Poreklo prezimena, selo Pridvorica (Ivanjica)

Poreklo stanovništva sela Pridvoricaa, Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Istorijat sela.

Pridvorica je bila kulturni centar podgolijskih sela sve do 1911. godine kada se otvara škola u Srednjoj Reci i u Ostatiji. Od tada ostaje kao centar za susedna sela: Vrmbaje, Dobri Do – kao opštinski centar i Vionicu i Čečinu, sve do 1937. godine kada se i ova dva sela odvajaju, odnosno kada se otvara škola za decu ova dva sela u Perišiđima i Vionici. Od Ivanjice je udaljena 28 km.

U posleratnom periodu, od 1946. godine ulogu centra preuzimaju Deviđi gde je otvorena osmorazredna škola, od 1953. godine, ambulanta odmah posle rata, stanica milicije, zadruga, pošta i druge ustanove. Devići postaju opštinski centar 1955. godine i kao takav ostaje sve do 1962. godine. Ali, Pridvorica je ostala centar sa mesnom kancelarijom, školom, prodavnicom – za Vrmbaje i Dobri Do.

Tradicija, starine i ime sela.

Pridvorica ima bogatu tradiciju. U ovom mestu je izgrađena crkva y vreme nastanka manastira Studenice. Podigao ju je Nemanjin dvorjanin – pridvorica, po kome je i nastalo ime naselja i crkve. Crkva sv. Probraženja je najznačajniji srednjovekovni spomenik y moravičkom kraju. Najvažnije je da je ovde bio ženski manastir i da su tu kaluđerice izrađivale divne tkanine i uticale na sredinu, tako da se rano razvija domađa radinost u ovom i susednim selima. Crkva arhitektonski pripada Raškoj školi, a živopis joj je uništen. Neki lokaliteti, kakva je Gradina, ukazuju da je ovde postojalo naselje. I ostaci keramičkih cevi, koje su pronađene na ovom lokalitetu pokazuju da je ovde izgrađen vodovod u vreme gradnje crkve, krajem 12. veka. Škola u Pridvorici otvorena je još 1856. godine i bila je prva škola na Goliji. Jedno vreme je imala i internat.

Položaj i saobraćajna komunikacija sela.

Nalazi se na veoma lepom mestu u srednjem toku reke Studenice, ispod Crepuljnika. Udaljena je od Ivanjice 28 km i toliko od manastira Studenice, y drugom pravcu. Povezana je sa Ivanjicom asfaltnim putem koji je izgrađen pre nekoliko godina, a uskoro će biti sličnim putem povezana dolinom Studenice do manastira Studenice i Ušća, kao i Devića, a postoji i autobuska linija Pridvorica · Ivanjica. Pridvorica je i telefonskom linijom spojena sa svetom.

Strugrae, kolibe i vodenice u selu.

U neposrednoj blizini, na Studenici i njenim pritokama, nalazilo se pre rata nekoliko strugara: Spasovića, uzvodno, na Studenici, Milunovića, na Jastrebovcu, Radivojevića, nizvodno na Studenici, u Despotovici.

Jedino Borisavljevići imaju iznad sela kolibe. Svi ostali stočari iz ovog sela doteruju stoku kućama. Vodenice su najčešće redovničke i nalaze se na Studenici i njenim pritokama – Jastrebovcu i Braduljičkoj reci. Selo ne oskudeva u vodi i drvima.

Klima i zanimanje stanovništva.

Kako je dolina Studenice sa blagom klimom, a Pridvorica se nalazi na nadmorskoj visini nižoj od 500 metara, ovde su odlični uslovi za gajenje ratarskih kultura: pšenice i kukuruza, raznovrsnog voća: šljiva, jabuka, trešanja, i povrtarskih kultura, a poznati su Pridvoričani i kao odgajivači stoke.

Pridvorici pripada centralno mesto sela Vrmbaja, gde se nalazi škola, crkva, mesna kancelarija, zadruga i pogon konfekcije “Javor” iz Ivanjice.

Poreklo stanovništva.

Ovde žive sledeće familije:

-Tomaševići, 5 K. (Nikoljdan), ima ih odseljenih y Ivanjici (3) i Kraljevu.

-Rakovići, 4 K. (Jovanjdan), od kojih su se dvojica odselila y Ivanjicu.

-Bekčići, 2 K. (Đurđevdan), doselili su se iz susednog Dobrog Dola. Ima ih odseljenih y Ivanjici i Čačku.

-Markovići, 12 K. (Lučindan, a preslavljavaju Pavlovdan). Vode poreklo od iseljenih Nikšićana. Njihove kuće nalaze se na desnoj obali reke Jastrebovca, gde su i kuće Božovića, Jaćovića i Radojevića. Ima ih odseljenih u: Francuskoj (Pariz, 2), Beogradu, Čačku i Konarevu kod Kraljeva (Z).

-Božovići su u srodstvu sa Markovićima. Sigurno da su se odvojili od Markovića. Ta rodbinska veza se i danas čuva: ne uzimaju se između sebe. Ista im je i slava. Slave Lučindan. Jedna porodica je odseljena y Ribnicu kod Kraljeva, druga u Ivanjicu, a treća u Francusku.

-Jaćovići, 2 k. (Aranđelovdan), ranije su se preselili u Markoviće, odnosno Pridvoricu iz susedne Vionice, iz zaseoka Jaćovića. Ima ih danas u Ivanjici (2), Čačku, Kraljevu i Čibukovcu kod Kraljeva (4) koji su se odselili posle 1960. godine.

-Radojevići, 1 k. (Aranđelovdan), došli su iz Vionice. Jedan od njih je odseljen u Čačak.

Usilje – zaseok(?)

-Usiljani, 2 k. (Lučindan), takođe vode poreklo od iseljenih Nikšićana. Jedan je odseljen y Čačak, a dvojica žive y Ivanjici. Pre sto godina jedna porodica:

-Sretenovića iz Usilja odselila se u Dolac (studenički kraj) i slavi Svetog Luku. Danas u Usilju više nema Sretenovića.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.