Poreklo stanovništva sela Paklje, grad Valjevo. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik i SANU. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Paklje su na severozapadnoj strani velike Leskovičke Visoravni pri samom kraju i nad Jablanicom. Zemljište je visoravan, koja se naglo spušta u Jablanicu. Po visoravni su vrtače poređane u dva niza. Pakljanske strane, desna obala Jablanice, jesu pravi krševi, ogoljeni i puni plazova, čukara i peštara. Selo je na samoj ivici visoravni po dolovima i stranama njihovim. Najznatnije i jedino uzvišenje u selu je Miloševac, koji odvaja selo od Zlatarića.
U selu nema nijednog izvora. Ispod pakljanskih strana, upravo ispod seoskih kuća izbija vrlo jako, vodom najbogatije vrelo u oblasti, poznato pod imenom Pakljansko Vrelo. Vrelo izbija iznad korita jablaničkog i posle toka od 5 metara pada u reku, gde pri ušću okreće dva vitla. Iznad Aleksića kuća u Zlatariću na ataru istog sela izbije jako vreoce, kojim se služi polovina sela. Ova dva vrela i reka Jablanica jesu jedine vode, kojima se selo služi, inače selo ima bare i cisterne i njima se pomaže u izvesno doba godine.
Zemlje i šume.
Seoske su zemlje oko kuća, po dolovima i vrtačama. I selo je malo, pa je omalo i ziratne zemlje. Zemlja je krečuša, suha, plitkog dna i samo kišnih leta daje dobar rod, kad se uz to uredno natire. Livada i pašnjaka nema. Nekoliko luka po Jablanici pre su dobre, ako su očuvane od plazova, za useve nego za livade i pašnjake.
Šume je malo. Oko celog sela sa severne i zapadne strane očuvan je jedan pojas guste i krupne šume od lisnatog drveta, koja zaklanja selo od hladnih vetrova, koji duvaju sa tih strana. Seoske su zajednice Pakljanske Strane, koje služe za zajedničke ispuste, s toga su i gole.
Tip sela.
Kuće su seoske u grupama, po vrtačama i dolovima, pa prema rasporedu kuća, po načinu njihovog postrojenja i po rasporedu njihovih okućnica, opominju na karsna sela po Bilećkim Rudinama u Hercegovini. Paklje su manje više zbijeno selo, u kome su najbliže one kuće, koje su u bližem ili daljem srodstvu.
U Pakljama su: Marinkovići, Rakići, Petrovići, Brkići, Brankovići, Rankovići-1 i Rankovići-2.
U selu nema velikih zadruga. Osrednje su zadruge Rankovića-1 i Brankovića.
Podaci o selu:
Ovo selo je po haračkim tefterima iz 1818. godine imalo 7 domova sa 8 poreskih i 15 haračkih ličnosti.
Prema popisu:
-1866. godine – 15 domova i 114 stanovnika.
-1874. godine – 16 domova i 128 stanovnika.
-1884. godine – 15 domova i 137 stanovnika.
-1890. godine – 18 domova i 152 stanovnika.
-1895. godine – 18 domova i 154 stanovnika.
-1900. godine – 22 doma i 166 stanovnika.
Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 1,59 a procentni 1,17%, gde je gotovo pri svakom popisu bilo više ženskih nego muških glava.
Ime selu.
Seljaci ne znaju da kažu otkuda je ime selu. Po susednim selima od starijih ljudi čuje se ova priča: Na Miloševcu, visu iznad Zlatarića, bio je nekakav strašan boj između Turaka i Madžara, gde su Madžari bili potučeni, pa su dugo vremena po tom razbojištu gavranovi i druge ptice napadale leševe izginulih, glodale i odnosile, a ostavile samo pikljeve i koščure, koje su se dugo posle toga viđale po razbojištu. Posle boja nastala je, veli se kuga, pa je sve staro iskorenila i raselila, pa kad su nove porodice došle, one su nađene kosture i pikljeve pokupile i sahranile, te i danas postoji na Miloševcu vojničko groblje. Narod tumači da je zbog ovih pikljeva i koščura i selo dobilo ime Paklje.
Poreklo stanovništva i osnivanje sela.
Selo su gotovo u isto doba osnovale dve porodice, pa i danas u ovom selancu žive samo njih dve. Starijih porodica, priča se, da nije bilo, jer se selance smatralo u početku kao zaselak sela Stubla, pa se tek docnije odvojilo u zasebno naselje.
-Rajići i Rankovići-1: Prva porodica ovog sela je Rakića i Rankovića, čiji se predak doselio iz Grahova u Crnoj Gori u prvom austrijskom ratu, otprilike, kad su se Živanovići doselili u Zlatarić, sa kojima su u malo podaljem srodstvu; njih je 12 kuća i slave Stevanjdan.
-Marinkovići, Petrovići, Brkići i Brankovići: Na 10 godina pose gornjih doselila su se dva brata, sa svojim porodicama iz Drobnjaka, iz Šavnika i od njih su gore pomenute porodice, svega ih je 9 kuća, slave Petrovdan i do skora su presluživali Đurđevdan.
-Rankovići-2 su došli iz Leskovica, sela ove oblasti, na kupljeno imanje, koje su kupili pošto su prethodno prodali u selu svoje ranije imanje, slave Đurđevdan.
U Pakljama je 22 kuće od 3 porodice.
Zanimanje stanovništva.
Pakljanci se zanimaju svima privrednim radovima, kojima i susedni seljaci ove oblasti. Glavna su im zanimanja zemljoradnja i voćarstvo, a sporedna raznoliki zanati, zbog kojih se lako sele u donja sela.
Pojedinosti o selu.
Paklje su sastavni deo Jovanjske opštine u Srezu valjevskom. Sudnica, crkva i škola su u Jovanji. Groblje je u sredini sela.
Preslava je Drugi dan Duhova.
IZVOR: Ljubomir Pavlović, “Kolubara i Podgorina”. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)