Poreklo prezimena, selo Majkovac (Bojnik)

Poreklo stanovništva naselja Majkovac, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Majkovac se nalaazi na stranama bregova, na nižem delu najviše diluvijalne terase Leskovačkog Jezera koja pada od Petrove Gore ka istoku i severoistoku.

Tip sela.

Majkovac je selo zbijenog tipa. Graniči se sa selima: Slišane, Borince, Obražda, Ivanje, Vujanovo i Orane. Mahale Majkovca nose ove nazive: Pavlovska, Zverci, Muljuzi. Gornja Mala, Pržan i Rupci.

Ime sela.

Da li je ovaj toponim posesivni pridev od imenice „majka“ ili ima drugo značenje, ne zna se pouzdano niti u selu neko ima objašnjenje o imenu ovog sela.

Vode.

Kroz Majkovac protiče Borinačka Reka. Ispod sela u ovu reku se uliva Obraška Reka i dalje teče ka potesu Širine, na kome se spaja sa vodom Ivanjske Reke.

U selu ima nekoliko izvora: Izvor u Gornjoj Mahali i nekoliko uz reku. Iako je teren brdovit, izdanska voda se svuda javlja, pa u selu ima bunara dubine 10-12 metara. Postoji „turski“ bunar, koji je zatrpan.

Iz prošlosti sela.

Najranije podatke o selu Majkovcu zabeležio je Mita Rakić u studiji „Iz Nove Srbije“. Rakić je zapisao da je on odmah o oslobođenju ovih krajeva od Turaka u selu našao dve arnautske i jednu srpsku kuću. „Selo je inače pusto“ zabeležio je Rakić, „ i nije ni po čem znatno, sem jednog sveca. To je jedan derviš…star preko 80 godina; tu se i rodio, slep je i uzet“. U Majkovcu je za vreme Turaka bilo više srpskih kuća, pa su se, pred nasiljem Arbanasa iseljavali. Tako se iz sela iselio Stojan Kolarac – Stokar sa svojih pet sinova i jednom kćeri posle krvavog sukoba sa Arbanasima i naselio u Granici, gde i sada njegov rod živi i broji 20 kuća.

Zemlje i šume.

Majkovac ima mali atar, svega 224 hekatara. Od ove površine oranice i bašte zahvataju 79 hektara, voćnjaci 9, livade 34, pašnjaci 61, šuma 33 dok je neplodno 8 hektara.

Zemlja nosi ovih nazive: Jasika, Kućište, Trševine, Padine, Otavište, Odžine Kuće i Tursko Groblje – Grobište.

Po sastavu zemlja je žuta ilovača, peskuša, liska (sa slojem dubine 10 sm).

Poreklo stanovništva.

Po broju domova i stanovnika, selo Majkovac, spada u najmanja sela Puste Reke. Godine 1953. imalo je 5 kuća i 183 stanovnika; 1971. godine imalo je 34 kuće i 150 stanovnika.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Atanaskovići su doseljeni sa Vlasine.

-Momčilovići-Zverci su sa Vlasine.

-Ljubenovići su sa Vlasine.

-Đorići-Muljuzi su iz Vrle Reke – Vlasina.

-Stojanovići su starosedeoci, imaju srodnike u Granici.

-Mitići, po deda Miti koji je živeo 112 godina, doseljeni su iz Ćustendilskog kraja.

Zanimanje stanovnika.

Majkovčani se bave zemljoradnjom i na svojim parcelama seju pšenicu, kukuruz, ječam i ovas. Sade i krompir za domaće potrebe. Od voća gaje šljive, jabuke i kruške. Od šljiva peku rakiju. Od zemljoradnje nikada nisu živeli. Oduvek su zidari i tesari. Kao pečalbari odlaze na rad po raznim gradovima Srbije. U selu žive samo staračka domaćinstva.

Selo nema školu a mali broj dece školskog uzrasta pohađa osnovnu školu u Borincu.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.