Popisi stanovništva:
1857 – podaci sadržani u podacima sela Batnoga
1869 – podaci sadržani u podacima sela Batnoga
1880 – podaci sadržani u podacima sela Batnoga
1890 – 185
1900 – 212
1910 – 235
1921 – 157 (pad kao posledica Prvog Svetskog rata, verovatno i španske groznice 1918. godine)
1931 – 213
Posle 1945. godine zaselak Kosijersko Selo ne pripada Begovom Brdu, već Gornjoj Žrvnici
1948 – 95 (pad kao posledica genocida – 145 žrtava rata, i u maloj meri usled kolonizacije)
1953 – 107
1961 – 94
1971 – 67
1981 – podaci sadržani u podacima sela Batnoga
1991 – podaci sadržani u podacima sela Batnoga
2001 – 7 (pad kao posledica rata i operacije Oluja)
2011 – 4
U selu su ostali da žive samo stariji stanovnici, od kojih su neki već umrli u periodu od popisa 2011. do danas, tako da bi selo uskoro moglo ostati bez stanovnika.
Slika 2. Austro-ugarska mapa sela Begovo Brdo iz perioda 1865-1869.
“Leksik prezimena SR Hrvatske” sačinjen na osnovu podataka iz popisa stanovništva SR Hrvatske 1948. godine, ne sadrži posebno označeno selo Begovo Brdo, već su stanovnici Begovog Brda, Donje i Gornje Žrvnice popisani kao stanovnici Gornje Žrvnice, što otežava rekonstrukciju brojnog stanja prezimena prisutnih u selu 1948. godine.
Prezimena u selu između dva svetska rata:
1. Pekeč – Đurđevdan
2. Bastaja – Mali Božić (Sveti Vasilije Veliki ili Obrezanje Gospodnje – 14. januar)
3. Dereta – Jovandan
4. Kresoja – Đurđevdan
5. Mrkobrad – Aranđelovdan
6. Vukelić – Đurđevdan
7. Cetina – Nikoljdan
8. Mišković – Nikoljdan
9. Mazinjanin – Jovandan,
10. Obrovac – rimokatolici (uzimali se sa pravoslavnima)
11. Cindrić – rimokatolici
+ zaselak Kosijersko Selo:
1. Eror – Sveti Vrači Kozma i Damjan
2. Pekeč – Đurđevdan
3. Kosijer – Miholjdan
4. Zubović – Jovandan
Slika 3. Katastarska mapa sela Begovo Brdo
Moguće poreklo stanovništva:
Teritorija današnje opštine Cetingrad spada među poslednje teritorije današnje Republike Hrvatske koje su oslobođene od Turaka. Sam stari grad Cetin (u kom je na saboru hrvatsko plemstvo 1.1.1527. izabralo austrijskog nadvojvodu Ferdinanda Habzburškog za hrvatskog kralja) oslobođen je od Turaka tek 1790. godine, a naselje koje se nakon toga počelo razvijati na oko 4 km severoistočno od grada Cetina, po vojskovođi koji ga je oslobodio, dobilo je ime Vališ Selo koje je nosilo sve do 1910. godine, kada dobija naziv Cetingrad. U tursko doba, naselje na ovom mestu je postojalo i zvalo se Kekić Selo. Turci su i posle 1790. godine napadali na ovaj kraj, tako da je grad Cetin postao trajnije siguran i slobodan tek od 1834. godine. Na teritoriju današnje opštine Cetingrad naseljavani su srpski i hrvatski graničari iz susednih oblasti – Srbi iz susednih opština Vojnić, Slunj, Veljun i dalje iz Like, a Hrvati iz susednih opština Slunj i Rakovica i dalje od Ogulina i Brinja.
Prezime Pekeč – Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” u Gornjoj Žrvnici, koja prema ovoj knjizi podrazumeva pored Donje Žrvnice još i selo Begovo Brdo, zabeleženo je na popisu stanovništva 1948. godine 55 Pekeča u 12 domaćinstava i 1 bez domaćinstva. Pošto su Pekeči živeli u sva 3 navedena sela, nije moguće precizno utvrditi koliko ih je bilo u kom selu. Prezime je brojnije prisutno na popisu 1948. godine samo još u zaseoku Pekeči (29-5) između Donjeg Primišlja i Gornjeg Poloja, u blizini reke Mrežnice (Kordun), pa je gotovo sigurno da su se preci Pekeča odatle doselili prvo u Begovo Brdo, a iz Begovog Brda vremenom raseljavali u okolna sela: Donju i Gornju Žrvnicu, Ruševicu (16-3, 1 bez dom.) i Klokoč (11-2). Slave samo Đurđevdan. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica (Radovica zajednički naziv za sela Ruševicu, Polojski Varoš, Begovo Brdo, Donju i Gornju Žrvnicu – i danas je to jedna katastarska opština), tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga krštenih: 14. april 1827. sin Janko, Tome i Simeune Pekeč, selo Radovica, kum Danilo Romčević iz Radovice; 18. novembar 1827. sin Pavle, Kirila i Marte Matijević, selo Radovica, kum Atanasije Pekeč iz Radovice. Knjiga venčanih: Božo Mišković iz Radovice ženi se Teodorom, ćerkom Tome Pekeča iz Radovice. Kum Jovan Dejanović iz Radovice. Najbrojniji su bili u Begovom Brdu i zbog toga su se delili po nadimcima-špicnametima: Rukavina, Šatrovac, Derecki… Dalje poreklo nepoznato. U Bosni slična srpska prezimena Pekez (ima ih koji slave i Đurđevdan) i Pekelj.
Prezime Bastaja – zabeleženo u susednom Polojskom Varošu, ali se prema brojnosti domaćinstava da zaključiti da su prvo doselili u Begovo Brdo. Deo sela u Begovom Brdu gde su Bastaje živele u više kuća stanovnici zvali Ljiljkovo Selo, pa su neke Bastaje imale špinamet Ljiljci. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica (Radovica zajednički naziv za sela Ruševicu, Polojski Varoš, Begovo Brdo, Donju i Gornju Žrvnicu), tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju, tj. najverovatnije baš u Begovom Brdu – knjiga krštenih: 22. jun. 1827. sin Milivoj, Stefana i Petre Gvozdić, selo Radovica, kum Jakov Bastaja iz Radovice; 23. jul 1827. sin David, Radivoja i Marte Bastaja, selo Radovica, kum Jovan Poznan iz Radovice; 10. novembar 1827. sin Luka, Stanoja i Stane Bastaja, selo Radovica, kum Radivoj Gnjatović iz Radovice. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” u Gornjoj Žrvnici, koja prema ovoj knjizi podrazumeva i Begovo Brdo, zabeleženo je na popisu stanovništva 1948. godine 6 Bastaja u 2 domaćinstva, a oba su se nalazila u samom Begovom Brdu. Zabeleženo je i 7 Bastaja u jednom domaćinstvu u susednom selu Polojski Varoš, ali i oni najverovatnije vode poreklo iz Begovog Brda. Bastaje su još zabeležene u selima Mudrići (15 osoba u 2 domaćinstva i 1 bez domaćinstva) i Grabovac (13-3) kod Slunja, Katinovac (11-3) kod Vrginmosta i Brlog kod Otočca u Lici (2 kuće na popisu Like 1915.), kao i sa prezimenom Basta(j)ić u Prkosu Lasinjskom (33-13) kod Karlovca. I Bastaje i Bastajići prema “Karlovačkom vladičanstvu” slave Svetog Vasilija, pa su nesumnjivo istog porekla. Dalje poreklo nepoznato. Verovatno, bar u etimološkom smislu, povezano prezime sa prezimenima Basta, Bastalić, Bastašić… od grčke reči bastah – onaj koji nosi, nosač. Zanimljivo je da su Baste u “Karlovačkom vladičanstvu” zabeležene sa slavama Sveti Vasilije i Aranđelovdan, što je još jedan znak koji upućuje na moguće poreklo Bastaja od dosta brojnijeg roda Basta.
