Prezimena porijeklom iz Šekulara

Prezimena u Šekularu i Šekular u prezimenima, prezimena porijeklom iz Šekulara. Prema knjizi Rada Brakočevića, Lomni Šekular – priče, pjesme, anegdote, dokumenti, prilog rodoslovu bratstva Brakočevića i njegovih ogranaka, Beograd 2013. godine

A

Azanac (ili Azanjac): Iz Azana – Gornji Bihor, prethodno iz Šekulara. Lozna – Donji Bihor, Javor kod Ivanjice (Srbija), Bosanska Krajina, od potomaka Vuka Ljevaka , Daše i drugah šekularskih bratstava. Poznat je Petar (Petrović) Azanac (po selu Azane – Bihor), hajduk, komita i harambaša u tursko i švapsko vrijeme, poginuo 1917. godine u Azanama, izdajom. Slava Sveti Jovan 20. januar. U Azanama sva pravoslavna bratstva ( osim dva roda: Ivezići, doselili iz Vrševa 1910. g. i Stanišići doselili iz Ivanja,) slave Svetog Jovana u januaru.

Aleksić – Ćetković: potomci stotinaša Alekse Ćetkova, daljim porijeklom Drobnjaci, Šekular, Blagaj kod Peći. Slave Đurđevdan.

Aleksić potomci popa Maksima Aleksića koji je živio krajem 18. i prve četiri decenije 19. vijeka. Zbog sukoba sa begovima Redžepagića i agama Šehovićima iz Plava, morao je da napusti Veliku i manastir Svete Trojice u Brezojevice i ode na Pešter. Od 1832. godine naslijedio ga je kao narodni prvak, vođ, velički paroh pop Dmitar Popović rodom iz Peći, starinom iz Šekulara.

Andrijević: Hadži-Kirilo Andrijević (Andrejević), arhimandrit dečanski. U Pećko Belo Polje doselili se iz Šekulara, po čemu se često nazivao Belopoljac i Šekularac. Nije tačno utvrđeno od kojeg šekularskog bratstva potiče.

Antić: selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Adžilazović: Bijelo Polje i Crni vrh kod Peći. Porijeklom iz Šekulara, po jednima od iseljenih Mezgaljana – Mikarića , po drugima od Brakočevića. Poznat (H)Adži Cvjetko Lazović, „Od ove kuće cijenjen je i kod Srba i kod Turaka Milić Adžilazović, a od onih u Bijelom Polju zapažen je dugogodišnji komita Jaćo Pećanin. On je obično živio kod Stefana Lekića, koji mu je bio brat od tetke, pa je odatle, nekad sam a nekad sa Stefanom, prelazio u Metohiju i tamo ubijao Turke i otimao im konje i volove”. (Isto: Radoje Kastratović, str. 112)

Armuš (i Armušević): Peć, Podgorica (Đorđe Armuš „narodni učitelj”, koji je po raznim poslovima šiljan u Skadar, a službovao najviše u Podgorici 60-ih godina 19. vijeka). U ranija vremena i Rmuši u Šekularu su se nazivali Armuši. Tako su upisani u spiskovima crnogorske narodne vojske. I danas se čuje: Idemo u Armuše, udala se u Armuše, odiva, odivičić Armuša. Isto kao Rmuš. Slave Jovandan, 20. januara. Armuša ima i poarnaućenih, danas Šiptara – Albanaca.

Arsić: selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Asović: iz Šekulara sišli u Donju Ržanicu kod Berana; Ilija Asović, četni komandir u balkanskim i prvom svjetskom ratu, školovan oficir. Slave Đurđevdan.

Arsović: od Maslara, Kraljevo, Sremska Mitrovica – Srbija.

Arsenijević: od Maslara, Kraljevo.

B

Babić: Ćetkovići Šekular, Kaludra, Rovca kod Berana, Osoje, Peć. Ogranci: Đorović, Tomović i Mlađenović. Porijeklom šekularski Drobnjaci. Po jednima, prezime po baba – Jani, drugoj ženi Daše Šekularca. Po nekima, druga žena Dašina zvala se Anđelija. Zajedničko i jednima i drugima da je to bila udovica iz Drobnjaka, koja je dovela sina Mlađena (Mladena) zvanog Đetko. Otuda naziv za ovu grupu prezimena Đetkovići. Slave Đurđevdan.

Balević: Orah, Šekular; Buzovik; Budisavci, Metohija; Zaton kod Bijelog Polja; Savino Selo, Vojvodina. Iz Bratonožića, a prema nekim pojedinim mišljenjima potomci starog plemena Lužana iz Bjelopavlića i Pješivaca. Slave Svetog Nikolu.

Barjaktarović: jedna kuća doseljena iz Petnjika.

Bekić: šire Rmuš, Peć.

Božović: Orah, Šekular. Potomci Vuka Ljevaka, odnosno Boža Dmitra Jaša… Stefanova, na šire Jašović. Slave Svetog Jovana, 20. januara.

Bolević: ranije Bojičić. Šekular; Smederevo… Potomci Jovana Bojice. Jedni smatraju da su iz Bratonožića, a drugi da su iz Zete od Đurišića ili iz Lješkopolja. Slave Svetog Jovana, 20. januara.

Bošković: ogranak Maslara, Šekular; Beograd. Slave Jovandan, 20.januara.

