Haplogrupa I2

28. mart 2019.

komentara: 69

Y-DNK haplogrupe

OPŠTE NAPOMENE:

Haplogrupa I2 je danas jedna od najmnogobrojnijih i najraširenijih haplogrupa na evropskom kontinentu, i verovatno najstarija haplogrupa nastala u Evropi. Najviše procente beleži u Jugoistočnoj Evropi, pre svega među južnoslovenskim narodima. Više od jedne trećine Srba pripada ovoj haplogrupi (~33-36%), a posebno visoke procente beleži kod hercegovačkih Srba (preko 40%).

POREKLO I MIGRACIJE:

Haplogrupa I2 nastala je pre nekih 25.000-30.000 godina (Yfull), najverovatnije na prostoru Evrope. Proistekla je, zajedno sa svojom sestrinskom haplogrupom I1, iz haplogrupe I, koja je bila zastupljena već kod nosilaca Gravetijenske kulture, jedne od najranijih skupina ljudskih populacija koje su naseljavale Evropu. Haplogrupa I2 bila je dominantna kod evropskih poznopaleolitskih i mezolitskih lovaca-sakupljača, koji su se nakon poslednjeg glacijalnog maksimuma (pre oko 16.000 godina) raselili širom Evrope, a pojavljivala se i u svim kasnijim periodima, doduše u ne tako visokim procentima.

SNP MUTACIJE: M438

MAPA RASPROSTRANJENOSTI:

 

STABLO:

PODGRUPE I ZASTUPLJENOST:

Haplogrupa I2a je karakteristična pre svega za evropske narode, mada se u tragovima nalazi i u nekim susednim oblastima, kao što su Bliski Istok i Cenralna Azija, međutim to je najverovatnije posledica migracija u bližoj prošlosti. Danas se, u vidu velikog broja svojih podgrana, javlja kod gotovo svih evropskih naroda, u manjem ili većem postotku. Najveće postotke dostiže u južnoslovenskim, i njima susednim zemljama: Bosni i Hercegovini (~55%), Hrvatskoj (~38%), Srbiji (~33%), Crnoj Gori (~31%), Rumuniji (~28%), Makedoniji (~24%), Sloveniji (~22%), Bugarskoj (~22%), Mađarskoj (~18%) i Albaniji (~13,5%). Visoke procente beleži i u Moldaviji (~24%), Belorusiji (~18,5%), Slovačkoj (~17,5%) i Ukrajini (~13,5%). (Eupedia). Ubedljivo najveći deo haplogrupe I2 u navedenim državama čini, relativno govoreći, veoma mlada podgrana Y3120 (poznata i kao I2-Slavic-Carpatian, ranije I2-Dinaric), koja se vezuje za širenje slovenskih plemena u ranom srednjem veku. Jedina oblast u ostatku Evrope koja beleži visok procenat haplogrupe I2 je Sardinija (~39,5%), međutim za razliku od ranije navedenih oblasti, kod stanovnika Sardinije ubedljivo dominira grana L158/M26, koja je od grane Y3120 udaljena preko 18.000 godina. (Yfull)

I2b: L416

Za sada zabeležena kod svega nekoliko ljudi u svetu, sa udaljenih područja (Nemačka, Škotska, Italija, Iran) pa se o njoj za sada ništa konkretnije ne može reći.

I2c: L596

Takođe prilično retka grana, koja se još tokom paleolita podelila na dve grane, koje su danas geografski prilično jasno podeljene. Grana I2c1-S6635 je skoro isključivo evropska, zastupljena najviše u severnoj i zapadnoj Evropi, a poreklom je po svoj prilici iz Skandinavije, gde je pronađena u skeletu mezolitskog lovca-sakupljača. Sa druge strane, grana I2c2-Y16649 najveće postotke beleži na područji Anadolije i Južnog Kavkaza, kod Jermena, Turaka i Gruzina, a poreklom je najverovatnije od evropskih lovaca-sakupljača koji su prešli u Anadoliju i utopili se u pretke ranih anadolskih zemljoradnika.

I2a2a: M436>M223

Ovo je najzastupljenija grana I2 u najvećem delu Zapadne i Severne Evrope. Podgrana M284 se javlja skoro isključivo u Velikoj Britaniji i Irskoj, gde je prisutna još od neolita, a u tragovima se javlja i u Francuskoj, Nemačkoj, Portugalu i Norveškoj. Grana CTS10057>Z161 je najbrojnija podgrana ispod M223, i javlja se u obliku svoje podgrane L801 pretežno kod germanskih naroda, u Nemačkoj, Danskoj, Holandiji i Engleskoj. Grana CTS10057>L701 je takođe najzastupljenija u Zapadnoj Evropi, mada se u manjem procentu javlja i u Centralnoj i Istočnoj Evropi. Njena podgrana L701>P78>A427 javlja se kod nekih srpskih rodova (npr. kod dela roda Kovačana iz okoline Leposavića), i može se reći da je ovo najzastupljenija podgrana M223 kod Srba.

I2a2b: M436>L38

Jedna prilično retka grana, zastupljena u značajnijem procentu pre svega u centralnoj-zapadnoj Evropi (severna Italija, Švajcarska, jugozapadna Nemačka, Holandija i Belgija, Velika Britanija). Po svemu sudeći nosioci ove podgrane pripadali su staroevropskom stanovništvu, koje se u ranom bronzanom dobu utopilo u nadolazeća indoevropska plemena, a u kasnijim periodima se širila Evropom najpre kao deo (Proto) keltskih plemena, a kasnije verovatno i kao deo pojedinih germanskih plemena.

I2a1a1: P37>CTS595>L158

Ova podgrana je široko rasprostranjena, pre svega u Zapadnoj Evropi, a najviše postotke dostiže na Sardiniji (~39,5%), i među Baskima (~5%), dve specifične i izolovane populacije. Zanimljivo je da upravo Sardinjani i Baski beleže i najveće procente autosomalne komponente koja je bila karakteristična za najranije neolitske zemljoradnike, pa je verovatno da je ova grana bila zastupljena kod nosioca megalitskih kultura jugozapadne Evrope (Iberijsko poluostrvo, južna Francuska, severna Italija, Korzika i Sardinija) tokom kasnog neolita i eneolita (bakarnog doba).

I2a1a2: P37>CTS595>S21825

Zastupljena je u veoma malim procentima skoro isključivo u Zapadnoj Evropi, a najveći deo pripada jako mladoj podgrani L233, čiji najskoriji zajednički predak je živeo pre nekih 2100 godina, i koja je pretežno ograničena na prostor Velike Britanije.

I2a1b1: P37>M423>L161.1

Kolokvijalno nazivana i I2-Isles, u najvećem procentu se sreće kod Iraca (5-10%) i Škota (1-5%), mada se u tragovima sreće širom Evrope, od Španije do Skandinavije, Balkana i Baltičkih zemalja.

I2a1b2: P37>M423>L621

Ovo je najmnogobrojnija grana haplogrupe I2, iz koje proističe i podgrana CTS10228, najzastupljenija kod Srba i ostalih južnoslovenskih naroda. I2a-CTS10228 ili kako se ranije često nazivao “dinarik“, zbog njegove procentualne zastupljenosti u dinarskom basenu, je ujedno i najzastupljenija haplogrupa među Srbima. Starije grane „dinarika“ su pronađene među stanovništvom zapadne Evrope, tačnije u slivu reke Rajne. Starost ove grane je, na osnovu Yfull-a 3.800 godina. Sam I2a-CTS10228 se deli na I2a-CTS10228*, grana kojoj za sada pripada Nemac iz Alzasa i I2a-Y3120 (YP196), kojoj pripada 99% cele I2a-CTS10228. Kako  vezujemo I2a-CTS10228 za etnogenezu Slovena, a očito I2a-CTS10228* u toj etnogenezi nije učestvovao, možda je realnije da govorimo o slovenskoj etnogenezi koristimo isključivo  I2a-Y3120, koji je migrirao ka centralnoj i istočnoj Evropi. Starost ove grane, na osnovu Yfull-a, je 2.200 godina.  Kao što možemo da vidimo, to je prilično mlada grana, koja je u genetskom smislu, proizašla iz „uskog grla“ (bottleneck).

I2 -Y3120 se deli na 4 osnovne grane:

1) Y18331

2) Y4460

3) Z17855

4) S17250

I2-Y18331 je zanimljiva grana, jer nam trenutni rezultati govore da ona nije učestvovala u etnogenezi Slovena, već se sa prostora istočne Evrope, inkorporirala u grčki etnos, a verovatno preko grčkog etnosa i u jevrejsku zajednicu. Tako da danas ovu granu nalazimo isključivo među pripadnicima grčkog i jevrejskog porekla. Grana je stara oko  2.100 godina. Skoro u potpunosti je predstavljena kroz granu A2512, koja se dalje deli na:

1)    A7134

2)    A10959

Grana A7134 se dalje deli na: V61, koja je prisutna kod Čuvaša i A14877, koja je ekskluzivno grčka. Starost grane je procenjena na 1.650 godina.

Grana A10959 je stara 2.000 godina i deli se na : Y66192, koja je prisutna kod Grka i Y23115 koja je ekskluzivno jevrejska. Y23115 se deli na grane:  A13655  i A11523. Obe su rasprostranjene među jevrejskom zajednicom na istoku Evrope.

Možemo zaključiti da ova grana Y18331 iz oblasti Zakarpatja, oko kraja stare ere ušla u grčki etnos, a da se zatim širila, ušavši i među Jevreje istočne Evrope i Čuvaše, u poslednjih 1.000 godina.

………………………………………

I2-Y4460 je grana koja je zastupljena u najvećem broju kod istočnih Slovena, ali se javlja i među zapadnim. Dobro je zastupljena i u Moldaviji i Rumuniji. Od južnoslovenskih naroda, ima je u dobrom procentu među Slovencima, kao i u nešto manjem procentu među Bugarima. Na „štokavskom“ području je ima u tragovima i verovatno je deo nekih kasnijih migracija. Grana je stara oko 2.200 godina. Deli se na grane:

1)    Y70430

2)    B57

3)    SK1241

Grana Y70430 je vrlo slabo rasprostranjena. Za sada se javlja kod Belorusa i jednog pontijskog Grka iz Trabzona u Turskoj. Možemo pretpostaviti da je matica bila u oblasti Crnog mora i to na njenim severnim obalama.

