Poreklo prezimena, selo Zlokućane (Lipkovo)

Poreklo stanovništva Zlokućane, opština Lipkovo, Severna Makedonija. Prema knjizi Dr Jovana F. Trifunoskog „Kumanovsko – Preševska Crna Gora“, izdanje Beograd 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela, zemlje i vode.

Selo je malo i leži severozapadno od  Belanovca. Stanovništvo dobija vodu iz nekoliko bunara, koji leti presušuju, i četiri kladenca. Kladenci su: Bota. Ljuđi, Vrelo i Likan. Selo je siromašno njivama; više ima šuma i ispaša.

Tip sela.

Kuće su podeljene u dve mahale, koje su među sobom udaljene oko 1000 m. Nisu potpuno na okupu ni kuće u istoj mahali. Najveća je mahala Gornje Zlokućane (arbanaški: Zlokućan Epr), u kojoj žive 15 domova. Na severnoj strani je Donje Zlokućane (arbanaški: Zlokućan Poštr) sa 10 donova“).

Prošlost u starine.

Zlokućane je staro selo, jer se pod istim imenom pominje 1381. g. Tada je selo bilo priloženo Hilandaru. Izgleda da je život sela produžen i u tursko doba, jer današnji doseljeni muslimani poreklom iz Apbanije kazuju da su njihovi preci pre 120 godina u selu zatekli drugo stanovništvo. Od starijeg stanovništva, po pričanju, ostalo je u selu staro groblje (Vorate Moćme) čiji se tragovi danas ne poznaju.

Poreklo stanovništva.

U selu su rodovi:

-Suljovi (9 k), od fisa Gaš. Doselio se predak Suljo pre 120 godina (četiri pojasa: Suljo–Ramadan–Dalip–Kurtiš–Islam, živ, 50 godina). Suljo je u Zlokućane došao kao katolik iz mesta ( Belo) u Ljumi. Tamo se stanovnici iz ovog roda zvali Maljok. Na islam prešli u Zlokućanu, odmah po doseljenju.

-Nuhovi (6 k). od fisa Gaš. Došli su u isto vreme kada stanovnici prvog roda. Osnivač roda Nuho je mlađi Suljin brat. Znaju da su bili katolici, pa posle prešln na islam. U selu su poznati još pod imenom:

-Duan, vele, po pretku koji je prvi počeo da puši u Zlokućanu.

Ranije u selu je bilo više muslimanskih domova, ali su se oni umanjili usled raseljavanja. Zna se za iseljenih 10 porodica u Gornjem Livoču (Maljok) i 2 u Ribniku (Duan) kod Gnjilana, zatim za 4 u Orizaru (Zećirovi) i 1 u Ruđincu (Destanovi).

IZVOR: Prema knjizi Dr Jovana F. Trifunoskog „Kumanovsko – Preševska Crna Gora“, izdanje Beograd 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.