Poreklo prezimena, sela Bukovica i Krndija (Cazin, BiH)

Poreklo stanovništva sela Bukovica i Krndija (Cazin, Bosna i Hercegovina). Priredio saradnik portala Poreklo Ilija Šikman. 

Poreklo stanovništva Bosanske Krajine istraživao je etnograf Milan Karanović. Njegovim istraživanjem obuhvaćena su i sela Bukovica i Krndija u opštini Cazin u njegovom delu “Pounje u Bosanskoj Krajini”. Na terenu Krajine boravi i obilazi u vremenu od 1904. do 1922. godine, uz određeni prekid za vreme Velikog rata 1914-1918. godine.

Položaj sela

Na jugozapadnom delu današnje opštine Cazin, rečica Mutnica i Toplica pre nego što se sliju u reku Koranu teku otprilike paralelno i zatvaraju kose blagih nagiba nadmorske visime do 350 metara, sa više kosenjaka rastavljenih potočićima teku prema jugu i ulivaju se u Toplicu. Na tim kosama i kosenjacima na zaravni prema Toplici razvila su se sela Bukovica i Krndija.

Bukovica je na kosi između doline Toplice i potočne doline više vrela povremenjaka, koji s proleća i u jesen, kada se okiša, slivaju sa potocima Šegestinom i Skorupačom u Toplicu. Prema severozapadu, na podnožju kose i kosenjaka, rastavljenih potočićima: Puđin jarak, Kopanića vrelo i Brnjakov potok, na ravni rečnih nanosa razvilo se naselje Krndija. Jezičak (“udut”) naselja Mutnik rastavlja Krndiju na dva samostalna naselja: Agića Krndiju i Beširevića Krndiju. Taj jezičak se naziva Trstovita Luka.

Tip

Bukovica je selo razvijeno u porodične grupe kuća rastureno bez reda po temenima kosa. Agića Krndija je razbijena na srodničke grupe koje su na kosenjacima rastavljenim potočnim udolinama. Beširevića Krndija čini prelaz od razbijenog tipa na srodničke grupe sašorovanog tipa. Srodničke grupe su nešto udaljenije jedna od druge, nego što je to jedna kuća od druge u samoj grupi. Iz daljine odaje utisak sašorovanog sela po dnu kose.

Zaseoci

Bukovica je jedinstvena celina. Krndiju sačinjavaju tri zasebna dela: Agića i Beširevića Krndija a između Trstovita Luka.

Privreda

Zemljoradnja je osnovno zanimanje stanovništva. Ima ih na radu u Americi. Retko kada “dožite”. Trgovačke potrebe podmiruju u Tržačkim Raštelima, na sajmovima u Cazinu i Bihaću, ali i u Rakovici i Slunju na Kordunu, pa čak i u Karlovcu.

Imena

Selu Bukovica ime je od bukove šume, koja je iskrčena. Naselje Krndija dobilo je ime od šume Krndija. Ne zna se značenje Krndije ali izgleda da je to neprohodna šuma (“timar”) ili velika šuma (“steća planina”), kada se počne krčiti, pa one proplanke sa kladama da tako označuju. Agića po muslimanskoj porodici iz Tršca, to je bio njinjov posed. Iza Svištovskog mira 1791. godine Agići se odsele u Japru, kada je većina njihovog poseda pripala Vojnoj krajini. Beširevića je dobila naziv prema begovskoj porodici Beširevića iz Ostrošca. Između prostora te begovske porodice i tržačkog atara esnafske opštine “jafte” uvukla se Trstovita Luka, koja pripada Mutniku. U novije vreme administrativno su spojeni: Agića Krndija, Beširevića Krndija, Trstovita Luka sa Bukovicom i sačinjavaju jednu Knežiju, što je razlog zajedničkog razmatranja ova dva sela.

Starine

U samim selima nema pronađenih starina. U bližoj okolini, u Mutniku je dobro očuvan srednjovekovni grad, koga su Turci proširili i u gradu je džamija. U Osretku, Osredačkoj kuli se raspoznaju ostaci većeg zdanja. Tu je (Lopašić) bila pre Turaka crkva Svetog Đorđa. Pogorela je i Turci podignu Kulu. Na Čungaru su otkriveni ostaci praistorijskog naselja. U Ostrošcu su dobro očuvani zidovi srednjovekovnog grada. Za turske uprave je proširivana tvrđava i najveće je tursko utvrđenje u celoj oblasti posle Bihaća. Na Crkvini raspoznaju se tragovi crkve iz vremena pre Turaka.

U Rujnici više izvora Raste i Zjala pećine raspoznaju se temelji crkve. Prilika je da je iz doba pre Laudonovog rata 1787-1791. godine. Popravljena oko 1860. godine, ali je uz Bunu 1875-1878. godine izgorela. Nova je sagrađena kod kuće Grbića. Na Rastovači je više kuće Vučena Ilića crkvina iz vremena pre Turaka i na njoj položena nadgrobna ploča. U pećini, gde su u potaji bili hajduci kad je zbor kod crkve, raspoznaju se, neke pregrade i ognjišta i ima ljudskih kostiju.

Na Pogledalu iznad Tržačkih Raštela raspoznavali su se tragovi kanalizovanog rimskog naselja. Više Tržačkog polja, na kosi koja pripada naselju Crnaji, vide se na više stotina metara unaokolo ulomci od pečene cigle. Verovatno da se radi o rimskoj ciglani, jer se vidi gde je bila peć.

U Ćoralićima više Pećine iz koje izvire Radotina, na steni je dobro očuvana visoka i okrugla kula Radotina. Ulaz u kulu je odozgo kroz Pećinu. Kula je bez vrata. Nije se mogla proširivati za utvrđenje protiv Turaka. Više kule je na zaravnjenoj kosi crkvina gde se raspoznaju tragovi građevine.

U Donjoj Gati, u Cimešina dolu nalaze se kovačke troske. Više Kozilara, kod oranja raspoznaje se staro groblje, kažu da je “kugino groblje”.

U Vrelu, na Kraljevcu se raspoznaju tragovi vrlo starog naselja. U Zaspi je vele nekakva kuća i u njoj “zlatna tara”. Blizu Zaspe našli su u zemlji nekoliko kamenova sa nekakvim pismom, razbili su ih i uzidali u podrume. Više današnjeg groblja raspoznaje se u šumarku groblje i više grobova kamenica. To je groblje naselja pre Laudonovog rata.

U Cazinu su zidovi srednjevekovnog grada koga su Turci proširivali. Na Klisi, koji rastavlja Žegar od grada, raspoznaju se tragovi crkve iz vremena pre Turaka. Na brdu više Klise staro groblje, koje zovu “Vlaško groblje”. I jedna klimatska zgoda, kažu da su Iliri iz Cazina otišli na Svetog Iliju na sankama.

Pod Malim Bisovcem na kilometaripo vide se rasuti komadi rimske cigle. Prilika je da je tu bila rimska ciglana. Ilidža je kod toplog lekovitog vrela iz rimskog doba.

