Teslić i okolna sela

3 komentara

1. 11. mart 2018. u 06:05

   Vojislav Ananić

   PRIBINIĆ I NJEGOVI STANOVNICI

   Pribinić je pitomo brdsko mesto u Republici Srpskoj, na petnaestom kilometru puta od Teslića prena Banja Juci, koje okružuju planine Bopja (s jyra i jugozapada) i Javorova (ca cevepa i severozapada; prostire se između 44’33”30 i 44’39 severne geografske širine i 17’37”30 i 17’45 istočne geografske dužine.
   Samo mesto Pribinić ppipada području srednje visokih brda i obronaka graničnih planina. Središnji deo mesta ima nadmopcky visinu od 280 do 460 metapa, a delovi mesta Pribinić na planini Bopja imaju visove od 1.008 (Tajan), a u Javorovi od 605 (Brestovac i Veliki Konjušić – Njivak) i 520 (Lipova glava) metapa. Imče, najviši vrh na planini Bopja je Velia Rynjavica (1078), a u Javorovi ranije navedeni vrhovi u mestu Pribinić. Obe ove planine – Bopja i Javorova – obrasle su visokom šumom zbog čega je Pribinić još u vreme Austrougarske bio poznata vazdušna banja koju su i stranci pado posećivali.
   Između planina Bopja i Javorove nalazi se brežuljkasto zemljište koje se spušta u ppavcy jugoistoka i kroz koje protiče peka Mana Usora s izvorom u masivu planine Bopja (ispod Pavlova Visa, na 988 metapa nadmorske visine). Ona ppedctavlja glavnu hidporpafcky arteriju ovog područja. Mana Usora je u svome gornjem toku dosta jaka, a za vreme topljenja snega i velikih kiša zna da bude i dosta plahovita. Njene pritoke (Velika Ostružnja, Mala Ostružnja, Bagošnica i druge) fopmipajy se yrlavnom u području planine Bopja, dok vodotoci s planine Javorova (Velika Javorova, Bijela rijeka, Crna rijeka i druge) yrlavnom ppipadajy slivu reke Ukrina. Mala Ucopa ima dužinu od 22 km i u Tesliću se spaja s Velikom Usorom i čine reku Usoru koja se u Doboju uliva u reku Bosnu (kao njena najdyža – 82 kilometpa duga – leva pritoka). Ha ovom području, pitke vode ima u izobilju. Ranije su ce kuće podizale u blizini jakih izvora vode – vrela (ili točkova kako ih meštani zovu), kojih u Pribiniću ima mnogo, a jedno od njih je i Principovo vrelo na 300 metara od centra mesta. Mnogobrojna pribinska vrela su poznata po čistoj, hladnoj, ukusnoj i pitkoj vodi. Na Maloj Usori i njenim pritokama još se zadržalo nekoliko, od nekada bezbrojnih vodenica za mlevenje žita. U vreme naših dedova, gotovo svako domaćinstvo u Pribiniću je imalo svoju vodenicu.
   Petar Bogunović, koji je 20-ih godina XX veka bio učitelj u Pribiniću (u knjizi: Iz Usorskog kraja i okoline) piše, da na više mesta u Pribiniću proviruje iz zemlje kameni ugalj, u dosta jakim naslagama. Naši rudarski stručnjaci drže da je sva Pribinićka dolina, zapadno od Vrane Stijene, područje kamenog uglja. Godine 1922. vršeno je kopanje kamenog uglja u Momčilovića potoku i ugalj je bio odličnog kvaliteta.
   Pribinić se nalazi u pojasu umerene kontinentalne klime, bez velikih temperaturnih oscilacija. Prema podacima Saveznog hidrometereološkog zavoda za period od deset godina (1957-1967), izmerene su prosečne godišnje temperature od 9,7° S i prosečne godišnje padavine od 992 mm. Ako se posmatraju prosečne mesečne temperature, onda je najhladniji mesec januar sa – 2,1° S, a najtopliji mesec jul sa 19,7° S. Jesen je toplija od proleća što ima pozitivan uticaj na kasno voće koje može da dozre. U maju mesecu ima najviše (125 mm), a u januaru najmanje (56 mm) padavina. Oko 2/3 godišnjih padavina otpada na vegetacioni period što se povoljno odražava na poljoprivredu.
   Zahvaljujući svome reljefu, povoljnim klimatskim uslovima i drugim činiocima ovo područje ima veoma bogat i raznovrstan biljni i životinjski svet. Oko dve trećine mesta Pribinić nalazi se pod šumom i to pretežno (oko 80 %) visokom – četinarskom (bor, jela, smreka, tisa i dr.) i listopadnom (javor, hrast, bukva, breza, lipa, grab i dr.) na planinama Borja i Javorova. Središni deo mesta prošaran je oranicama, šumarcima, voćnjacima, pašnjacima i livadama. Pogled na mesto Pribinić sa nekog od bezbrojnih uzvišenja naročito je lep u proleće kada je sve u zelenilu i cvetu, i kasnu jesen kada je sve u prelivu prelepih jesenjih boja raznovrsnog biljnog sveta.