Grana SK1241 se javlja među istočnim Slovenima, a ima je i u Mađarskoj. Starost grane je oko 2.200 godina. Deli se na Y31845 i Y93886. Podgrana Y93886 se javlja isključivo u Belorusiji.

Najbrojnija grana koja proističe iz Y4460 je Y3106. Rasprostranjena je na širem području istočne i centralne Evrope. Starost grane je oko 2.200 godina. Deli se na grane:

1)    Y3118

2)    Y91535

3)    S8201

4)    A6105

5)    FGC63213

Grana Y3118 je najbrojnija, i rasprostranjena je na širokom području istočne Evrope, pre svega Belorusije, Poljske, Ukrajine, Litvanije, Finske, Rusije i Rumunije. Starost grane je oko 2.200 godina. Deli se na A13916 i Y5598. Grana A13916 se deli na podgrane: Y90421, A21812 i Y25010.  Podgrana Y90421 je zastupljena na severoistoku Evrope. Podgrana A21812 se javlja kod Poljaka i Kazaka beloruskog porekla, a Y25010 se javlja kod Belorusa i Finaca. Starost grane je oko 1.450 godina.  Dakle, cela A13916 gravitira ka Belorusiji i ka severu do Finske. Grana Y5598 je pretežno rasprostranjena u Ukrajini. Starost grane je oko 2.200 godina.

Grana Y91535 je prilično retka i javlja se među Belorusima.

Grana S8201 je takođe rasprostranjena na istoku Evrope, pre svega u Belorusiji. Starost grane je procenjena na oko 1.550 godina.

Grana A6105 je rasprostranjena na širokom slovenskom prostoru, preko centralne i istočne Evrope. Zastupljena je i u Sloveniji, gde čini dobar deo svih grana I2a-CTS10228. Starost grane je oko 2.000 godina.

Podgrana FGC63213 se za sada javlja kod Litvanaca i Ukrajinaca, pa se i za nju može reći da joj je matica u Belorusiji.

Na osnovu gore iznesenog se može zaključiti da je Y4460 raširena na širokom prostoru centralne, istočne i severne Evrope, pre svega među slovenskim stanovništvom, čija je najveća raznovrsnost, a samim tim i matica, na prostoru Belorusije.

……………………………………………….

I2- Z17855 je zastupljena među stanovništvom istočne Evrope, pre svega Rumunije, Ukrajine i Rusije. Kod južnih Slovena se javlja pretežno u centralnobalkanskim oblastima i to kod Bugara, Makedonaca, Srba i Grka. Ova haplogrupa se dobro uklapa u seobu Slovena, koji su preko donjeg Dunava naselili prostor istočnog Balkana, severne Grčke, stigavši do Peloponeza. Sama grana je stara oko 1.600 godina. Deli se na:

1)    A1221

2)    A21934

3)    PH3414

4)    A16413

5)    BY116090

6)    Y68571

7)    BY190177

Grana A1221 je prisutna kod istočnih Slovena, kao i na prostoru centralnog Balkana, kod Bugara i Srba. Grana je stara oko 1.450 godina. Grana  BY37207 se deli na dve podgrane: Y52071, koja je prisutna u istočnoj Evropi i A19454, koja je prisutna na centralnom Balkanu. Obe ove podgrane su stare oko 1.000 godina. Granu A19454 karakteriše vrednost 12 na markeru DYS533. Od srpskih rodova pripada joj deo roda Kovačana.

Grana A21934 je prisutna kod Grka, koji gravitiraju prema Tesaliji. Na osnovu markera pripadnika ove grane, starost grane je oko 1.500 godina. Uzimajući u obzir starost ove grane, ona se može povezati sa slovenskim plemenima iz ranog srednjeg veka na prostoru severne Grčke i Tesalije. Posebno mesto među tim plemenima koja su nastanila Tesaliju u ranom srednjem veku bili su Velegeziti.

Grana RN3414 je posebno zanimljiva kod Srba, jer joj za sada pripada veliki rod Mirilovića, koji inače ima predanje o poreklu iz Makedonije. I u Makedoniji, Grčkoj, kao i jugu Srbije, postoje haplotipovi koji se mogu smatrati bliskim Mirilovićima. Ovu granu karakterišu markeri DYS385=14-14 i DYS448=21.

Grana A16413 je za sada ekskluzivno „srpska“, jer se javlja isključivo kod Srba. Pretežno su sa područja Crne Gore, ali i jugoistočne Srbije. Grana je stara oko 1350 godina. Deli se na: A16413* kojoj pripadaju Božovići iz I. Kolašina (DYS635=22 i DYS481=27/28), Ceklinjani-Gornjaci i deo Kovačana sa vučitrnskog Kosova i Toplice (DYS19=17 i DYS481=27)  i A20030 kojoj pripadaju Lješnjani-Vojinići i rodovi u Toplici. Grana je stara oko 1.350 godina. Lješnjani-Vojinići pripadaju veoma mladoj grani BY66632. Karakteriše ih marker DYS385=15-16.

Z17855* (za sada bez nizvodno utvrđenih podgrana) je prisutna na širokom pojasu od istočne Evrope do Turske. Kod nas je prisutna kako na jugu Srbije, tako i na zapadu. U Crnoj Gori ovoj grupi pripada deo Šekularca. Ima je u značajnom broju i među srpskim rodovima na jugoistoku Srbije.

Na osnovu svega iznetog možemo zaključiti da se grana Z17855 širila sa slovenskim plemenima početkom VII veka, najverovatnije preko donjeg Dunava, i da je bila značajnije zastupljena kod slovenskih plemena na području Makedonije i Tesalije.

…………………………………………………

I2-S17250 je zastupljena pretežno kod južnih Slovena, ali je prisutna i kod drugih slovenskih naroda u centralnoj i istočnoj Evropi. Starost ove grane je procenjena na oko 1.800 godina. Deli se na:

1)    BY82079

2)    Y5596

3)    Y4882

4)    PH908

Grana BY82079 javlja se kod Belorusa.

Grana Y5596 se javlja na širokom prostoru od Češke do Rusije, pre svega kod slovenskih naroda, ali je prisutna i kod etničkih Nemaca i Mađara, verovatno slovenskog porekla. Grana je stara oko 1.600 godina. Deli se na:

1)    A14973

2)    Z16971

Grana A14973 javlja se na prostoru Galicije, kod Ukrajinaca, Mađara i Poljaka. Grana je stara oko 1.100 godina.

Podgrana  Z16971 je znatno veća podgrana. Javlja se na prostoru centralne i istočne Evrope. Stara je oko 1.550 godina. Deli se na niže podgrane:

1)    A2423 prisutna u Ukrajini i Rusiji

2)    A815 stara oko 1.550 godina, prisutna u centralnoj i istočnoj Evropi, od Nemačke, preko Slovačke, do Ukrajine i Rusije.

3)    A16681, grana stara oko 1.300 godina

Grana Y4882 je prisutna na širokom prostoru centralne Evrope, istočne Evrope i zapadnog Balkana. Starost grane je oko 1.800 godina. Deli se na:

1)    Y16473

2)    Z16969

Grana Y16473 javlja se kod Čeha i Poljaka. Starost grane je oko 1.800 godina.

Grana Z16969 je veća grana u okviru Y4882. Javlja se na širokom području centralne i istočne Evrope, ali i kod nas. Deli se na grane: A21222, A10230, A1328, A7358 i A12505.

Podgrana A21222 se javlja kod Nemaca i Švajcarca.

Podgrana A10230 je najveća grana u okviru Z16969. Starost grane je oko 1.700 godina. Deli se na dve osnovne grane. Prva je PLE07 koja je ekskluzivno poljska grana, stara oko 1.600 godina. Druga grana je A811, stara je oko 1.450 godina i prisutna je kod Nemaca, Čeha, Srba i  Rusa.

Podgrana A1328 se takođe javlja na istoku Evrope, ali i kod Srba. A1328* (bez utvrđene dublje podgrane) javlja se u Slovačkoj i kod Srba. Grane ispod A1328>BY30333 su prisutne u Ukrajini i Belorusiji.

Podgrana A7358 se javlja kod Ukrajinaca i Poljaka.

Podgrana A12505 je stara oko 1500 godina. Za sada se javlja kod jednog Šveđanina i Poljaka.

Grana I2-PH908  „Dinarik Jug“, kako je nekada bio radni naziv ove haplogrupe, pojedinačno predstavlja najbrojniju haplogrupu među Srbima i kreće se od 25-30%. Prilično je ravnomerno raspoređena na čitavom srpskom prostoru. Svoj maksimum dostiže u oblastima koje su u ranom srednjem veku bile naseljene Srbima: Paganija, Zahumlje, Travunija, Raška, Bosna. Po proračunu na  YFull-u, starost grane I2-PH908 je oko 1800 godina, odnosno predak svih današnjih I2-PH908 je živeo krajem II veka nove ere.

I2-RN908 od ostalih grana I2-Y3120, odvaja vrednost DYS448=19, dok ostale grane, skoro po pravilu, imaju na ovom markeru vrednost 20. Postoje odstupanja i nezavisne mutacije kod pojedinaca, ali oni su na nivou statističke greške.

SNP niz za I2-PH908 izgleda ovako: CTS10228>Y3120>S17250>PH908.

Takođe je postojala i potreba da se i sama RN908 podeli, pa su administratori I2a projekta sa FTDNA, nakon većeg broja testiranih, dali vrlo oprezno podelu na osnovu markera DYS561, gde je modalna vrednost 16, a postoje grane sa vrednošću 15. Sada znamo da je ova podela prilično jaka.

Dakle, I2-PH908 se može podeliti na dve glavne grane na osnovu pomenutog markera:

1. DYS561=16

2. DYS561=15

U okviru ove grane DYS561=16 možemo uvrstiti pronađene podgrane:

1.     DYS557=17

2.     DYS557=16

Granu DYS557=16 možemo podeliti na:

1.     Y51673

2.     A13912

3.     Y144303

4.     BY135769

U okviru A13912 postoje za sada dve podgrane: A13912* i A13908. I ovde možemo oprezno predložiti određujući marker za ovu granu, a to bi bio DYS439=11, pa bi markeri koji određuju ovu granu mogli biti  DYS448=19>DYS561=16>DYS439=11 (mada upravo u ovoj grani imamo odstupanje na markeru DYS561, jer je vrednost 15). Javlja se kod Bugara, Hrvata i Mađara, a verovatno i kod Srba, s obzirom da jedan broj testiranih poseduje spomenute markere. Grana je stara oko 1.300 godina (https://www.yfull.com/tree/I-A13912/).