Prezime Dereta – prisutno i u susednom selu Polojski Varoš. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica, tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga krštenih: 30. jul 1827. sin Ilija, Luke i Milice Prica, selo Cetinski Varoš, kum Pavle Dereta iz Radovice. Knjiga venčanih: 10. novembar 1827. Petar Čavlina iz Cetinskog Varoša ženi se Stanom, ćerkom Petra Derete iz Radovice. Kum Georgije Selak iz Ruševice; 10. novembar 1827. Marko Brković iz Vališ Sela ženi se Devom, ćerkom Simeona Krmara iz Vališ Sela. Kum Pava Dereta iz Radovice. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” u Gornjoj Žrvnici, koja prema ovoj knjizi podrazumeva i Begovo Brdo, zabeleženo je na popisu stanovništva 1948. godine 9 Dereta u 2 domaćinstva i jedna osoba sa ovim prezimenom bez svog domaćinstva tj. u tuđem domaćinstvu, a u selu Polojski Varoš 17 Dereta u 4 domaćinstva. . Sigurno je da su Derete u oba sela istog porekla, a verovatno su Derete iz Begovog Brda od Dereta iz Polojskog Varoša. Prema “Karlovačkom vladičanstvu” Derete slave samo Jovandan. Sigurno su isto sa Deretićima koji prema “Karlovačkom vladičanstvu”, takođe, slave samo Jovandan. Zabeleženi su u malo većem broju u selima nekadašnjeg kotara Vojnić: Bukovac (26-5), Visočka (11-2) i Gornji Poloj (7-1, 2 bez domaćinsva). S obzirom da se susedno selo Begovom Brdu zove Polojski Varoš, a i s obzirom da su još neka “retka” prezimena iz okolnih sela zabeležena takođe u mestima Donji, Srednji i Gornji Poloj između Korane i Mrežnice na Kordunu, verovatno je ovo bila migraciona oblast iz koje su u okolinu Cetingrada došle i Derete. Derete su još zabeležene 1948. godine u većem broju u Biočiću kod Drniša i Šopotu kod Benkovca, dakle u Dalmaciji, a verovatno su starinom iz Hercegovine, jer se Deretići spominju u knjizi Riste Milićevića “Hercegovačka prezimena” kao pravoslavni rod u Orahovcu (Lastva, Trebinje) koji slavi Jovandan. Zabeleženi su i u popisu 1882. u Bosni sa prezimenom Dereta u Glamoču i Dobrlinu kod Dubice, sa istom slavom – Sveti Jovan. Verovatno je migracija na Kordun išla postupno preko Bosanske Krajine i/ili Dalmacije, a ne neposredno iz Hercegovine.
Prezime Vukelić – prema sećanju Dragića Pekeča, bila samo jedna kuća Vukelića u Begovom Brdu. Doselili od Plaškog. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske”, na osnovu popisa 1948. godine vidi se da je rod Vukelića izuzetno brojan i rasprostranjen u Lici, na Kordunu i Gorskom Kotaru. Ima ih i pravoslavnih i katolika. Pravoslavni slave 3 različite slave, ali su verovatno istog porekla, a zbog brojnosti je gotovo sigurno da je bilo i slučajeva da se neko priženi i preuzme slavu novog doma.
Prezime Kresoja – jedna kuća. Zabeležena i jedna kuća Kresoja u susednom Polojskom Varošu. Doselili u Begovo Brdo iz obližnjeg sela Gnojnice (krajem 1918. u Radovici koja je podrazumevala i Begovo Brdo, umro Stojan Kresoja, za koga u matičnoj knjizi umrlih piše da je bio rođen u Gnojnicama). Bilo ih još u bližim i daljim selima slunjskog kraja: Gornja Glina (15-3), Rabinja (7-2), Miljevac (11-2) i Lipovac (5-1). Brojni i u Škabrnji kod Zadra (25-4). U selima kod Vojnića zabeleženo slično prezime Kresojević. Prema “Karlovačkom vladičanstvu” Kresoje slave samo Đurđevdan, a Kresojevići samo Nikoljdan. Ipak, moguća je veza između ovih rodova. Zanimljiva je i koincidencija da Risto Milićević pominje među hercegovačkim prezimenima i muslimansko prezime Kreso u Maloj Kuli (Bileća) i Gnojnicama (Bišće, Mostar), ali je ova veza malo verovatna, a pogotovo deluje nemoguće da su Kresoje prenele i toponim Gnojnice iz Hercegovine na Kordun. U popisu pravoslavnih u Bosni 1882. godine zabeležene Kresoje u parohijama Vrelo i Bihać-Hrgar kod Bihaća, Veliki Radić i Dubovik kod Krupe i Vođenica i Prkosi kod Petrovca, svi sa slavom Nikoljdan. U “Karlovačkom vladičanstvu” zabeležena i slična prezimena Kresić (Nikoljdan) i Kresović (Jovandan i Nikoljdan), tako da je moguća veza između Kresića, Kresovića i Kresojevića.