Bošković: ogranak Brakočevića. Berane; Novi Sad. Slave Jovandan, 20. januara.

Brakočević: Orah, Šekular; Lješnica kod Berana; Savino Selo, Vojvodina. Ogranci: Ivanović – Šekular, Lazović – Gračanica, Protić, Savović (ili Savić) Hadži Popović – Peć, Bošković – Berane. Potomci Brakoča Vuka Ljevaka Marinkova. Slave Svetog Jovana, 20. januara. Preslava Sv. Ilija, 2. avgusta.

Brunčević: „Brunčevići- Vajmeši (1 k. su iz Šekulara. Slave Sv. Jovana zimi. Isto: Bogdan Lalević i Ivan Protić, Vasojevići u turskoj granici, str.713) „su doseljeni iz Šekulara, zvani Vajmeši. Najstariji Brunčević zvao se Milovan. Oni su se u Budimlji zadržali do Drugog svjetskog rata, poslije kojeg su se odselili u Kraljevo, a ovdje ih je imalo pet pojaseva.” (Jovan Delević, Budimlja i Budimljani kroz istoriju, Ivangrad, 1986, str. 15).

Bulić: Laze, Strane, Ulica, Šekular. Potomci Daše Šekularca. Slave Jovandan, 20. januara.

Bućković: Dapsiće kod Berana, Drobnjaci – Cerovići, porijeklom iz Šekulara.

V

Vajmeši: Pantovići (saogrankom Aleksići), Markovići, Ivovići, Milunovići, Devići, Miloševići i Nedovići, Radoševići i Đorđijevići. “Neki od njih kažu da su oni od vojvode Vajmeša koji je pomagao đerđa Kastriotu u odbrani Kroje od Turaka”(P.A. Rovinski). Sva bratstva Vajmeša slave Đurđevdan.

Vajmeš (i Vajmešović) u Peći, Metohija. Jedno vrijeme tako se prezivali u Toplici, kod Prokuplja. Šekular. U spisku vojnika čete mezgalske Šekularsko -trepačkog bataljona za 1911/1912. godinu, od ukupno 65 vojnika, između ostalih, nalazimo: Mitar V. Vajmeš (r.b.5.ima 26.godina, primjedba: u artiljeriju), Jovan L. Vajmeš ( r. b. 40. ima 21. godinu), Bogdan V. Vajmeš (r. b. 47. ima 20.godina), Vučić A. Vajmeš (r. b. 55. ima 19. godina), Marijan V. Vajmeš (r. b. 65. ima 18. godina).

Vulević: Rovca, Vasojevići od Vulevića iz Trešnjeva. Slave Aranđelovdan.

Vujičić: dvije kuće iselili se iz Rovaca u Metohiju između dva svjetska rata. U svoje vrijeme poznat Janko Ivov Vujičić. Ivovići i Radoševići su im najbliži. Slave Đurđevdan.

Vukašinović: odseljeni Rmuši. Mijenjali prezime, a ranije se zvali Odovići-Radičevići, koji su se prezivali Lekić i Jović, kao i Vajmeš

Vukajlović: Azane. Slave Svetog Jovana, 20.januara.

Vukićević: jedna kuća Vukićevića – Vasojevića doseljena iz Zabrđa

Vukosavljević: u Peći, od Rmuša.

Vučetić: Šekularski Drobnjaci u Peći. Slava Đurđevdan.

Vučinić: u Blagajima – Metohija, šekularski Drobnjaci. Slava Đurđevdan. ‘ Vuković: po Vuku Ljevaku, grupa istorodnih bratstava: Brakočevići, Živkovići, Popovići, Jašovići… Razgranati, sa brojnim bratstvima i ograncima. Slava Sveti Jovan, 20. Januara. Preslava Sveti Ilija.

G

Galević: Donja Ržanica kod Berana, šekularski Drobnjaci, nekada bila jedna kuća.

Galić: Naklo, Metohija. šekularski Drobnjaci.

Gojković: ranije Matović, šire Jašović.

Grujić: Goraždevac kod Peći, porijeklom iz Mezgala, raseljeni šekularski starosjedioci (pali na krv sa Vasojevićima, prethodilo ubistvo njihovog bratstvenika na planini Balju). Na njihova imanja naselili se Vasojevići iz Lijeve Rijeke kao čivčije gusinjskih begova sredinom 19. vijeka. Ilija Grujić, šekularski prvak koji je sa svojim Šekularcima dobio od Karađorđa barjak u selu Bukoviku, sjeverno od Sjenice (Prota Miloš Velimirović, Pleme Vasojevićko, Andrijevica, 2003. str. 33-35).

D

Dević: Rovca (šekularska), Donja Ržanica, Metohija, Kozara i Potkozarje-Bosanska krajina

Dakić: Goraždevac kod Peći. Od bratstva Mikarića, slava je Sveti Jovan zimski (20. januar), a mala slava Sveti Sava.

Davidović: Mezgale, doseljenici iz Ljevaje (Lijeva Rijeka), daljim porijeklom Piperi, naselili se zajedno sa Vasojevićima sredinom 19. vijeka. Slava Aranđelovdan.