Granu Y144303 možemo podeliti na Y144303* i A22770. Ova grupa se javlja kod jednog iseljenika sa ovih prostora, dok se A22770/A22771 javlja kod dvojice međusobno  bliskih Hrvata iz velebitskog Podgorja. SNP niz bi bio RN908>DYS561=16>557=16>Y144303. Grana je stara oko 1400 godina (https://www.yfull.com/tree/I-Y144303/).

U okviru grupe DYS557=17, razlikujemo:

1.      Y52621

2.      Y56203

3.     BY191170

Grani DYS557=17*pripadaju mnogi srpski rodovi, među kojima su sigurno najbrojniji Nikšići. Prisutna je i kod drugih rodova na čitavom srpskom prostoru, koji svoje poreklo vezuje za Hercegovinu.

Granu Y56203 karakterišu markeri DYS19=14 i DYS640=12, pa bi za nju određujući markeri bili DYS448=19>DYS561=16>DYS557=17>DYS19=14. Starost grane je oko 1400 godina (https://www.yfull.com/tree/I-Y56203/). Ova grana pokazuje „poljsko-južnoslovensku“ vezu. Ovoj grani pripadaju mnogi rodovi iz Hercegovine, pre svega skoncentrisani u dolini Neretve. Ovoj grani pripadaju pored jednog Poljaka i Belorus, veliki broj Srba, Hrvati, Bugarin, Rumun, Mađar, Grk. Ovoj grani takođe pripadaju i Tarski Nikšići, čija je matica Potarje u okolini Mojkovca, zapravo njenoj podgrani Y134578, koja je ispod Y56203. Karakteriše ih marker DYS643=11. Grana je stara oko 1.000 godina (https://www.yfull.com/tree/I-Y134578/).

Cela ova grana PH908>DYS561=16>DYS557=17  je dobar kandidat za stanovništvo srednjovekovnog Zahumlja (Zahumljani).

U okviru grane DYS561=15 se mogu izdvojiti sledeće podgrane:

1) Z16983

2)  A5913

3)  Y84307

4) Y32084

Grana Z16983 se odlikuje markerom DYS391=10. SNP niz bi bio PH908>DYS561=15>DYS391=10. Starost grane je oko 1.550 godina (https://www.yfull.com/tree/I-Z16983/). Deli se na podgrane:

1.     Z16983*

2.     A493

Dok se Z16983*javlja među Srbima i Ukrajincima, a podgrana A493 se može vezati za češko-nemački prostor, ali je ima i među Srbima i može se podeliti na:

1.     A493*

2.     Y6651

3.     A8740

Grana A5913 se osim kod Srba javlja i među Ukrajincima i Rusima. Starost grane je oko 1500 godina (https://www.yfull.com/tree/I-A5913/). Može se podeliti na:

1.     A5913*

2.     A22312

3.     A16863

Dok se A22312 može vezati za Srbe, A16863 je prisutna na ukrajinsko-ruskom području. Određujući markeri za A22312 bi mogli biti GATAH4=11 i DYS570=16.

Grana Y32084 se javlja na prostoru Ukrajine, Bugara i među Srbima. Starost grane je oko 1750 godina (https://www.yfull.com/tree/I-Y32084/). Ova grana se može podeliti na:

1.     Y32084*

2.     RN3310

Y32084* se javlja kod Bugara, dok se RN3310 javlja kod Srba i Ukrajinaca. RN3310 se deli na:

1.     RN3310*

2.     A20333

3.     RN1012

Grani DYS561=15* od većih srpskih rodova pripadaju Ozrinići.

Ovo je trenutno stanje što se tiče filogenetskog stabla RN908, koje će se sigurno vremenom menjati i još dublje profilisati.

 

STARI NARODI:

Kao haplogrupa koja je u Evropi prisutna preko 30.000 godina, može se slobodno reći da je haplogrupa I2, u obliku svojih mnogobrojnih grana, bila u manjem ili većem procentu prisutna među svim starim populacijama i narodima koji su naseljavali Evropu od paleolita i neolita, preko bakarnog, bronzanog i gvozdenog doba, sve do antike i srednjeg veka, a potvrda za to je pronađena u preko dve stotine drevnih skeleta iz navedenih perioda koji su do sada testirani, o čemu će biti više reči ispod.

Posebno ćemo istaći kod nas najzastupljeniju granu Y3120, jer se ona po svim trenutno raspoloživim podacima sa velikom sigurnošću može povezati sa slovenskim plemenima i njihovim širenjem u ranom srednjem veku. Mapa rasprostranjenosti ove grane skoro perfektno oslikava i rasprostranjenost slovenskih naroda, a tamo gde se slovenska plemena nisu naseljavala nema ni pripadnika ove grane u iole značajnijem procentu. U prilog slovenskom poreklu ove grane ide i činjenica da je najveća raznovrsnost njenih podgrana upravo na prostoru tromeđe Ukrajine, Belorusije i Poljske, na prostor gde većina arheologa i istoričara i smešta prapostojbinu Slovena.

Na osnovu starosti grane Y3120, geografskog rasporeda njenih ranije izdvojenih “rođačkih” grana, kao i na osnovu nekih arheoloških nalaza i istorijskih izvora, postoji mogućnost da je grana Y3120 u centralnu-istočnu Evropu, odnosno na prostor koji se smatra maticom ranih Slovena, dospela sa zapadnijeg područja, i to moguće kao deo nekog od germanskih plemena. Zašto se kao najverovatniji kandidat za jedno takvo pleme smatraju Bastarni biće detaljnije objašnjeno u budućem zasebnom tekstu.

U okviru grane Y3120, najbrojnija podgrana PH908 je najzastupljenija na prostoru Balkana među južnoslovenskim narodima, pa se može osnovano pretpostaviti da su je donela upravo južnoslovenska plemena tokom srednjeg veka. Grana PH908 najveće procente danas beleži na prostoru Hercegovine i južne Dalmacije, a to je upravo teritorija Travunije, Zahumlja i Paganije koju su po dolasku na Balkan naselili Srbi, kao što u svom delu “O upravljanju carstvom” svedoči Konstantin VII Porfirogenit. Naravno, kako je grana PH908 nastala nekoliko stotina godina pre početka slovenskih seoba, ne može se sa sigurnošću tvrditi da su je na ove prostore doneli isključivo Srbi, jedan deo je mogao doći i sa drugim srodnim slovenskim plemenima. Međutim, na osnovu istorijskih navoda, događaja i migracija, i distribucije i zastupljenosti ove grane i njenih podgrana među savremenim stanovništvom ovih prostora, sasvim je izvesno da jedan veliki deo pripadnika grane PH908 jeste došao sa Srbima.

 

 

DREVNA DNK:

Zahvaljujući napretku u istraživanju DNK iz skeleta starih i po nekoliko desetina hiljada godina, naučni radovi iz poslednjih nekoliko godina koji se bave ovom temom pružili su nam uvid u strukturu i genetsko poreklo najstarijih stanovnika Evrope.

Grana I2c-L596 otkrivena je u mezolitskim skeletima iz Skandinavije, ali i među neolitskim zemljoradnicima Anadolije i jugoistočne Evrope. Pronađena je i među kasnijim bronzanodopskim skeletima iz Češke i Nemačke.

Grana I2a2a-M223>L701 pronađena je u neolitskim skeletima iz Ukrajine, uzorcima iz bakarnog doba iz Mađarske, i među uzorcima Jamne kulture iz Rusije i Bugarske. Pronađena je i u kasnijim periodima, kod jednog Skita sa teritorije Moldavije i kod jednog Sarmata sa teritorije Rusije.

Grana I2a2a-M223>Z161 pronađena je u mezolitskim skeletima kulture Lepenskog Vira, neolitskim skeletima sa Iberijskog poluostrva i iz Poljske (Kultura kuglastih amfora), i skeletima Kulture linearne eramike (Corded Ware). U kasnijim periodima pronađena je među skeletima Velbarske kulture koja se vezuje za istočnogermanska plemena, i među ranosrednjovekovnim langobardskim skeletima iz Mađarske.

Grana I2a2a-M223>M284 pronađena je isključivo na teritoriji Velike Britanije, najvećim delom u skeletima iz neolita, ali i u nekoliko skeleta iz bronzanog doba.

Grana I2a2a-M223>Y6098 pronađena je skoro isključivo na teritoriji Španije, u skeletima iz neolita, bakarnog i bronzanog doba, kao i u jednom bronzanodopskom skeletu iz Češke.

Grana I2a1a1-L158 pronađena je među neolitskim i bakarnodopskim skeletima sa Iberijskog poluostrva, skeletima bakarnog doba iz Mađarske (Badenska kultura) i severne Italije (Remedelo kultura), kao i među skeletima bronzanodopske kulture Zvonastih pehara (Bell Beaker) iz Mađarske i Portugala.

Grana I2a1a2-S21825 pronađena je u paleolitskim i mezolitskim skeletima zapadne Evrope (Belgija, Francuska, Švajcarska), ali i među kasnijim lovcima-sakupljačima Švedske, Mađarske (Koroš kultura) i Litvanije (Narvska kultura).

Grana I2a1b-M423* (negativna na sve danas postojeće podgrane) pronađena je u skeletima mezolitskih lovaca-sakupljača iz Luksemburga (Loschbour), Švedske (Motala3, Motala12) i Norveške (Steigen).

Grana I2a1b1-L161.1 pronađena je u mezolitskom skeletu iz Litvanije, neolitskim skeletima sa Iberijskog poluostrva, iz Velike Britanije, Švedske i Nemačke.

Grana I2a1b2-L621 pronađena je u jednom srednjovekovnom skeletu iz Poljske, a jedini drevni skelet za koji je utvrđeno da pripada “slovensko-karpatskoj” grani Y3120 pronađen je na arheološkom nalazištu Sungir u Vladimirskoj oblasti u Rusiji, datiran je u srednji vek (1100-1220 n.e.), i pripada dubljoj podgrani Y3120>S17250>Y5596>Z16971>Y5595>A16681.