Prezime Cetina – jedna kuća. Priženio se neko od Cetina iz Polojskog Varoša. Prema “Karlovačkom vladičanstvu” slave samo Nikoljdan. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica, tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga venčanih: 10. novembar 1827. Damjan Vujaklija iz Cvijanović Brda ženi se Marijom, ćerkom Vasilja Cetine iz Radovice. Kum Cvijan Banda iz Cvijanović Brda. Knjiga umrlih: 3. februar 1827. Marija Cetina iz Radovice. Knjiga venčanih parohije Dunjak 1830. godine: Teodor Cetina iz Radovice ženi se Stanom, ćerkom Petra Erora iz Klokoča, kum Jeremija Pavić iz Radovice. Na popisu 1948. godine zabeleženi u Polojskom Varošu sa 5 osoba u jednom domaćinstvu i u Gornjoj Žrvnici sa 19 osoba u 4 domaćinstva, pri čemu je Gornja Žrvnica obuhvatala i Begovo Brdo u kom je bilo 1 ili 2 kuće Cetina nakon Drugog Svetskog rata, a preostale 2 ili 3 kuće su bile u G. Žrvnici. U “Karlovačkom vladičanstvu” zabeleženo i prezime Cetinić (slava Nikoljdan i rimokatolici). Zanimljivo, prezime Cetina 1948. godine najviše je prisutno u Istri, u okolini Pule i Rijeke, a Cetinić na ostrvu Korčula, dok su jedina mesta pretežno naseljena srpskim stanovništvom u kojima se beleži prezime Cetina, Vrebac kod Gospića sa 14 Cetina u 3 domaćinstva i Žegar kod Ogulina sa 3 osobe u jednom domaćinstvu, pa je logičan zaključak da pravoslavne Cetine u okolini Cetingrada najverovatnije vode poreklo iz Vrepca u Lici. Prezime gotovo sigurno potiče od imena reke Cetine u Dalmaciji. Još jedna koincidencija jeste etimološka sličnost prezimena Cetina i toponima Cetingrad tj. još pre, stari grad Cetin. Sigurno je da i nazivi reke Cetine i starog grada Cetina imaju neke veze, ali da je slučajnost što su se Cetine u 19. veku naselile baš u blizinu stare tvrđave Cetin.
Prezime Mazinjanin – jedna kuća. Doselio odnekud još pre Prvog Svetskog rata Mazinjanin Sofrenije zvani Sore. Stari kućni broj im je bio Radovica 133. Prema “Karlovačkom vladičanstvu” pored Svetog Jovana koga su slavili Mazinjani iz Begovog Brda, Mazinjani su slavili i Svetog Nikolu. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” 1948. godine nisu bili brojno prezime. Zabeleženi su brojnije samo u selu Pecka kod Vrginmosta (43 osobe u 8 domaćinstava i jedna osoba bez domaćinstva) i u selu Crni Potok, takođe kod Vrginmosta (15 osoba u 3 domaćinstva i jedna osoba bez domaćinstva), tako da je Sofrenije Mazinjanin najverovatnije doselio iz jednog od ova dva sela. U “Leksiku prezimena SR Hrvatske” prema popisu 1948. godine, upisano je petočlano domaćinstvo sa prezimenom Mazinjen u Gornjoj Žrvnici. Pošto niti u Gornjoj, niti u Donjoj Žrvnici nije bilo Mazinjana, jasno je da se ovaj podatak odnosi na Mazinjane iz Begovog Brda. Prezime je pogrešno upisano kao Mazinjen, pošto je pravo prezime Mazinjanin, a u govoru je narod koristio i kraći oblik Mazinjan, ali ne i Mazinjen. Očigledno je i da je prezime Mazinjanin povezano sa nazivom mesta Mazin u Lici, što ukazuje na verovatno mesto porekla svih Mazinjana sa Korduna.
Prezime Mišković – jedna kuća iz koje su se pred Drugi Svetski rat podelili u 3 kuće. Po Miškovićima toponimi Mišković brijeg i Miškovića grm za šumu koja pokriva Miškovića breg. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica, tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga venčanih: 10. novembar 1827. Božo Mišković iz Radovice ženi se Teodorom, ćerkom Tome Pekeča iz Radovice. Kum Jovan Dejanović iz Radovice. “Karlovačko vladičanstvo” beleži da Miškovići slave samo Svetog Nikolu, tako da su verovatno svi Miškovići Gornje Krajine istog porekla. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” prezime Mišković je 1948. godine bilo izuzetno brojno i dobro rasprostranjeno širom Hrvatske, od Istre do ostrva Rab i do okoline Belog Manastira u Baranji. U ovom popisu 1948. godine zabeleženo je 13 Miškovića u 3 domaćinstva u Gornjoj Žrvnici koja je u “Leksiku prezimena SR Hrvatske” podrazumevala i Donju Žrvnicu i Begovo Brdo, ali svi Miškovići su bili nastanjeni baš u Begovom Brdu. Pošto je prezime patronimskog porekla tj. nastalo je od muškog imena ili nadimka Miško, verovatno je da nisu svi Miškovići u Hrvatskoj (kao niti u Bosni i Srbiji) istog porekla. Međutim, prema “Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze Dabro-bosanske” na popisu 1882. godine svi zabeleženi Miškovići slavili su Svetog Nikolu, a bilo ih je u ukupno 10 parohija u Unačkom, Krupskom, Gradiškom, Dubičkom, Travničkom i Ključkom kraju (crkvenom protoprezviteratu). Pravoslavni Miškovići na Kordunu mogli bi biti od Miškovića iz Kupirova kod Donjeg Lapca u Lici gde ih je 1948. godine bilo 44 osobe u 9 domaćinstava ili iz okoline Benkovca u Dalmaciji gde su zabeleženi u selima Islam Grčki, Biljane Gornje i najviše u selu Bilišane 40 Miškovića u 7 domaćinstava, ali isto tako i od Miškovića iz Bosne s kojima sigurno dele istu krsnu slavu.
Prezime Mrkobrad – dve kuće, Milivoj i Joca koji se odelio od sinovca Milivoja. U “Karlovačkom vladičanstvu” prezime je upisano samo kao Mrkobrada, ali je nesumnjivo reč o istom prezimenu sa dva oblika, a pored Aranđelovdana koji su slavili Begovčani, Mrkobrade su još slavile i Svetog Nikolu. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica (Radovica zajednički naziv za sela Ruševicu, Polojski Varoš, Begovo Brdo, Donju i Gornju Žrvnicu), tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga krštenih: 7. avgust 1827. ćerka Ekaterina, Mihajla i Marte Mrkobrad, selo Radovica, kum Timotej Balčin iz Ruševice. U “Leksiku prezimena SR Hrvatske” prezime Mrkobrad 1948. godine je bilo brojno u Utinja Vrelu kod Vojnića (29 osoba u 7 domaćinstava) i u Svetom Roku kod Gračaca (20 osoba u 4 domaćinstva), ali je zbog blizine verovatnije da su Mrkobrade u Begovo Brdo doselile iz Utinja Vrela. Mrkobradi iz Begovog Brda upisani su pod Gornju Žrvnicu (18 osoba u 4 domaćinstva), pri čemu je te 1948. godine samo jedno od 4 domaćinstva bilo u Begovom Brdu, a ostala 3 u Gornjoj Žrvnici, ali zbog ovog spajanja Begovog Brda, te Donje i Gornje Žrvnice pod Gornju Žrvnicu, nije poznato brojno stanje domaćinstva Mrkobrada u Begovom Brdu. Nije poznato ni da li su se prvo naselili u G. Žrvnicu ili Begovo Brdo. “Leksik prezimena SR Hrvatske” 1948. godine beleži i prezime Mrkobrada brojno u Vrginmostu – 38 (9), Dvoru na Uni – 28 (8) i Mekinjaru kod Titove Korenice – 20 (4). Zabeleženi su i malobrojni nosioci prezimena Mrkobradić (1 osoba) i verovatno pogrešno upisanog prezimena Mrkobrat (6 osoba), ali su verovatno svi istog porekla. Popis Like i Krbave 1712. godine beleži Mrkobrade u selu Mekinjar (13 osoba u jednoj porodičnoj zadruzi), u selu Jošan (23 osobe u 2 zadruge: 11+12) i u lovinačkom kraju (34 osobe u 3 zadruge: 12+14+8). Prezime je složeno po nastanku, od prideva mrk i imenice brada, što verovatno ukazuje na fizičku osobinu pratka kome Mrkobrade duguju prezime, a koji je verovatno imao izrazito mrku tj. crnu bradu.
