Poreklo prezimena, selo Trlić (Ub)

Poreklo stanovništva sela Trlić, opština Ub. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.

Trlić je na desnoj strani Tamnave i nagnut Gračici, koja teče kroz sredinu sela. Zemljište je neravno, neravnine su najveće prema Tamnavi, ali ipak nije brdovito. Kuće su rasturene na sve strane i po manjim džematima, ali se ipak raspoznaju tri kraja: Gornji do Tvrdojevca, Donji do Tamnave i Krajnji (Krajnjani) do Sovljaka.

Na uzvišenijim mestima ove (tamnavske) ravnice nema ni bunara po nekim selima, te se muče bez vode, takva sela su: Tulari, Banjani, Trlić, ravniji delovi Čučuga i Pambukovice.

Na tamnavskoj ravnici nalaze se mestimična ulegnuća okruglog ili eliptičnog oblika, koja su nekada bila ili su danas ispunjena atmosferskom bistrom vodom i narod ih zove jezerima. Ova jezera treba razlikovati od omanjih vodenih bazena, nazvatim barama. Jezerska dna su blatnjava i pri kraju prelaze u prave tresave, kojih ima na dosta mesta u oblasti. Jezera ove vrste su Vukićevo Jezero u Vukićevici, Stanarevića Jezero u Lončaniku, Jezero u Orašcu, u Dubravi, Jezera u Paljuvima, Trliću, Sovljaku itd.

Stariji ljudi, kako po brdskim tako i po ravnijim selima, doživeli su u današnjim svojim osamdesetim godinama dva slučaja velikih snegova. Prvi je pao krajem februara 1831. godine, a drugi na Bele Poklade 1864. godine, oba su bila više od 1,5 metra visine, trajala po pet dana, pa se otopila. Kad se uzme da je i 1907. godine bio visok i dugotrajan sneg, onda od prilike svake trideset četvrte godine Tamnavu pokrivaju poveći snegovi i zime traju duže vremena. Kad bi u gornjim brdskim oblastima padao sneg aprila ili maja meseca, tada bi padao i u Tamnavi, ali bi je samo oprašio, što tvrdi i pop Krstina u svojim zabeleškama od 1781. godine i odmah bi se otopio čim bi prestao padati. Starci: Kosan Lelićanin iz Trlića, Jovan Đotunović iz Ušća i Belja Ružičić sa Zabrežja, pored drugih, pričaju da su ovi snegovi bili tako visoki, da su njihovi stari bili prinuđeni krčiti i otvarati putve, gde se po tri dana nija moglo izaći iz kuća i kuda na stranu ići. Na Karauli je bilo i smrtnih slučajeva, jer je zavejao sneg mnoge, koji su morali preko nje u to doba.

U Grabovcu, ko bi se malo više zadržao u selu i ko bi se iz bliže raspitao o mestu neseljenja i imanja starijih porodica od pre 150 godina, uvideće da je stari Grabovac bio zbijen oko Vidana i da danas svaka starija porodica ima svojih predstavnika na tom istom mestu. Na ovaj način Stubline su se rasturile od svog izvora Crkvine, Piroman i Brović iz Starog Sela, Trstenica od starog groblja, Banjani iz Starog Voća, Tulari iz Klenovice, Trlić od Jezera, Sovljak od Korova itd.

Izoravanja starih vatrišta, ognjišta i pepelišta po Bukoru, Jabučju, Skeli, Trliću, Tvrdojevcu, Stublinama i Goločelu dokazuju da je tu bilo ranijeg života.

Dobrić smo nazvali Trlićem iz razloga, što svi Trlićani tvrde, da se njihovo staro selo, naseljeno oko Jezerine, zvalo Dobrić, pa kad ga je kuga posle 1739. godine, potrla, nazvalo se Trlić. Ostavili smo ovo ime, dokle se ne bi tome protivno dokazalo.

Radljevo se zbog kuge raselilo i od sadašnje crkve raselilo na sve strane. Iz istih razloga pokretala su se sela: Skela, Ušće, Trlić (Dobrić) i dr.

Poreklo familija-prezimena sela Trlić

Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

-Aleksići, druga polovina 18. veka, Osladić u Podgorini, Đurđic.

-Bajići, druga polovina 18. veka, Svileuva, Miholjdan.

-Brkići, prva polovina 18. veka, Zlodo-okrug užički, Stevanjdan.

-Bukovčići i Ignjatovići. Videti Ignjatovići i Bukovčići.