 

POZNATE LIČNOSTI:

 Na osnovu testiranja bliskih srodnika po muškoj liniji, sa velikom sigurnošću može se tvrditi da haplogrupi I2 pripadaju, i pripadale su sledeće istaknute ličnosti:

Grana I2a1b2-L621>CTS10228>Y3120 (nepoznata dublja podgrana)

Đorđe Petrović (1768 – 1817), poznat kao Karađorđe i Crni Đorđe, vođa Prvog srpskog ustanka i rodonačelnik dinastije Karađorđevića. Komandovao je ustaničkom vojskom u pobedi protiv turske vojske tokom bitke na Mišaru i u opsadi Beograda 1806. godine. Posle sloma ustanka 1813. godine prešao je u Austriju, a potom u Rusiju. Po povratku u Srbiju jula 1817. godine ubijen je po nalogu kneza Miloša Obrenovića.

Grana I2a1b2-L621>CTS10228>Y3120>S17250>PH908

Živojin Mišić (1855 – 1921), srpski i jugoslovenski vojvoda (feldmaršal), učesnik srpsko-turskih i Balkanskih ratova, i Prvog svetskog rata. Jedan od najistaknutijih vojskovođa Prvog svetskog rata, i jedan od najzaslužnijih za pobede srpske vojske u Kumanovskoj, Bregalničkoj i Kolubarskoj bici. Nosilac Ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Ordena Belog orla, kao i francuskog Ordena Legije časti.

Janko Vukotić (1866  – 1927) , ozrinićki serdar, divizijar Crnogorske vojske, predsednik vlade, vojni ministar i načelnik štaba Vrhovne komande Kraljevine Crne Gore tokom Prvog svetskog rata, general-ađutant kralja Nikole, armijski general, član Vojnog saveta i ađutant kralja Aleksandra I Karađorđevića u vojsci Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Novak Đoković (1987), srpski profesionalni teniser. Od strane mnogih teniskih kritičara, bivših igrača i saigrača smatran jednim od najboljih tenisera u istoriji.  U dosadašnjoj karijeri osvojio je 15 grend slem titula, 5 titula na završnom Masters kupu i 32 titule iz ATP Masters 1000 serije. Takođe je osvojio i bronzanu medalju na Olimpijskim igrama 2008. u Pekingu, a sa reprezentacijom Srbije i Dejvis kup 2010. godine.

Predrag “Saša” Danilović (1970), bivši jugoslovenski i srpski košarkaš. Sa reprezentacijom Jugoslavije osvojio je četiri Evropska prvenstva (1989,1991, 1995 i 1997) i srebrnu medalju na Olimpijskim igrama 1996. Bio je član najuspešnije generacije KK Partizan, koja je 1992. osvojila titulu šampiona Evrope, a Danilović je proglašen za najkorisnijeg igrača (MVP) fajnal-fora. Od strane FIBE proglašen je i za najboljeg košarkaša Evrope 1995. godine.

Petar Kočić (1877 – 1916) , srpski pesnik, pisac i političar. Zahvaljujući svojoj popularnosti među običnim narodom, kao nacionalni i socijalni revolucionar izabran je za poslanika austougarskog provincijskog Bosanskog sabora u Sarajevu, a zbog propovedanja bespoštedne borbe protiv Austrije i ostataka feudalnog ropstva bio je često hapšen i krivično gonjen. Bio je i pokretač lista “Otadžbina” u Banja Luci. Smatra se jednim od prvih pisaca moderne u srpskoj književnosti, a njegovim najpoznatijim delom smatra se satirična komedija “Jazavac pred sudom”.

Žarko Laušević (1960), srpski i jugoslovenski filmski glumac, najpoznatiji po filmovima Šmeker, Oficir s ružom, Braća po materi, Boj na Kosovu i Nož, kao i po televizijskim serijama Sivi dom i Koreni.

Grana I2a1b2-L621>CTS10228>Y3120>Z17855

Momčilo „Momo” Kapor (1937 – 2010) , srpski slikar, književnik i novinar. Neka od najpoznatijih dela su mu Beleške jedne Ane, Foliranti, Provincijalac, Istok-Zapad i Halo Beograd. Prevođen je na francuski, ruski, nemački, poljski, češki, bugarski, mađarski, slovenački i švedski jezik. Bio je član Senata Republike Srpske i Akademije nauka i umetnosti Republike Srpske od 1996. godine.

Vuk Stefanović Karadžić (1787 – 1864) , srpski filolog, reformator srpskog jezika, sakupljač narodnih umotvorina i pisac prvog rečnika srpskog jezika. Vuk je najznačajnija ličnost srpske književnosti prve polovine XIX veka. Rođen u vrijeme zlo i mučno, u dane kada se činjaše da je skoro ugašen život srpskog naroda. Vuk je stao na snagu u vrijeme junačko. Stekao je i nekoliko počasnih doktorata. Imao je nekoliko braće i sestara koji su umrli. U tadašnje vreme se verovalo da je to zbog duhova i veštica. Posle smrti dosta njegove braće njegovi roditelji su mu dali ime Vuk da bi to ime oteralo duhove i veštice.

AUTORI: Miloš Miletić, Nikola Vukosavljević, Jovan Bojanić, Milan Radulović, Luka Jelić i Milan Rajevac

 

Izvori podataka:

Literatura:

  • Genetic Heritage of the Balto-Slavic Speaking Populations: A Synthesis of Autosomal, Mitochondrial and Y-Chromosomal Data; Kushniarevich et al. 2015
  • Y chromosome genetic data defined by 23 short tandem repeats in a Serbian population on the Balkan Peninsula; Kačar et al. 2019
  • Molecular diversity of 23 Y-chromosome short tandem repeat loci in the population of Tuzla Canton, Bosnia and Herzegovina; Babić et al. 2016
  • A glance of genetic relations in the Balkan populations utilizing network analysis based on in silico assigned Y-DNA haplogroups; Šehović et al. 2018
  • Y-Chromosome Haplogroups in the Bosnian-Herzegovinian Population Based on 23 Y-STR Loci; Dogan et al. 2016
  • Genomic Diversity and Admixture Differs for Stone-Age Scandinavian Foragers and Farmers; Skoglund et al. 2014
  • Ancient human genomes suggest three ancestral populations for present-day Europeans; Lazaridis et al. 2014
  • Population genomics of Bronze Age Eurasia; Allentoft et al. 2015
  • Upper Palaeolithic genomes reveal deep roots of modern Eurasians; Jones et al. 2015
  • Eight thousand years of natural selection in Europe; Mathieson et al. 2015
  • Ancient genomes link early farmers from Atapuerca in Spain to modern-day Basques; Gunther et al. 2015
  • Parallel palaeogenomic transects reveal complex genetic history of early European farmers; Lipson et al. 2017
  • The population genomics of archaeological transition in west Iberia: Investigation of ancient substructure using imputation and haplotype-based methods; Martiniano et al. 2017
  • The genetic prehistory of the Baltic Sea region; Mittnik et al. 2017
  • Ancient genomes show social and reproductive behavior of early Upper Paleolithic foragers; Sikora et al. 2017
  • The Neolithic Transition in the Baltic Was Not Driven by Admixture with Early European Farmers; Jones et al. 2017
  • Understanding 6th-century barbarian social organization and migration through paleogenomics; Amorim et al. 2018
  • 137 ancient human genomes from across the Eurasian steppes; Damgaard et al. 2018
  • The genomic history of southeastern Europe; Mathieson et al. 2018
  • The Beaker phenomenon and the genomic transformation of northwest Europe; Olalde et al. 2018
  • A genomic Neolithic time transect of hunter-farmer admixture in central Poland; Fernandes et al. 2018
  • Population genomics of Mesolithic Scandinavia: Investigating early postglacial migration routes and high-latitude adaptation; Gunther et al. 2018
  • Ancient genomes suggest the eastern Pontic-Caspian steppe as the source of western Iron Age nomads; Krzewinska et al. 2018
  • Four millennia of Iberian biomolecular prehistory illustrate the impact of prehistoric migrations at the far end of Eurasia; Valdiosera et al. 2018
  • Population Replacement in Early Neolithic Britain; Brace et al. 2019
  • The genomic history of the Iberian Peninsula over the past 8000 years; Olalde et al. 2019
  • A western route of prehistoric human migration from Africa into the Iberian Peninsula; Gonzalez-Fortes et al. 2019
  • Survival of Late Pleistocene Hunter-Gatherer Ancestry in the Iberian Peninsula; Villalba-Mouco et al. 2019
  • Population history from the Neolithic to present on the Mediterranean island of Sardinia: An ancient DNA perspective; Marcus et al. 2019
Avatar photo

Autor članka:
Milan Rajevac

Naredni članak:
Prethodni članak:

Komentari (69)

Odgovorite

69 komentara

  1. 6. novembar 2019. u 06:00

    Adam Najstariji

    Haplogrupa I-L233 je imala slicnu proslost kao I-L621, mada se vise selila u suprotnom pravcu. Prema Yfull nastala je pre oko 7600 godina, ali njeni danasnji nosioci poticu od jednog muskarca koji je ziveo pre oko 1950 godina. Verovatno je nastala u Zapadnoj Evropi, u vreme rimskih osvajanja je presla u Britaniju, nedugo zatim dobila veci broj podgrupa, a kada su Evropljani poceli da naseljavaju Ameriku, neke su presle tamo. Zanimljivo je videti raspored nosilaca podgrupa I-L233 iz SAD po pribliznom vremenu kada je ziveo njihov najskoriji zajednicki predak sa nekim Evropljaninom: 9% pada izmedu 1950 i 1500 godina, 45% izmedu 1500 i 1000 godina, 0% izmedu 1000 i 500 godina, a 45% je ispod 500 godina. Jedan maksimum odgovara sirenju I-L233 po Britaniji, drugi industrijskoj revoluciji u Britaniji i naseljavanju Amerike.

    Odgovori

  2. 30. decembar 2019. u 23:22

    Sašo

    Konkretnije i bez imena. Baš zato je DNK zanimiva, jer se ne bavi sa nacionalnim pitanjima.
    Ako je recimo zadnji zajednički prednik pre 2000 godina, kako možemo govoriti o sadašnjim narodima ili državama, što i nije bistvo DNK analize?
    Objasnite nadalje i I2a1b3 ect…..