Prezime Cindrić – dve kuće – dva brata, rimokatolici. Izuzetno brojno prezime u cetingradskom i slunjskom kraju. Cindrići u Begovom Brdu gotovo sigurno doselili iz susednog sela Batnoga, naseljenog isključivo hrvatskim stanovništvom, u kom je prezime Cindrić veoma brojno. Verovatno da prezime potiče od reči cindra koja označava muzički instrument sličan tamburi. Instrument, kao i sam naziv tog instrumenta, korišćeni su uglavnom u slovenačkim krajevima, što navodi na zaključak da Cindrići spadaju u onu grupaciju hrvatskog stanovništva koja se nakon izgona Turaka sa Korduna, vratila iz zapadnih krajeva tj. iz Slovenije i koja je u narodu nazvana Kranjcima.
Prezime Obrovac – jedna kuća, rimokatolici – uzimali se sa pravoslavnima. Gotovo sigurno doselili iz susednog sela Ponor, naseljenog isključivo hrvatskim stanovništvom, u kom je prezime Obrovac veoma brojno (1948. godine 183 osobe sa ovim prezimenom u Ponoru i 102 u Glinskom Vrelu koje je par kilometara dalje). Prezime Obrovac i toponim Obrovac etimološki su povezani sa nazivom plemena Obri ili Avari (Obri slovenski, a Avari turski naziv ovog plemena), koje je u savezu sa Slovenima vršilo pljačkaške upade u Vizantiju tokom 6. i 7. veka.
Prezime Eror – jedna kuća. Doselio Eror Lazo sa porodicom 1913. godine iz Klokoča. Prema sećanju na priče koje je čuo u detinjstvu, pokojni Mile Pekeč rođen u Kosijerskom Selu 1931. godine, pričao je da je Eror Lazo imanje u Kosijerskom Selu kupio od nekih Hrvata koji su se prezivali Perak i koji su se odselili. Prema “Karlovačkom vladičanstvu” Erori slave Svete Vrače Kozmu i Damjana i Đurđevdan. Ovde je verovatno reč o grešci, jer svi Erori slave Svete Vrače osim Erora iz Rajić Brda koji su isto poreklom iz Klokoča, ali im se predak priženio u tuđu kuću, pa je preuzeo slavu Jovandan, a ne Đurđevdan kako piše u ovoj knjizi. Erori zabeleženi u Klokoču još na popisu 1725. godine kada ih je bilo 2 kuće (upisani sa prezimenom Heror, a u Klokoču postoji i toponim Heroroov brdo). Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” 1948. godine Erori su bili najbrojniji baš u Klokoču, gde ih je bilo 102 osobe u 20 domaćinstava i 2 osobe bez svog domaćinstva tj. u tuđem domaćinstvu. Još su bili brojni u selima Zamlača kod Dvora na Uni, Donji Babin Potok kod Otočca i Bunić i Debelo Brdo kod Korenice. Erori su zabeleženi u popisu Like i Krbave 1701. i 1712. godine u Babinom Potoku i Buniću i Debelom Brdu, pa su klokočki Erori naseljeni pre 1725. godine sigurno iz nekog od ovih ličkih sela. Erori su zabeleženi u nekoliko sela u okolini Klokoča, ali je po brojnosti jasno da im je Klokoč bio prvo mesto na Kordunu u koje su naseljeni.
Prezime Kosijer – jedna kuća, kasnije dve od kojih jedna opustela 20-ih godina 20. veka. Po njima zaselak Kosijersko Selo dobio ime, jer su verovatno prvi tu naselili. Stari kućni broj im je bio Radovica 86. Kosijer Nikola (1835-1913) i Simica (1840-1926) imali sinove Jovana (1862-1936) i Gavrila (1876-1925), pa se stariji Jovan odelio i pored roditeljske kuće podigao svoju sa novim kućnim brojem Radovica 176. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Radovica (Radovica zajednički naziv za sela Ruševicu, Polojski Varoš, Begovo Brdo, Donju i Gornju Žrvnicu), tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga krštenih: 28. april 1827. ćerka Ekaterina, Stojana i Marije Kosjer, selo Radovica, kum Petar Krnjeta iz Buhače; 30. oktobar. 1827. sin Dimitrije, Vasilija i Jovane Krnjeta, selo Buhača, kum Stojan Kosjer iz Radovice. Knjiga venčanih: 10. novembar 1827. Pavle Kosijer iz Radovice ženi se Stojom, ćerkom Bože Krmara iz Vališ Sela. Kum Jeremija Pavić iz Radovice. Zanimljivo je da je iste, 1927. godine u knjizi venčanih parohije Blagaj, crkve Svetog Georgija u Cvijanović Brdu, kao kum na venčanju Josifa Matijevića iz Žrvnice i Marte, ćerke Jovice Višnića, žitelja Drijenačkog, upisan Gavrilo Kosijer iz Žrvnice, koji bi mogao biti otac ili stric Nikole Kosijera koji je svome sinu dao ime Gavrilo. Iste godine zabeleženi u knjizi venčanih crkve u Cvijanović Brdu i Stefan Kosijer iz Krstinje i Cvijan Kosijer iz Gline (verovatno selo Glina Veljunska kod Veljuna, od kog nedaleko izvire istoimena reka). Prema knjizi “Karlovačko vladičanstvo” Milana Radeke, Kosijeri slave Mitrovdan i Nikoljdan, ali je verovatno jedna od ove dve slave pogrešno unesena umesto slave Miholjdan koju slavi većina Kosijera na Kordunu. Inače, prezime Kosijer često se beleži i u obliku Kosjer. Na Kordunu postoje 3 toponima Kosijersko Selo, jedan kod Donjeg Budačkog, drugi kod Cvijanović Brda i treći kod Žrvnice. Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske” na osnovu popisa stanovništva 1948. godine, Kosijera je najviše bilo u selu Brezovac kod Novske (54 osobe u 12 kuća), u selu Glinica kod Cetingrada (49 osoba u 6 kuća), Subocka kod Pakraca (30 u 9 kuća), Veljunska Glina kod Vojnića (25 u 4 kuće), Jovac kod Dvora na Uni (24 u 9 kuća)… Žrvnica Gornja (Kosijersko Selo) kod Cetingrada (6 osoba u jednoj kući). U istom popisu pod prezimenom Kosjer popisano je u Kosijerskom Selu kod Donjeg Budačkog (opština Vojnić) 94 osobe u 18 kuća i u Kosijerskom Selu kod Cvijanović Brda (opština Slunj) 40 osoba u 9 kuća, Burić Selo kod Vojnića (19 u 4 kuće)… U popisu pravoslavnih u Bosni 1882. godine zabeleženi su Kosijeri sa slavom Đurđevdan u banjalučkoj parohiji, kao i sa slavom Sveti Ignjatije u parohiji Međeđa kod Dubice i sa slavom Nikoljdan u parohiji Detlak kod Tešnja. U knjizi “Hercegovačka prezimena” Rista Milićevića zabeleženi su katolici Kosiri u Uzarićima kod Širokog Brijega i pravoslavne Kosijerine kod Ljubinja koje po predanju vode poreklo od Jovanovića iz Andrijevice u Crnoj Gori, a po hercegovačkom selu Kosijerevo u koje su prvo doselili, dobili prezime Kosijerina. Slave Nikoljdan. U Srbiji grad Kosjerić, verovatno toponim doneli doseljenici iz Crne Gore u kojoj je postoji pleme Kosijeri (Narodne novine Zagreb, 8.2.1853. godine:” U Riječkoj nahii ima pet knežinah: Građani, Ljubotinj, Ceklin, Dobersko-selo i Kosijeri. Ona čini sredinu prave Cernegore, ima 13,000 stanovnikah, od kojih 2,500 bojnikah”). www.montenegro.org : “U Kosijerima je glavni predstavnik plemena jedna grupa od srodnih bratstava: Rajkovići (14 kuća), Radovići (27 kuća) i Latkovići (18 kuća). Pošto u cijelom plemenu ima svega 111 domova, ova grupa bratstava, kao što se vidi, obuhvata sama više od polovine porodica u plemenu. Ovo pleme ima svega dva velika naselja: Kosijere na zapadu i Đinoviće na istoku. Oba se dijele na poveći broj sela i selaca. – U Kosijerima od 74 doma dolazi 39 na Radoviće i Rajkoviće, 16 na Đurkoviće, 14 na Marićeviće, ostalo na dva mala bratstva. – U Đinovićima: 37 domova (18 Latkovići, 16 Adžići, ostalo manja bratstva).”
Prezime Zubović – jedna kuća. Zubović Nikola i Dragica (rođena Kosijer) doselili iz obližnjeg sela Delić Poljana nakon 1925. godine u Kosijersko Selo, u kuću Kosijer Gavrila-Gaje (Radovica broj 86), nakon što su se Kosijer Gavrilo i njegov sin Kosijer Pavao-Pajo međusobno poubijali 2.2.1925. godine. Verovatno je Dragica Zubović bila ćerka Kosijer Gavrila, pa je nasledila kuću i imanje Kosijera. Nakon Drugog Svetskog rata kolonizovani u Čonoplju. Zabeleženi u crkvenim knjigama parohije Buhača/Buvača još 1827. godine u selu Cetinski Varoš (koje je tada verovatno obuhvatalo i Delić Poljanu), tako da su još tada bili prisutni u ovom kraju – knjiga krštenih: 7. decembar 1827. sin Nikola, Petra i Jelice Miladinović, selo Radovica, kum Pavle Zubović iz Cetinskog Varoša. Slava im je Jovandan. U “Karlovačkom vladičanstvu” Milana Radeke Zubovići Gornje Krajine pored Jovandana slave Stevandan i Aranđelovdan. Prema popisu stanovništva SR Hrvatske 1948. godine, Zubovići su bili najbrojniji u selu Zubovići na ostrvu Rab, gde ih je bilo čak 294 osobe u 54 domaćinstva i selu Kolan, takođe na Rabu, 57 osoba u 7 kuća. Još su bili brojni u okolini Slavonske Požege, sela Jasik (39-8) i Kaptol (27-7). Zubovići u Delić Poljani, ipak, poreklom su najverovatnije, kao i njihovi susedi Price, Svilari, Baraći… iz Like, od Zubovića iz okoline Korenice, Otočca ili Gračaca. Na popisu 1948. Zubovići su u Lici zabeleženi kod Korenice u Uvalici (22-3), Vrelu (4-1) i Plitvičkom Ljeskovcu (2-1), kod Otočca u Vrhovinama (25-5) i Zalužnici (6-1) i kod Gračaca u Štikadi (7-2) i Tomingaju (6-2). Zabeleženi su i u selu Ruda kod Jastrebarskog (12-3 i 8 bez domaćinstva) i u mnogim drugim mestima u Hrvatskoj u manjem broju. Popis SR Hrvatske 1948. beleži i prezimena koja su istog etimološkog porekla: Zubojević, Zubić… U knjizi “Hercegovačka prezimena” Rista Milićevića, zabeleženo je da prezime Zubović nose muslimani iz Vlahovića kod Ljubinja. U popisu pravoslavnih u Bosni 1882. zabeleženi su Zubovići sa slavom Aranđelovdan u parohiji Vrelo kod Bihaća i u gradu Sarajevu, sa slavom Stevandan u Banja Luci i banjalučkim parohijama Javorani i Rebrovac i sa slavom Miholjdan u Banja Luci.
Uoči Drugog Svetskog rata selo je brojalo 38 kuća:
(prema sećanju Pekeč Dragana zvanog Dragić, rođenog 1921. godine u Begovom Brdu)
Pekeč – 12 kuća
Bastaja – 6 kuća
Dereta – 2 kuće
Mrkobrad – 2 kuće
Mišković – 1 kuća, pred rat se razdelili na 3 kuće
Cindrić – 2 kuće
Mazinjanin – 1 kuća
Cetina – 1 kuća
Kresoja – 1 kuća
Vukelić – 1 kuća
Obrovac – 1 kuća
Džakula – Put koji između Begovog Brda i Polojskog Varoša od Cetingrada vodi uzbrdo ka Miškovića brijegu i dalje prema Žrvnici i Gojkovcu narod i danas zove Džakulina strana, iako ni najstariji stanovnici ne pamte da je tu nekad bilo Džakula. Ipak, katastarski podaci i mape jasno potvrđuju da ovaj naziv potiče od Džakula koje su nekada živele u dve kuće sa leve strane puta od kojih je jedna bila sa brojem Radovica 28, a i matične knjige pominju početkom 20. veka Džakula Đuru, Milicu, Milku, Nikolu, Petru, Đorđa i Milevu. Verovatno su se raselili ili izumrli dosta pre Drugog Svetskog rata. Nedaleko od ovih kućišta, sa druge strane puta, nalazila se škola u Radovici (za Batnogu, Begovo Brdo, Polojski Varoš i Žrvnicu), koja je bombardovana i srušena u Drugom Svetskom ratu, nakon čega nije obnavljana. Ostao je toponim Školsko brdo, za uzvišenje na kom se, odmah kraj puta, nalazila škola.