Postanak i poreklo stanovništva

U Bukovici, po temenu kose bez reda su rasturene grupe porodične:Stojanovići 1 kuća, Dakići 1 kuća, Repije 2 kuće, Tankosići 1 kuća, Bige 5 kuća, Bogunovići 1 kuća, Šikmani 1 kuća, Savići 1 kuća, Miloševići 1 kuća, Ugrice 2 kuće i Zorići 1 kuća. Svega je u selu 14 porodica i 20 kuća. Posle Drugog svetskog rata nastanjuju se: Vukelići 1 kuća, Pjevac 1 kuća, Ivanišević 1 kuća i Desnica 1 kuća.

U Agića Krndiji su:Krnete 3 kuće, Mijatović 1 kuća, Vejinović 1 kuća, Zec 1 kuća, Dakić 1 kuća, Šikmani 1 kuća i Končari 2 kuće. U Trstovitoj Luci su: Gojići 2 kuće, Rastovci 1 kuća, Smiljanići 4 kuće i Šikmani 1 kuća. Svega u selu 10 porodica sa 17 kuća.

U Beširevića Krndiji, po redu su:Ugrice 2 kuće, Miloševići 3 kuće, Šikmani 2 kuće, Pucari 1 kuća, Končari 7 kuća, Pilipovići 1 kuća, Jazić 1 kuća, Veselica 1 kuća, Zorići 1 kuća, Žige 2 kuće i Trbojevići 1 kuća. Svega u selu je 11 porodica sa 23 kuće. Nakon Drugog svetskog rata nastanjuje se: Mudrić 1 kuća.

Putevi

Bukovica i Krndija su sa neuređenim zemljanim putevima. Kroz sela, vrhom vododelnice, temenom kose, vodi put, omeđen živicom, koji u Agića Krndiji prolazi preko bara. Sokacima je vezan za grupe kuća sa oborima i voćnacima. U kišno i snežno vreme nije njime lako proći zbog blata. Često su pojedine grupe kuća povezane stazama preko njiva i livada. Sredinom šume Krndija i Branjevina proteže se put pravcem jugozapad-severoistok. Preko drvenih mostova na Toplici svako selo je povezano sa cestom u Rujnici, dalje cestom preko Gata Ilidža sa Bihaćem, a preko Tržačkih Raštela sa Cazinom i dalje prema Bosanskoj Krupi. Iz Ćoralića veza ide prema velikoj Velikoj Kladuši, Topuskom i Petrinji na Kordunu i Baniji i nastavlja prema Karlovcu i Zagrebu. Od Tržačkih Raštela put veže Rakovicu na Kordunu, prema Slunju i dalje prema Karlovcu. Kod Lipovače preko Drežnika odvaja se put prema Korenici u Lici i dalje preko Gospića za Jadran.

Pašnjaci

U svakom selu je po jedan zajednički pašnjak za celo selo tzv. Jošik uz Toplicu, na kojima se stoka ispašala leti, pre svega zbog mogućnosti napajanja blaga na rečici. Dobrim delom stoka se napasala na okućnicama i u gajevima. Po završenoj berbi useva i pokošenim livadama stoka se slobodno kretala po njivama i livadama.

Šume

Prostor je bio velika šuma, steća planina što potvrđuju i sama imena sela. Da je to nekad bila neprohodna šuma “timar” jesu ostaci starih hrastova i jasenova na livadama i u lugovima. Deo Krndije i danas je šuma koja se zove Krndija, ali ne tako velika. Drugi deo je Branjevina a uz Toplicu su lugovi i veći deo porodica je imao svoje gajeve i lugove koji su korišteni i za ispašu stoke. Šumski sastav je hrast, grab, brest, ranije rasprostranjena bukva, cer i ostalo šumsko drveće.

Vode

Toplica je najveći vodotok sa južne strane oba naselja. Bukovica je na potočnim dolinama i više vrela povremenjaka, koji s proleća i u jesen, kada se okiša slevaju sa Šegestinom i Skorupačom u Toplicu. Bukovičani vodu piju sa vrela: Ledenac, Končarev bunar i Zorića bunar.

Više kosenjaka Agića Krndije rastavljeni su potočićima: Puđin jarak, Kopanića vrelo i Brnjakov potok koji se slevaju u Toplicu. Osim pomenutih vrela, Agićani kako su se često zvali, služili vodom i sa vrela: Kosijer i Krnetin bunar.

Međaš između Agića i Beširevića Krndije, Brnjakov potok sleva se u Toplicu. Radi plićine vododrživih slojeva javlja se više vrela “povremenjaka” koji za sušnih meseci presahnu. Sa Brnjakova potoka i sa tih proletnih ili kišnih vrela Krndijaši se služe vodom. Mada sela izgledaju bogata vodom, ipak je stanovništvo oskudevalo u dovoljnim količinama i kvalitetnom vodom, naročito u sušnim periodima. U tom periodu se po vodu išlo na aktivne izvore i po nekoliko kilometara. Poznati su izvori sa nepresušnim trajanjem Zmajevac, Ledenac i Fazlin izvor u šumi Krndija i Branjevina. U kišnim periodima Toplica je plavila livade i lugove pa je tako razlivena voda odavala utisak velike reke, ali bez domašaja i posledica za naselja.

Groblja

U svakom selu je po jedno groblje. Bukovičko groblje je ispod Zorića kuća. Naziva se još i groblje Skorupača zbog lokacije. Sahranjivani su umrli Bukovičani i Beširevića Krndijaši.

U Agića Krndiji groblje se nalazi na proplanku u šumi iznad Krnetih kuća. Naziva se i Rašića groblje, verovatno po Rašića raseljenicima . Sahranjivani su umrli Agića Krndijaši a poneki i iz Beširevića Krndije.

Oranice

Proširena zaravan rečnog nanosa na desnoj obali Toplice pod “stećom planinom” kao lugovi su iskrčeni i pretvoreni u bare i oranice.U Bukovici i Beširevića Krndiji zastupljena je sionica, crna, mecava i lepi se obuća kada je mokra. Teško se ore, ali kada se uhvati “ora” u oranju i setvi, dobro rađa. Ne voli ni odveć kišu ni odveć sušu. U Agića Krndiji je prahulja (peskuša) koja ne rađa bez đubrenja. Hoće “oru” pa da rodi. Smatra se da je zgodan onaj koji ima nešto luke i tukove oranice. To za sušnih godina zaleči da se manje zadužuju kada “godina prometne”, nego oni koji imaju samo brdske zemlje.

