Poreklo stanovništva selo Radulići (po knjizi Raduliće), opština Bijelo Polje – Crna Gora. Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Naselje u lepoj i pitomoj dolini reke Crnče, izmeću šumovitih kosa Oraha i Breze, koje ga odvajaju od susednih seda Jagoča i Godijeva. U sastav Radulića ulazi i zaseok Stojanovići. Oba ova mesta su dobila današnja imena po rodovima koji su tu ranije živeli. Ali bez svake sumnje, ova naselja su u srednjem veku bila u sastavu Crnče.
Tip sela.
U Radulićima se izdvajaju krajevi: ravan („Polje“) pored reke i blage padine u podnožju kosa. Vrlo su povoljne za zemljoradnju i stočarstvo.
Zemlje i šume.
Glavni seoski potesi su: Polje, Čajiri, Garište, Fetovače, Orah, Jelaš, Bare, Studena voda, Kovačevine, Vinograd. Crešnjice, Jabuke. Šume i utrine su u gornjim delovima kosa, nose imena: Stup, Rožnjake, Grka i Crlijenke.
Vode.
Osim reke, koja služi za pojilo, u selu ima i izvorske vode. Glavni izvori su: Bajovska voda, Studena voda i Magaruša.
Starine u selu i istorijat.
Ostaci ranijih naselja su groblja: Đurđevica, gde se i sada sahranjuju Radovići i groblje na Krstacu.
Na prevoju između brda Vedikog brijega i Oraha iznad Radulića, jedno mesto nosi naziv Varda. Što znači da je tu nekad stajala straža na raskrsnici puteva.
Y Radulićima je bio sedište feudalne porodice Hajdarpašića. Ovu najlepšu bihorsku dolinu izabrao je Hajdar–paša da u njoj podigne svoj dvor (saraj), hamam, džamiju i turbe. Od saraja se vide ostaci, dok je džamija, kao šgo je rečeno, u ruševinama. Raduliće je bilo do skoro središte džemata za sva naselja u slivu Crnče. Svi Hajdarpašići su se odavde iselili posde 1912. godine.
Poreklo stanovništva.
U Radudićima se održalo i staro srpsko stanovništvo:
-Bajovići (7 k., sl. Sv. Luka), najstariji su rod. Kada je Hajdar-paša pokoravao Bihor, sve se stanovništvo iz ovih sela bilo razbeglo, sem Baja – pretka današnjih Bajovića. Predanje kaže da je i njega paša zatvorio, ali se ovaj otkupio time što je vojsci dao „stranu soli“ koju je bio zakopao u pećini. Bajo je za tu uslugu dobio Jagnjilo (zemljište oko kuće). Paša je poklon propratio rečima: „Proklet bio ko vam ikad učini zulum”. Docnije su neki muslimani postepeno sužavali ovaj posed, ali su ipak do kraja turske vladavine Bajovići ostali na svojoj zemlji. Nisu se množili, a do skora su pokazivali znake degenerisanja.
U Radulićima su živeli:
-Uroševići, koji su izumrli.
Umesto iseljenih ili izumrlih porodica begovi su naseljavali čifčije.
Najpre su se naselili:
-Radovići (20 k., Sl. Aranđelovdan), čiji je predak došao iz Morače pre šest pojaseva.
-Braunovići (4 k., Sl. Aranđelovdan), su doseljeni takođe iz Morače.
-Piperi (3 k., Sv. Aranđeo), su doseljeni iz Korita, a tamo iz okoline Ivangrada.
-Bubanje (l k.), iz Bubanja.
Stojanovići, zaseok sela Radulića, je na stranama brda Grka, koje padaju prema reci Crnči i njenoj pritoci Deripotoku. Deripotok bujičast, u doba plahih kiša naglo nadođe i nasipa ravan pored reke. U njegovom koritu izbija nekoliko jakih mlazeva mineralno – gvožćevite vode.
Padine za koje su vezana naselja povoljne su za zemljoradnju i stočarstvo. Glavni potesi u zaseoku nose naziv: Stup, Trešnjevice, Crnokos, Torina, Rit, Sečina (livade). Važniji izvori su: Kapavac i Kisela voda u Kolovratu.
Naziv Stojanovića potiče od nekog ranijeg roda, koji se iselio. Jedno vreme su ovde živeli i Gurešići, jer staro groblje nosi naziv „Gurešića groblje”.
Današnji stanovnici su:
-Drobnjaci (8 k. sl. Đurđevdan), čiji je predak Jovan doseljen iz Drobnjaka pre 170 godina. Broje od doseljenja 6 pojaseva (Jovan, Simo, Vukadin, Janićije, Milentije).
IZVOR: Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)