   Bogat i raznovrstan biljni svet, klima i konfiguracija terena doprineli su da je ovo područje bogato i mnogobrojnim životinjskim svetom – divljači, pticama, ribom i rakovima.
   Na kraju naglasimo da je Pribinić izrazito lepo mesto i često se spominje kao idealna vazdušna banja. Petar Bogunović (u svojoj knjizi Iz Usorskog kraja i okoline) između ostalog piše: Pribinić je jedno od najzdravijih planinskih mesta u Bosni i Hercegovini, te je radi svoga položaja i borovih šuma od vajkada vredio kao klimatsko mesto i vazdušna banja… Radi čistog vazduha, koji je pun ozona i mirisa borovine, te radi lepote prirode, dobre sveže vode, dolazi u Pribinić lep broj gostiju, da u prijatnosti provede letnje dane. U tu svrhu sagrađen je u sedištu mesta lep udoban hotel, vlasništvo današnje teslićke fabrike. I privatna lica podigla su nekoliko lepih zgrada. Namerava se, na jednoj uzvišici da podigne dečiji sanatorijum, koji bi bio od velike važnosti ne samo za Vrbasku već i za ostale obližnje banovine.
   O lepoti Pribinića i njegove okoline uzalud je pisati, jer te lepote i udobnosti ne može pero opisati onako kako u istinu zaslužuje. Pribinić treba videti, u njemu provesti dane odmora, pa ga onda oceniti.
   * * *
   Sadašnji stanovnici Pribinića potomci su onih koji su se u njega doseljavali u drugoj polovini XVIII veka i kasnije. Poznato je da je zbog čestih ratova ali i velikih epidemija područje Pribinića više puta u potpunosti opustelo. Poslednji put to se desilo za vreme strašne epidemije kuge koja je zabeležena 1782- 1784. godine. Prvi doseljenici u Pribiniću, posle toga, bili su preci današnjih Dušanića.
   Prota Stevan K. Dušanić beleži da u vreme kada je došao Švabo u Bosnu u Tesliću je postojala samo jedna kuća – Jefta Vukovića, a u Pribiniću je bilo 17 kuća u kojima je živelo 18 porodica – Dušanići su imali dve kuće, a u po jednoj kući su živele porodice Malić i Momčilović, te Delić i Jelić.
   U zaostavštini prote Stevana K. Dušanića nalaze se podaci o broju stanovnika Pribinića krajem XIX i početkom XX veka. Prema popisu koji je obavljen 1. maja 1885. godine, od strane novih austrougarskih vlasti, u Pribiniću je bilo 729 stanovnika (374 muškaraca i 355 ženskih), od kojih 663 pravoslavnih i 66 muhamedanaca. Neoženjenih je bilo 391, oženjenih 292 i udovih 46.
   Deset godina kasnije (1895) u Pribiniću postoji 136 kuća i u njemu živi 1.235 stanovnika (789 muškaraca i 446 ženskih), od kojih je 808 pravoslavnih, 67 muslimana, 335 rimokatolika, 19 Jevreja i 2 evangelista.
   Prema popisu iz 1910. godine u Pribiniću postoji 130 kuća i u njemu živi 1.164 stanovnika (635 muškaraca i 529 ženskih), od kojih srpsko stanovništvo broji 1.028, muslimansko 82, rimokatoličko 46, grčkokatoličko 2 i 6 Jevreja. Samo da spomenemo da je 1910. godine u Bosni i Hercegovini bilo 1,898.044 stanovnika, od kojih pravoslavci čine 43,4%, muslimani 32,3%, katolici 23,3%, a ostali 1%.
   Po oslobođenju Bosne i Hercegovine od okupatora posle Prvog svetskog rata izvršen je popis stanovništva 1921. godine. Prema tom popisu u Pribiniću je živelo 1.169 stanovnika, od kojih je prema veroispovesti bilo: 1.047 pravoslavnih, 80 muslimana, 41 katolik i 1 evangelista, a prema nacionalnoj pripadnosti, kako je tada evidentirano 1.158 Srba i Hrvata, 8 Nemaca i po jedan Rusin, Čehoslovak i Rumun. U isto vreme u Bosni i Hercegovini živelo je 1.890.440 stanovnika, od kojih na pravoslavce otpada 43,9%, na muslimane 31,1%, na katolike 23,5%, a na ostale 1,5%.
   Nakon Drugog svetskog rata prema spisku parohijske kancelarije, kako to piše prota Stevan K. Dušanić, u Pribiniću postoje sledeće porodice:

