Poreklo prezimena Milković

Prezime MILKOVIĆ nastalo je po patronimu, odnosno po rodonačelniku imena MILKO, piše saradnik portala Poreklo Milan Milković. Njegov prilog objavljujemo u celini:

Postoji mnogo rodova sa ovim prezimenom koji se razlikuju po tome odakle potiče rodonačelnik i koju krsnu slavu slavi dotični rod.

Prezime je nastalo u srednjem veku na prostoru današnjeg Kosova i Metohije, Crne Gore i Hercegovine. Obzirom na migracije koje su zbog prodora Turaka na Balkan u srednjem veku bile česte, većina rodova sa ovim prezimenom migrirala je ka Dalmaciji i odatle na sever, u Liku, Kordun, Baniju, Žumberak i Belu Krajinu, Slavoniju…

Većina Milkovića u vreme nastanka prezimena bila je pravoslavne vere. Pošto su migrirali na teritorij država koje su podržavale katoličku crkvu (Dubrovačka republika, Mletačka republika, Austrougarska), kao i na sve pravoslavce i na njih je konstantno vršen pritisak da se pokatoliče. Mnogi, bolje reći većina, nisu izdržali pritisak i pokatoličeni su. Neke porodice, koje su živele na prostoru turske imperije, primile su islam (jedna u Hercegovini i jedna u Lici). Danas oko 86 % Milkovića su rimokatolici, oko 12 % pravoslavci i oko 2 % muslimani.

U arhivskim dokumentima Milkovići se prvi put spominju 1383 u Dubrovniku. U konkretnom slučaju verovatno se radi o Milkovićima iz katuna Burmazi, koji su se bavili transportom trgovačke robe iz Dubrovnika u Bosnu i obratno. U tom smislu spominju se i u periodu od 1417 – do 1429. godine.

Jedna porodica Milkovića se 1423. godine iselila iz Paštrovića u Kotor. U Kotoru su živeli kraće vreme, pa su sa Mitrovićima iz Paštrovića odselili u Bukovicu u Sverenoj Dalmaciji, gde će sredinom 17. veka postati čuvena uskočka loza. Nepokatoličeni deo ovog roda, krajem 17. veka seli u Liku, prvo u selo Mogorić, a odatle 1715. godine u Medak. Iz Medka 1776. godine preseljavaju u Zapadnu Slavoniju. Ovi Milkovići slave Đurđevdan.

Krajem 14. veka u Zadru su sinovi mesara Milka (Novak i Petar) su poneli prezime Milković. Slavili su slavu Svetog Jovana Bogoslova. Ta loza Milkovića je pokatoličena u 15. veku.

Jedna loza Milkovića (slavi slavu Svetog arhiđakona i prvomučenika Stefana), poreklom iz Hercegovine ili Crne Gore, preko Senja (bili su uskoci) preseljena je na Žumberak. Najviše ih je bilo u selu Pilatovci. Odatle su se raselili u Belu Krajinu (Slovenija), Šeovicu (kod Pakraca), Laćarak (Srem), Srbiju…. Oni na Žumberku i u Beloj Krajini su pokatoličeni.

Najveći broj pravoslavnih Milkovića slavi Svetog arhangela Mihaila. Turci su ih doselili u Severnu Dalmaciju, odakle je Mitar Milković (krajem 16. veka) preselio u Liku, gde je četovao sa Mujom Hrnjicom i poturčio se. Po oslobođenju Like od Turaka, tri poturčene porodice Milkovića otišle su sa turskom vojskom u okolinu Kladuše (danas su to Bošnjaci sa prezimenom Miljković ili Milković). Tri porodice je pop Marko Mesić pokrstio u katolike i od njih su Milkovići u okolini Perušića. Milkovići koji su se vratili iz islama u pravoslavlje, kao i neke porodice koje nisu menjale veru preselile su iz Like na Kordun (sada ih je većina u Vojvodini). Na Kordunu su strahovito postradali za vreme NDH (1941 – 45). Od ove loze jedna porodica je iz Severne Dalmacije posle oslobođenja Like doselila u Lovinački kraj (selo Ploča).

Milkovići iz crnogorskog plemena Cuce, čija je krsna slava Sveti Jovan Krstitelj (20. januar) naselili su Konavle (selo Mrcine – 15. vek). Od njih su Milkovići u Trebinju i okolini i na Baniji (selo Šakanlije) Ovi Milkovići slave Svetog Jovana Krstitelja (20. januar). Milkovići u Konavlima su pokatoličeni.

Iz sela Zagora (Grbalj) neki Milko Popović se preselio u Severnu Dalmaciju u Prominu, odakle su se kasnije raselili po Cetinskoj krajini (Vrlika, Maovice, Koljani, Civljani…) Samo u selu Koljane i u selu Provo kod Livna sačuvali su pravoslavlje i slave Svetog Vasilija Velikog.

Milkovići koji potiču iz Hercegovačkog plemena Maleši slave Svetog Ignjatija Bogonosca. Oni su migrirali u severnu Bosnu, u Porječinu pod Ozrenom.

Ima još nekoliko loza sa ovim prezimenom.