Damnjanović: Milinčići u Krnjanima (Srbija) davno doseljeni iz Šekulara

Danilović: „su se doselili (jedna kuća) iz Donje Morače, iz sela Đurđevine. Prvi doseljenik bio je Jovan Danilović, koji je bio zet Muse Čubrova Radevića… došao da obiđe svoje šureve, Musine sinove koji su se bili naselili u selu Mezgalima, ovi ga pozovu i nagovore da dođe i naseli se kod njih, a Jovan tako i učini i naseli se kao begovski čivčija”.(Isto: R. Kastratović,str.15) nekad Šekular, odseljeni u Vojvodinu-Savino selo.

Daničić: šire Lekić, od Lekinog brata, po majci Danici. Šekular.

Dičić: sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

Deletić: Mezgale, novodoseljeni Vasojevići, sredinom 19. vijeka. Šire Rajevići Lopaćani, ogranak grane Dabetića. Slava Aranđelovdan.

Dašići: potomci vojvode Daše Šekularca, razgranati, Šekular, Plav (Brezojevica, Gračanica, Vojno Selo), Donja Ržanica, Rovca, Zagorje, Goražde-Polica, Ulcinj, širom Metohije, Brestovik, Budisavci,Rugova (poarnaućeni), Bosanska krajina itd. Slava Sveti Jovan, 20. januara.

Dulutović: Miličinci u Kranjanima (Srbija), doselili iz Šekulara.

Dujović: Mezgale – Šekular, novodoseljenici, Vasojevići, doselili se iz Lijeve Rijeke kao begovske čivčije na imanja Mezgaljana, „palih na krv” sa Vasojevićima, iseljenih u Peć, sredinom 19. vijeka. Naselio ih sa drugim vasojevićkim bratstvima Nikola Boškov Tomović, pređašnji perjanik, potonji serdar Knjaza Danila, kapetan Lijeve Rijeke u vrijeme vojvode Miljana Vukova. Slave Arhanđela Mihaila, 21. novembra.

Đ

Đopapaj: Mali Štupelj, Rugova, poarnaućeni Šekularci

Đorđijević šekularski Drobnjaci, Rovca, Murino, Andrijevica, Podgorica, Metohija (selo Drenovac) Toplica.

Đorđijević: (sada Đorđević) Vajmeši, Murina, Andrijevica. Jedna porodica se sa Murine ili Andrijevice preselila u Čačak, od njih je popularni rok pjevač Bora Đorđević zvani Bora Čorba.

Đorđević: (Leskovac, Medveđa, selo Maćedonce) doselili se krajem 19. vijeka. Smatraju da su od Dašića. Rodoslov doseže do Gavra Đorđevića, sina Đorđa “đorđevića, za koje se vjeruje da su rođeni u Šekularu pod prezimenom Dašić. Pored prezimena Đorđević, u Medveđi ih svi znaju i po familijarnom nadimku „Armuši” ili „Rmuši”. Očigledno, to su potomci Muša Dašića.

Đorđević: sela Bušince, Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

Đorović: selo Ćetković, Šekular, šekularski Drobnjaci, Dobruša, Zahać, Rznić, Ljumbarda – Metohija. Slava Đurđevdan.

Đošović: Goraždevac kod Peći. Potomci raseljenih Šekularaca iz Mezgala i Seoštice (od sredine 19.vijeka, Rijeka Marsenića, kada su begovi Šabanagići naselili Marseniće kao svoje čipčije). Na njih podsjeća lokalitet Đošov konak kod Navotine ( ranije Papratnice).

Đurović: (ranije Mikarić i Mikerić). Goraždevac kod Peći, Metohija, potomci raseljenih Mezgaljana. Na njih podsjeća lokalitet Mikarića laz u Balju.

Ž

Živković: potomci Vuka Ljevaka Marinkova, od Vukova unuka Živka odnosno Živka Stefana Vuka Ljevaka Marinkova. Dijele se na „trbuhe”: Radmani i Burdići. „U svako šumarče po jedno Radmanče”, riječi su Radoja Kastratovića.Selo Orah, Šekular; Peć, Metohija. Ogranci: Popovići i Labudovići. Slava Sveti Jovan, 20. januara. Preslava Sveti Ilija.

3

Zarić: Goraždevac kod Peći, Metohija. Potomci odseljenih šekularskih Drobnjaka.

Zdravković: Vučitrn. „Iz Šekulara su Zdravkovići – Biševci, takođe pripadaju toj struji (dinarskoj, p. a.) jer su doseljeni iz Biševa u Rožaju, samo su oni možda u seobu pokrenuti prodiranjem Arbanasa u Rožaj.” (Atanasije Urošević, Gradovi, naselja i drugi antropogeografski spisi, Narodna i univerzitetska biblioteka “Ivo Andrić”, Priština, Beograd, 2009, 209)

I

Ivanović: ogranak bratstva Brakočević, selo Orah, Šekular, lokalitet Sječena Ravan; Kosovsko pomoravlje – Buzovik; Smederevo; Vrnjačka Banja; Beograd, Vojvodina, Vrbas, Ratkovo, Makedonija- Ržanično, Skoplje. Slava Sveti Jovan zimski. Preslava Sveti Ilija.

Ivović: šire Vajmeš, Rovca šekularska. Do 1999.godine u selu Lješane, Metohija. Rodonačelnik Ivo Vujičić.

Ilić: sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

J

Janković: kod Prokuplja, Toplica. Odseljeni Rmuši, potomci Janka koji je u Srbiju došao sa tri sina; Jovanom, Todorom i Ivanom.