   ARSENIĆ. Arsenići potiču iz Birča, a u Pribinić su se doselili iz Liplja. Prvo su se naselili na zemljištu gde su sada Marinkovići, pa su posle prešli u Maricu na zemljište koje su napustili Popovići. Slave Simolj dan. Sahranjuju se u Bubićima.
   BABIĆ. Babići su se doselili iz Očauša. Doselio se Gojan, ded Tošin. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Briježani.
   Babić – Pejaković. Luka Babić iz Arsenića potiče od Pejakovića iz Liplja. Njegov predak Stojke došao je u najam kod Babića i tu se priženio i primio prezime.
   BJELAC. Tri brata – Luka, Jovan i Vidak Bjelac doseli su se iz Ukrnjice i Radonjićima nametnuli svoje prezime. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Bjelac – Popović. Mile Bjelac je sin Tome Popovića. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Bjelac – Radonjić su starosedeoci. Slave krsnu slavu Nikolj dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Bjelac – Radišić. To su Stanoje i Mijailo – Šepo Bjelac. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   BLAGOJEVIĆ. Kršo Blagojević doselio se iz Očauša. Za Kršu se udala Savica, udovica popa Vasilja koja je sa sobom dovela sinove Spasoja i Jovicu – Jovu (Popadića), sinove popa Vasilja. Kršini sinovi su Vaso, Đujo i Pano. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Grabik.
   BOGDANIĆ. Bogdanići su se doselili iz Očauša. Prvi se doselio Luka Bogdanić. Slave Časne Verige. Sahranjuju se u Bubićima.
   BOŽIĆ. Božići su se doselili iz Liplja. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   BOŠTRUNIĆ. Boštrunići su se doselili iz Vijačana. Došao je Jovica koji je bio marveni doktor – hajvan hećim. Njegova žena Teodora – Teda živela je oko 100 godina. Slave sv. Stefana. Sahranjuju se u Kasimovini.
   BUBIĆ. Bubići su došli iz Birča. Slave Ćurđev dan. Sahranjuju se u Bubićima. Pre nekoliko godina, zbog popunjenosti ovog groblja kao i zbog boljeg položaja i prilaza, osnovano je u Marici – novo Mišića groblje (zvano Gnjile njive) i u njemu se sahranjuju porodice koje su se sahranjivale u Bubića groblju.
   VASILIĆ. Doselili se iz Buletića. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   VUKOVIĆ. Vukovići su iz Očauša. Bila su tri brata Vuk, Savo i Đurađ. Savo i Đurađ su prešli na islam, i od njih su Sadikovići iz Pribinića i Žilići iz Stopana. Vuk se nije hteo poturčiti, nego pobeže u Očauš i tu se nastani, te se po njemu jedan deo planine u Očaušu nazva Vukov greben. Odatle su u Pribinić doselili njegovi Jovan, Vid i Kršija Vuković. Prota Stevan piše da se seća kako je hodža Žilić iz Stopana (kasnije se -1908. godine – odselio u Tursku) dolazio u Pribinić svojim rođacima na slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Bubićima.
   GRABOVAC. Nedo i Vaskrsija su se u Pribinić doselili iz Grabovice kod Kotor Varoša. Slave sv. Vračeve. Sahranjuju se u Ilinčića groblju (Grabik).
   DELIĆ. Delići su došli iz Gračanice bežeći od turskog zuluma. Delić Slavko (Boškov) i njegova kuća su pravi Delići, svi ostali su došli sa strane. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   Delić – Jelić su došli iz Vrućice (kod Teslića). Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Ilinčića groblju (Grabik).
   DIMITRIĆ. Slave krsnu slavu Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   DUŠANIĆ. Prema narodnom predanju Dušanići su starinom Pribinjići koji potiču iz Stare Hercegovine. U to vreme Stara Hercegovina obuhvatala je, sem teritorije sadašnje Hercegovine, i Foču, Goražde, Čajniče, Nikšić, Pivu, Drobnjake i Banjane. Iz Stare Hercegovine su se prvo odselili u Podrinje, a potom u Posavinu. Iz Posavine se u Pribinić u XVIII veku doselio non Goran ca snajom Dušanom (po kojoj sada porodica nosi prezime Dušanić) i unukom Lazarom. Lazar je imao tri sina: Nedeljka – Neđu (bio je prvi knez u Pribiniću), Ignjatija – Ignju i Gavrila -Gavru. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Dušanić – Gajić. Lazareva (sin Dušane i unuk popa Gorana) druga žena bila je iz Šušnjara, Gajića, kod Gradine u Čečavi. Ona je sa sobom dovela dva sina: Đuru i Ristu u Dušaniće. Đurinu ženu Simeunu zvali su Bjelkuša (jer je bila dovedena iz Bjelajaca), a Ristinu Pejakuša (dovedena iz Pejakovića). Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Dušanić – Lipljanski (Knežević, Kisić). Prema narodnom predanju Dušanići – Lipljanski su starinom Simolovići koji potiču iz Stare Hercegovine. Vaskrsiju – Kisiju je kao malog dečaka dovela majka Đurđija iz Liplja u Pribinić kada su Turci ubili njenog muža Mihaila, kneza iz Liplja. Đurđija se kasnije udala za Trifuna – Trišu (Ignjinog) Dušanića. Vaskrsije će zadržati krsnu slavu svoga oca Mihaila – Simolj dan ali će nositi prezime Dušanić. Međutim, potomci Vaskrsija Dušanića nazivaju se još i Lipljanski (zbog toga što potiču iz Liplja), Kneževići (kako ih stalno naziva prota Stevan u svojim zapisima – zbog toga što je Vaskrsijev otac Mihailo bio knez Lipljanski), te Kisići (po Vaskrsiji – Kisiji od koga vode svoje poreklo svi Dušanići – Lipljanski). Vaskrsija je imao kćerku Milku – Milju (udala se za Đorđa Malića) i tri sina: Mihaila, Jovana i Iliju. Slave krsnu slavu Simolj dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   ILINČIĆ. Ilinčići su iz Maslovara. Slave Stefan dan. Sahranjuju se u groblju Grabik.
   JOSIPOVIĆ. Josipovići su dobili prezime po Josipu koji je došao u Pribinić iz Beba. Josip je imao sinove Kostu i Nedu. Kosta Josipović je došao na selište Dušanića jer je bio oženjen kćerkom Stanka Dušanića (Sime Ignjinog) koji nije imao muške dece. Slave Trifun dan. Sahranjuju se u Kasimovini
   JOTIĆ. Jotići su došli iz planine na zemljište Milutinovića. Kada su Milutinovići izumrli ostao je samo jedan starac sa kćerkom kojom se priženio Joco Jotić. Jotići slave Đurđev dan, ali prislužuju Stefan dan, slavu izumrlih Milutinovića. Sahranjuju se u Kasimovini.
   KALAMANDA. Luku Kalamandu majka je donela (iz Burče, kod Kotor Varoša) u povitku kada se preudala u Marinkoviće. Slave Nikoljdan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   KOSTIĆ. Kostići su se pre prezivali Dujakovići i došli su iz Beba. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   KRUNIĆ. Ranije su živeli u Paležu (kad se ide uz Ostružnju). Slave Jovan dan. Sahranjuju se u Cvijetićima groblju.
   LAZIĆ. Đorđe Lazić, šumar, doselio se iz Čečave. Imao je trojicu sinova: Radu, Bogoljuba i Vojina (Vojku). Prva dvojica su kasnije otišli po službi iz Pribinića. Vojko je ostao u Pribiniću i sa suprugom Zoricom doživeo je duboku starost i imali sedamnaestero dece, od kojih je dvanaest odraslo. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   LIPOVČIĆ. Braća Jefto i Vasilije Lipovčić došli su iz Liplja, a potiču od Jotanovića. Dobili su ime po majci Lipovki koju su meštani zvali Gatarom. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   MALIĆ. Malići su starosedeoci. Đorđo je ostao u Pribiniću, Gligor se odselio u Rastušu, a Risto u prnjavorski kraj. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   MARINKOVIĆ. Marinkovići su iz Maslovara. Došli su Vid i Lazar. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   MARKOVIĆ. Markovići su došli iz Očauša. Simeun i Todo Marković došli su na selište Kršije Maksimovića čija je porodica izumrla. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   MILADIĆ. Sredinom XIX veka u Miladićima se rađala samo ženska deca. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju zvanom Kupini.
   Miladić – Babić. Otac Luke Miladića, kovača, ukraden je iz Babića jer nije bilo muške dece u kući Miladića. Luka je imao sinove Lazara, Simu i Dušana. Dejan je Lazarev sin, a njegovi sinovi su Vojin i Nikola. Vojinovi sinovi su Dejan i Goran. Slave Ćurđev dan.
   Miladić – Bumbarić (Nikolić) su iz Pasjače (Đurađ, Jovica, Tanasije, Petar). Prihvatili prezime Miladić. Slave krsnu slavu Đurđev dan.
   Miladić – Dimitrić. Vid Dimitrić se priženio (domazet) Dušicom, kćerkom Jovice Miladića. Jovica nije imao muške dece.