+ zaselak Kosijersko Selo:
Eror – 1 kuća
Pekeč – 1 kuća, pred rat se razdelili na 3 kuće
Kosijer – 2 kuće, jedna kuća opustela, naselili Zubovići iz Delić Poljane
Zubović – 1 kuća, došli na kućište Kosijerovo
Grublješić – tragovi starog kućišta više Kosijerskog Sela na brdu koje sigurno po njima nosi naziv Grublješćinka. Verovatno su tu bili naseljeni iz Klokoča gde je bilo više kuća Grubješića, pa su ili izumrli ili raselili. I katastar i matične knjige potvrđuju njihovo postojanje. Kuća je imala broj Radovica 117, a prema matičnim knjigama 27.10.1908. rođena je Grublješić Dragica, ćerka Milića i Milke Grublješić.
Još neki toponimi iz katastra koji svedoče o nekadašnjim prezimenima u selu i nekadašnjim vlasnicima livada, njiva, pašnjaka… u selu i okolini:
Mišković brijeg
Pekečki jarak
Deretinski (Deretski) jarak
Deretuša
Kresojuša
Mazinjanuša
Cetinovka
Matino kućište i Matina poljana (Mate Obrovac)
Obrovčevo brdo
Bastajka
Bastajska strana
Ljiljkuša (Ljiljci špicnamet koji su nosile Bastaje)
Lug Zubovića
Kosjerovo brdo
Porodice:
Pekeč Lazo i Milka
Pekeč Đuro i Dragica (Pavković iz Polojskog Varoša)
Pekeč Nikola
Pekeč Cvijan i Stana (iz Šiljkovače), sinovac Pekeč Rade i žena Milka
Pekeč Nikola-Nine i Sara (Dereta iz Radovice)
Pekeč Simo i Vasilija (rodom iz Crnog Potoka)
Pekeč Rade i Stoja (Ribić iz Ruševice)
Pekeč Savo i Dragica, roditelji Pekeč Rade (prethodnog) (adresa Radovica 142)
Pekeč Nikola i Dragica
Pekeč Dragan-Dragić i Milka (Banda iz Cvijanović Brda) (adresa Radovica 276)
Pekeč Mila i Mazinjanin Rade
Pekeč Sava i Milica-Mica
Bastaja Rade i Stana i Bastaja Stevan i Cvijeta (Rade i Stevan – braća)
Bastaja Mile i Mara (Dereta iz Radovice)
Bastaja Petar i Milica, Bastaja Lazo i Stanka (Petar i Lazo braća)
Bastaja Mile i Sofija
Bastaja Mićo i Mika
Bastaja Rade i Bosiljka
Dereta Mile i Milka
Dereta Nikola i Milica, sin Dereta Milan i Anka (Čavlina iz Kuka)
Mrkobrad Milivoj i Mara
Mrkobrad Joca
Mišković Stevan i Milica
Cindrić Mile
Cindrić Vid i Kata
Mazinjanin Sofrenije-Sore i Božica (adresa Radovica 133)
Cetina Milivoj i Kata (adresa Radovica 164)
Kresoja Marko i Milka (Dereta iz Radovice)
Vukelić Milan i Todora
Obrovac Mate i stara baba Dora
+Kosijersko Selo:
1. Radovica br. 124 – Eror Jovana Lazo (1875-1935) i Mrkšić Ilije Kata (1882-1941), doselili 1913. godine iz Klokoča
2. Radovica br. 269 – Pekeč Mile Nikola (1869/1874-1942) i Vranješ Milica (1873-1937), sa sinom Nikolom-Ninom (1910-1943),
3. Pekeč Nikole Đuro (1898-1943) i Ljubica (rođ. Peurača iz Klokoča) – Đuro se odelio od oca Nikole
4. Pekeč Nikole Milan (1890-1945) i Milka (rođ. Brkić) – Milan se odelio od oca Nikole.
5. Radovica br. 176 – Kosijer Nikole Jovan (1862-1936) i Miholjka (zbog većeg kućnog broja jasno da se odelio od oca Nikole i mlađeg brata Gavrila)
6. Radovica br. 86 – Kosijer Nikola (1835-1913) i Simica (1840-1926) i sin Kosijer Gavrilo (1876-1925), kasnije naselili Zubovići iz Delić Poljane, Zubović Mane Nikola i supruga Dragica rođena Kosijer
Stradanje u Drugom Svetskom ratu:
Srpski narod u novostvorenoj “Nezavisnoj državi Hrvatskoj” tokom čitavog trajanja Drugog Svetskog rata bio je izložen genocidu. Kordun spada u one krajeve NDH gde je stradanje bilo izrazito masovno, a Srbi male opštine Cetingrad u okviru kotara Slunj, imali su procentualno možda i najveći broj žrtava fašističkog terora u odnosu na predratni broj stanovnika. Opština Cetingrad imala je 1931. godine ukupno 9593 stanovnika (5617 Hrvata – 58.55%, 3974 Srba 41.43% i 2 ostalih). Prema poimeničnom popisu žrtava Drugog Svetskog rata sa područja opštine Cetingrad, iznesenom u knjizi Historijskog arhiva Karlovac “Kotar Slunj i kotar Veljun u NOR-u i socijalističkoj izgradnji”, ukupno je stradalo 1925 Srba koji su živeli na teritoriji ove male opštine, što predstavlja 48.44% od broja Srba koji su živeli u opštini Cetingrad 1931. godine, tj. da je skoro polovina srpskog stanovništva ove opštine život izgubila u Drugom Svetskom ratu, najvećim delom kao žrtve fašističkog terora – 1423 Srba, među kojima je posebno veliki udeo dece mlađe od 15 godina – čak 517 dece ili 26.86% od ukupnog broja srpskih žrtava (ili 36.33% od broja žrtava fašističkog terora), a još je 94 dece stradalo od posledica tifusa što dodatno povećava procenat dece koja su stradala u Drugom Svetskom ratu na teritoriji ove opštine. Najveća masovna stratišta na teritoriji ove opštine su Mehino stanje kod sela Buhača, Bakić glavica kod Cetingrada, šuma Latićke kod Batnoge, Puškarić luke, Savić pećina, Savić Selo i samo mesto Cetingrad, kao i mnogobrojne manje grobnice u šumarcima, livadama, voćnjacima i pokraj puteva, tamo gde su ustaše zaticale svoje žrtve.