Janković: selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Jašović: potomci Vuka Ljevaka, odnosno Jaša Stefana Vuka Ljevaka Marinkova. Pepići, Brezojevice kod Plava, Siga, Kaličani kod Peći, Bijelo Polje kod Peći, Pašino selo, Ćuška, Goraždevac, Beograd. Ogranci ove grane čiji je rodonačelnik Vuk Ljevak, vojvoda i nepokorni knez Šekulara, su: Božovići, Matovići i Šarići u Šekularu. Od Matovića su Gojkovići. Slava Sveti Jovan, 20. januara.

Jevtić: sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

Jovanović: selo Bušince , Novobrdska Kriva Reka.

Jović: selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Jovović: Peć, Metohija, srodnici Nedovića i Nikića, Jovo je bio brat Jevrema Nikića. Slava Đurđevdan.

K

Kastratović: Mezgale, Šekular. Vasojevići, grana Rajevića, sredinom 19. vijeka doseljeni iz Trešnjeva u Šekular. Slave Aranđelov dan.

Kanjić ogranak Popovića iz Šekulara, Pešter, Suvi do kod Tutina.

Kekić starinom Radmužević, odseljeni. Radmuževići se vezuju za Komnena barjaktara (mada se ne zna da li je bio oženjen, vjerovatno od njegove braće).

Kenjić Radmužević, Šekular, ogranak Maslara.upisani i kao Kenić.

Kiković Rovca (šekularska). Od Labana – Mijovića, Vasojevići.

Knežević odseljeni iz Šekulara u Dapsiće. Iselili se iz Dapsića, izgubio im se trag ili možda izumrli u Dapsiću.

Kukalj potomci od Radmuževa sina koji je umro rano, a ostao mu sin Andrija  i žena Jana. Nekada potomke Andrije Janina zvali Andrijanić. Šekular, Peć. Po jednima potomci starog plemena Lužana iz Pješivaca.

Kukaljević Prezivaju se Kukaj. Peć. Ima ih poislamljenih i Arnautaša (sada pravih Albanaca u Metohiji). Kukaljaj Dečani, Metohija (poarnaućeni Kukalji, Albanci).

L

Labudović potomci Vuka Ljevaka Marinkova odnosno Labuda Milovana Radoševa Živkovića. Šekular, nekada i u Metohiji. Lakušić Vasojevići; u Šekularu je živjela jedna porodica. Lalić Vasojevići, Rovca (šekularska).

Lazović potomci Vuka Ljevaka Marinkova, odnosno Laza Brakočevića, ogranak bratstva Brakočevića, Gračanica-Polimlje, Plav, Podgorica, Budva, Novi Sad. Slava Sveti Jovan 20. januara.

Lazović Belo Polje i Crni vrh kod Peći, poznat komita Jaćo Pećanin. Slava Sveti Jovan 20. januara.

Lekić potomci Radmuža, selo Lekići Šekular, Buzovik kod Vitine, Metohija, gnjilanski kraj, Jablanica.

Lelčanin (Lelčaj) potomci Vuka Ljevaka Marinkova, odnosno njegova unuka, sina Josifova. Prema jednima, od Josifa Vuka Ljevaka, a prema drugima od Josifova sina tj. unuka Vuka Ljevaka. Poslije smrti muža snaha Latinka (Albanka) odvela dijete u rod u Klimente – Barjak Selce, Vrmoša, sjeverna Albanija. Prema nekima Lelčaj u Štoju kod Ulcinja porijeklom su Lelčani-Klimenti iz sjeverne Albanije, daljim porijeklom iz Šekulara. Albanci.

Luković Azane. Slava Sveti Jovan 20.januar. Ima par kuća koje su primile islam.

LJ

Ljevak misli se na Vuka Ljevaka koji je zajednički predak, rodonačelnik više šekularskih bratstava sa brojnim ograncima: Brakočević, Živković, Popović, Jašović…

Ljubić Mezgale. Novošekularci, doseljeni Vasojevići sredinom 19. vijeka, ogranak Novakovića, bliski Radevićima i Davidovićima. Neki Ljubići se zovu i Nikolići, imali komandirstvo Milija i Ilija Nikolić. Pirot. Čačak. Peć- svi se zovu se Nikolići. Ljubići u Peći.

M

Manojlović Goraždevac kod Peći, šekularski Drobnjaci, po jednima iz Ćetkovića, po drugima iz Rovaca.

Marković Peć, šekularski Drobnjaci, od njih su Galevići.

Matović Šekular, potomci Vuka Ljevaka Marinkova, odnosno Mata Radovana Dmitra Jašova, ogranak grane Jašovića.

Marinković – Vuk Ljevak Marinković.

Marinković Kosovsko Pomoravlje i Novo Brdo.

Martić Donja Ržanica, šekularski Drobnjaci.

Maslar selo Maslare, Šekular, potomci Radmuževi. Šarenjak kod Čačka, Metohija, Trebović, Gora i Opolje, Albanija (muslimani). Zapažen Negoje Maslar, pametar i odvažan, čovjek za primjer. Govorilo se: vješt ka’ Negoje Maslar sa Turcima, pametan ka Negoje Maslar.

Madžgalj porijeklom iz Mezgalja po kojem su se prozvali Madžgalji, slave Đurđevdan, bjelopoljski kraj (Pisana Jela, Nikoljac, Čokrlija, Slijepač Most, Rakonje, Malopolje, Selaković, Sokoc, Muslići, Nedakusi, Bijeli potok, Lješnica, Pruška, Okladi i dr.) (Jovo Medojević, Stanovništvo i naselja bjelopoljskog kraja, Bijelo Polje, 2005, str. 532)

Macura najstariji stanovnici Šekulara. Starinci, „Latini”, odnosno „Macure”. Jedno od starih ratobornih plemena sa područja današnje Crne Gore. Korijenom blizu rijeke Morače. Po predanjima predstavljaju ostatke prastanovnika Španja. Po predanju nekada bili stanovnici Šekulara, kasnije dijelom potisnuti ili dijelom asimilirani od Vasojevića i drugih crnogorskih plemena. Macure zajedno sa Lužanima, Bukumirima, Kričima, Matagužima, Malonšićima, Latinima i drugima, prozvaše Srbljacima. Neki članovi ovog plemena otišli u Dalmaciju, a njihovo plemensko ime očuvalo se i danas u prezimenu Macura. U imenu sela u Kninskoj krajini (Šibensko-kninskoj županiji) u Hrvatskoj-Macure, Bosanskoj Dubici, Bratonožići, Piperi, Crmnica, Crnogorsko primorje, južna Italija. Znaju za svoje porijeklo iz Šekulara. Pravoslavni slave Aranđelov dan. Ima Macura i katolika u Hrvatskoj.

Milosavljević kod Prokuplja-Toplica, od odseljenih Rmuša.

Milićević od Rmuša, Metohija, Peć

Milićarci po Miliću, više prezimena u Novobrdskoj Krivoj Reci u selima Vaganešu i Jasenoviku: Ristić, Jevtić, Đorđević, Trajković, Dičić, Filić, Ilić, Filipović (istraživač: Milorad Minja Filić). Najbolji poznavaoci od njih znaju da je njihova dalja starina Šekular.

Miletić šire Maslari, odnosno od Radmuža.

Milošević Rovca (šekularska). Prema jednima od Devića, a prema drugima od Pantovića iz Šekulara, Vajmeši, selo Romune-Metohija. Narodni epski pjesnik Milivoje Perišin Milošević

Milunović Rovca (šekularska), selo Lješane-Metohija

Miljković selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Mladenović selo Bušince, NovobrdskaKrivareka

Mlađenović Rovca šekularska, ogranak Babića, selo Romune-Metohija. Prezime po Mladenu zvanom Đetko, baba Janinom (ili Anđelijinom) sinu dovotku, Dašinom pastorku ili možda unuku.

O

Negojević (i Njegojević) ogranak Maslara. Negdje i Negosavić.

Nedović Rovca šekularska od šekularskih Drobnjaka; dve kuće Nedovića u Puz kod Kline, Metohija.

Nikolić ogranak Ljubića u Šekularu.

Nikolić ogranak Dašića u Peći.

Nikolić ogranak Dakića u Metohiji od iseljenih Šekularaca.

Nikić rodom iz Rovaca, selo Ljumbarda kod Peći, od njih je Miomir Nikić, doktor antropoloških nauka, Bijelo Polje. Nikići su vrlo bliski s Nedovićima (Nedo i Nika su braća, sinovi Novice Vajmeša)

Novković Sjenica, Pešter, od Dašića. Novčić Korita, od Dašića.

P

Pantović šekularski Drobnjaci, šire Vajmeši

Paušili tako neki nazivaju Baleviće

Pejković šekularski starinci, iseljeni u Peć kao čivčije na imanje Mahmudbegovića poslije krvavog sukoba sa Vasojevićima sredinom 19. vijeka.

Petković selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Petrović od šekularskih Drobnjaka. Goraždevac kod Peći, zapažen Ilija Petrović.

Petrović Azane. Slava Sveti Jovan 20 januar. Od njih je čuveni Petar Azanac

Petrović selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Popović potomci Vuka Ljevaka Marinkova. Ogranak grane Živković, Šekular, Velika, Azane, Rijeka Marsenića, Istok, Suvi Do – Pešter, Goraždevac, Gnjilane, Smederevo, Beograd. Slava Sveti Jovan 20 januar.

Popović ogranak šekularskih Drobnjaka. Peć, Berane, od njih je Simo Popović, trgovac i prvak Berana, krajem 19. i početkom 20. vijeka.

Popović, potomci popa hadži Nikole Petrovića Brakočevića, sin pop hadži Gavrilo Popović u Peći -19. vijek.Slava Sveti Jovan 20 januar.

Popović od Dašića, Štavica-Pešter.

Portić starinom iz Hercegovine iz Vražegrmlja. „Doselili su se davno, negdje poslije druge seobe Srba 1737. godine u selo Brezojevice kod Plava. Kad su se doselili, zvali su se Rajkovići”. (Isto: R. Kastratović, str. 15). Rođaci su im Rajkovići (pravoslavni i muslimani) u Brezojevicama kod Plava. Doselili poslije smrti Vuka Ljevaka u vrijeme kada je u Šekularu bio knez Arso Vukov Dašić. Starosjedioci, Mezgale. Poslije „padanja na krv” sa Vasojevićima, „od starih Mezgaljana ostale su samo dvije kuće Portića, koje u tom ubistvu nijesu učestvovale, te im je Nikola Boškov ostavio njihova imanja i oni su tu ostali. Tom prilikom u selu Mezgalima su naseljeni: Ljubići, Radevići i Davidovići. Ostali Mezgaljani doseljavali su se docnije, kao begovski čivčije, pošto su begovi uzeli Mezgale. Čedovo kod Sjenice. Vapa, zovu se Šekularci. Jajce kod Sjenice, zovu se Portići, u Goraždevcu kod Peći, u Ljutoglavu. (Isto: Radoje Kastratović, str.112,113)

Protić ogranak bratstva Brakočevića, potomci prote Stefana Nikina Brakočevića (1820-1895), preseljeni u Peć, poznati: prota Stefan Brakočević; sveštenik hadži Nikola Petrović- Brakočević i sin pop Gavrilo, prota Jakov Protić; Risto Protić – učitelj, visoki diplomatsko-konzularni činovnik Kraljevine Srbije. Milorad Miro

Protić – narodni poslanik, načelnik Pećkog okruga; Desanka Protić – doktor medicinskih nauka, redovni profesor Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu; Slobodan Marković – Libero Markoni, po ženskoj liniji praunuk prote Stefana Brakočevića. Od Sava, brata prote Stefana, Savovići ili Savići. Od popa hadži Nikole, brata protina Popovići. Svi u Peći. Slava Sveti Jovan 20. januara.

R

Radević doseljeni Vasojevići na imanja raseljenih Mezgaljana, ogranak Novakovića. Peć, Metohija; Savino selo, Vojvodina. Slava Aranđelov dan.

Radić ogranak bratstva Spalevića, po majci Radi. Joso Radić poginuo u četovanju sa Turcima.

Radmuževići, misli se na bratstvo koje se grana na: Maslare, sa ograncima: Negojevići, Miletići, Kenjići i Tomovići. Radmuževići su i Lekići, neki nazvani Daničići po majci Danici i Spalevići od Spala ( Spasoja), brata Lekinog.

Radojković Nikšić, Podgorica, od Kukalja.

Radošević Rovca, šekularski Drobnjaci.

Radošević Azane. Slava Sveti Jovan 20.januar. Otselili, nema ih više u Azanama.

Radovanović Vitomirica kod Peći, selo Maćedonce Medveđa kod Leskovca, zovu ih Šekularci, slava Sveti Jovan 20. januara.

Račić doseljeni Vasojevići na mjesto raseljenih Mezgaljana.

Rajković Gusinje, Peć (Goraždevac, Crni Vrh), od njih su Portići.

Ristić sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

Rmuš Šekular, u Prokuplju, Jabučevu-Srbija, u Makedoniji, nekada na Kosovu i Metohiji, Podgorici, Beranama, Savinom selu u Vojvodini, u Rugovi. Pjesma kaže: I Rmuše selo popališe i Šekular ognju predadoše. Prezime po Mušu. „Mušo je bio ranjen u grlo pa ni pošto je ozdravio nije mogao da normalno diše, nego je pri tom hrčao, pa su mu zbog toga potomke prozvali Rmuši”.(Isto: Radoje Kastratović.str.91) Isto kao i Armuš.Slava Sveti Jovan 20januar.

S

Savović (upisani i kao Savić), ogranak preseljenih Brakočevića, potomci Sava Nikina Brakočevića, Peć. Poznat je književnik i novinar Nikodim Savović (Savić), arhitekta Gligorije Savović. Slava Sveti Jovan 20. januar.

Simonović selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

Spalević potomci Spalevi, selo Spalevići, Šekular; Vojno selo, Plav; Martinovići, Gusinje; Gnjilane; Vitina; Peć, Pašino selo.

Spasojević ogranak Maslara.

Stefanović selo Bušince, Novo Brdo, Kosovsko pomoravlje, od njih je učitelj, pisac, ratnik Lazar Stefanović. Simić Metohija, od Dašića. Simić selo Bušince, Novobrdska Kriva Reka.

T

Tomović šekularski Drobnjaci, ogranak Babića, a ovi po predanju potomci Ćetka Cerovića iz Drobnjaka. Selo Ćetkovići, Šekular, Peć; Rovca šekularska, potomci paše muslimani (Radisav Dašić, Rmuš i Tomović, bili u najmu u Rugovu-Alugina Rijeka) Po predanju, Husein paša je rodom Tomović. Dvije grane Tomovića: Andrijići i Ilijići. Od rovačkih Tomovića je Vladislav A. Tomović, doktor sociologije, univerzitetski profesor. Slava Đurđevdan.

Tomović u Spalevićima u Šekularu, ogranak Maslara, bliski Kenjićima (Tomo i Stanoje su bili braća).

Trajković sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

F

Filipović Kosovsko Pomoravlje

Filić sela Vaganeš i Jasenovik, Novobrdska Kriva Reka.

C

Cerović od šekularskih Drobnjaka, potomci Ćetka Cerovića. Bijelo Polje kod Peći. U Čedovu kod Sjenice. Zovu se Šekularci.

Š

Šarić potomci Vuka Ljevaka Marinkova, matronimik po babi Šari. Mlađe bratstvo, ogranak Jašovića, Šekular, Berane, Lješani, Metohija, Pljevlja, Niš, Beograd. Slava Sveti Jovan 20. januar.

Šekularac iseljeni stanovnici iz Šekulara, nerijetko uzimaju za prezime ime kraja i plemena Šekular (prediono prezime). Gornja Sela, po predanju potomci šekularskih Drobnjaka. Metohija (Peć, Goraždevac, Crni Vrh, Bijelo Polje), Aleksandrovac, Prokuplje, Kruševac, Čedovo kod Sjeni-ce, Gnjilane i okolina. Nisu svi koji nose prezime Šekularac porijeklom iz jednog bratstva, već iz raznih rodova. Potomci Radisava Dašića koji je ostao u Rugovu.muslimani- Peć, Berane .Beograd, Turska. “Dašić postaje vrlo popularan čovjek i dobija položaj narednika-sejmena(žandarma) u Peći. On je pogubio odmetnika Jasu Malog “Vogel”. Radisav se opjevava u šiptarskim pjesmama: “Što se trese most na Pijesak, sve od sile Uin niz Dašić” (Isto: Golub Brakočević, str. 13)

*  *  *

Utvrdili smo preko 150 prezimena kako u Šekularu, tako i prisutnost Šekulara u prezimenima (porijeklom i dr.). Uvjereni smo da ima i više prezimena, što treba dobro proučiti i ispitati (primjer: Kosovsko pomoravlje) posebno kod potomaka iseljenih, preseljenih i raseljenih stanovnika Šekulara (uključujući i Rovca). U području Novobrdske Krive reke ima dosta rodova-starinaca koji slave Svetog Jovana.

“Mnogo ima iseljenih Šekularaca; oni su se iseljavali u sva vremena, zato se misli da su se iseljavali zbog raznih uzroka: nerodice, gladi, tjeskobe, zuluma i dr. Priča se, da je negdje vrlo davno padao veliki snijeg i duvao studeni vjetar, da je o Đurđevu dne bila “površica” (smrznut snijeg), te ljudi nijesu mogli na vrijeme uzorati i posijati. Takvih je godina bilo mnogo i zato je narod bio prisiljen, da se odavde iseljava i traži udobnija mjesta. Tada su jedni Šekularci pošli u Giljansku nahiju, gdje i danas naseljavaju sela: Hajnu, Reku, Mešine, Tirince, Bušince, Gogolovce, Ojanovce i Rajanovce. Svi se ovi i danas, po kazivanju Šekularaca, zovu zajedničkim imenom Šekularci i slave zimski Jovandan kao i njihova matica.

(Prije 60 godina bio je tamo u “pisaniju” pop Savo Popović (Živković, Šekularac) kao kaluđer pećkog manastira, i u svim imenovanim selima našao je svoje rođake, čiji su se preci preselili iz Šekulara.)

U isto doba su se neki Šekularci preselili u Stari Vlah, gdje i danas živi njihovo potomstvo.

Iseljavanje Šekularaca u Giljansku nahiju i Stari Vlah moglo je biti poslije 1651. godine tj. poslije otkrivenog zbora srpskih crkvenih poglavara u Budimlju, na kome se uglavilo bilo, da se stupi u vezu s papom u cilju podizanja hrišćana protivu Turaka. Otkrivenje tog sastanka donijelo je za pravoslavne Srbe teške muke; naročito su oni iz budimljanske eparhije, kojoj je i Šekular pripadao, stradali. Zbog nasilja, koje Turci počiniše Srbima, i Šekularci su bili prinuđeni, da se iseljavaju. Da ovo preseljenje nije bilo za vrijeme Velike Seobe Srba pod Čarnojevićem, najjasnije se dokazuje tim, što se Šekularci ne preseliše u Austriju, kuda je opšta seoba odvukla Srbe, nego se naseliše sasvim na drugu stranu. Izgleda da u doba tog preseljenja uticaj austrijski nije bio toliko silan, da je mogao uplivisati na iseljavanje i određivanje pravca iseljavanja.

Iseljavanje Šekularaca produžilo se i docnije. Danas u Metohiji ima Šekularaca u Goraždevcu, Crnom Vrhu, Sigi, Peći i Bijelom Polju (kod Peći). Protići u Peći su od Brakočevića; od njih su i Savovići u Peći. Svi iseljeni Šekularci zadržali su staro ime. To je ujedno dokaz, da je Še-kular bio čuveno pleme, čijim su se imenom s ponosom nazivali, a i danas se nazivaju, svi stariji i noviji iseljenici.”(Isto: Andrija Jovićević, str. 572-573)

Miomir Dašić piše: “Šekularsko pleme je relativno malobrojno jer je bilo stiješnjeno na svoj užoj plemenskoj teritoriji, pa je bilo prinuđeno na stalno iseljavanje u Srbiju, Metohiju, Kosovsko Pomoravlje, pa čak i Bugarsku. 0 šekularskim naseljima u Bugarskoj, kojihje navodno bilo 16, pričao je Savo Popović, dečanski monah, rodom iz Šekulara, kada je onamo boravio kupeći milostinju za Dečane u 19. vijeku. Tada su “šekularski Bugari” znali da potiču iz Šekulara, pa su čak i slavili slavu Sv. Jovana Krstitelja (Bugari, inače, ne slave, za razliku od Srba). I autor ovih redova 1967. godine, boraveći u Bugarskoj, našao je blijede tragove odseljenih Šekularaca, sjeveroistično od Velikog Trnova, gdje se nalazi pravoslavni manastir Arbanasi. Njihova svijest o porijeklu, doduše, bila je sasvim blijeda, ali neki običaji su svjedočili da su doneseni iz šekularskog kraja. Neki od tih odseljenih Šekularaca su iz Bugarske prešli u istočnu Srbiju, kao, na primjer, jedan rod Dašića koji se naselio u selu Izvoru blizu Zaječara, i gdje i danas žive njihovi potomci. Jedan od tih Dašića – Jovan bio je visoki činovnik u Saveznoj vladi do kraja prošlog vijeka. Držao je do toga da su njegovi “stari” došli nekada davno iz Crne Gore, i to preko Bugarske. Riječju, stalni odliv viška stanovništva u 18. i 19. vijeku iz Šekulara imao je za posljedicu da je pleme ostalo relativno malobrojno na autohtonoj teritoriji gdje se začelo.” (Isto: Miomir Dašić, Šekularci…, str. 212)

Doista, u Kosovskom pomoravlju i novobrdskom kraju na Kosovu postoji brojno stanovništvo koje je daljim porijeklom iz Šekulara. Potomci su preseljenih stanovnika Šekulara iz 17. i prve polovine 18. vijeka. Prezimena su razgranata i predmet su terenskih ispitivanja.

Mojoj malenkosti pričao je početkom 2008. godine profesor Milorad Minja Filić, istraživač prošlosti Kosovskog Pomoravlja, o brojnim porodicama (blizu pedeset prezimena) koje znaju za svoje porijeklo iz Šekulara – Gornjeg Polimlja. (Milorad Minja Filić, Kosovsko Pomoravlje, knjiga 1, rukopis)

„Godine 1850. odjedanput se iz sela Mezgala iselilo 33 kuće Šekularaca u Metohiju – zbog neke svađe s Ljevorečanima… Begovi su ih sve naselili na svoja imanja, pa su im i kuće podigli, gdje ih nije već bilo. Tako se priraštaj Šekularaca opet selio u Metohiju sve do oslobođenja, to jest do Balkanskog rata, a kasnije je bilo i masovnog preseljavanja od po 40 kuća odjednom.

U ranija vremena pojedine porodice Šekularaca su se selile i preko Kosova u Makedoniju, pa i u Bugarsku.

O preseljenju Šekularaca u Bugarsku pričao je Savo Popović, koji je jedno vrijeme bio đakon u Dečanima i kojega je starešina manastira slao da prikuplja milostinju za manastir. Milostinja se davala u naturi, jer se smatralo da je srećnije ako se da vuna od ovaca (jer će ovce bolje da napreduju), a tako i od poljskih kultura (konoplja i dr.), više nego, recimo, novac, ako ga je gdje bilo. Đakon bi ovu milostinju još odmah, u istom mjestu, proda-vao, a novac bi čuvao za manastir. Tako je došao i u Bugarsku. Tamo je pri-spio dan pred Sv. Jovana zimskog i zanoćio je kod jednog domaćina. Domaćin se užurbano nečemu spremao, te ga Sava upita zašto to čini, a ovaj mu od-govori da mu je sjutra slava, Sv. Jovan, pa se nada gostima. To Savu još vi-še zainteresuje, te upita domaćina kako to da Bugari slave Sv. Jovana, a ovaj mu tada reče da on nije Bugarin, nego Srbin, i da su se njegovi stari davno tu doselili iz nekog sela blizu Peći. Savo ga upita zna li ime tog sela, a on mu reče da se ono zove Šekular. Kada to čuje, Sava se začudi, pa mu kaže da je on baš iz Šekulara i da slavi Sv. Jovana. Onda je nastalo čitavo veselje, a domaćin mu reče da u Bugarskoj ima 16 sela Šekularaca. Mjesec dana morao je Savo da ostane u ovoj kući, a domaćin ga je vodio po svim tim selima. Milostinje je bilo u izobilju. Docnije je Savo došao kući u Šekular i bio sveštenik, te je ovo i pričao. Umro je 1903. godine. Začuđuje toliki broj sela Šekularaca u Bugarskoj, ali se ipak može misliti da je Savova priča istinita, s obzirom na to što se Šekularci zaista nijesu imali gdje širiti, te su se uskoro po doseljenju u Šekular počeli i sami seliti, pa je moguće da se po preseljenju nekoliko porodica prije nekoliko stoljeća (dok ih je Savo pronašao) namnoži toliko njih.” (Isto: Radoje Kastratović, str. 35, 36)

O Šekularcima odseljenim u druge krajeve Radoje Kastratović zabilježio je:

„0 Šekularcima iseljenim. prije 1737. godine ne može se ništa pouzdano reći, jer se ništa ne pamti. Ima ih, kažu, u Bugarskoj, u Albaniji, najviše u Metohiji, a dosta ih se odselilo prilikom seobe Srba. Tek poslije seobe Srba, 1737. godine ponešto se pamti, ali ne potpuno, već djelimično, kod nekoga bratstvaviše, a kod nekoga manje… Napomenućemo da ihu Carigradu ima oko 50 kuća, ali se ne zna od koga potiču.” (Isto: R. Kastra-tović, str. 107,108)

Iseljavanje iz Šekulara, kao uostalom i cijele Crne Gore je bilo neprekidno. Iseljavanjem se tražio izlaz iz teških ekonomskih prilika, siro-maštva, gladi, nerodnih godina, dioba porodičnih zadruga, kućnih zajednica, imovinsko pravnih nesuglasica, sukoba oko međa, „ padanja na krv, dugovanja krvi”, straha od krvne osvete, zuluma, nasilja… Iseljavali su se pojedinci i porodice.