Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
KREJOVIĆI
Krejovići, isto kao i Kalpačine, potiču od bratstva Raosavljevića koji su živjeli u Lipovu kod Kolašina, odakle sinovi Luke Raosavljevića Filip i Mitar uskoče u Šarance u drugoj polovini 18. vijeka, gdje su u Kršu živjeli neko vrijeme, dok ne dođoše u sukob sa lupežima koji su bili došli da im kradu stoku. Oni pobiju lupeže i bježe u Zatarje. Mitar ode u Bušanje u zaselak Krejovinu i po tom mjestu naseljenja dobije prezime Krejovići. Mitar je imao sinove: Stanišu, Milovana i Petra.
Staniša je sa sinovima Stojanom, Pavlom i Dimitrijem prešao na Međužvalje oko 1853. godše. Stojan je bio poznati hajduk; poginuo je u Kozici u nekom sukobu s Turcima.
Jagoš Pavlov je kao komita učestvovao u Komitskom pokretu u vremenu 1916-1918. godine. Novica Pavlov je živio na Međužvalju, gdje i danas živi njegov sin Radovan.
Krejovića ima i u drugim mjestima naše zemlje, gdje su se odselili radi zaposlenja.
Slave Đurđevdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
28. februar 2015. u 04:38
Nenad Krejović
“Krejovina” je imovinski kompleks zemljišne nepokretnosti u selu Bušnje kod Pljevalja, kao pripadajući deo nepokretne imovine a koja je pripadala nekom čoveku, Ignjatu ili Ignjatoviću, sa nadimkom “Kreja”.
Nadimak “Kreja” su mu nadenuli i tako su ga oslovljavali i zvali, zbog nekih njegovih ličnih osobina, imitatorskih i drugih sposobnosti i drugih nekih karakternih osobina, njegovi bližnji i dalji rođaci i ostali meštani u njegovom bližem i daljem okruženju.
Krejovići su se nazivali i oslovljavali i “Krejini” ostali članovi domaćinstva i porodice i potomci koji su živeli na tom kompleksu “Krejinog” imanja, koje su ostali meštani u okruženju nazvali i oslovljavali kao Krejovina a življe na imanju “Krejovići”.
Početkom treće decenije osamnaestog veka se Krejovići naseljavaju i u Radojnu – Radoinju.
Prema objavljenim podacima, prikupljanim u antropogeografskim istrživanjima vršenim do 1906. godine, koji se nalaze u knjizi istraživača Ljubomira Ž. Mićića, Zlatibor – antropogeografska istraživanja, objavljenoj tek 1924. godine, Krejovići u vreme prvog srpskog ustanka prelaze iz Radojne i naseljavaju se u istočno-zlatuborskom selu Drenova a jedna kuća Krejovića koja je bila u srodstvu sa Šunjevarićima ostaje pa po tom prelazi sa Šunjevarićima u Burađu.
U selu Drenova su se Krejovići bavili stočarstvom i raznovrsnom poljoprivredom a posle Drugog svetskog rata su mladi Krejovići iz Drenove odlazili na raznovrsna školovanja i na zapošljavanje u Beogradu, Užicu, Čajtini, Čačku, Požegi, Arilju, Aranđelovcu, Obrenovcu, Paraćinu i nekim drugim mestima u Srbiji i šire i u glavnom se nisu vraćali u Drenovu da žive. Tamo su ostajali da žive i osnivali su i razvijali svoje porodice i porodična domaćinstva u tim raznim drugim mestima u Srbiji.
Svi zlatiborski Krejovići od davnina slave Đurđevdan i svuda ga prenose kao krsnu slavu muških potomaka i znaju po usmenim predanjima svojih predaka da im poreklo i koreni potiču iz Crne Gore, ali vrlo malo je ostalo zapamćenih ili eventualno malo zabeleženih podataka po preneti predanjima o tom familijarnom istorijatu Krejovića, kao istorijatu “Loze “Krejinih” potomaka”, koji su stigli do Drenove u vreme prvog ustanka.