Voćarstvo

U selima se više pažnje obraćalo voćkama nego danas. Bio je sevap kao i zadužbina što više ukalemiti divljaka i presaditi kod kuće: jabuka, krušaka, trešanja, dunja, orasa. Voćke se razlikuju po doba sazrevanja. Jabuke su “petrovače” (slatke), “zvečaljke” (kisele) i “mijoljke” (velike kisele). Kruške su: “ječmenjače”, “batrače”, “kulatuše” ili “kolatuše”, “crne kruške” ili ošafnjače, “dinjače” i “mijoljke”. Trešnje: “bjelice”, “grkuše”. Najveća pažnja se posvećivala gajenju šljiv2. Razlikovala se: “trnovača”, “prskulja”, “bjelica” i crna šljiva ili “savka”. Najviše je cenjena “savka”. Voćari oko kuće su donekle štitili kuće od vremenskih nepogoda, posebno jakih vetrova. Često se kuća zaklanjala sa tri strane, a otvoren je vidik samo na njive. Šljive se uglavnom koristile za pečenje rakije.

Livade

Bukovica i Beširevića Krndija naročito su poznate sa pitome trave na podlozi sionice, jer je sama od sebe divlja detelina, slatkovina i slačica. Prahulja u Agića Krndiji nije pogodovala za kvalitetne livade. Bukovičke i krndijaške livade su uz Toplicu i potoke i reka ih kvasi i zovu se bare i obarci. Bare i obarci košeni oko Ilindana i nisu se nikako “otavili”. Stizale su obe trave. U novije vreme košene su bare i obarci od Vidovdana do Petrovdana i “zaotove” ih. Otavu kose između Male Gospojine i Miholjdana, uz tako zvano “Miholjsko leto”. Otava je za konje i teoce, a štede je za oranje u proleće volovima i konjima. Znatno se pomogne onaj koji tada može nešto otave da proda, jer je skupa kao žito. Najpitomije su bare koje plavi “sionica” u Krndiji.

Poreklo stanovništva

Kao što je poznato kroz Bosansku Krajinu prolazili su iseljenici od Raške, Hercegovine, Crne Gore i Srednje Bosne. Pomicanje je bilo etapno. Za prvo poreklo se nije moglo saznati neposredno od starih ljudi, nego samo za etapne oblasti i to da su: od Zmijanja, Dalmacije, Like, Tromeđe, Sane, Bjelajskog polja i Unca. Česte seobe, izgubilo se sećanje na daljne poreklo i razgranjavanje porodica. Saznanje “to su ti jedno” ili “nekako jedno pa se razrodilo” i krsna slava, osobito ređa, su putokaz u ispitivanju daljeg porekla. Za sve one koje je zatekla Okupacija su “starosedeoci”, za razliku od “novoselaca”, doseljenika iza Okupacije.

Kretanje porodica

Starincima se smatraju rodovi koje su Turci zatekli u Bosni. Matica im je izgleda Srednja Bosna, oko Travnika i Zenice, a najsevernije granice: Kozica i Tomina kod Sanskog Mosta, Kljevci iznad Ključa i Sanice do Bjelaja u Bjelajskom polju.

Bukovica i Krndija naseljavaju se etapno i u periodima u sedam struja. Naseljavanje je vršeno u pet perioda. Svaki period počinjao je kakvim većim istorijskim događajem i pomeranjem granica koji su ostavljali pusta kućišta. Ovo se samo delimično odnosi na Bukovicu i Krndiju iz razloga što su seoski atari ostali pusti iza Svištovskog mira 1791. godine i naseljenici dolaze na prostor obrastao šumom. Najveće doseljavanje se dešava u 3. i 4. periodu, odnosno pre Omerpaše 1850. godine i pre austrijske okupacije Bosne 1878. godine. Najjače su struje Ličana i Kordunaša.

Bukovicu u drugom periodu naseljavaju tri porodice (21,43% ), u trećem 4 porodice (28,57% ), u četvrtom periodu 7 porodica ( 50%) i u petom periodu 1 porodica (7,14%).

Agića Krndiju u trećem periodu naseljava 4 porodice (40%), u četvrtom 5 porodica (50%) i u petom jedna porodica (10%).

Bešireviša Krndija naseljena je u dva perioda, četvrtom 5 porodice (45,46%) i u petom 6 porodica (54.54%). Krndija se smatra mlađim naseljem. Dase zaključiti da se ovde radi o drugom talasu naseljavanja jer je prethodno stanovništvo napustilo ovo područje za Laudonovog rata 1787-91. godine i pomerilo prevashodno na prostor Korduna. Redak je slučaj ponovnog povratka.

Klima

Klima je umerenokontinentalna, sa toplim letima i oštrim zimama. Stanovništvo zapaža neke klimatske pojave i prema njima podešavaju setvu. Kaže se “Boj se pete, kao i devete” (misli se na sedmice pred Đurđevdan i “Prihorisnić ako je ne ujede, omanuće repom” (vreme od Uskrsa do Đurđevdana). U bihaćkoj kotlini, ore se kukuruzu po Đurđevdanu i 15 dana. Zbog toga dobro uspeva voće: šljive, jabuke, kruške, orasi, kesteni, trešenje. Kada uz veljaču mogu orati zobi onda računaju da je u izgledu dobra godina.U Miholjsko leto obrađuje se ozima žita.

Kuća, dvor i staja

U selima su poznati dinarski tip kuća. Sve više podižu kuće alpijskog krova. Pravoslavno stanovništvo ove oblasti za ustanka 1875-78. godine bilo je u Lici, Baniji i Slavoniji. Od razdeobene linije raznovrsnih uticaja: Velika Kladuša-Cazin-Gomila-Krupa-Kekića Glavica-Hašani. Oni zapadni išli su u Liku, a istočno u Baniju i Slavoniju. Uz Bunu sve su kuće potparnice, jer Turci nisu dali da se udaraju ekseri. A nisu ni hteli da grade bolje kuće, jer bi im Turci dodijavali sa konačenjem i hajduci. Povratkom posle Okupacije na zgarišta koja su počela zarastati u šiblje, počeli su na brzu ruku da grade kuće, koje su više ličile na kolibe. Malo ih je bilo koji su mogli napraviti bolju kuću. Posekli su visoko drveće, većinom bukova, hrastova ili brestova, otesali “podumjente” četvrtaste u preseku i postavili ih u “sjek”. U podumejntu su došli direci visine do 2 metra i na njih “venčanice” povezane gredama na kojima su nad sobom “šašovci ušipljeni”. I da se zimi bolje greju. Između direka upleten je plot od leskova pruća, ređe od šepera i oblepljen ukuvanom zemljom sa pšeničnom plevom. Na duge venčanice koje su povezale grede, postavili su “rogove” sa pantama. Na rogove su došle “žijoke”i na njih krov od bujadi. Retko je ko mogao odmah da pokrije daskama. Na krovove su došli “pritiskovi ili “prljevi”, ponajčešće od od breze, pa su se krovovi belasali. Kuća je odmah dobila dimenzije paralopipeda, a ne kvadrata kao pre Okupacije. Ognjište je bilo na sred kuće sa verigama, koje su visile o gredi nad ognjištnjm. “Vurune” su u sobi sa udubljenim “petnjacima”.