   Miladić – Knežević. Luka je rođeni brat Vaskrsija Dušanića – Lipljanskog. Kada je Đurđija, posle ubistva muža Mihaila, pobegla iz Liplja u Pribinić, sa sobom je dovela sina Vaskrsija i bila je u poodmakloj trudnoći. Ubrzo će roditi Luku koji će zadržati krsnu slavu svoga oca Mihaila – Simolj dan ali će se kasnije priženiti u Miladiće (sa Maricom Miladić) i njegovi potomci nose prezime Miladić. Luka je bio odličan drvodelja. Imao je sina Nikolu. Slave Simolj dan kao očevu slavu i Nikolj dan kao zemaljsku slavu.
   Miladić – Lazić ili Marjanović su iz Buletića. Jedan od njih je Mali Boško, zvani Vržinar.
   Miladić – Stević. Otac Vase Miladića – Stevića doselio se iz Babića i priženio se u Miladićima. Vasini sinovi su Đorđo, Dušan, Branko, Mile i Vinko. Slave Đurđev dan.
   MILJANOVIĆ (BRIJEŽAN). Miljanovići starinom potiču iz Stare Hercegovine. Miljanovići su u Pribinić došli iz Javorana (kod Kotor Varoša). Slave Simolj dan. Sahranjuju se u Briježanskom groblju.
   Miljanović – Milošević. Jeftin ded Risto doselio se u Pribinić kod sestre koja je bila udata za Pauna (Markovog dedu) Miljanovića.
   MITROVIĆ. Mitrovići su iz Vijačana. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Ćosovini.
   MIŠIĆ. Mišići slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini i u Bubićima.
   MOMČILOVIĆ. Momčilovići starinom potiču iz Stare Hercegovine. Momčilovići su se doselili u Maliće. Slave krsnu slavu Đurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   NIKOLIĆ. Nikolići su iz Pasjače. Slave krsnu slavu Ćurđev dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   NOVIĆ. Novići su iz Birča. Slave sv. Ignjatija. Sahranjuju se u Briježanima.
   OSTOJIĆ. Ostojići su se doselili iz Liplja. Došli su Jovica, Tane i Trivun. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   Ostojić – Marjanović. Kuća Milete Marjanovića nalazila se na zemljištu Ostojića.
   PETROVIĆ. Luka Petrović se doselio iz Kotor Varoša. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Petrovićima.
   PEŠTA. Pešte su došli iz Boraka na imanje Batića koji su izumrli. Prota Stevan K. Dušanić pamti poslednjeg Batića – Stevu koji je bio gušav. Prvi je došao Vasilj Pešta sa svojim ocem. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   POPADIĆ. Popadići su iz Šnjegotine. Popadija Savica, posle smrti popa Vasilja Popadića se iz Šnjegotine, preudala u Pribinić za Kršu Blagojevića. Sa sobom je dovela i sinove Spasoju i Jovicu. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Ilinčića groblju zvanom Grabik.
   POPOVIĆ. Popovići starinom potiču iz Stare Hercegovine. Popovići su se u Pribinić doselili iz Liplja. Spasoje (Teodorov otac) Popović i Gavro (Lazar) Dušanić bili su pašenozi. (Savica – žena Gavre Dušanića i Simeuna – žena Spasoja Popovića bile su rođene sestre iz Liplja). Gavro je doveo svoga pašenogu Spasoja, prvo u Arseniće, a zatim na njihovo današnje selište (koje je nekada pripadalo Gavrinom bratu Nedeljku Dušaniću). Slave Trifun dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   Popović – Adamović. Simo Adamović (otac Petra, Dujaka i Vida Popović) došao je iz Imljana i radio kao najamnik kod Gavre Dušanića. Priženio se Stanom, udovicom Blagoja Popovića (Stana je sestra Toše Babića). Slave krsnu slavu Simolj dan.
   RADONJIĆ. Kosta Radonjić je došao iz Buletića. Slave Jovan dan. Sahranjuju se u Kreševinama.
   STEVIĆ. Doselili ce iz Manjeva. Slave Ćurđev dan. Sahranjuju se u Bubićima.
   STOJANOVIĆ. Stojanovići su se doselili iz Liplja. Prvi je došao Gavro otac Jovice Stojanovića. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u groblju Grabik.
   STOLJAK. Stoljaci su došli iz Kruševice. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u groblju Ćosovina.
   SUVAJAC. Suvajci su se prizetili iz Liplja. Slave Trifun dan. Sahranjuju se u Kasimovini.
   FILIPOVIĆ. Luka Filipović je došao iz Čečave. Slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Kreševinama.
   CVIJETIĆ. Cvijetići starinom potiču iz Stare Hercegovine. Slave Nikolj dan. Sahranjuju se u Cvijetićima.
   CVIJIĆ. Cvijići slave Đurđev dan. Sahranjuju se u Cvijićima.
   ŠKILJIĆ. Doseli se iz Orašja (kod Kotor Varoša). Slave Petrov dan. Sahranjuju se u Bubićima.

