Poreklo prezimena, selo Biševo (Rožaje)

Poreklo stanovništva sela Biševo, opština Rožaje – Crna Gora. Prema knjizi dr Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo se deli bilom Kosovo pa Gornje i Donje Bišsvo. Gornje Biševo je u podnožju brda Gospođin Vrh, a Donje na krečnjačkoj površi. Donje Bivševo zovu i Kulesa — verovatno po stanovništvu Kulešani (Kulize).

Zemlje i šume.

I Gornje i Donje Biševo obiluju pašnjacima između kojih su livade i njivice zasejane strnim žkitima. Nazivi pojedinih krajeva u Gornjem Biševu su: Staro Selo (livade), Otaševo Brdo, Selišta, Lekića Potok, Krsta, Čokrlije, Nikon Do, Kučkovica (njive), Osoje (šume), Gospođin Vrh i Rujišta (planina) iznad sela. U Donjem Viševu glavni su krajevi: Selište, Milove Brdo, Repišta i Ugare.

Vode.

Izvorskih voda ima svuda, osobito u Gornjem Biševu. Glavna česma u selu je Javor, a više sela Vuksanova i Savina Voda.

Starine u selu.

Na Gospođinom Vrhu vide se tragovi crkve koja je ostatak ranijeg stanovništva. Osobito se u narodu naglašava značaj negdašnje crkve Na Gospođinom Vrhu, po kojoj je dobilo ime ovo brdo.

Poreklo stanovništva.

Preci dakašnjeg pakovanštva su doseljenici. U Gornjem Biševu su Kuči koji su najpre „pali“ u Bačevac kod Rožaja i tamo primili islam, a posle došli u Biševo. Dele se u tri roda:

-Mukoviće (15 k.),

-Omerovića (10 k.) i:

-Đozoviće (15 k.). Od ovih Kuča je bio hadži–Mujaga Biševac koji je po povratku iz Carigrada podigao u Biševu džamiju pre 120 godina. U Biševu je rođen i Šemsi paša, turski vojskovođa, koji je ugušivao pobune u tom kraju i Arbaniji početkom HH veka.

Biševu pripada i zaselak Čokrlije, gde su ranije bili letnji stanovi. Luke su takođe deo Bišsva. U njima žive:

-Kuči (12 k.) koji su rođaci Biševaca iz istog sela.

U Donjem Biševu su živeli Kulize, takođe doseljeni iz Kuča, ali vrlo davno. Zbog nasilja su se morali seliti te ih ima svuda po Štavici (Dmitrova, Kočarik, Lukavica), u Ibarskom Kolašinu i Ibru. Od ovih su ostali:

-Milićevići (5 k.) (s. sv. Mrata). Kasnije su doseljeni:

-Bulatovića (6 k.) iz susednog sela Bijele Crkve.

IZVOR: Prema knjizi dr Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.