Stanovnici Begovog Brda na samom početku rata, prihvatili su poziv nove vlasti i, u strahu da im se ne dogodi ono što se dogodilo njihovim susedima iz okolnih sela već tokom leta 1941. godine, a pošto su bili na samo 1 kilometar udaljenosti od čisto hrvatskog sela Batnoga u kom su ustaše imale jako uporište (neke kuće su bile i na samo par stotina metara), Begovčani su delom prešli na katoličku veru u katoličkoj crkvi u Cetingradu, a delom su se “poturčili” u Velikoj Kladuši, a neki su čak počeli da nose i fesove. Ipak, ovo ih nije spasilo stradanja, tako da su u vreme ustaško-domobranske ofanzive na Petrovu goru, masovno stradali 3. i 4. aprila 1942. godine, na pravoslavni Veliki Petak i Veliku Subotu, u ustaškoj odmazdi za ubijanje jednog i ranjavanje drugog ustaše u blizini sela. Na Veliki Petak su većinom ubijani muškarci, mada je bilo i pojedinačnih ubijanja ostalih seljana, a sutradan su žene, deca i starci odvedeni do jame Latićke iza sela Batnoge, gde su klani i poluživi pobacani u jamu. Iz jame je nakon zločina uspelo da se izvuče troje klane dece i da preživi: Milica Pekeč i Vlado i Ljubiša Bastaja. Još jednu ženu i nekoliko dece je spasao jedan ustaša (“Ante iz Zagreba”). U ta dva dana ubijeno je u samom selu i u šumi Latićki oko 120 stanovnika Begovog Brda i 30ak stanovnika susednih sela.
Spisak žrtava grupisanih po domaćinstvima:
PEKEČ Stojana MILKA, 1898, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Laze NIKOLA, 1924, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Mile DRAGICA, 1922, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Laze MILE, 1926, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Laze MILKA, 1929, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Rade ĐURO, 1902, seljak. Srbin. Ubile ga ustaše u Batnozi 3. 4. 1942.
PEKEČ Đure BOSILJKA, 1928, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Đure DRAGAN, 1936, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Đure NIKOLA, 1940, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Rade CVIJAN, 1873, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ STANA, 1884, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942. (pogrešno piše ANA)
PEKEČ Stane DUŠAN, 1925, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Šiljkovači 4. 3. 1942. (pogrešno piše Ane)
PEKEČ SARA, 1882, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Petra RADE, 1903, seljak, Srbin. Zaklale ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Rade NIKOLA, 1900, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole SARA, 1902, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole PETAR, 1923, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1. 6. 1942, borac 13. proleter, brig. Poginuo u Žumberku 20. 10. 1944.
PEKEČ Nikole —?, ćerka, Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Laze SIMO, 1892, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Vasilja VASILIJA, 1890, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Sime MIĆO, 1911, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole MILKA, 1910, seljanka, Srpkinja. Pogrešno strijeljana od partizana u Klokoču 10. 5. 1943.
PEKEČ Miće DRAGIĆ ili GOJKO – Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3.4.1942.
PEKEČ Miće -? (ćerka) – Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Rade MILE, 1916, narednik Jugoslavenske vojske. Srbin. Stupio u NOV 1. 11. 1941, u odred »Otmić«. Borac 1. brig. 8. div. Poginuo kod Skokova u Bosni 24. 12. 1943.
PEKEČ Vasilja SAVO, 1882, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Dmitra KATA, 1888, seljanka, Srpkinja. Poginula od neprijateljskih aviona u Klokoču 12. 5. 1943.
PEKEČ Jovana NIKOLA, 1907, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Klokoču 10. 5. 1942.
PEKEČ Laze DRAGICA, 1906, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Žrvnici 19. 8. 1941.
PEKEČ Nikole MILIVOJ, 1931, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Žrvnici 26. 4. 1942.
PEKEČ Nikole DRAGIĆ, 1934, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Žrvnici 26. 4. 1942.
PEKEČ Nikole LJUBOMIR, 1937, dijete. Srbin. Ubile ga ustaše u Žrvnici 26. 4. 1942.
PEKEČ Nikole BRANKO, 1938, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Žrvnici 26. 4. 1942.
PEKEČ Janka DRAGIĆ, 1887, seljak, Srbin. Bacile ga ustaše u vatru zapaljenog sjenika u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Rade STANKA, 1897, seljanka, Srpkinja. Bacile je ustaše u vatru zapaljenog sjenika u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Vase MILKA, 1907, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Milivoja NIKOLA, 1921, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1. 9. 1942, borac 2. brig. 8. div. Poginuo kod Generalskog Stola 30. 3. 1944.
PEKEČ Nikole MILKA, 1919, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Dragana BOGDAN, 1940, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
MAZINJANIN Sofrenija RADE, 1892, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Rade MILA, 1897, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Rade NIKOLA, 1935, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Mile SAVO, 1911, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1. 10. 1941. u odred »Otmić«, komandir voda 1. brig. 8. div. Poginuo kod Rečice 18. 6. 1944.
BASTAJA RADE, 1897, seljak. Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra STANA, 1897, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu, 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade PETAR, 1922, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu, 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće LJUBA, 1920. seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra MIRA, 1941, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade BOSILJKA, 1925, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA STEVAN, 1882, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA CVIJETA, 1887, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Janka MILE, 1902, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Milutina SOFIJA, 1899, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće PETAR, 1903, seljak, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade MILICA, 1905, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra MICA, 1932, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra DRAGICA, 1936, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra DUŠAN, 1937, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Petra MILAN, 1938, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Stojana STANKA, 1900, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Laze MIĆA, 1917, trgovački pomoćnik, Srbin. Poginuo od bombardiranja u Beogradu 6. 4. 1941.
BASTAJA Laze RADE, 1923, seljak, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Mihajla MILE, 1897, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Cvijana MARA, 1907, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade MIĆO, 1899, seljak, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA MIKA, 1900, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće SOKA, 1925, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće MILE, 1927, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće PETAR, 1940, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Ilije RADE, 1903, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu, 3. 4. 1942.
BASTAJA Mihajla BOSILJKA, 1907, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade NIKOLA, 1932, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade DRAGAN, 1938, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade LJUBA, 1940, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade STANKA, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
MAZINJANIN Sofrenija MIĆO, 1901, seljak, Srbin. Član KPJ od 1938. Stupio u NOV 1. 8. 1941, borac 8. brig. – 7. div. Poginuo kod Sutjeske 17. 6. 1943.
MAZINJANIN Luke MARA, 1905, seljanka, Srpkinja. Poginula od neprijateljskih aviona u Klokoču 12. 5. 1943.
MAZINJANIN Mile MILOŠ, 1924, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1. 10. 1941, u odred »Otmić«. Borac 8. brig. 7. div. Poginuo kod Sutjeske 11. 6. 1943.
MAZINJANIN MILA, 1898, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942. (možda Pekeč Mila kojoj se priženio Rade Mazinjanin)
MAZINJANIN Rade DRAGICA, 1908, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Batnozi 3. 4. 1942.
VUKELIĆ Dragića MILAN, 1892, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Radonje TODORA, 1892, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Milana RADOVAN, 1912, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Milivoja JEKA, 1912, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Radovana VUK, 1928, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Radovana SPASOJA, 1931, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Radovana DRAGIĆ, 1933, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
KRESOJA Stojana MARKO, 1906, seljak, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
KRESOJA Nikole MILKA, 1904, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
KRESOJA Marka LJUBA, 1925, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
Još 8 kćeri i 2 sina Kresoja Marka i Milke (iako u knjizi stoji 15 imena dece Kresoja Marka, dvoje živih svedoka iz Begovog Brda tvrde da su Marko i Milka imali 9 kćeri i dva sina, ali se ne sećaju imena osim najstarije Ljube)
CETINA Đure MILIVOJ, 1895, seljak, Srbin. Ubili ga Nijemci u Drvaru 10. 3. 1943.