    Lp

    Odgovori

    • 12. januar 2020. u 23:30

      Ljubomir

      Ja sam ta grupa,ako imaš informacije javi se

      Odgovori

      • 22. novembar 2020. u 10:59

        Časlav Sašo Ignjatović

        Zdravo Ljubomir !
        Izvini zbog kasnog odgovora.
        Moj DYS 448 = 20, CTS 10228, Y 3120, PH 908
        Sada je tu mnogo bolje objašnjeno stanje odnosno znanje do kojeg se je došlo.
        Moram reći da je i moje laično istraživanje došlo do sličnih rezultata.
        Malo iznenadjenje je za mene Belorusija i Bastarni ali radim i na tim proverama.

        Srfačan pozdrav.

        Odgovori

    • 16. januar 2020. u 01:14

      Adam Najstariji

      I2a1b3 je naziv koji se ponegde koristi za I2-L621, na primer u prilicno konfuznom clanku https://sr.wikipedia.org/sr-ec/%D0%A5%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%BF%D0%B0_I2. Njeno poreklo i rasprostiranje su bolje objasnjeni na ovoj stranici. Pogledajte i https://www.yfull.com/tree/I2/, https://www.yfull.com/tree/I-L621/, https://www.familytreedna.com/public/y-dna-haplotree/I;name=I-L621 i https://www.familytreedna.com/public/I2aHapGroup?iframe=ymap, gde se detaljno mogu videti njene podgrupe i danasnji pripadnici.

      DNK ne odreduje neciju nacionalnu pripadnost, samo pokazuje ko su mu bliski rodaci. Ljudi teze da se povezu u grupe ( plemena, narode, nacije) i te grupe vide kao velike “porodice”. Genetska istrazivanja danasnjeg stanovnistva pokazuju da te “porodice” ( osim nekih izolovanih plemena u dzunglama ili pustinjama) imaju vise haplogrupa, a arheogenetska da je uglavnom slicno bilo i u proslosti. Verovatno je i zajednicki predak svih nosilaca I2-Y3120 pripadao nekoj “porodici” za koju danas ne znamo kako se zvala, ali je u njoj bilo i nosilaca drugih haplogrupa.

      Srbi se u istorijskim izvorima pominju od VII veka, Hrvati nesto kasnije, da li su postojali i pre 2000 godina poznato je samo “autohtonistima” koji te izvore koriste na vrlo mastovit nacin.

      Trecina danasnjih ( muskih) Srba i Hrvata ima I2-Y3120 i to vecinom I2-PH908. Trenutno se procenjuje da je zajednicki predak I2-PH908 ziveo pre oko 1700 godina, sto je 300-350 godine pre njihovog dolaska na Balkan prema Porfirogenitu. Ako se uzme u obzir da postoje i podgrupe I2-PH908 van Balkana, sa Srbima i Hrvatima je maksimalno doslo desetak hiljada pripadnika I2-PH908. Postavlja se pitanje da li je to bila njihova dominantna haplogrupa kao sto je danas ili su to bile druge podgrupe I2-Y3120 ili R1a, a da je I2-PH908 postala brojna tek krajem srednjeg veka ulaskom u vlaske katune i kasnijim seobama, kao sto se dogodilo sa N2-FGC28435, J2-Y22059 ili I1-FGC22045 koje su se naglo razgranale u periodu od pre 1000 do 700 godina, a zatim teritorijalno rasirile.

      Medutim veliki broj podgrupa I2-PH908 nastaje ili se grana u periodu od pre 1700 do 1300 godina, dakle pre ili u vreme doseljavanja Slovena. I2-PH908 je najbrojnija u centralnom delu Balkana, dok na zapadu, jugu i istoku dominiraju druge podgrupe I2-Y3120 i R1a. Da je I2-PH908 postala dominantna tek u kasnom srednjem veku, umesto te jednostavne raspodele Balkan bi izgledao kao leopardova koza sa manjim oblastima u kojima dominiraju druge podgrupe I2-Y3120 i R1a. Koncetracija I2-PH908 pretezno u centru, I2-Y18331 na jugu i I2-Z17855 na istoku Balkana pokazuje da su se te haplogrupe doselile kao clanovi odvojenih zajednica – plemena, naroda. I2-Y18331 se razgranala pre oko 2100 godina i verovatno je dosla na Balkan pre I2-PH908 i mozda ju je I2-PH908 potisnula na jug. I2-Z17855 i I2-A1328 su se razgranali pre oko 1550 godina i mozda su dosli posle I2-PH908 i potisnuli je zapadnije.

      Treba imati u vidu i da najmanje trecina danasnjih Srba ima haplogrupe nasledene od predslovenskog stanovnistva, pa su Srbi pre doseljenja verovatno imali vise I2-PH908, nego sto je imaju danas, mozda kao danasnji Bosnjaci ili Hrvati u BiH.

      Najverovatnije da su Srbi i Hrvati ( i “Dukljani”) nastali bar 100-200 godina posle zajednickog pretka I2-PH908, jer je bilo potrebno da zajednica u kojoj je nastao naraste dovoljno da bi mogla da se podeli na manje. Porfirogenit tvrdi da su Srbi u Dalmaciju stigli ubrzo posle Hrvata, a da su i u postojbini bili susedi. To odgovara tome da se srpske i hrvatske grane I2-PH908 razdvajaju uglavnom u periodu pre doseljenja.

      Moguce je I2-PH908 stigla na Balkan u okviru jedne zajednice koja se neposredno posle toga podelila na Srbe, Hrvate itd. Ali to je u suprotnosti sa franackim izvorima koji pominju Srbe pod franackom vlascu pocetkom VII veka.

      Naravno, moguce je da su Srbi i Hrvati postojali i pre I2-PH908, pa cak i pre I2-Y3120, ali u tom slucaju medu njima je prvo morala da dominira neka druga haplogrupa koja je kasnije postala manjinska, jer je I2-PH908 imala nekakvu prednost nad njom: sklonost seobama, ratovanju ili samo vise srece.

      Odgovori

  3. 10. januar 2020. u 17:34

    Radovan Jovčić

    Ne znam zašto se Hrvati toliko lože na ovu stranicu. Ova stranica uopšte nema političku sadržinu, ona se bavi genetikom Srba. Hrvatima je krivo što će se možda otkriti koliki postotak Hrvata su genetski Srbi koji su pretopljeni nasilno hrvatizacijom uz pomoć rimokatoličke crkve. Mada nsite mnogo nepristrasni oko genetike ni jedni, ni drugi. Mnogo stranica ste napisali o svemu na ovoj stanici, a zaboravili ste navesti da Zapadni i Istočni Sloveni nemaju ovu genetsku skupinu mnogo zastupljenu, odnosno ona nije izvorno “slavenska”. Zaboravili ste navesti da je kod čeha, Poljaka, Slovaka, Uktrajinaca, Bjelorusa i Rus, i kod susjednih Mađara najzastupljenija skupina R1a koja je po svemu sudeći i svim povjesnim činjenicama izvorno slavenska.Za moje Srbe da se ne naljute, neka samo gledaju živopise po bogomoljama, hramovima i manastirama vidjeće da su srednjovjekovni Srbi bili plavokosi, svjetlokosi, ponekad i riđokosi, te plavooki i zelenooki. A takav izgled je baš najviše zastupljen kod Zapadnih i Istočnih Slovena, i to je ta izvorna slovenska skupina R1 a, a o njoj niste napisali ni jednu jedinu rečenicu, niti članak.

    Odgovori

    • 19. januar 2020. u 13:59

      Adam Najstariji

      Zasto da se ne loze, ako trecina ima haplogrupu I2-Y3120.

      Srbi u svim oblastima gde zive danas imaju vise I2-Y3120 nego R1a i izvesno je da je tako bilo i kada su dosli na Balkan. Medu Hrvatima postoje oblasti sa R1a vecinom, pa je moguce da su u vreme doseljenja bili vecinski R1a, a da su vecinski I2-Y3120 postali tek u srednjem veku ili u doba Turaka ( oblasti sa vecinom R1a medu Hrvatima nisu bile pod Turcima). Ali moguce je i da su Hrvati u vreme doseljenja bili vecinski I2-Y3120, a da u oblastima sa R1a vecinom zive potomci drugih slovenskih plemena ( Duljebi, Moravci?) koja su dosla pod hrvatsku vlast. Za sada je tesko reci gde su u vreme doseljenja u Dalmaciju vecina bili I2-Y3120, a gde R1a. I granica izmedu Srba i Hrvata u Dalmaciji je detaljnije opisana jedino kod Porfirogenita.

      Podgrupe I2-Y3120 medu Hrvatima su nedovoljno ispitane da bi se uporedile sa srpskim. Za sada izgleda da su njihovi zajednicki preci ziveli pre doseljenja na Balkan, sto ne ide u prilog tvrdnjama da je bilo veceg prelaska iz jedne u drugu zajednicu ( versku, etnicku, nacionalnu). Da ih je bilo pokazuje struktura ove haplogrupe: https://www.yfull.com/tree/E-BY5430/.

      Pokrstavanje Srba i Hrvata je takode slabo poznato. U pocetku su i jedni i drugi uglavnom bili pod rimskom, a ne carigradskom crkvom. Opredeljivanje gradova i vladara u primorju za rimsku, kasnije katolicku crkvu i podredivanje bugarske crkve carigradskoj, kasnije pravoslavnoj crkvi, pa time i raske episkopije su bili odlucujuci. Izgleda da su kasniji prelazi iz jedne u drugu veroispovest, na primer u BiH, Dalmaciji, Zumberku obuhvatali samo manje grupe. A hrvatizacija katolika koji, ako su i bili srpskog porekla, vec vekovima se nisu izjasnjavali kao Srbi, se odigrala u XIX i XX veku vise uz pomoc hrvatskih politicara, naucnika, svestenika, stampe, skole. Za organizaciju koja u planu ima globalnu dominaciju, katolickoj crkvi bi vise odgovaralo da ima Srbe koji sire katolicanstvo, kao sto su komunizam sirili Srbi komunisti.

