Poreklo prezimena, selo Mali Trnovac (Bujanovac)

Poreklo stanovništva sela Mali Trnovac, opština Bujanovac – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnika Porekla Milodan.

Položaj sela.

Mali Trnovac leži severozapadno od Velikog Trnovca na masivu planine Karpine, na desnoj padini doline potoka Proni Kiša. Mali Trnovac zahvata prostor na tromeđi Vranjske Kotline, Novobrdske Krive Reke i Gornje Morave.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa jednog izvora i iz bunara. Na izvoru „toče vodu“ stanovnici 18 domova. Dubina bunara je od 4 do 17 metara. Oko 800 metara severno od sela izbija izvor Lukovac.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za potese su: Beli Kamen, Devojačka Čuka, Lukovac, Zabel, Osmanova Njiva, Proni Kiša (Crkveni Potok) i Muratov Grob.

Tip sela.

Mali Trnovac je izduženo naselje pravca zapad-istok. Sredinom sela vodi ulica oko koje su dva niza kuća a severno od sela na  800 metara postoji grupa od 6 kuća. Taj deo naselja se zove Lukovac.

Mali Trnovac je 1951. godine imao 42 domaćinstava.

Postanak sela, prošlost i starine.

Na mestu gde leži Mali Trnovac ranije je postojalo staro srpsko selo sa oko 40 domova. Ti su se Srbi raselili i satrli nakon doseljavanja Arbanasa u Veliki Trnovac i druga okolna naselja – krajem XVIII i početkom XIX veka. Od iseljenih starih srpskih porodica znaju se:

-Dejanci, Ristini, Žabarci, Arnautovci i Đurinci. Svi oni žive u selu Jablanici pokraj manastira Prohor Pčinjski – Gornja Pčinja. Tamo su se iselili polovinom XIX veka.

Kada su se Srbi rasturili iz naselja, onda je zemljište Malog Trnovca pretvoreno u pašu. Na pomenutoj paši leti su boravili u stočarskim kućama (bačilima) Arbanasi iz nižeg sela Velikog Trnovca. Tako je bilo uglavnom tokom XIX i početkom XX veka, do 1908. godine. Pomenute godine zemlju raseljenog Malog Trnovca turska državna vlast podelila je bosanskim muhadžirima (28 kuća). Oni su obnovili naselje da be se 1912. godine muhadžiri povukli sa turskom vojskom i tada je naša država naselila Srbe u Mali Trnovac iz pojedinih sela Vranjskog Pomoravlja i Gornje Pčinje. Mali Trnovac nisu ostavljali na miru u oba svetska rata Arbanasi iz okolnih sela. Od 1915. do 1918.  i 1944. godine Srbi su silom iseljavani pa opet vraćani kada su ratovi prestajali. Na mesto iseljenih srpskih porodica tada su dolazili da žive Arbanasi iz Kameničkog sreza i neki iz Velikog Trnovca.

Da je na mestu Malog Trnovca postojalo staro srpsko selo vidi se i po starinama. U zapadnom delu naselja, pored ivičnih kuća, postoje ruševine od crkve (misli se Sv. Petka). Stanje ruševina je takvo da se jasno vidi kakva je bila osnova crkve, kolike su joj dimenzije i kako je građena. Crkva je orijentovana u pravcu istok-zapad. Dužina joj iznosi oko 7 a širina oko 4 metra. Za izradu zidova upotrebljavani su kamen, ciglu i malter. Tragovi od starine primećuju se u mestu Lukovac. Tamo se meštani iskopavali stare grobove i zidove od kuća. Stari grobovi su mestmično izoravani i u njivama, koje leže oko glavnog seoskog dela, kao i u samom naselju. Pravac grobova je istok-zapad.

Groblje današnjih meštana je kod pomenute crkvine. Ono je većim delom razoreno od Arbanasa 1944. godine.

Seoska slava je prvog petka posle Duhova (Beli Petak).

Poreklo stanovništva.

U Malom Trnovcu žive Srbi. Njihovi rodovi su:

-Trandafilovići, Aranđelovdan, su doseljeni 1013. godine iz Ćukovca kod Vranja. Tamo su se zvali Garvanci. Dalje poreklo im je iz Dukata kod Bisiljgrada.

-Simonovići ili Satanci, Aranđelovdan, su doseljeni 1913. godine iz Šapranca u Gornjoj Pčinji.

-Dimitrijevići, Mitrovdan, su doseljeni 1913. godine iz Prvoneka.

-Stajići, Aranđelovdan, siu doseljeni 1913. godine iz Slivnice. I tamo su bili odnekuda doseljeni.

-Milići, Sv. Alipmije Stolpnik, su doseljeni 1913. godine iz Lopardinca.

-Stojkovići, Vavedenje, su doseljeni 1913. godine iz Prvoneka.

-Kalajdžici, Aranđelovdan, su doseljeni 1913. godine iz Marganca u Gornjoj Pčinji.

-Pešići, Aranđelovdan, su doseljeni 1913. godine iz Slivnice.

-Stošići, Aranđelovdan, su doseljeni 1913. godine iz Nastavaca. Tamo imaju rođake doseljenih iz Retkocerja u Jablanici.

-Maginci, Aranđelovdan, su doseljeni 1913. godine iz Slivnice.

-Bandinci, Nikoljdan, su doseljeni 1913. godine iz Prvoneka.

-Stamenkovići-Kačamakovi, Nikoljdan, su doseljeni 1920. Godine iz Velokog Buštranja.

-Stankovići, Nikoljdan, su došli iste godine i iz istog sela kada i prethodni.

-Đorđevići, Nikoljodan, vreme i mesto doseljenja kao kod dva prednja roda.

-Mitići, Nikoljdan, sve isto kao i kod prethodnih rodova.

-Tasići, Aranđelovdan, su došli 1920. godine iz Donjeg Trebišnja. Tamo su pripadali rodu Šatkini.

-Slavkovići-Bugarčiki, Aranđelovdan, su doseljeni 1920. godine iz Ljubate kod Bosiljgrada. Kratko vreme su živeli u Velikom Rajincu kod Preševa. Iz Ljubate su pobegli od bugarskih komita.

-Stankovići prvi, Velika Gospojina, su doseljeni 1920. godine iz sela Crna Reka u Gornjoj Pčinji.

-Stojkovići, Nikoljdan, su doseljeni 1920. godine iz Velikog Buštranja.

-Veličkovići, Aranđelovdan, su doseljeni 1922. godine iz Prvoneka.

-Jovčići, Sv. Petka, su doseljeni 1924. godine iz Jelašnice. Zemlju su kupili od Srba kolonista.

-Trajkovići, Nikoljdan, su doseljeni 1925. godine iz Kupininca. Tamo su pripadali rodu Čuljanci.

-Crvenograđani, Aranđelovdan, su doseljeni 1930. godine iz Crvenog Grada u Gornjoj Pčinji.

-Stankovići. Ovaj rod osnovao je prizetko iz Spančevca. Ne kaže se koju slavu slave.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.