Poreklo stanovništva sela Vukšići* (po knjizi Dupljaci-Leposavljevići), opština Bijelo Polje – Crna Gora. Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj i stari nazivi sela.
Raniji naziv Leposavljevići dalazi po rodu koji je tu živeo pre seobe u doba Prvog ustanka. Kada je ovo stanovništvo iseljeno, naselili Dupljaci iz Lozne, po kojima je i selo dobilo ime. Selo je u izvorišnoj čelenci potoka izmeću kose Sokolovca i Vrhova, ogranaka Kruščice.
Vode.
Tu su na velikom prostranstvu ogolićeni vododržljivi škriljci, te gotovo svuda izbijaju izvori od kojih su najglavniji: Kumanac, Studenac, Stublina. Sredinom sela teče potok, ali ubrzo ponire u Tutinoj rupi ispod naselja.
Zemlje i šume.
Osim u vodi selo se odlikuje znatnim površinama njiva, livada i pašnjaka, čiji su glavni potesi: Široki do, Zastanjs, Bogomolja, Bukovac, Mramor, Mačkina peć, Dolinice, Kraćevice, Katalinke (livade), Barače. Utrine su: Topli do i Vrhovi.
Istorijat i starine u selu.
U Dupljacima su očuvana dva stara srpska groblja: jedno je kod Tiganjskih kuća više vode Minje, gde se poznaju ostaci kapele i oko nje krstače od sige. Drugo, takozvano „latinsko groblje”, u vrhu je Dupljaka. Ali je najvažniji raniji ostatak Crkvina na kosi Sokodovcu, koja dominira okolinom. Crkva, čije su osnove 13 h 4 metra, srušena je posle seobe u doba Karađorđevog ustanka. Ispod ruševina ostali su stari zidovi u visini jednog metra. Na tim osnovama su između dva svetska rata Korićani podigli novu crkvu. Ali su i nju u toku Drugog svetskog rata spalili neki muslimani koji su bili u okupatorskoj službi. Zidine obnovljene crkve, koja je zidana od pređašnjeg materijala, očuvane su u visini 2,5 metra. Građa stare, odnosno obnovljene crkve je od sige, tesanog krečnjaka i breče. Bila je popločana tesanim pločama. Predanje govori da je staru crkvu zidao neki Kozoder, koji je bio toliko imućan da ju je mogao podići samo prihodom od meda.
Sudeći po položaju, razmerama i građi ova crkva je bila i najvažnija u Koritima. Bila je živopisana i posvećena Voskresenju. Oko crkve je dosta prostrano groblje. Najstariji grobovi su pokriveni velikim monolitnim pločama. Sa mnogih takvih grobalja su ploče odnete, što se vidi po rupama. Osim takvih i drugih obnčnih grobova, vide se i dve-tri krstače. Na jednoj, koja je premeštena na nov grob, očuvan je crkveno-slovenski natpis koji se nije mogao pročitati zbog toga što je delom oštećen a delom urastao u zemlju.
Poreklo stanovništva.
Staro stanovništvo se, kao što je rečeno, iselilo a novo doselilo iz susednog Bihora. Prvi su došli:
-Dupljaci iz Derača kod Lozne, odakle su ih zbog otpora proterali Ćorovići. I ovde su bili ratoborni i nosili predeoni barjak. Dupljaci su se posde 1912. godine neprekidno iseljavali, poglavito u Novi Pazar. Umesto njih su se naseljavali:
-Đalovići (16 k.) i:
-Kuči (4 k.), koji su živeli u susednim naseljima. Osim toga, ovde žive muslimani:
-Tiganji (6 k.): ranije se doselili iz Petnjice, zatim otišli u Dujke (Pešter) i ponovo se vratili u Dupljake. Dakle, od iseljenih Dupljaka je ostao samo naziv sela, kao ranije od Leposavljevića.
*Ovo selo sada nosi naziv Vukšići, što je nedvosmisleno potvrđeno u tekstovima drugih naselja i uz napomenu da nije moguće utvrditi novodoseljene rodove u selu.
IZVOR: Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)