CETINA Đure KATA, 1895, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Krstinji 13. 5. 1942.
CETINA Milivoja DRAGICA, 1922, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Krstinji 13. 5. 1942.
CETINA Nikole MILKA, 1933, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Krstinji 13. 5. 1942.
CETINA Nikole MICA, 1935, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Krstinji 13. 5. 1942.
DERETA Mile NIKOLA, 1880, seljak, Srbin. Poginuo od talijanske granate u Begovom Brdu 18. 3. 1942.
DERETA Miće MILE, 1909, seljak, Srbin. Stupio u NOV 17. 5. 1942, borac 1. brig. 8. div. Umro od tifusa u Gojkovcu 2. 8. 1943.
DERETA Milića ANKA, 1918, seljanka, Srpkinja. Poginula od talijanske granate u svojoj kući u Begovom Brdu 18. 3. 1942.
DERETA Milana MICA, 1939, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Cetingradu 15. 4. 1942.
MRKOBRAD Rade MILIVOJ, 1901, seljak, Srbin. Umro u Klokoču 7. 4. 1943.
MIŠKOVIĆ Jovana STEVAN, 1882, seljak. Srbin. Umro u Brusovači 21. 4. 1943.
MIŠKOVIĆ Miće MILICA, 1883, seljanka, Srpkinja. Umrla u Klokoču 21. 4. 1943.
MIŠKOVIĆ Nikole DRAGIĆ, 1924, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Klokoču 10. 4. 1942.
MIŠKOVIĆ Dragića MILE, 1942, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Petrovoj gori 13. 5. 1942
CINDRIĆ Mile MILAN, 1922, seljak, Hrvat. Stupio u NOV 1. 10. 1944, borac Krajiške brig. Poginuo kod Bijeljine 1. 1. 1945.
OBROVAC MATE, 1878, seljak, Hrvat. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 7. 5. 1943. (Poginuo u unakrsnoj vatri između partizana smeštenih u Žrvnici s jedne i ustaša iz Batnoge s druge strane. Nije poznato od čijeg metka, ali je poznato da je krenuo da beži ka partizanima. Tokom rata u njegovoj kući se od ustaša krili Srbi.)
BRKOVIĆ Laze ALEKSANDERKA, 1917, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942. (ćerka Eror Laze iz Kosijerskog Sela, udata za Brković Milana iz sela Kuk kod Cetingrada, a krila se sa detetom u kući Mate Obrovca u Begovom Brdu u kojoj je bio priženjen njen brat Eror Stanko).
BRKOVIĆ Milana RADE, 1941, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942. godine.
Iz Kosijerskog Sela:
PEKEČ Mile NIKOLA, 1869, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše kod Cetingrada 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole ĐURO, 1898, seljak, Srbin. Zarobljen kao bivši jug. vojnik aprila 1941. kod Otočca, a ubijen od Talijana u logoru u Italiji 1943. (31.3.1943.)
PEKEČ Nikole NIKOLA, 1910, seljak, Srbin. Stupio u NOV 21. 1. 1943, borac 8. brig. 7. div. Poginuo kod Sutjeske 25. 5. 1943.
Žrtve koje nisu grupisane prema domaćinstvima:
BASTAJA Mile ANKA, 1932, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Mile BOGDAN, 1937, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Mile BOSILJKA, 1940, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Mile DRAGA, 1933, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Nikole DRAGIĆ, 1917, šofer, Srbin. Poginuo od bombardiranja u Beogradu 6. 4. 1941.
BASTAJA Mile DUŠAN, 1931, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Mile LJUBA, 1939, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Miće MICA, 1927, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade MIHAJLO, 1878, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Laze MILE, 1926, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Janka MILKA, 1907, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
BASTAJA Rade MILKA, 1934, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
BASTAJA Todora SOFIJA, 1892, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
VUKELIĆ Miladina DANICA, 1928, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Janka MILKA, 1939, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Radovana SARA, 1940, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
VUKELIĆ Rade STOJA, 1936, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Nikole BOSILJKA, 1939, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole DRAGICA, 1934, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše u u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Đure DUŠAN, 1936, dijete, Srbin. Zaklale ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Milivoja GOJKO, 1939, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole IGNJATIJA, 1942, dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ JEKA, 1918, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Latićkama 3. 4. 1942.
PEKEČ Ivana MARIJA, 1882, seljanka, Srpkinja. Ubijena od ustaša u Šiljkovači 4. 3. 1942.
PEKEČ Sime MILIVOJ, 1911, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Nikole MIRA, 1933, dijete, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 3. 4. 1942.
PEKEČ Sime RANKA, 1925, seljanka, Srpkinja. Zaklale je ustaše u Begovom Brdu 26. 4. 1942.
PEKEČ Nikole SOKA, 1937, dijete, Srpkinja. Ubile je ustaše motikom U Batnozi 3. 4. 1942.
Spisak prvoboraca sela Begovo Brdo iz spomen albuma “Borci na Kordunu 1941.“:
Mazinjanin Sofronija Dušan, 15.6.1910. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1941. borac. Po oslobođenju demobilisan i koloniziran u Putince. Nosilac partizanske spomenice 1941.
Mazinjanin Sofronija Mićo, 1899. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. Član KP od 1938. U NOB od 1.8.1941. borac odreda „Đaković Potok“. Poginuo kao borac 8. divizije 17.5.1943. u Bosni.
Mazinjanin Mile Miloš, 1923. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1.10.1941. borac odreda „Otmić“. Poginuo kao borac 8. brigade 7. divizije 11.6.1943. u Bosni.
Mrkobrada Milivoja Mićo, 16.5.1923. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1941. borac, desetar i komandir voda. U ratu dobio čin starijeg vodnika. Po oslobođenju demobilisan, bavi se zemljoradnjom. Nosilac partizanske spomenice 1941.
Pekeč Rade Mile, 1916. u Begovom Brdu, Srbin, narednik jug. vojske. U NOB od 1.11.1941. borac odreda „Otmić“. Poginuo nesretnim slučajem kao komandir čete 1. brigade 8. divizije 10.11.1943. kod Skokova u Bosni.
Pekeč Rade Mile, 7.5.1925. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1941. borac, desetar, komandir voda i čete. U ratu dobio čin poručnika. Ostao u JNA. Nosilac partizanske spomenice 1941.
Pekeč Mile Savo, 1911. u Begovom Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1.10.1941. borac odreda „Otmić“. Poginuo kao komandir voda 1. brigade 8. divizije 15.3.1945. kod Rečice.
Komentari (0)