      U clanku lepo pise da je I2 ( t.j. njena podgrupa I2a-CTS10228) dosla sa Rajne. Ako je u Istocnu Evropu stigla pre nego sto su Sloveni nastali, pa ucestvovala u njihovom nastanku, onda jeste izvorno “slavenska”. Tacno je da Istocni i Zapadni Sloveni imaju vise R1a nego I2, ali balticki narodi imaju jos veci relativni odnos ove dve haplogrupe ( i vise plavokosih, plavookih itd.), pa je R1a “baltickija”, a I2 “slovenskija”. O R1a postoji clanak https://www.poreklo.rs/2018/06/10/y-dnk-haplogrupa-r1a/.

      Odgovori

      • 29. januar 2020. u 18:04

        Radovan Jovčić

        Dobro je što pišeš bez naboja, mada nisi baš dobro sve rekao. Tačno je da je I2 već bila slavenska pri dolasku iz stare postojbine, mada to ne dokazuje da je bila izvorno slovenska. Što se tiče odnosa R1a i I2 baš i nisi u pravu. Genetika i izgled srednjovjekovnih srpskih vladarad koji nisu bili sve baš u rodo ili srodstvu, mislim na domaće plemstvo koje se nije miješalo sa Grci, Bugarima i ostalima zbog vlastelinskih položaja govori baš suprotno od tvojih tvrdnji. Njihovi izgledi govore da su baš Srbi prije kosovske bitke više pripadali R1a, a to nečudi, jer ako usporedimo sa nama najbližim rođacima, tj. sa ostacima Srba gore za Labe iz Njemačke, naravno mislim na Lužičke Srbe. Lužički Srbi imaju preko 63% svoga življa koji pripada R1a, te takođe imaju najveću količinu gledajući uopšte među Slovenima u cjelini. Takve stvari se ne mogu baš tako potcjenjivati u istraživanju, tj. gledati nepristrasnim okom. Što se tiče Rimokatolika, gledaš površno. Da bi neko postao Hrvat dovoljno je danas prestane bili Srbin Pravoslavac, i buduća pokoljenja njegova više nisu Srbi. Ako to vrijedi danas kada je svijest među Srbima veća, koliki je postotak rasrbljavanja bio tek u starim vremenima koada je svijest bila mnogo manja oko pripadnosti. ne gledaj površno stvari,i sa tačke sebe.Ako ti pripadaš genu I2 uredu, to je nasljeđe tvojih predaka, ali u nauci ne smije biti navijanja. Još jedan doka oko izgleda naših predaka, tj. Srba prije kosovske bitke jeste da se samo za Marka Mrnjavčevića, tj. za Kraljevića Maraka može sa sigurnošću reći da je bilo tamnoput čovjek, i njegovi Mrnjavčeviće. a za druge dokazi govore da su bili žutokosi, riđi plavooki i zelenooki. Bilo ti krivo ili pravo, ali tako je.

        Odgovori

  4. 18. februar 2020. u 07:21

    Adam Najstariji

    Mozda cemo jednog dana imati isto misljenje o tome da li je I2-Y3120 stigla iz zapadne u istocnu Evropu pre ili posle nastanka Slovena, jer za sada niko nema odgovor na to pitanje. Po autosomalnoj genetici Juzni Sloveni se nalaze na pola puta izmedu njihove brace na severu i Grka i Albanaca, dok je zapadnoevropski uticaj neznatan. Jedno moguce objasnjenje je da su nosioci I2-Y3120 dugo vremena boravili u istocnoj Evropi i poprimili tamosnju autosomalnu genetiku pre dolaska na Balkan. Drugo je da su se iz zapadne Evrope naselili prvo negde izmedu Balkana i istocne Evrope, pa posle nekog vremena krenuli da se sire na sever i jug. U tom slucaju, ili su prvo nastali Sloveni u istocnoj Evropi, a I2-Y3120 je stigla medu njih sa Ilirima ( Panoncima, Norcima) ili su je sami Sloveni doneli iz Panonije, njihove prapostojbine prema Olegu Trubacovu https://sr.wikipedia.org/sr-ec/%D0%9E%D0%BB%D0%B5%D0%B3_%D0%A2%D1%80%D1%83%D0%B1%D0%B0%D1%87%D0%BE%D0%B2, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%B0%D0%BF%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%98%D0%B1%D0%B8%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%B0, http://www.promacedonia.org/ekds/ekds_summary.htm. Ako su Sloveni nastali u istocnoj Evropi, a I2-Y3120 su im doneli Kelti ili Germani, onda je mozda rec o jednom jedinom coveku sa puno potomaka koji su se zenili Slovenkama. O Baltima, Slovenima i R1a cu komentarisati jos na https://www.poreklo.rs/2018/06/10/y-dnk-haplogrupa-r1a/.

    Mesto gde je nastao neki narod ili genetska skupina cesto nije i mesto gde ga sada ima najvise, jednostavno zato jer se ljudi sele, menjaju etnicku pripadnost, a i geni mogu izumreti. Na primer I2-Y3120 ima najvise u zapadnoj Hercegovini, ali nije tamo nastala, tamosnje podgrupe su uglavnom mlade. R1b je verovatno nastala u Aziji, a imaju je najvise Irci i neka plemena u Kamerunu. I haplogrupa Q je nastala u Aziji, a najvise je imaju Indijanci. Slicno je i sa haplogrupama C i australijskim Aboridzinima, D i Andamancima itd. Gotovo po pravilu visoki procenti nisu posledica starosti, vec naglih ekspanzija i tzv. “uskih grla”.

    Haplogrupe, kao i sve mutacije DNK, se javljaju prvo u pojedincu, pa se sire na potomstvo. Dakle, svaka genetska osobina pocinje kao apsolutna manjina, jer svi ostali je nemaju, ponekad to i ostane, ponekad nestane, a nekad je potrebno mnogo generacija da se rodi da bi postala vecina. Uzrok uvecanju moze biti slucajnost ili neka prednost koju njeni nosioci imaju. Kako sam vec ranije pisao, oni koji ucestvuju u seobama prezivljavaju lokalne katastrofe i umnozavaju se, a oni koji stoje u mestu, stradaju.

    O Luzickim Srbima su pisali ranije drugi komentatori, pa i ja, ali meni nije problem da pisem ponovo. Oni se jesu mesali sa Germanima, ali se to mesanje uglavnom odvijalo tako sto su se oni germanizovali, a ne tako sto su se Germani posrbljivali. Zato danas ima vise Nemaca slovenskog, nego Luzickih Srba germanskog porekla. Sto se tice njihove R1a i I2a, najverovatnije Srbi na Balkanu nisu potomci Luzickih Srba, nego se jedan manji deo Srba iz Podunavlja naselio u Polablje u VII, a u IX veku je pod njihovu vlast palo pleme Luzicana. Srbi u Polablju su se ponemcili, ali su njihovo ime sacuvali posrbljeni Luzicani. Jos jedan primer kako granice odreduju identitet. Manje je verovatno da je manja grupa Srba iz Polablja sa visokim % R1a dosao na Balkan i nametnula svoju vlast nekim drugim Slovenima sa visokim % I2a. I o tome i o Antima cu jos komentarisati.

    Recimo da su pre Kosovske bitke Srbi imali 63% R1a, a posle nje spali na 20%. Ako me matematika jos dobro sluzi, zato je bilo potrebno da Turci pobiju 53,75% srpske muske populacije, naravno zaobilazeci pripadnike svih drugih haplogrupa. Nisam bio prisutan, ali prilicno sam siguran da im pre bitke nisu radili DNK test. Mozda neko veruje da je srpska vojska bila narodna, a ne feudalna. Pocetkom XVI veka smederevski sandzak je imao najmanje 500000 stanovnika, to je bar 100000 sposobnih za oruzje, da je toliko ucestvovalo u Kosovskoj bitki, danas bi Aja Sofija bila hram Svetog Save u Beogradu na Bosforu. Ako bi stradanje u ratovima bilo objasnjenje za manjak R1a u balkanskih Srba, jos bolje bi objasnilo manjak I2a kod Luzickih, jer su oni sa Francima vodili 14 ratova, da ne pominjem koliko je jos vojski preslo preko Luzice do 1945.

    Vikinzi ( nije naziv za narod, vec za razbojnike ili siledzije) su se pojavili u VIII veku, hiljadama godina posle najstarijeg do sada I1 nadenog u neolitskom grobu u Madarskoj. Kod njegovih savremenika u Skandinaviji je pronadena I2, jos jedan primer da danasnji odnosi nisu odraz proslosti. A o bliskosti: zajednicki predak nekog Srbina sa I2 i Svedanina sa I1 je ziveo pre oko 27500 godina, dakle stariji je od zajednickog pretka nekog Rusa sa R1a i nekog Kamerunca sa R1b ( 22800 godina) i malo mladi od zajednickog pretka Indijca sa R2 i Indijanca sa Q ( manje od 30700 godina).

    Primera promene vere ili/i narodnosti ima mnogo. Da pomenem Frigijce, Likijce i druge narode Male Azije, koji su, kada ih je Aleksandar “oslobodio” od etnicki i verski tolerantne Persije, ubrzo postali Grci, kasnije hriscani Romeji, a danas su vecinom muslimani Turci. Ili pravoslavni Ukrajinci i grkokatolici Rusini ciji preci su bili pravoslavni Rusi.

    Odgovori

    • 18. februar 2020. u 17:03

      Radovan Jovčić

      Dobro je dam smo bar približili u nekim dijelovima mišljenja. Vrlo vjerojatno si u pravu oko vojske srpske u srednjem vijeku. kako dokazi govore bila je više narodna, nego plaćenička, sa iznimcima plaćeničke vojske Dušanove sastavljene uglavnom plaćenicima sa sjevera, i naših veoma visokuh ljudi. što se tiče Lužice, onda si sam odgovorio na pitanje, ako su oni nastali seobom iz naših krajeva, odnosno Podunavlja na sjever. Oni imaju genetiku više R1a, nego I2a, a mi suprotono. malo je besmisleno da Sloveni sa sjevera imaju većinsku R1a, a mi I2a. Ako smo zajednički narod u staririni, onda moramo imati i spoljene osobine. to da je razlika do 10% imalo bi smisla, ali tako ogromne razlike imaju samo za smislene zaključke o nekom strašnom genocidu u prošlosti ponajprije na ovom našem prostoru, jer su ovjdje uvijek prolazili osvajači, i strane vojske, i to je trajalo mnogo duže, nego gore npr. kod Lužičkih Srba. Da je kojim slučajem npr- 45% I2a kod nas, a 35 %-38% R1a, onda bi imalo smisla nekog. Ali ovako da na sjeveru I2a čini 10%, najviše 20%, a R1a skoro svuda čini 60% pa na više, tu nešto smrdi. bez obzira da li se nekome to dopada, ili ne. Svako ko misli glavom ima nekakav zaključak po tome pitanju. ne zamjeri, ali uvijek sam ganjao istinu makakva ona bila, takav sam čovijek po svojoj prirodi. Volio bih samo da jednom dotični istraživači naprave genetsko istraživanje do sada očuvanih kostiju Nemanjića, Lazarevića i ostale srspke vlastele. mogao bih se kladiti da svi skoro do jednog pripadaju R1a genetskoj skupini. To dokazuju neki srednjovjekovni spisi koji govore o njihovoj građi, izgledu očiju i mastilu kose, možda bi mogli jedino Mrnjavčevići pripadati I2a, jer se uglavnom prikazuju i opisuju kao visoki ljudi tamnoputi, i tamnooki, što odgovara I2a koja je danas utvrđeana na ovim našim prostorima.

