Poreklo prezimena Radojević

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

RADOJEVIĆI

(na Mokrom)

Potiču od Toljića iz Gornjeg Polja kod Nikšića. Daljnja starina im je sa Čeva, odakle su pod pritiskom Ozrinića morali da se isele i dođu u Nikšićko polje – Kočane i Zavrh. U Nikšiću su se razvili u jako bratstvo, od kojih se posebno istakao Ugren, po kome su se docnije nazivaž i Ugrenovići, koji su u to vrijeme bili najmoćnija vlastela Onogošta. Po jednom predanju kod Ugrena se nalazio Nikša, koji je bio sluga na dvoru Ugrenovom. On je navodni osnivač grada Nikšića. Dalje predanje kazuje da su Nikšini sinovi jednom prilikom ubili bana Ugrena i da su oni preuzeli primat u nikšićkom kraju.

Iz 1699. godine pominje se Šćepan Toljić-Ugrenović, kao knez sela: Studenaca, Rastovca, Gornjih i Donjih Kočana i dr. Ugrenovići su ginuli u ratovima protiv Turaka, naročito u ustanku vojvode Grdana 1597. godine, u Kandijskom (1645-1669) i Morejskom ratu (1684-1699), kao i u borbama koje su vođene oko Nikšića početkom 19. vijeka. Nakon čestih ratova u kojima su Ugrenovići-Toljići imali značajnu ulogu, dolazilo je do njihovog čestog iseljavanja u druge krajeve. Selili su u Crnogorsko primorje, u Bosnu na Glasinac i dr. Njima su srodnici: Babići, Vujičići, Juškovići, Pejovići, Piljevići, Pantovići, Mijanovići, Mumovići, Đapići, svi u Gornjem Polju; Golubovići na Malinsku, Lazovići na Kutnjoj Njivi, Mučalice u Gornjoj Morači i na Godijeljima, Lekovići u Vranešu i Juškovići u Morači. Svima im je zajednička slava Aćimovdan.

Početkom 19. vijeka od ovog bratstva bio je pozant Radojica Toljić, koji je sarađivao sa mitropolitom Petrom I. Radojica je za potrebe crnogorske vojske zarobio sedamnaest Turaka i predao ih vladici Petru I, koji ih je zamijenio za Crnogorce koje su Turci bili zarobili. Radojica je imao braću: Radovana, Marka, Jovana, Milovana, Miloša, Rista i Zavišu. Oni su učestvovali u borbama s nikšićkim Turcima u kojima su poginuli: Radovan kod Gračanice, Marko na Krnovu, Jovan na Jezerima, Milovan i Radojica u Dugi. Od Radojice je ostalo potomstvo, a Miloš i Risto su se pod prezimenom Ružičići odselili u selo Zaton kod Bijeljine. Zaviša se vratio da živi u Gornje Polje.

Radojica je imao sinove Radoja i Draga i živjeli su u Župi nikšićkoj kod ujčevine Bojović. Drago se odselio u Novu Varoš, a Radoje se oda hajdukovanju. Nalazio se među braniocima Ostroga od 7. do 15. januara 1853. godine.

Nakon pripajanja jednog dijela Drobnjaka Crnoj Gori 1858/59. godine, knjaz Danilo je dodijelio Radoju zemlju na Mokrom, gdje se on 1860. godine naselio.

Radoje je imao tri sina Radojicu, Neđeljka i Milovana, koji se po svom ocu Radoju prozvaše Radojevići.

Sva trojica su učesnici balkanskih i Prvog svjetskog rata. Neđeljko je poginuo na Glasincu 1914. godine i od njega nije ostalo potomstvo.

Radojica Radojev je imao sina Radisava, koji je sa svojim sinovima bio učesnik NOR-a 1941-1945. godine. Poginuo je na Sutjesci 1943. godine u pedeset petoj godini života zajedno sa svojim sinom Radošem, a drugi njegov sin Veljko je bio na odgovornim funkcijama u jedinicama NOV-e; bio je u Četvrtoj crnogorskoj brigadi sa svojim ocem i bratom Radošem, a kasnije komesar komande mjesta u Šavniku. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Njegova braća Mihailo i Milić su za vrijeme rata živjeli u Beogradu i radili za ciljeve NOP-a. Pored njih, Radisav je imao još Draga i Vladimira.

Milovan Radojev je imao sina Mira, a Miro Radoja – učesnika NOR-a, Svetozara, Jovana i Danila. Radoje, Jovan i Danilo su afirmisani književnici i stvaraoci u oblasti književnosti.

Ovo bratstvo nije u srodstvu s Radojevićima u Timaru, Gradini i Šarancima.

Podaci o porodičnoj tradiciji uzeti su iz rukopisa Mira M. Radojevića: Sjećanje za potomstvo, koji mi je ustupio Danilo Mirov.

Slave Aćimovdan.

_____________

RADOJEVIĆI

(na Barama Sirovačkim)

Porijeklom su od Radojevića iz Donje Morače, iz Jasenove, odakle sus e oko 1870. godine braća Perovan i Mijajlo doselili na Bare Sirovačke. Rod su sa Jasenovcima, koji su uzeli prezime po mjestu Jasenovi.

Ćetko Radojević iz Sirovca je učesnik prvih ratova. Poginuo je u čuvenoj Mojkovačkoj bici 7. januara 1916. godine.

Nijesu u srodstvu sa Radojevićima u Timaru, na Mokrom, niti sa onima u Gradini u Šarancima.

Slave Srđevdan.

_________________

RADOJEVIĆI

(u Gradini i Žabljaku)

Radojevići su se sredinom 19. vijeka u šaransko selo Gradinu doselili iz Čavnja, iz Zatarja. Njihova starina je na Čevu, odakle su se vrlo davno iselili u Lješansku nahiju, a odatle pređu u rovačko selo Liješnje, gdje su se namnožili u veoma brojno bratstvo. Neki od ovih Radojevića iz Liješnja presele se u Čavanj, gdje su živjeli sve do 1860. godine, kada su se zavadili sa Đurđevićima i dvojicu ubili, pa su zbog toga Sava, Dobrica, Đurica i Okica uskočili u šaransko selo Gradinu.

U Hercegovačkom ustanku 1875-1878. godine aktivno su učestvovali Mijajlo, koji je poginuo na Stožeru 1877. godine, te Dimitrije i Sekule, koji su poginuli na Krupicama 1877. godine.

U NOR-u su poginuli Radoman Radulov na Beljinu Brdu 1941. godine i njegov sin Radomir na Gradini kod Bijelog Polja 1944. godine, kao pripadnici jedinica NOV-a.

Krajem 19. vijeka Đorđije se iz Gradine preselio u selo Motički Gaj kod Žabljaka, odakle se oženio, ali se istrži ne ostavivši muških potomaka.

Nekolicina pređe da živi i radi u Žabljak, gdje su se stalno naselili.

Slave Ćirilovdan.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić