Poreklo prezimena, selo Bobovo (Svilajnac)

Poreklo stanovništva sela Bobovo, opština Svilajnac. Stanje iz treće decenije 20. veka. Prema knjizi Jovana M. Mijatovića “Resava – naselja i poreklo stanovništva”.  Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.

Istorija sela Bobovo – geografski položaj

Bobovo je jedno od najvećih sela u Srbiji, a po broju stanovnika a drugo je po veličini u opštini Svilajnac. Geografski gledano Bobovo je udaljeno od međunarodnog autoputa E 75 .15 km, a smešteno je sa leve i desne strane magistralnog puta Svilajnac – Petrovac na Mlavi.

Bobovo odlikuju: plodna resavska ravnica i blaga brda sa kojih se sa zadovoljstvom mogu posmatrati Kučajske planine, okolni visovi, Moravska i Resavska dolina kao i sam grad Svilajnac a pri dobroj vidljivosti ili u večernjim satima i Velika Plana kao i veliki deo teritorije susednih opština. Najveći vrh u Bobovu je vrh pod nazivom “Čajuš” iznad pošte i njegova nadmorska visina iznosi 247 m. Pored ovog vrha Bobovo ima još tri velika vrha i to: Petlovo brdo 244 m, Golo Brdo 238 i Straža 233m nadmorske visine. Najniža tačka u Bobovu je reon Resava koja je na nadmorskoj visini od 123 m.

Do Bobova iz pravca Svilajnca se može doći magistralnim putem Svilajnac – Petrovac a idući tim putem Bobovo se nalazi 6.5 km od Svilajnca. Bobovo je povezano sa gradom Svilajncom i drugim resavskim putem i idući tim putem do centra gde se nalazi škola, dom kulture, mesna kancelarija i crkva, udaljenost je 7.5 km.

Bobovo je selo naseljeno većinskim vlaškim stanovništvom. Krajem dvadesetog veka i početkom novog milenijuma u Bobovo dolaze zetovi i snajke iz okolnih svilajnačkih sela.

Bobovski atar iznosi oko 2800 hektara a graniči se sa atarima susednih sela: Kušiljevo, Viteževo, Dubnica, Proštinac, Roćevac, Sedlare, Grabovac i Lukovica. Bobovo se prostire na skoro 28 km kvadratnih a najduži put koji vodi kroz Bobovo je od Viteževa u opštini Žabare do Sedlara u dužini od 15 km.

Poreklo stanovništva

Prema istorijskim podacima koje je objavila Srpska Kraljevska Akademija, Srpski Etnografski zbornik iz 1930. godine u knjizi Jovana M. Mijatovića “Resava – naselja i poreklo stanovništva” govori se o podacima prikupljenim pre prvog svetskog rata do 1928. godine. Selo je tada nosilo naziv Bobova.

Bobovo – selo na obema stranama Bobovskog Potoka, u koji se stiču dva bezimena potočića što silaze sa Golog Brda. Izvori su: Opštinski Kladenac i Tomin Kladenac.

Delovi su hatara: Ćejuš, Pojenj , Čekeriš, Mokreš Zavoje, Točkovac, Vlaški Potok, Veliko Polje, Smic, Bulinjak, Dos, Brdo, Stari Vinogradi, Vlajin Potok, Krake, Ključ (resavski) i Jaruga (resavska).

Selo se deli na rodove i ima 300 kuća a 17 rodova. Po predanju, selo je ranije bilo na drugom mestu i zvalo se Trobovo. Njegovi su stanovnici pobili Turke i morali da se presele i promene ime selu, te ga nazovu Bobovo. Po drugom predanju selo je dobilo ime po bobu, a po trećem dobilo je ime po “bobijama” (humkama), kojih je nekad bilo.

U starim Vinogradima je staro groblje, za koje se misli da je “džidovsko”. Tu se prilikom riljana nalaze i urne s pepelom. U Sudovcu i Selištu ima zidina i rbina od starog posuđa kao i starih čekića (batova), kremena, noževa i dr.