      Odgovori

      • 18. februar 2020. u 17:11

        Radovan Jovčić

        Genocid na Kosovu se može i dokazati mislim na tisuću trista osamdeset devete godine, jer osim “mitologije”, i stari spisi govore o velikoj pogibiji Srba na Kosovu, ne samo vlastele, nego i običnoga naroda, običnih Srba seljaka. Ali ja kada mislim an genocid, ne mislim nužno samo na jednu bitku. Prosto kada uzmeš da od pada državnosti nemaš vladara, a astalno se dižu bune, i gine narod. Mislim da sam negde našao da pripadnici genetske skupine R1a po svojoj prirodi imaju pobunjenost protiv nepravde, i da su stalno u stanju da dižu bunu. Kada se uklope svi ti dokazi, onda se stvarno može dokazati da je od tisuću trista sedamdeset prve godine, pa do oslobođenja od Turaka ginuo najviše gen R1a baš zbog tebe osobine, stalne pobune protiv nepravde. da se osvrnem samo na tvoj tvrdnju da gen može i nestati, da može, ali pod oklnostima da ga druga haploidna skupina sitrijebi kao Židovi okolne narode u staro zavjetu, mislim bukvalno istrijebi. pobije muške pripadnike, ženske pripadnike, i svu djecu. Ili vremenske nepogode npr. ledeno doba, ovako iz vedra neba baš i ne može nestati. Mora imati neku pozadinu nestanka.

        Odgovori

        • 11. mart 2020. u 07:05

          Adam Najstariji

          Prema https://forum.poreklo.rs/index.php?topic=4990.msg128346#msg128346 Y hromozom ima veoma malo gena, zbog cega Y haplogrupa ne utice na fizicke, ali ni na psihicke osobine, kao sto je sklonost bunama. Da se nosioci R1a po prirodi bune protiv nepravde, onda bi se i Slovenci, Zagorci i Bosnjaci cesce bunili nego Srbi, jer imaju vise R1a. Doduse, mozda nisu ni bili cesto izlozeni nepravdama, pa se nisu ni bunili. Da su Turci istrebili R1a tamo gde su zavladali, onda tamo gde nisu mora biti vise R1a. Ali, po podacima sa https://forum.poreklo.rs/index.php?topic=146.0;all u Dubrovniku je I2/R1a 54.2%/13.4%=4.0, na Lastovu 33.3%/8.3%=4, Mljetu 33.3%/20.5%=1.6, Visu 44.7%/19.1%=2.3; takode je na Bracu I/R1a 55.1%/26.5%=2.1, Hvaru 65.9%/8.8%=7.5, Korculi 53.7%/20.1%=2.7. Po https://dnk.poreklo.rs/DNK-projekat/ u primorju od Perasta do Spica je I2/R1a 58.3%/25%=2.3. Dakle i tu ima vise I2 nego R1a, kao i u susednim podrucjima koja su bila pod turskom vlascu.

          Da bi neka haplogrupa ili gen izumrli nije nuzan genocid. Svako dobija priblizno polovinu DNK od oca, polovinu od majke. Ako roditelji imaju samo jedno dete, oko 50% njihovih genetskih specificnosti se nece preneti na potomstvo. Ako imaju dvoje, nece se preneti oko 25% itd. Oni koji imaju puno dece uspesniji su u prenosenju gena, oni koji imaju malo nisu. Za haplogrupe uslovi su jos tezi. Ako muskarac ne dobije sina, njegova Y haplogrupa se nece preneti. U proslosti, kada je mortalitet dece bio visok, samo je visok natalitet obezbedivao prenosenje haplogrupe. Neznatna prednost ili slucajnost je odredivala koja haplogrupa ce imati buducnost. Zato je stablo haplogrupa vrlo usko pri korenu, a siroke krosnje. Danasnji muskarci su potomci oceva sa puno sinova, dok su oni sa malo izumrli ili su vrlo retki. Istocnoevropski i zapadnoevropski I-L621 na primer.

          Odgovori

      • 24. oktobar 2020. u 15:12

        Milivoje Stojčević

        Radovane, nije mi jasno zašto svijetlu kosu, plave oči… vezujete za R1a. R1a je izvorno azijska haplogrupa sa Bajkalskog jezera. Među Kirgizima je 63% R1a, među Tadžicima i Afgancima nešto manje od 60%. Oni su niskog rasta, tamnije puti i crne kose. Njihovi potomci su posvijelnili kad su došli u Evropu poslije nekoliko hiljada godina, miješajući se sa domorodačkim stanovništvom (uzimajući njihove žene da im rađaju djecu). Plave oči , smeđa kosa i visok rast su dominantne kod Dinaraca. Mnogi ljudi kod nas imaju predrasude da su Rusi, Poljaci, Slovaci, Česi plavokosi i slično. Boravio sam tamo i vidio da su isti kao mi, samo znatno nižeg rasta, kao i ostrali narodi Evrope i Svijeta.

        Odgovori

      • 11. decembar 2020. u 21:46

        Predrag

        I2a velika vecina su svetlooki

        Odgovori

  5. 1. mart 2020. u 14:44

    Adam Najstariji

    @Radovan Jovčić

    O brojnosti vojski na Kosovu 1389 se moze procitati na http://www.sedmica.me/anatomija-kosovskog-boja-sta-se-zaista-desilo-1389/, http://www.srpsko-nasledje.rs/sr-l/1998/11/article-6.html, https://pescanik.net/brate-moj-hane/, https://www.znanje.org/i/i21/01iv11/01iv1133/kosovska_bitka.htm, https://www.facebook.com/Sveovojsci/posts/kosovski-bojo-kosovskoj-bici-do-danas-u-potpunosti-pouzdano-znaju-dva-podatka-da/1686222238328005/, https://sr.wikipedia.org/sr-ec/%D0%9A%D0%BE%D1%81%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B0_%D0%B1%D0%B8%D1%82%D0%BA%D0%B0. Jedino turski izvori tvrde da je na srpskoj strani bilo 300000 vojnika, mada je po njima pola Evrope bilo tamo.

    Nema sumnje da su Srbi stradali pod Turcima, narocito krajem XVII veka, kada su centralna Srbija, Kosovo i Metohija gotovo opusteli. Veliki deo danasnjih Srba u ovim oblastima potice od doseljenika iz Crne Gore i Hercegovine, gde je I2 znacajno brojnija od R1a. Trenutno https://dnk.poreklo.rs/DNK-projekat/ pokazuje odnos I2/R1a 47.6%/15.3%=3.1 za Hercegovinu, 42.7%/6.7%=6.4 za Staru Hercegovinu, 44.6%/12.5%=3.6 za Zetu, 32.6%/7.2%=4.5 za Brda. Odgovor na pitanje da li je prethodno stanovnistvo imalo vise I2 ili R1a moze se naslutiti ako se pogledaju oblasti u koje su ovi doseljenici slabo dolazili. Tako je u Zapadnom Banatu I2/R1a 22.6%/9.7%=2.3, u Ponisavlju 33.3%/16.7%=2, u Vranjskom Pomoravlju 27.3%/15.9%=1.7 ( zanimljivo je prisustvo I-Z16971 kod Srpske Crnje koji ima rodake na severu Nemacke, I-BY169115 kod Vranja i I-Z16983* kod Pirota koji imaju rodake u Nemackoj i Ceskoj, E-A6295 kod Pirota sa rodacima u Nemackoj i Poljskoj, R-YP4278 kod Bele Palanke sa rodacima u Ceskoj). Moze se zakljuciti da je stanovnistvo u Srbiji do kraja XVII veka imalo odnos I2/R1a izmedu 2 i 3.

    O stradanju polapskih Slovena http://kovceg.tripod.com/luzicki_srbi.htm, https://www.srbijanac.rs/tekst.php?prica=17&pismo=cyr, https://amarilisonline.com/seca-knezova-srba-nemacke/, https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Lenzen. O luzickim Srbima https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/Lu%C5%BEi%C4%8Dkosrpska_plemena.png/1024px-Lu%C5%BE%C4%8Dkosrpska_plemena.png, https://forum.poreklo.rs/index.php?topic=1410.0;all, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0_%D0%9B%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8%D1%85_%D0%A1%D1%80%D0%B1%D0%B0, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%BE%D0%B8%D0%BD%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%B8%D0%B4%D0%B8,_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B7%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%B8%D0%B4%D0%B8_%D0%B8_%D0%9D%D0%B0%D0%B1%D0%B0%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%B8%D0%B4%D0%B8, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:%D0%9B%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8_%D0%A1%D1%80%D0%B1%D0%B8_%D1%83_9._%D0%B8_11._%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D1%83.svg, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0_%D0%B7%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B4%D0%BD%D0%BE%D1%81%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3_%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D0%BC%D0%B0_%D0%A1%D1%80%D0%B1%D0%B8, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:BOGUS%C5%81AWSKI(1861)_Das_Siedlungsgebiet_der_Sorben_vom_7._bis_11._Jahrhundert_in_Mitteldeutschland.jpg, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D1%80%D0%B1%D0%B8_(%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BC%D0%B5), https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8_%D0%A1%D1%80%D0%B1%D0%B8_%D1%83_%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%BC_%D1%81%D1%80%D0%B5%D0%B4%D1%9A%D0%B5%D0%BC_%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D1%83, http://www.rastko.rs/rastko-lu/uvod/jbrankack-srednji_l.html, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B0_%D0%BF%D0%BE%D0%B4%D0%B5%D0%BB%D0%B0_%D0%BB%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%BE%D1%81%D1%80%D0%BF%D1%81%D0%BA%D0%B8%D1%85_%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B0_%D1%81%D1%80%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D0%BD%D0%BE%D0%BC_9._%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D0%B0.svg, https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:Marchia_Wschodnia_ok._1000.svg, https://sr.wikipedia.org/sr-el/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:%D0%9B%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%BE-%D0%A1%D1%80%D0%BF%D1%81%D0%BA%D0%B0_%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B0.png. O njihovom poreklu https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B0:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BB%D1%83%D0%B6%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%BE%D1%81%D1%80%D0%BF%D1%81%D0%BA%D0%BE_%D0%BF%D0%BE%D0%B4%D1%80%D1%83%D1%87%D1%98%D0%B5.svg.

    Odgovori

    • 21. mart 2021. u 20:39

      Radovan Jovčić

      Kada ovi ljudi koji vode stranicu izvrše genetko ispitivanje na srpskom plemstvu, doći će do zaključka da je R1a bio zastupljeniji od I2a. Čitajući žitije svetitelja ne postoji nijejdan srdnjovjekovni Srbi koji je bio taman, svi su bili “žuti, svjetlo smeđi”, plavooki i zelenooki, a to nije genetika I2a, nego R1a. U svi “Slavenskim državama je glavna skupina R1a, i to značajno u većem odnosu, nego na I2a, iako i tamo ima između 10 i 20 % I2a genetske skupine u prisustvu. Ja smatram da je samo R1a isključivo izvorna “slavenska skupina”, a da je I2a skupina koju su Sloveni pokupili od nekog “neindoevropskog naroda kojega su pokorili još gore u prapostojbini i poodavno “slovenizirali. Njena najbliža sestrinska skupina je I1a koja je svojstvena za “Vikinge”, a dokazano je da je predgermasnka, tj. da izvorno nije indoevropska grana. Zaključak je da današnji Srbi ne liče na svoje srednjovjekovne pretke, odnosno liče, ali u manjoj mjeri. Zbog gubitaka, ali i zbog sklonosti da se jedan dio R1a “poturčava” izgrađen je mit da su svjetlokosi ljudi “Švabe”, a to ni tačo. Uzmemo li samo Kozaru za vrijeme drugog svjetskog rata gdje je postojao “njemački nacrt da se svi Plavokosi Arijevci sa Kozare vode za Njemačku i pretvaraju u Nijemce. moje pitanje glasi koliko nam se puta desilo da su nas tako genetski okrnjili,i da su se širili samo oni koji su ostajali, tj. oni koje niko nije htio. Neosnovano je tvrditi iz današnje take gledišta da je I2a srpske, pa uopšte da je uopšte slvenske haploskupina. Mjerilo su Lužički Srbi. Ako oni i dan danas imaju preko 63 % R1a gena, to bi bilo mjerilo kakav je bio odnos među sredovjekovnim Srbima.

      Odgovori

  6. 23. mart 2020. u 04:35

    Adam Najstariji

    U odgonetanju genetskih razlika balkanskih i Luzickih Srba, treba obratiti paznju na dve stvari. Prva je da postoji prostorna i vremenska razlika izmedu Polapskih i Luzickih Srba. Polapski Srbi su nekada postojali u medurecju Zale i srednje Labe, a kasnije su delom raseljeni, a delom ponemceni, dok istocno odatle i danas zive Luzicki Srbi, uglavnom oko reke Spreje.

    Druga je uloga razlicitih arheoloskih kultura u nastanku balkanskih, Polapskih i Luzickih Srba, kao i ostalih Slovena. Prema Sedovu, tokom VI i pocetkom VII veka veci deo sliva Odre, podrucje na istoku do srednje Visle, a na zapadu do donje Labe, ukljucujuci i veci deo sliva Spreje naseljavali su pripadnici sukovsko-dzedzicke kulture. Na severoistoku danasnje Ukrajine, na jugu Poljske, u Ceskoj i Slovackoj ziveli su pripadnici prasko-korcaske kulture. Iz Ceske su prodrli u medurecje Zale i srednje Labe, a na jugu su se spustili u donje i srednje Podunavlje, ponegde i do Jadranskog mora. Jedan deo ce se pod pritiskom Avara naseliti u Alpima i osnovati Karantaniju. Od Pruta do Severskog Donjeca, sto obuhvata veci deo Ukrajine i Moldavije razvila se penjkovska kultura mesovitog slovenskog i iranskog ( skitsko-sarmatskog) porekla.

    U “Getici” pisanoj sredinom VI veka stoji da, pocev od izvora Visle zive mnogobrojni Veneti, koji se imenuju po rodovima i mestima, ali se uglavnom zovu Sklaveni i Anti. Na drugom mestu se pominje da Veneti sada imaju tri imena: Veneti, Anti i Sklaveni. Podrucje Anta se poklapa sa penjkovskom kulturom. Izgleda da se ime Sloveni sirilo sa prasko-korcaskom kulturom, mada Sedov smatra da su se tako zvala sva plemena koja su govorila dijalektima praslovenskog jezika i da su Anti posle VII veka, zbog velikog raseljavanja Slovena, poceli da koriste zajednicki etnonim Sloveni. Ime Veneti se sacuvalo u germanskim, baltickim i finskim nazivima za Slovene: Vendi ili Vindi.

    Po njemu, u Ante spadaju i Srbi i Hrvati, a njihovi delovi su pod pritiskom ili vodstvom Avara bez zadrzavanja na Dunavu dosli u Dalmaciju, ali su postali saveznici Vizantije. Anti su delimicno ucestvovali i u genezi drugih plemena i naroda. Na prelazu iz VII u VIII vek migracija nosilaca imenjkovske kulture sa srednje Volge pod pritiskom Bugara na podrucja prasko-korcaske na desnoj obali Dnjepra, penjkovske na levoj obali, kolocinske u porecju Sejma i Desne i moscinske na gornjoj Oki dovela je do stvaranja volincevske kulture i plemena Severjana i Vjatica. Na levoj obali donjeg Dunava sredinom VI veka nastala je ipotesti-kindeska kultura mesanjem nosilaca cernjahovske, prasko-korcaske i penjkovske kulture. Sloveni ipotesti-kindeske kulture kasnije ce biti romanizovani, a juzno od Dunava zajedno sa nosiocima penjkovske ce posloveniti Bugare. U srednjem Podunavlju simbiozom Avara, nosilaca penjkovske kulture koje su oni doveli i zatecene prasko-korcaske nastaje avarsko-slovenska – dunavska kultura. Mesavina dunavske i penjkovske kulture dala je Makedonce. Sedov tvrdi da je deo pripadnika dunavske kulture krenuo na sever, niz Vislu i naselio se medu Balte u Mazurskom pojezerju i na zapadu danasnje Litvanije i Letonije. U VIII i IX veku doseljenici iz Podunavlja usli su u sastav kulture smolensko-polockih izduzenih kurgana – plemena Krivica. Preci Ceha i Slovaka su mesavina nosilaca prasko-korcaske i dunavske kulture.

    Doseljavanjem nosioca dunavske kulture Srba-Sorba iz Ceske pocetkom VII medu ranije naseljene pripadnike prasko-korcaske na Zali i srednjoj Labi nastala je rusenska kultura koja ce prodreti delimicno i u Tiringiju. Sorbi su se prvo naselili na reci Muldi, a kasnije se tim imenom nazivaju i druga plemena koja su usla u savez sa njima: Daleminci, Kolodici, Siusli, Zitici, Hudici, Neletici, Nuzdici i dr., mozda prasko-korcaskog porekla. Ove seobe su dovele i do pomeranja pripadnika tornovske kulture iz Slezije na srednju Odru i u sliv Spreje i Hafela, medu pripadnike sukovsko-dzedzicke i prasko-korcaske ( na gornjoj Spreji). To je dovelo do stvaranja Luzicana koji su u svoj sastav ukljucila plemena Milcana, Trebovana, Lubusana, Zarovjana, Slubjana i Dedosana. U IX veku sorbski savez se prosirio na luzicke oblasti, pa se sorbsko ime prosirilo i na njih. Kasnije, pritisak Nemaca doveo je do germanizacije vecine clanova tog saveza. Opstala su samo dva dijalekta: donjoluzicki i gornjoluzicki, slican ceskom, sto upucuje na zajednicke korene iz srednjeg Podunavlja.

    Ako je tacno da su balkanski Srbi direktni potomci Anta, onda su Anti morali imati visok procenat I2. Luzicki Srbi imaju puno tornovskog, sukovsko-dzedzickog i prasko-korcaskog, a malo penjkovskog porekla, pa zato imaju i malo I2. I drugi narodi izgleda da imaju I2 srazmerno udelu penjkovskog porekla. Moldavci imaju vise I2 nego R1a, dok je kod Ukrajinaca obrnuto, mada oni imaju veci procenat I2 nego drugi istocni i zapadni Sloveni. Mozda su napadi Madara, Pecenega, Kumana i Tatara do XVIII veka uticali na raseljavanja populacije sa vecinskom I2 koja im je bila prva na udaru. S druge strane I2-PH908 nije vecinska grana medu ukrajinskim I2-Y3120, sto znaci da ako Srbi poticu odatle, mora da su bili neko manje antsko pleme. Srpski I2-PH908 imaju bliskih rodaka medu Nemcima, verovatno potomcima Polapskih Srba – Sorba, ali imaju i dosta srodnika u Poljskoj. Mozda su to tragovi seoba iz Podunavlja na sever ili je rec o potomcima ukrajinskih izbeglica. Najveci problem je teorija o slovensko-iranskom poreklu Anta. Genetika Srba za sada tome ne daje potvrde.

    Odgovori

  7. 21. avgust 2020. u 01:10

    More ajde bre "sunce"

    Re: po pravilima grkoga jezika Porfirogenitom napisanu reč valja izgovarati “vojki” ili “víki”

    Valjda Wikipedianci praktikanti Wiccae iz Vikingije? More ajde bre “sunce”, huncutu jedan!

    Odgovori
1 2 3