (1964.). Snježana, sa Srećkom Ratkovićem iz Trebinja ima sinove Bojana (1987.) i Igora (1993.) a Žarko ima, sa Draganom Radaković iz Bačkog Gračaca, ćerke Jelenu (1993.) i Milicu (2005.) i sina Jovana (1995.). Snježana sa porodicom živi u Kanadi (Niagara Falls) a Žarko sa porodicom i ocem u Somboru. Milka je umrla 04.10.2015. godine u Somboru gdje je i sahranjena na Velikom pravoslavnom groblju.
Tetka Marta (Mara, rođ. 1930.g.) je udata za Nikolu (Nikicu) Ćuka iz Bačkog Gračaca. Imaju sinove Milana (Miška) i Dragana. Milan je oženio Veru Vojnović iz B. Gračaca. Žive i rade u Novom Sadu. Njih dvoje imaju ćerku Nikicu (Ninu) i sina Branka. Nina je udata i ima sina Luku. Sa mužem živi i radi u Novom Sadu. Branko je oženio Milanu Žegarac iz B. Gračaca. Žive i rade u Novom Sadu.
Dragan je oženio Valentinu Vojnović iz B. Gračaca (otac je iz Crvenke) i sa njom ima sinove Milana i Nikolu kao i ćerku Milicu. Žive u B. Gračacu osim Milana koji je u Odžacima.
Ujak Milan (rođ. 1932.g.), je oženio Desanku (Desu) iz B. Gračaca. Imaju sina Dragana koji sa suprugom Nadom ima sinove Danila i Miloša. Žive i rade u Beogradu.
Ujak Bogdan (rođ. 1934.g.) je bio oženjen za Branku sa kojom ima ćerku Valentinu a ona ima ćerke Jovanu i Branislavu sa Veselinovićem iz Kovilja. Sa drugom ženom Milkom ima ćerku Danijelu koja ima sina i ćerku a živi kod Novog Sada.
Ujak Ilija (rođ. 1936.g.) je bio oženjen za Anku Prpić iz Lovinca. Imaju ćerku Danijelu. Ujak je umro i sahranjen je u Bačkom Gračacu. Ostali žive u Puli.
Tetka Anka (rođ. 1938.g.) je udata za Miću Sovilja iz B. Gračaca. Imaju 2 ćerke: Nadu i Božanu. Nada, sa Zoranom ima ćerku i sina a Božana sa mužem Zoranom, ima 2 sina. Žive i rade u Beogradu.
Ujak Đoko (rođ. 1940. g.) je bio oženjen za Anu iz Lalića. Imaju ćerke Jovanku (Joju) i Anu (Bebu). Umro je u B. Gračacu. Jovanka (Joja) živi u Odžacima i ima ćerku Jelenu sa Goranom Vranješem iz Lalića. Ana (Beba) živi sa mužem Jovanom Kitanovićem u Karavukovu. Nemaju djece.
Najmlađa, Jovanka (Jojka, rođ. 1944.g.)) se udala za Manu Miljkovića iz Ploče. Sada žive u Bačkom Gračacu. Nemaju djece.
29. maj 2019. u 13:24
Žarko Obradović
OBRADOVIĆI OD BRUVNA U LICI
U Bruvnu su pred 2. svetski rat pa do 1995. godine živeli Obradovići u sledećim mestima -zaseocima:
Bruvno, oko 14 km od Gračaca. Bilo je 5 kuća Obradovića (s naglaskom na prvom slogu prezimena);
Vodena Glava (zaseok, oko 1 do 2 km zapadno od Bruvna): Bile su 3 kuće Obradovića zvanih Bajguti, 1 kuća Obradovića zvanih “Kuburci” i 1 ili 2 kuće Jazića (staro prezime Obradović); Njihove komšije oko Vodene Glave bili su Brkljači, Luledžije (zapravo Radakovići), Savatovići, Zorići, Bandići, Dragosavci i Krnete. Dve kuće Bajguta su se početkom 20. veka preselile u Paklarić.
Paklarić (zaseok, oko 7 km severo-zapadno od Bruvna): Bile su 2 kuće Obradovića-Bajguta. Tu je bilo rasuto i po nekoliko kuća Dautovića i Mirkovića a nešto dalje i Bijelića (staro prezime Obradović) i Pavlica; Duž Paklarića bilo je i zaseoka Krtinića, Račića i Šarića. Od Vodene Glave, preko zaseoka Čubrila na Cerovcu, pa do Paklarića, na sever, bilo je nekih 7,5 km udaljenosti;
Uz samo Bruvno, zapadno od njega bila je jedna kuća Obradovića, pored jedne kuće Kolundžića, Popovića i 2 do 3 kuće Pokrajaca;
Oko 5 km severo-zapadno od Bruvna bila je 1 kuća Obradovića sa nadimkom “Trivunčići”;
Simurdići (zaseok, severo-zapadno od Bruvna – prema Klapavicama): 5-8 kuća Obradovića sa nadimkom “Simurdići”;
Klapavice (zaseok oko 5 km severo-zapadno od Bruvna): 5 do 6 kuća Bijelića čije je staro prezime Obradović.
Pejakovići (zaseok, zapadno od Bruvna – prema Rudopolju): 4 do 5 kuća Obradovića sa nadimkom “Pejakovići”;
Dolovi (zaseok, oko 6 km istočno od Bruvna – prema Dabašnici): 4 kuće Obradovića sa nadimcima: “Savetinini”, “Ilerini”, “Miljanovi” i “Pepičini”;
Dmitrakovići (zaseok, oko 6 km istočno od Bruvna – prema Dabašnici): 4 ili 5 kuća Obradovića sa nadimkom “Dmitrakovići”;
Krstače (zaseok, oko 10 km istočno od Bruvna – prema Dabašnici): 4 kuće Obradovića i 1 kuća Kolundžića;
Ubovići (zaseok, oko 5 km severo-istočno od Bruvna): 4 kuće Obradovića (s naglaskom na prvom slogu prezimena), 4 kuće Basta i 1 kuća Plećaša;
Oko poslenja četiri zaseoka nalazili su se komšijski zaseoci Radakovića, Plećaša i Krajnovića.
Graovo, (zaseok, oko 10 km severno od Bruvna): 5 kuća Obradovića;
Na području Dabašnice (istočno od Bruvna, prema Srbu) bila su dva zaseoka Obradovića (ukupno 25 kuća). Pored njih tu je bilo i Petrovića, Nokovića, Čiča, Vejina, Ličina i Mandića.