   U Pribiniću žive i sledeće muslimanske porodice:
   BARIĆ. Barići su se doselili u Pribinić iz Barića (kod Teslića).
   BEŠIĆ su poturčeni Srbi i potiču od Radonjića. Kako je zabeležio prota Stevan K. Dušanić jedan Radonjić se poturčio radi zemlje u Neteci i dobio je ime Alija Bešić.
   KERTIĆ su, kako to piše prota Stevan K. Dušanić, takođe poturčeni Srbi, ali ne navodi od koje porodice vode poreklo.
   MAŠIĆ su doseljenici (verovatno ženidbom, kako piše prota Stevan).
   SADIKOVIĆ. Sadikovići su poturčeni Srbi i vode poreklo od Vukovića.
   HUSKIĆ su takođe poturčeni Srbi i potiču od Bogdanića.

   U Izvodu iz letopisa parohije Pribinićke prota Stevan K. Dušanić piše za stanovništvo Pribinić i sledeće: Narod je vere pravoslavne, sem desetak muslimanskih kuća, koje se u prošlosti isturčiše da sačuvaju živote i imanja svoja. Oni se svi drže srpskih običaja, kao i glavnih pravoslavnih praznika, priznaju da su poturčeni Srbi, i vrlo su odani Srbima pravoslavne vere. Učitelj iz Pribinića Petar M. Bogunović u knjizi Iz usorskog kraja i okoline o suživotu pravoslavnih i muslimana piše: Ovi su se muslimani toliko zbližili sa braćom pravoslavne vere, da se međusobno ne samo posećuju nego i kume. Žene muslimanke ne kriju se od hrišćana komšija. U tom seocetu (Marici) imaju i svoju džamiju, koja je, po narodnom pričanju, godine 1835, sagradio neki Jašar-beg, koji se kao bivši sluga u begovskoj kući, oženio jednom begovicom (prota Steva piše da je to bila udovica Džafer-bega) iz porodice Kapetanovića. Ta je džamija obnovljena prije dvadeset godina (pred Prvi svetski rat) većinom prilozima naroda pravoslavne vere iz Pribinića, na poticaj pravoslavnog sveštenika prote Stevana K Dušanića. Zaista, jedna retka pojava verske trpeljivosti i međusobnog verskog snošaja i bratstva.