U vremenu od početka naseljavanja prostora Bukovice i Krndije pa do 1995. godine u selima su zabeležene 39 srpskih pravoslavnih porodica. Za stanovništvo ova dva sela poguban je bio Drugi svetski rat iz kog razloga je za svaku porodicu naveden broj stradalih članova svake porodice i sudbina preživelih. Godine 1960. naseljava se prva muslimanska porodica, prvo na prazna srpska kućišta. Kasnije je to naseljavanje intenzivirano i 1972. godine je period kada sela većinski postaju muslimanska. Iseljavanjem poslednjih 6 srpskih porodica 1995. godine kada sela konačno ostaju bez Srba. U pripremi je monografija Bukovice i Krndije, pa molim potomke navedenih porodica da se jave na imejl: [email protected]. Osnovne naznake svake porodice su:

1. BIGA-BIGIĆ, Bukovica, 5 kuća, slava Sveti Trifun. Doselili iz Vrhovina (Lika) oko 1845. godine. Nisu evidentirani u Dabrobosanskoj mitropoliji. Na početku Drugog svetskog rata u selu je popisano 7 kuća sa 50 članova. U ratu gine 31(62%) član. Preživeli su kolonizovani uglavnom u Vojvodinu ili preseljavaju posle rata. U Bukovici ostaje Milovan, potomak Miloša, do 1995. godine, kada se njegovi potomci raseljavaju u Brčko i Šabac pod hrvatskom “Olujom”. Prezime Biga menjaju u Bigić. Poreklom su iz Boke, današnje Crne Gore.

2 BOGUNOVIĆ, Bukovica, 1 kuća, slava Jovandan. Došli iz Vrela. U Vrelo se nastanili iz Pištalina, a u Pištaline doselili sa reke Zrmanje (Lika), pre okupacije Bosne 1878. godine. Na početku Drugog svetskog rata zabeležene 3 porodice sa 19 članova. U ratu gine 14 (73,68%) članova. U selu ostaje Mara, udovica Nedeljka, do 1995. godine, kada njeni potomci pod hrvatskom “Olujom” preseljavaju u Bešku (Vojvodina). Na Zmijanje naseli iz Raške oko 1625. godine.

3. BORIĆ, Bukovica 3 kuće, slava Jovanjdan. Došli iz Vrhovina (Lika) oko 1845. godine. Uoči Drugog svetskog rata zabeležene 2 porodice sa 14 članova. U ratu gine 7 (50%) članova. U selo, na pogorela kućišta vraćaju se preživeli članovi: udovica Dušana, Smilja, kasnije se udaje, a Milošsa porodicom 19. godine seli u Crvenku (Vojvodina). U Lici se izdvojili od Bogunovića. Starinom su iz Raške.

4. VEJINOVIĆ, Krndija 1 kuća u Agića Krndiji, slava Sveti Vasilije. Doselili iz Dalmacije oko 1855. godine. U selu poznatija po prezimenu Rašić, verovatno zbog naseljavanja na Rašića kućište. Od 7 članova pred Drugi svetski rat, preživljava samo Dušan, zahvaljujući nemačkom zarobljeništvu. Gine 6 (85,71%). članova. Vraća se na ognjište posle rata, zasniva novu porodicu i 1963. godine preseljava u Negoslavce (Vukovar).

5. VESELICA, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Arhanđelovdan. Došli iz Like pre Okupacije. Zvali se Sekulići. Nisu imali muškog potomka, pa je prezime ugašeno.U porodicu se 1934. godine iz Stare Kršlje (Kordun) priženio Milan Radaković, koji na kućištu Veselica ostao do 1968. godine kada odseljava u Bešku (Vojvodina). Pred rat porodica ima 7 članova i na samom kraju rata gine supruga 1 (14,29%) član. U broj članova uključena je supruga od Veselica. Nakon rata zasniva novu porodicu. Na Ravne Kotare u Dalmaciji naseli sa Juga.

6. VUKELIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Na kućište Milinkovića posle Drugog svetskog rata naseljava se Anđa, udovica Milana Vukelića iz Smrdana (Ćoralići). U porodicu sa Marin Mosta se priženio Mile Pjevac. Porodica ostaje u selu do 1970. godine kada se preseljava u Bešku (Vojvodina).

7. GOJIĆ, Krndija 2 kuće u Trstovitoj Luci (Agića Krndija), slava Nikoljdan. Pred Drugi svetski rat popisane su 3 kuće Gojića sa 13 članova. U ratu gine 8 (61,54%). Iza rata niko se ne vraća na pogorelište. Danas je na tim kućištima sagrađena džamija. Poreklo Gojića upućuje na okolinu Dečana (Kosovo). Evidentirani su u Raškoj i današnoj severnoj Albaniji.

8. GRBIĆ, Krndija 4 kuće u Beširevića Krndiji, slava Srđevdan. Milan Karanović ih ne navodi u svom delu. Naseli se iz Vrela (Cazin). Nije isključeno da su iz Rujnice posle Okupacije. Pred rat je takođe evidentirano 4 kuće sa 21 članom. U ratu gine 18 (85,71%) članova. Od preživelih niko se ne vraća na pogorela ognjišta. Kolonizovani su u Bačku Palanku i Zrenjanim, a jedan odlazi u Rujnicu. O poreklu Grbića postoje tri opcije: Prva, Stara Srbija, tačnije iz Kruševca kod Dečana (Kosovo), odakle su došli u Oton, severna Dalmacija gde su se zvali Grbljanovići, druga iz Hercegovine i treća, Grbići su iz Crne Gore. Sve te opcije, potvrđuju određene potvrde.

9. DAKIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Miholjdan. Došli sa Kordunskog Ljeskovca (Kordun) pre Omerpaše. Pred rat evidentirana 1 kuća sa 5 članova. Bez podataka šta se desilo sa porodicom.

Dakić, Krndija 1 kuća u Agića Krndiji, slava Miholjdan. Došli sa Kordunskog Ljeskovca (Kordun), pre Omerpaše. Većina Dakića sačuvalo je predanje da su poreklom iz Crne Gore. Preci napustili Crnu Goru bežeći od Turaka. Starinačka su grupa rodova sa 11 evidentiranih krsnih slava u kom se slučaju radi o više rodova. Ranije su se zvali Nožinići. Oko 1720. naseli se u Bosnu, ne zna se otkuda. Jedno su Ivaniševićima, Kenjalima i Vulinima.

10. DESNICA, Bukovica 1 porodica, potomak Desnica iz Zlopoljca (Bihać) 1965. godine se priženio u porodicu Bogunović. Slava Nikoljdan. U Bešku (Vojvodina) odselio 1972. godine. U Praštovićima (Crna Gora) Stijanovići menjaju prezime u Svilanović, Bilanović i Desnica. U današnjoj Albaniji postoji ime reke Desnica, desna pritoka reke Vojuće-Vinče. Poreklo Desnica je sa Juga.

