Retko se može naći tako istorijski star i etnički karakterističan prostor koji, kao vrlo organizovana celina i zajednica, živi preko hiljadu godina, što se potpunije zna, od devetog veka.
Drobnjaci su vrlo staro i organizovano pleme, po mnogo čemu karakteristično; oni su mudri i hrabri večiti slobodari i ratnici, učesnici u svim bitkama, bojevima i ratovima koje su Srbija i Crna Gora vodile za slobodu i oslobođenje. Oni su junaci u Kosovskom i svim drugim bojevima; oni su stalni i trajni pratioci celokupne sudbine naroda Srbije i Crne Gore i njihov nerazdvojni i osoben – dostojanstven deo.
Starinci su ona bratstva koja su u Drobnjak doselila pre 16. veka. „NOVLJANI“ su, za Šibalića, najveće srpsko pleme koje je organizovano došlo na Balkan, prvo u okolinu Travnika, potom Novog i Banjana i, konačno, u Drobnjak. „NOVLJANIMA“ se, po predanju, zvalo jedno srpsko pleme koje se u vreme doseljavanja Srba na Balkan doselilo u Bosnu, a malo docnije prešlo u Hercegovinu i nastanilo se na Banjanskoj visoravni. Odatle Novljani, zajedno s još nekim srpskim plemenima, potisnu starosedelačko stanovništvo na Tari i izvoru Morače, a na jug Podgorici. Osvojenu teritoriju podele među sobom i nasele. Tada je Novljanima pripalo i prostrano zemljište koje je zahvatalo plemena Banjane i Drobnjake. Veći deo Novljana koji su preselili u Drobnjak, zauzeo je ceo predeo između grada Onogošta i reke Tare, i od tadašnje pivske granice do gornje Morače.
Određeni izvori ukazuju na to da su Drobnjaci neko vreme bili u sastavu zetske države i da su u doba kralja Milutina, prema hrisovulji, pisanoj između 1313. 1318. godine, bili u sastavu Raške. Drobnjaci su sačuvali svoju samostalnost prema Turcima do sredine 15. veka, kada su Turci pokorili Hercegove zemlje. Posle smrti cara Dušana, Drobnjaci su od 1360. do početka sedamdesetih godina bili pod vlašću Vojislava Vojinovića i Nikole Altomanovića. Posle su ušli u sastav Tvrtkove države nakon podele zemlje N. Altomanovića, koju su izvršili knez Lazar i bosanski ban Tvrtko. Od kraja 14. veka, Drobnjaci spadaju u oblast velikaša Sandalja Hranića, koji je umro 1435. godine, a nasledio ga je sinovac Stjepan Vučić Kosača, odnosno Hercog Stjepan. Po njemu se ta oblast nazvala Hercegovina, kako se i danas naziva njen veći deo. Tako su Drobnjaci ostali u sastavu Hercegovine sve do sredine 19. veka, kada su ušli u sastav Crne Gore.
Pleme Drobnjaka je od poslednjeg srpsko-turskog rata, celo pripalo pod Crnu Goru, a nalazi se na severoistočnoj strani Hercegovine i na severnoj strani Crne Gore. Na Berlinskom kongresu 1878. godine, Crna Gora je proglašena za samostalnu državu. Tom prilikom su određene i granice Crne Gore u odnosu na tursku teritoriju.
Drobnjački vojvoda Đurjan Kosovčić je, prema narodnom predanju, vodio Drobnjake na Kosovo i u toj borbi zadobio sedam rana. I samo ime porodice Kosovčić, „vezano“ je za kosovsku bitku. Tu je poginulo i mnogo Drobnjaka. Prema zabeleškama St. Novakovića i prema opisu kosovskog boja, među vojvodama učesnicima u kosovskom boju pominju se Đurica i Živko Kosovčić.
Kosorići opet, spadaju među najstarija i najznačajnija bratstva na durmitorskom području. Oni su od plemena Novljana i njihovo doseljenje u ove krajeve pada negde oko 8. veka. U boju na Kosovu, pominje se i neki Mileša Mandić, vojvoda, koji je za prolivenu krv, od kneza Lazara dobio izvesne povlastice.
Reč Drobnjak se odnosi na izuzetan rast ljudi, na dobre ljude i junake. Još je Jovan Cvijić, koji je poreklom od Drobnjaka, istakao osobine plemena: ponos i čast čoveka, umerenost, odmerenost, razboritost, dosetljivost, strpljivost, odlučnost, hrabrost, izrazita bistrina, gde su duhovne vrednosti uvek bile važnije od materijalnih. Drobnjaci su prirodno obdareni izuzetno snažnim telom i bistrinom, sa večitim duhom i voljom da se pobeđuje i proniče u nepoznato.
Mnoge srpske i crnogorske porodice i ličnosti su poreklom iz Drobnjaka: Petrovići (Njegoš), Karadžić (Vuk), Cvijići (Jovan), Mišići (Živojin), Sima Milutinović – Sarajlija, Borislav Pekić, Milija Stanić, Dušan Baranin, Vojo Stanić, Žarko Laušević, Milutin – Mima Karadžić…
Drobnjaci su na Đurđevdan 1604. godine dobili Turke, kada su se svi pobratimili i uzeli da slave Đurđevdan kao glavnu slavu i prislavu.
PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić
Komentari (0)