   Izvor: Pribinić i njegovo stanovništvo, Jovan B. Dušanić-Lipljanski

   Odgovori

2. 11. mart 2018. u 07:37

   Vojislav Ananić

   Solunski dobrovoljci iz Pribinića su:

   Bogdan D. Arsenić, Petar T. Babić, Đorđe V. Grabovac, Petar I. Dušanić, Lazar V. Ilinčić, Luka A. Jotić, Luka S. Kalamanda, Ignjo J. Marković, Lazar L. Miladić, Luka L. Mitrović, Jovo N. Mišić, Mitar J. Popadić, Dujak S. Popović, Spasoje Đ. Škiljić.

   Izvor: Pribinić i njegovo stanovništvo, Jovan B. Dušanić-Lipljanski

   Odgovori

3. 11. mart 2018. u 07:41

   Vojislav Ananić

   Poginuli u Prvom svetskom ratu meštani Pribinića su: Mihailo V. Dušanić, Nedo Dušanić, Dušan Popović, Vaskrsije Krunić, Đorđe P. Jotić, Filip Momčilović, Vaskrsije J. Boštrunić, Nikola Vuković, Stanko Malić, Teodor V. Grabovac, Trivun Miladić, Todor T. Miladić.

   Izvor: Pribinić i njegovo stanovništvo, Jovan B. Dušanić-Lipljanski

   Odgovori