11. DOBROJEVIĆ (DOBRIJEVIĆ), Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Doselili iz Dalmacije pre Okupacije. U selu su se skraćeno zvali Dobrovići. Pred Drugi svetski rat ova porodica je imala 10 članova. Gine 9 (90%) članova. Preživeli član nakon rata preseljava u Vrdnik (Vojvodina). Dobrojevići (Dobrijevići) su poreklom iz Hercegovine, slave Svetog Stefana, ali su mišljenja da su slavili Đurđevdan. U Dalmaciju i Liku su došli iz Bosne preko Glamoča, dok je jedan ogranak u te krajeve došao preko Mostara i Knina. Rodu Dobrojevića pripadaju: Torbice, Mandići, Mijatovići, Jajčani, Ježi i Miljevići, Rokvići-Trninići. Sve ove porodice slave Svetog Stefana i poreklom su od izumrlog “plemena” Ozgorsatovića, koje pripadaju i Dobrojevići. Dobrojevići se spominju i kao Gornjevuci, koji su bili vlastela u srednjem veku u istočnoj Hercegovini, a njihovo ime se vezuje za Njeguše u današnjoj Crnoj Gori.

12. ŽIGA (ŽIGIĆ), Krndija 2 kuće u Beširevića Krndiji, slava Đurđevdan. Doselili iz Korenice (Like), pre Omerpaše, na kućište ujaka Trbojević Đukana. Pred Drugi svetski rat registrovana je 1 porodica sa 9 članova. Dva (22,22%) člana su u ratu poginula. Preživeli kao deca rasuli se po Srbiji (Bor, Kragujevac, Ruma, Futog). U Krndiju se vraća samo Dragan, sa porodicom 1969. godine preseljava u Bačku Palanku. Uzeli su prezime Žigić. Žigići (Žige) su poreklom od Zete (Crna Gora), odakle oko 1600. godine odlaze u Vojnu krajinu.

13. ZEC, Krndija 1 kuća u Agića Krndiji, slava Đurđevdan. Došao iz Bjelajskog Polja pre Omerpaše. Uoči Drugog svetskog rata u porodici je samo 1 član i gine na početku rata (100%). Porodica je ugašena.

Starinom je sa prostora današnje Crne Gore. Po predanju pripadaju rodu Jeličića i Kerkeza, što potvrđuje i slava Đurđevdan, a ovi plemenu Drobnjaka u Crnoj Gori. U Bosni Zečevi spadaju u starinačke porodice, ali postoji predanje da su se zvali Gavrilovići. Pred Drugi svetski rat u Krndiju u Pucare se priženio Zec sa Marin Mosta (Mutnik) i pred rat ova porodica ima 6 članova i jedna od retkih porodica u selu koja je čitava preživela. I oni su sa slavom Đurđevdan. Postepeno se preseljavaju u Bačku Palanku 1960., 1965., 1967. i konačno 1969. godine. Na Marin Most su došli sa Kordunskog Ljeskovca (Kordun), pre Okupacije. Zvali se Kerkezi.

14. ZORIĆ, Bukovica 2 kuće, slava Đurđevdan. Došli iz Mazina (Lika) pre Okupacije. Nisu popisani u delu “Pounje u Bosanskoj Krajini”, ali se spominje Milekoji je bio u Americi. Pred Drugi svetski rat zabeležene su 2 porodice sa 13 članova. U ratu gine 5 (38,46%) članova. Potomci ovih Zorića se sele u Sremsku Mitrovicu 1963. godine, a drugi u Bačku Palanku 1971. godine.

Zorić, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Đurđevdan. Došli iz Mazina (Lika) pre Okupacije. Pred Drugi svetski rat bilo je 3 porodice sa 13 članova. U ratu gine 6 (46,15%) članova. Preživeli se vraćaju na zgarište u selo, jedni već 1945. godine sele u Inđiju, drugi osnivaju porodice i preseljavaju se u Batajnicu (Zemun) 1972. godine. Ovi Zorići nemaju muških potomaka.

Zorići su stara srednjovekovna porodica koja svojim dalekim poreklom potiče sa Kosova. U Povelji srpskog kralja Dečanskog zabeleženi su 1330. godine. Kralj Dečanski poklanja selo Grmočel, gde se pominju braća Zorići. Zorići napuštaju Kosovo posle Kosovskog boja što je logično zaključiti da su učesnici u Bici. Interesantne su grupe Zorić-Drobac i verovatno su Kričke sa Durmitora. Od njih su Kužeti, Kneževići i Stolinovići.

15. IVANIŠEVIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Potomak Ivaniševića iz Rujnice, posle Drugog svetskog rata, priženio se u porodicu Biga (Bigića). Preseljava se u Novu Pazovu (Vojvodina) 1971. godine. Sva je prilika da su Uzunovići starovlaška plemena iz Starog Vlaha sa Zlatibora, tridesetih godina 15. veka doseli u Podlovćenski Dolac, kasnije u Cetinje. Tu su promenili prezime u Ivanišević. Sagrade najstariju crkvu, zvala se Vlaška crkva, danas je poznata kao hram Rođenja presvete Bogorodice. Ivaniševići su evidentirani i u Obiliću na Kosovu, ali su ovde došli iz Vedašica (Lika) 1921. godine. Ivaniševići sa slavom Đurđevdan svoje poreklo vezuju za Drobnjake u Crnoj Gori.

16. JAZIĆ, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Jovanjdan. Naselili se iz Doljana (Lika) pre Okupacije. Pred početak Drugog svetskog rata u selu su 2 porodice sa 13 članova. Rat su preživela dva člana (iz svake porodice po jedan član), ostalih 11 (84,61%) odmah na početku rata pobijeno na Garavicama kod Bihaća, a deca i žene u selu na Ugrčinoj lokvi. Jedan se vraća na ognjište (zarobljenik iz Nemačke), osniva novu porodicu i 1968. godine preseljava u Bihać. Drugi radi u SUP-u u Grubišnom Polju, a potom u Zagrebu. O dubljem poreklu ne zna se skoro ništa. Zaključiti da im je poreklo slično ostalim krajiškim Srbima.

17. KONČAR, Krndija, 2 kuće u Agića Krndiji, slava Nikoljdan. Došli iz Doljana (Lika) pre Omerpaše. I pred Drugi svetski rat takođe popisane dve porodice sa 8 članova, od kojih 4 (50%) člana su poginula. Nakon rata na pogorelište se vraća jedan Lazin preživeli potomak, osniva porodicu i 1965. godine seli u Inđiju (Vojvodina).

Končar, Krndija, 7 porodica u Beširevića Krndiji, slava Nikoljdan. Naseli iz Doljana (Lika) pre Omerpaše. Na početku Drugog svetskog rata zabeleženo 8 porodica sa 41 članom. U ratu gine ili umire od tifusa 31 (75,61%) član. Deo preživelih se vraća na zgarišta i počinju život iz početka. Drugi deo je kolonizovan u Banatsko Veliko Selo, Crvenku, jedan se iselio u Englesku, a ostali napuštaju selo 1952. godine i odlaze u Batajnicu, drugi u Martince (Sremska Mitrovica) 1956. godine, treći u Bačku Palanka 1972. godine, jedni su postali oficiri JNA. Imajući u vidu da original prezime potiče od Končarevića, može se zaključiti da im je starina sa Juga, iz Crne Gore. Njihova migracija ide Crna Gora-severna Dalmacija-Lika-Bosanska Krajina. U najvećem broju se nastanjuju na prostor Vrhovina i Doljana (Lika).