-Vračarići, druga polovina 18. veka, Kremna-Stari Vlah, Nikoljdan, velika zadruga.

-Gavrilovići, druga polovina 18. veka, Paklje u Podgorini, Stevanjdan.

-Dunjići, druga polovina 18. veka, Bela Krajina, Nikoljdan.

-Živanovići, druga polovina 18. veka, Drlače u Azbukovici, Đurđic.

-Živkovići, posle 1827. godine, Miličinica u Podgorini, Nikoljdan.

-Ignjatovići i Bukovčići, prva polovina 18. veka, Donja Bukovica u Podgorini, Đurđevdan.

-Jovanovići, druga polovina 18. veka, Rujevac u Azbukovici, Jovanjdan.

-Jugovići, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Đurđevdan.

-Kandići, prva polovina 18. veka, Kremna-Stari Vlah, Nikoljdan.

-Kostići, druga polovina 18. veka, Banat, Jovanjdan, cigansko-romskog porekla.

-Lazarevići, posle 1827. godine, Gornja Bukovica u Podgorini, Jovanjdan.

-Lazići, posle 1827. godine, Osladić u Podgorini, Sv. Vasilije.

-Lelićani*, prva polovina 18. veka, Lelić u Podgorini, Lazarevdan.

*Lelićani u Trliću, danas još i Lazići, su iz Lelića od tamošnje porodice Miškovića. Ovde su došla tri brata, Lazar, Pavle i Mitar. Lazar je bio buljubaša knezu Aleksi Nenadoviću i to je onaj Lazar, što je Prota Matiji u Beogradu pričao o događajima iz 1794. godine i njegovi potomci su do skora bili sveštenici ovog sela.

-Lukići 1, druga polovina 18. veka, Sovač u Podgorini, Stevanjdan.

-Lazići 2, druga polovina 18. veka, Drlače u Podgorini, Jovanjdan.

-Manojlovići, druga polovina 18. veka, Komirić u Rađevini, Đurđevdan, velika i ugledna zadruga.

-Markulići, prva polovina 18. veka, Tetovo, Aranđelovdan.

-Mijuškovići, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan.

-Milojkovići, druga polovina 18. veka, Ponor kod Pirota, Aranđelovdan.

-Mihailovići, druga polovina 18. veka, Suvodanje u Podgorini, Lučindan.

-Nedeljkovići, posle 1827. godine, Osat, Sv. Strefan Dečanski.

-Nikolići 1, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Nikolići 2, posle 1827. godine, Lug u Jadru, Jovanjdan.

-Pavlovići, stara porodica, Đurđevdan.

-Petrići, druga polovina 18. veka, Suho Selo u Posavskoj Tamnavi, Nikoljdan.

-Petrovići, posle 1827. godine, Suvodanj u Podgorini, Đurđevdan.

-Popovići, posle 1827. godine, Banat, Jovanjdan, pokršteni Cigani-Romi.

-Radosavljevići, druga polovina 18. veka, Gornja Bukovica u Podgorini, Nikoljdan.

-Rafailovići*, stara izumrla porodica.

*Ova porodica je zamrla u muškom potomstvu. U sredini sela iznad Gračice nalazi se na glavnom seskom putu lep spomenika sa natpisom: Spomenik je Pavla Rafailovića-Vorošice, na čijem belegu stoji, da je svojom šešenom ubio Osman Džoru u Čučugama. Po pričanju starca Kosana Lelićanina, nadimak Vorošica Pavle je imao zbog toga, što je u austrijskim frajkorima bio seiz nekog dobrovoljačkog oficira a po opisu bio je omalenog rasta, žive prirode i neobične drskosti i smelosti. O njegovoj ličnoj hrabrosti, njegovoj smelosti u borbama, njegovim ranama i snošenju ratnih tegoba, po selu se pričaju neverovatne priče. Pavlovi potomci su zamrsli pre 20 godina, a oružje mu je očuvano kod dece i njegovih potomaka od kćeri.

-Savići, posle 1827. godine, Rujevac u Azbukovici, Jovanjdan.

-Stajčići, druga polovina 18. veka, Balinović u Podgorini, Jovanjdan.

-Stanići, druga polovina 18. veka, Paklje u Podgorini, Petrovdan.

-Stepanovići, druga polovina 18. veka, Tupanjci u Podgorini, Stevanjdan.

-Tanaskovići, druga polovina 18. veka, Strmovo-okrug užički, Stevanjdan, uljezi u Vukoviće.

IZVOR: Ljubomir Ljuba Pavlović „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.