Po predanju Bobova je zasnivana pre Kosova. Nekada je bila u Selištu bliže Resavi i tada se po svojoj prilici zvala Trobovo. Otuda se ovamo preselilo, u sklonitije mesto, zbog turskih naselja.

Stanovnici su Vlasi. Jedan starac priča, da su oni ranije bili Srbi, pa su pobegli u Erdelj zbog Turaka, tamo se porumunili i odatle se povratili u staru postojbinu.

Računajući niz potoka u selu su kuće ovih rodova:

Jankucići-Jovanovići-Paunovići (40 k.,Sv.Arhanđel), došli iz Erdelja;

Turkulovići (10 k.,Sv. Arhanđel), starinci (njhov predak je dugo služio Turčina, pa su ga zbog toga prozvali Turčinom);

Ćosići (10 k., Sv. Arhanđel), došli iz Timoka kao Srbi, pa su se porumunili;

Vidulovići (50 k., Sv. Jovan), došli iz Erdelja;

Novakovići (20 k., Petkovica), došli pre 100 godina iz Lubnice (kod Zaječara). Novak njihov predak bio je kovač;

Garaševići (40 k.,Petkovica), starinci;

Gicići (10 k., Petkovica) došli iz Šetonje (požarevačke);

Đurđevići (20 k., Sv. Jovan), Marinčići (20 k., Sv.Jovan) starinci;

Prlići (40 k.,Sv. Jovan) starinci su i smatraju se kao jedan rod sa Maričićima i Đurđevićima;

Miloševići-Stojići (20 k., Sv. Nikola) došli sa Timoka, sa Miloševićima ili Stojićima smatraju se kao rod;

Dobromirovići (15 k., Sv. Nikola), došli iz Homolja;

Živulovići (10 k., Miholjdan), ne zna se odakle su, ali se misli, da su iz Homolja;

Markovići – Benjinarovići (10 k., Miholjdan), ne zna se odakle su, a sa Živulovićima se smatraju kao jedan rod;

Pantelići-Stevanovići-Srećkovići (25 k.,Sv. Pantelija), starinci;

Bulakovići (20 k., Sv. Arhanđel), došli iz Zlota. Kraj citata.

Demografska slika stanovništva

Odlaskom naših ljudi u inostranstvo sedamdesetih godina naglo se promenila demografska slika stanovništva. Naši zaposleni u inostranstvu su tada pred svojim poslodavcima krili da imaju decu, kako im ne bi poslodavci davali otkaze zbog dečjeg dodatka, koji su morali da plaćaju. Mnogi bračni parovi započinjući svoji život nisu kao nekada imali troje, četvoro i više dece, nego su ostavljali ili muško i žensko dete ili samo jedno dete. U dosta slučajeva bobovke su bile prinuđene da traže miradžije širom sveta, tako da danas imamo miradžije iz Rumunije, Bosne, Makedonije, Crne Gore, Hrvatske, Albanije, Konga a najveći broj ih je iz okolnih sela Svilajnačke opštine i ostalih gradova u Srbiji.

Dolaskom miradžija kojih ima oko 50 u Bobovu pojavila su se i nova prezimena kao što su: Angelovski, Arsović, Antonijević, Savić, Zečević, Jović, Spasić, Aranđelović, Ljubičić, Barbu, Dijabase, Mađo, Piljanović, Ristić, Hegedus, Marin, Lehači, Simić, Cuplja, Đekić, Kiorelu, Lućijan, Kričak, Kovačević, Đurić, Muminović, Đorić i ostali.

Radeći u inostranstvu sedamdesetih godina pojedini Bobovci su smatrali da deci treba davati moderna imena te samim tim imamo u Bobovu i strana imena kao što su: Lora, Žilber, Žaklina, Mišel, Karolina, Dionis, Ornela, Tara, Stefani. U poslednje vreme kao i danas moderno je deci davati prava srpska imena kao što su: Nikola, Mihajilo, Luka, Anastasija itd.

IZVOR: www.bobovo.com; Jovana M. Mijatović “Resava – naselja i poreklo stanovništva”.  Odabrao i priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.