18.KRNETA, Krndija 3 kuće u Agića Krndiji, slava Tomindan. Naseli iz Dalmacije oko 1855. godine. Na početku Drugog svetskog rata, takođe je bilo 3 kuće sa 14 članova. U ratu je poginulo 3 (21.43%) člana, od kojih se jedna porodica ugasila. Nakon rata potomci nastavljaju život u selu u okviru triju porodica. Jedni se odmah odsele u Beograd. Jedna se porodica 1961. godine seli u Inđiju (Vojvodina), druga u Bačku Palanku 1970. godine, a treća u Bešku 1971. godine. Poreklo Krneta je iz Sjenice. Stara slava u Sjenicii i Lici bila je Jovanjdan. Slavu menjaju zbog prinude. Da bi izbegli kaznu u Cazinskoj krajini, prinuđeni su da menjaju feud, ali su po kazni promenili slavu i slave retku slavu Tomu Apostola (Tomindan). Od ovog su roda: Maleševići, Ljepoje, Šekovići, Vujasini, Milinkovići. Iz ovog roda je i prosinđel Tomo Krneta, surgunisan (proteran) u Malu Aziju, gde je umro.

19. MIJATOVIĆ, Krndija 1 kuća u Agića Krndiji, slava Stefanjdan. Došli su iz Grmuše pre Omerpaše. Ova porodica pred Drugi svetski rat nije zabeležena u selu. Poreklo Mijatovića je sa područja Kosova, Sjenice i Kolašina u Crnoj Gori. Matica im je selo Veliki Kopci na 18 kilometru Kruševac-Priština (Kosovo). Slava im je Sveti Nikola. Poreklo rodonačelnika doseže do rodonačelnika Mijataili se možda i sam prezivao Mijatović. Legenda kaže da se doselio odnekuda iz Bosne i da je bio jako bogat.

20. MILINKOVIĆ (NONIĆ), Bukovica 1 kuća, slava Tomindan. Naseli sa Marin Mosta (Mutnik). Pred Drugi svetski rat zabeležena 1 kuća sa 17 članova. U ratu poginulo 14 (82,35%) članova. Nakon rata preživeli, Smiljaudovica Steveseli u Beograd, Nikola u Bačku Palanku.

Milinković, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Tomindan. Posle Prvog svetskog rata dobio kolonizaciju u Vojvodinu, na šta nije pristao, već se odlučio da se nastani u Krndiju gde je dobio odgovarajuće zemljište. Uoči Drugog rata zabeležena je jedna porodica sa 6 članova. Roditelji ginu (33,33%), deca preživljavaju i dobijaju kolonizaciju u Melence (Vojvodinu). Danas sin Mićo živi u Inđiji.

Porodice su u selima više poznate po nadimku Nonići. Nadimak su dobili, kako kažu da deca ne bi plakala, da bi se uspavala, ljuljajući kolevku baka ili majka pevušila nona-nina, pa odatle nasta nadimak Nonić po čemu su poznatiji nego Milinkovići. Milinkovići su od roda Krneta što upućuje na njihovo poreklo iz Sjenice. Iz Sjenice u Liku došli preko severne Dalmacije u Pounje se rašire iz Dalmacije i Like. Rod je sa više slava u kom slučaju se radi o više različitih rodova.

21. MILOŠEVIĆ, Krndija 3 kuće u Beširevića Krndiji, slava Nikoljdan. Došli su Korduna pre Okupacije. Pred Drugi svetski rat popisano 5 kuća sa 32 člana. U ratu gine 29 (90,62%) članova. Na pogorela kućišta nakon rata niko se ne vraća od preživelih Miloševića.

Milošević, Bukovica 1 kuća, slava Nikoljdan. Došli sa Korduna, slava Nikoljdan. Pred rat se ova porodica ne evidentira u selu. Miloševići su poreklom iz Banjana. Naseljavaju drobnjačko selo Donju Bijelu, koji se po njima nazove Miloševići. Prema predanju živeli su mnogo pre Kosovske bitke. Poreklom su iz Vasojevića (Crna Gora). Iz Udbine (Lika) naseljavaju se u Plaški (Kordun) 1822. godine. Sa više krsnih slava pripadaju različitim rodovima. Miloševići sa Korduna koji su u Bosanskoj Krajini, smatraju da su poreklom iz Hercegovine.

22. MUDRIĆ, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Nikoljdan. Naselili su 1948. godine iz Abdića (Ćoralići) na Končarevo kućište. U Ćoraliće se naseljavaju iz Mudrić sela (Plaški) sa Korduna iza Aneksije 1910. godine. Ne zna se dalje poreklo.

23. MUDRINIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Došli iz Grmuše pre Omerpaše. Porodica pred Drugi svetski rat ima 13 članova od kojih tokom rata gine 6 (38,46%) članova. Preživeli se posle rata vraćaju na zgarište u selo ali se oko pedesetih godina 20. veka iseljavaju u Beograd i Vojvodinu. Gotovo je sigurno da je poreklo Mudrinića starinom još pre Kosovskog boja iz najmasovnijih prebivališta tog vremena-današnje Albanije, Stare Crne Gore i njenih Brda i Stare Hercegovine. Mudrinići u Pounju su starinci sa Zmijanja.

24. PILIPOVIĆ, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Sveti Alimpije. Došli iz Cvjetnića, pre Okupacije. Na početku Drugog svetskog rata evidentirana je jedna porodica sa 6 članova. U ratu ginu 2 (33,33%) člana. Preživeli se vraćaju na pogorelo kućište i 1969. godine seli u Bačku Palansku. U selu ostaje sin Đuro, menja nekoliko lokacija u selu, prelazi u Rujnicu, susedno selo 19. godine, a potom seli u Martinsce (Sremska Mitrovica). Poreklo Pilipovića je Hercegovina i Stara Srbija. Dospeli su s jugoistoka preko severne Dalmacije i Like u Bosansku Krajinu. Od njih su Bubale.

25. PJEVAC, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Potomak Pjevac sa Marin Mosta (Mutnik) priženio se u porodicu Vukelić 1952. godine. Porodica se seli u Bešku (Vojvodina) 1970. godine. Na Marin Most došli iz Kordunskog Ljeskovca (Kordun) pre Okupacije. Poreklo Pjevaca je Piva (Crna Gora). Preko Like dolaze na Kordun, a odatle u Pounje.

26. PUCAR, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndija, slava Đurđevdan. Došli iz Glamoča pre Okupacije. Pred rat su evidentirane dve porodice (1 u Beširevića Krndiji i 1 u Agića Krndiji) sa 10 članova, od kojih gine 4 (40%) člana. Porodica u Agića Krndiji se gasi. U ovu porodicu se priženio Zec sa Marin Mosta (Mutnik). U Beširevića Krndiji porodica ostaje do građanskog rata u BiH 1992-1995. godine, kada i oni pod hrvatskom “Olujom” prinudno napuštaju Krndiju i preseljavaju u Novu Pazovu i Novi Sad (Vojvodina). U “Oluji” gine jedan član. Poreklo Pucara je najverovatnije Hercegovina. Odatle se našli na prostoru Glamoča i Mrkonjićgrada. Jedan ogranak se naselio u Lici, a drugi u Pounju. Iz Bosne su prešli na današnju teritoriju Srbije gde su prihvatili prezime Pucarević.

27. RADAKOVIĆ, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Nikoljdan. Potomak Radakovića iz Stare Kršlje (Kordun) priženio se u porodicu Veselica 1934. godine. Pred rat porodica je evidentirana sa 7 članova, gine 1 (14,29%) član. U članove porodice je ubrojana i supruga od Veselice. Sele se u Bešku (Vojvodina) 1968. godine. Sin Ilija u Inđiju 1959. godine. Radakovići, Radakovi i Radaci se smatraju istog porekla i potiču iz Stare Srbije od roda Bjelopavlovića (Boka). Najpre se nasele u Dalmaciju kod Obrovca, gde su prvi put zabaleženi 1686. godine, a drugi u okolinu Benkovca. Neki smatraju da su jedno sa Gak-Gakovićima. U Liku su došli iz “turskih” krajeva. Evidentirani su sa 6 krsnih slava i pripadaju različitim rodovima.

28. RADIĆ, Krndija 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Đurđevdan. Predak iz Rujnice 1906. godine se priženio u porodicu Končar. Dosele pre Okupacije ispod Gomile. Roditelji odlaze u Ameriku, a sina Peru ostavljaju kod babe i dede. Pred rat porodica je evidentirana sa 5 članova. U ratu gine 1 (20%) član. Nakon rata nastavljaju život na pogorelom kućištu i 1963. godine sele u Inđiju (Vojvodina). Radići su poreklom od Štrbaca iz Dalmacije. Štrbci su iz Štrbine (Hercegovina). Prvi put su zabeleženi u Dečanskim hrisovuljama 1330. godine. U Dalmaciji su potvrđeni u 15. veku.

29. RADIŠIĆ, Krndija, bez kuće u Beširevića Krndiji, slava Nikoljdan. Kao dete iz Donje Gate odrasla je kod tetke u porodici Zorić. Radišići su u Donju Gatu došli iz Like pre Okupacije. Preseli se u Beograd 1968. godine, a sin Rade1970. godine. Poreklo Radišića je današnji prostor Crne Gore i Hercegovine. Pretpostaviti je da su u Bosansku Krajinu došli iz Hercegovine preko Dalmacije i Like.

30. RASTOVAC, Krndija 1 kuća u Trstovitoj Luci (Agića Krndija), slava Jovanjdan. Doseli iz Kordunskog Ljeskovca (Kordun) pre Okupacije. Pre Laudonovog rata bio na Marin Mostu (Mutnik), pa je iza Svištovskog mira 1791. godine preselio na Kordun. Pred početak Drugog svetskog rata u selu su evidentirane dve porodice sa 7 članova. U ratu gine 3 (42,85%) člana. Posle rata, kućišta ostaju pusta. Sedamdesetih godina 20. veka na tim kućištima je sagrađena džamija. O poreklu Rastovaca nema validnih podataka. Za pretpostaviti da je i njihovo poreklo sa Juga, da je seoba išla preko centralne Bosne i Bosanske Krajine i Dalmacije u Liku. Iz Bosanske Krajine preseljavaju se na Kordun i jedni su od retkih koji se vraćaju u Cazinsku krajinu.

31. REPIJA, Bukovica 2 kuće, slava Nikoljdan. Prvi se naseli iz Bjelajskog Polja. Negde se zvali Štrpci. Pred početak Drugog svetskog rata popisane su 4 kuće sa 32 člana. U ratu gine 19 (59,38%) članova. Preživeli se vraćaju na svoja zgarišta i započinju novi život. Jedna porodica se seli u Martince (Sremska Mitrovica) 1954. godine, druga 1972. godine u Novu Pazovu. Potomak 3. porodice, Milivojostaje u selu i jedan je od šest porodica koji napušta selo 1995. godine pred hrvatskom “Olujom” i priključuje se svojima u Martincima. Ovoga puta Bukovica po drugi put ostaje bez Srba. Repije su poreklom od roda Štrbaca iz južne Hercegovine ili Boke. Zvali se Pavlovići. Najpre se doseli u Grahovo, a odatle jedni otišli u Mali Radić. Nekada su bili vlastela. Sa područja Unca raširili se po Pounju. Evidentirani su sa jednom slavom, otuda pripadaju istom rodu.

32. SAVIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Došli iz Grmuše pre Okupacije. Na početku Drugog svetskog rata ova porodica nije popisana u Bukovici.

Savić, Krndija 2 kuće u Beširevića Krndiji, slava Đurđevdan. Došli iz Grmuše pre Okupacije. Uoči Drugog svetskog rata takođe su zabeležene dve porodice sa 9 članova. U ratu gine 7 (77,78%) članova. Posle rata, potomak Rade, Đurađpreseljava u Beograd. U selu ostaje sama, udovica Rade, Marija, umire 1968. godine.

Savići su starinom još pre Kosovskog boja iz najmasovnijih srpskih pribežišta tog vremena: severna Albanija, Stara Crna Gora i njenih Brda i Stare Hercegovine. Razgranali su se od korena i stabla Višnjića.

33. SMILJANIĆ, Krndija 4 kuće u Trstovitoj Luci (Agića Krndija), slava Jovaljdan. Došli sa Kordunskog Ljeskovca (Kordun) pre Okupacije. Pred Drugi svetski rat popisano je 5 kuća sa 28 članova. U ratu je poginulo 10 (35,71%) članova. Najdalje poreklo Smiljanića za koje se zna jeste Kosovo. Smiljanići se jednim pravcem pomeraju prema Dalmaciji i Lici, a drugim krilom prema Srbiji, mada se smatra da ovo krilo prema Srbiji kreće iz Hercegovine. Jedni Smiljanići iz Like potiču iz Grahova (Crna Gora). Rasprostranjeni su po Bosni. U Pounju su od starinačkog roda Bosančić sa Zmijanja. Posle rata na zgarišta vraćaju se preživeli. Porodice se sele u Crvenku 1968. godine, Bačku Palanku 1962, Martince 1971. godine.

34. STANIĆ, Krndija 1 kuća Beširevića Krndija, slava Arhanđelovdan. Došli iz Lipnika (Zmijanje) pre Okupacije. Spominje se 1 kuća sa 3 člana, od koji je jedan (33,33%) poginuo, Porodica je ugašena. Prvobitno poreklo Stanića su Dečani (Kosovo). U današnjoj Crnoh Gori, Stanići su iz Kuča od roda Drekalovića. Zabeleženi su sa 15 krsnih slava u kom slučaju se radi o više rodova.

25. STOJANOVIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Jovaljdan. Uoči Drugog svetskog rata evidentirana je jedna porodica sa 4 člana, od kojih su dva (50%) poginula (1 nestao). Stojanovići su iz Crne Gore od Lepoćana roda Vasojevića iz Lijeve Rijeke. Po drugima su od Kolašina ili Donje Morače. Tada su se prezivali Jankovići. Stojan Janković ubivši Turčina, koji mu je hteo oteti brašno i konja. Od zuluma beži u Bosnu i menja prezime, uzima ga po imenu Stojan-Stojanović da bi zametnuo trag. U Pounju Stojanovići su od roda Bogunovića od Stare Raške. Oko 1625. godine naseli se na Zmijanje.

36. TANKOSIĆ, Bukovica 1 kuća, slava Đurđevdan. Došli sa Tromeđe pre Omerpaše. Pred Drugi svetski rat evidentirane su 3 kuće sa 16 članova. U ratu gine 11 (68,75%) članova. Preživeli se vrate na zgarišta. Porodica Đure1965. godine preseli u banju Gata-Ilidžu, gde ostaje do 1995. godine kada pod hrvatskom “Olujom” napuštaju Banju. Potomak Pereposle rata nastanio se u Zenici. Poreklo Tankosića je sa područja Durmitora (Žabljaka) današnje Crne Gore. Preko Hercegovine i Srednje Bosne sižu na područje Sanice i Zmijanja. Oko 1672. godine 6 braće krene u Dalmaciju kada su njome vladali Mlečani. Zadržali su se oko Tromeđe u Dalmaciji, Lici i Bosni. Odatle se rasele po celoj Krajini. Nekada su bili Bursaći i poput predaka slave Đurđevdan. Zabeleženi su jednom slavom što jasno govori da se radi o jednom rodu.

37. TRBOJEVIĆ, Krndija, 1 kuća u Beširevića Krndiji, slava Đurđevdan. Naseli se iz Korenice (Lika) pre Okupacije. Pre Drugog svetskog rata porodica nije popisana. Na ovo kućište se nasele Žige. Prezime je rašireno na celoj teritoriji nekadašnje Vojne krajine. Popisani su sa jednom krsnom slavom po čemu pripadaju jednom rodu. Poreklo Trbojevića upućuje na hercegovačko poreklo.

38. UGRICA, Bukovica 2 kuće, slava Nikoljdan. Došli iz Zavođe (Gospić), pre Okupacije. Ove Ugrice nisu evidentirane uoči Drugog svetskog rata.

Ugrica, Krndija 2 kuće u Beširevića Krndija, slava Nikoljdan. Došli iz Kulen Vakufa pre Okupacije. Predak im kosio sa Turcima kao kosbaša, kidisao spahiji koji je od napora umro. Da izbegne osvetu njegova plemena, pobegao u Beširevica nahiju. Uoči Drugog svetskog rata popisane 3 porodice sa 13 članova. U ratu gine 7 (53,86%) članova. Posle rata Lazoje kolonizovan u Bačku Topolu, potom prelazi u Crvenku. Dragan, sin Milanaotišao u Vitez, potom u Travnik, U selu ostaju potomci Radedo hrvatske “Oluje” 1995. godine i jedna od šest porodica Srba u selu, kada se i oni preseljavaju, jedni u Bačku Palanku, drugi u Kožuar (Ub). Ovi iz Bačke Palanke odlaze u Ameriku. Ugrice su sa jednom krsnom slavom i jasno je da se radi o jednom rodu. Poreklo im je kao i ostalim Srbima u Krajini sa Juga.

39. ŠIKMAN, Bukovica 1 kuća, slava Stefanjdan. Doseli iz Kestenovca sa Une (Kulen Vakuf) pre Omerpaše. Uoči Drugog svetskog rata popisana jedna kuća sa 18 članova. U ratu gine 13 (72,22%) članova. Brankoi Milannakon rata odlaze u Beograd. Rajkoostaje na pogorelištu, zasniva novu porodicu i 1960. godine preseljava u Bačku Palanku.

Šikman, Krndija 2 kuće, 1 kuća u Agića Krndiji i 1 kuća u Trstovitoj Luci, slava Stefanjdan. Došli sa Zmijanja pre Omerpaše. Pred rat evidentirana jedna porodica sa 7 članova. Gine 3 (42,86%) člana.. Na pogorelo kućište vratila se udovica Blaže, Ljubai ona je preselila u Bačku Palanku, a ostali su nakon rata prešli u Beograd, a 1947. godine u Bačku Palanku, gde su im potomci i danas.

Šikman, Krndija 2 kuće u Beširevića Krndiji, slava Stefanjdan. Došli iz Kulen Vakufa pre Okupacije. Uoči rata evidentirano je 4 porodice sa 30 članova. U ratu gine 27 (90,00) članova. Tri porodice su ugašene. Dušan, potomak Milanavraća se na pogorelo kućište, stvara porodicu i 1972. godine seli u Inđiju (Vojvodina). Stariji brat Nikola, ostaje u JNA i život završava u Zagrebu 2010. godine. U Bukovici i Krndiji evidentirano je uoči rata 6 porodica sa 55 članova, gine 43 (78,18%) člana.

Poreklo Šikmana su Visoki Dečani i planina Goleš na Kosovu. Nejasno je kojim su pravcem stigli u okolinu Jajca na područje Gerzova, Medne i Pecke. Dostupni podaci ne potvrđuju da su išli sa migracijama preko Hercegovine, severne Dalmacije i Like. Njihova seoba je izgleda išla direktno preko srednje Bosne, najverovatnije preko Sarajeva, Travnika, Visokog i od Tuzle prema Jajcu i dalje prema Sani i Savi. Smatraju se starincima, što govori da su na ove prostore naseli pre Turaka. Izbledelo sećanje ukazuje da je matica područje Jajca, odatle se šire prema Mrkonjićgradu i Ključu (Zmijanje) i dalje prema Potkozarju, ali istovremeno i preko Kolunića i Petrovca u Pounje i Cazinsku krajinu.

IZVORI:

– Milan Karanović “Pounje u Bosanskoj Krajini” Beograd 1925. godine

– Petar Rađenović “Unac” Beograd 1925. godine

– Petar Rađenović “Bjelajsko Polje i Bravsko”, Beograd 1925. godine

– Dr Velimir Mihajlović “Srpski prezimenik”

– Dušan D.VMiljković “Stradanja u Cazinskoj krajini i antifašistička borba

(1941-1945), Beograd 2011. godine

– Milan Bogunović “Žrtve Drugog svetskog rata u Cazinskoj krajini”, Beograd,

prikupljen i obrađen materijal 1961. godine

PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Ilija Šikman