Poreklo prezimena, selo Bare (Leposavić)

11. februar 2018.

komentara: 4

Zavičaj - sela i gradovi

Poreklo stanovništva sela Bare, opština Leposavić – Kosovomitrovački okrug. Prema knjizi Petra Ž. Petrovića „Raška“ – izdanje 2010. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Bare (Eminove). — Selo je u izvorišnoj čelenci Vuče, leve pritoke Ibra, a u sklopu brda Šanca, Gradine, Krivog Laza i Balovskog Brda. Na zapadu seoski potes dopire do puta koji vodi iz Novoga Pazara za Mitrovicu.

Tip sela.

Kuće su niže Kamenite Strane, izdvojene po srodničkim grupama.

Vode.

Ima izvorsku vodu: Vrelo ili Bakarnjača, a sve druge su česme. Ima još jedan izvor sa vodom koja ima zadah bakra.

Zemlje i šume.

Njive su male, gotovo kao bašte na mestima: Lazine, Strane, Vučji Potok sa livadama, Čolovsko Brdo, Badžana, Izbičko Brdo, Kojina Korita; livade: Avdin Do, Lice, Careva Ravan, Dobrin Do, Baranjsko Osoje, Ilinčina Čukara, Paljevina, Padalište, Mali Šanac, Medova Livada i Sastavci; šume i ispaše: Solila, Čukara, Gola Čukara, Krivi Laz, državna šuma u Stolovima.

Ime sela.

Selo je dobilo ime po mnogim izdanima „barama“, kojih i sada ima u seoskom potesu.

Postanak sela i ostali podaci o selu.

Današnje groblje je gotovo u sredini sela. Selo se zaselilo posle 1809. Ono je bilo u posedu nekog age Emina, pa se još i sada čuje naziv Eminove Bare za razliku od sela Bara u predelu Borju. Godine 1948. imalo je 124 stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Najstariji doseljenici su:

-Majdaci, 5 kuća, Sv. Luka, su poreklom iz okoline Nikšića, ovamo došli od Ivangrada.

Ostali rodovi:

-Babići, 5 kuća, Lesendra, su Vasojevići.

-Baraći, 5 kuća, Milentijevići, 2 kuće, Sv. Nikola, predak došao odnekud iz Hercegovine.

-Prdonić, Jovanović, 1 kuća, je od Prdonića, posrbljenih Klimenata u Rajetićima.

-Ilić, 1 kuća, Petrovdan, kao dečak došao iz Gornjeg Milanovca.

Odselio se rod:

-Kulize u Novi Pazar oko sredine 19. veka.

IZVOR: Prema knjizi Petra Ž. Petrovića „Raška“ – izdanje 2010. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Naredni članak:
Prethodni članak:

Komentari (4)

Odgovorite

4 komentara

  1. 26. februar 2018. u 22:23

    S.A.

    Pozdrav gospodine Milicu,kada cete objaviti za ostala sela u opstini Leposavic porekla stanovnista, najvise me zanimaju sela Borova i Mekiniće takodje u opstini Leposavic

    Odgovori

  2. 28. jun 2018. u 16:11

    Vojislav Ananić

    BARE

    Položaj i tip. Selo se nalazi sa leve strane Ibra u severozapadnom delu, neposrsdno uz granicu sa Raškom i Novim Pazarom. Od Leposavića je udaljeno 27 km. Seoski atar se prostire između Jablanice (opština Novi Pazar), Mrmonja, Orahova i Lukova (opština Raška), Vračeva i Trebića i po položaju spada u brdsko planinska sela. Kuće su locirane na severozapadnim obroncima Rogozne, po blagim stranama brda i razvođima niskih kosa. Na zapadnom delu atara sela prema Jablanici uzdižu se Barsko brdo (888 m) i Tanuriće (831 m), a na severu je Lipovica (972 m). Nešto dalje od sela, na severoistoku su Mali i Veli Bukovik (1005 m).
    Topografski nazivi pojedinih delova atara sela su Senokos (njiva), Duboki potok (njiva), Bijela prlina, Svilin breg, Lipovica, Brankin laz i Grab. Selo je siromašno izvorskom vodom i koriste se bunari kojs ima svaka kuća (u Cvetkovićima ih ima četiri) i sa uređenog izvora – česme u Tomovićima.
    Srednja nadmorska visina sela je 875 m.
    Selo je van svih važnijih komunikacija, izuzimajući slab seoski put koji vodi iz pravca Leška i Vračeva i pravca Batnjika preko Mrmora i u saobraćajnom pogledu ima nepovoljan položaj.
    Naziv, prošlost i starine. Naziv sela potiče od reči bara (turski bari), što znači stajaća voda od kiša koja se privremeno zadržava na nekom mestu ili sliva prema udubljenju, stvarajući baruštinu (baru) u kojoj se vremenom nagomilavaju biljke formirajući tresište. Tako je i Tresava, zaselak Bara,
    dobila ims. Prirodni izgled sela potpuno odgovara ovom nazivu. J. Dedijer je mišljenja da su toponimi “bare”, kojih ima i na Rogozni, postali od ilirskog “bar”, što na arbanaškom znači trava, seno a u Hercegovini – senokos.
    Selo spada u starija naselja. Prvi put se pominje pod današnjim imenom u turskom popisu Krajišta Isa-bega Ishakovića 1455. godine, kao timar Ishaka hizmećara sa osam srpskih kuća od kojih je jedna momačka i obaveznog plaćanja od 489 akči. Prema popisu iz 1468. godine selo se nalazilo u nahiji Vrače. Putopisac Lefevr, putujući od Novog Pazara prema Ibru, godine 1611. pominje selo Barice (Bare) u kojem je zanoćio.
    U selu je očuvano staro seosko groblje koje narod nazinva latinsko.
    Stanovništvo i rodovi. Po prvom posleratnom popisu iz 1948. godine selo je imalo 34 domaćinstva sa 238 stanovnika. Posle pet godina broj stanovnika se povećao na 259, a broj domaćinstava ostao isti. Najveći broj stanovnika, 263, selo je imalo 1961. godine i od tada se broj stanovnika zbog iseljavanja stalno smanjivao. Po popisu iz 1971. selo je imalo 46 domaćinstava sa 229 sganoviika, a 1981. 131 stanovnika i 42 domaćinstava. Po poslednjem iopisu 1991. selo je imalo 68 stanovnika i 33 domaćiistva. U periodu od 30 godina (1961 – 1991) broj stanovnika js smanjen za 195 ili za 74,14%. Smanjen je i broj domaćinstava posledica, iseljvanja, koje se odvijalo je prema Raški u čijem prigradskom naselju Supnje iz roda Tomovića odseljeno je petnaest porodica.
    Do 1. septembra 1970. godine u Tresavi je radila četvrorazredna osnovna škola koja je, kako se zvanično navodi, ukinuta zbog malog broja učenika. Danas deca pohađaju osnovnu školu u Vračevu.
    Današnje stanovništvo čine rodovi doseljeni sredinom XIX veka, i to: Cvetkovići zvani Jagličići (7 kuća), starinom iz Crne Gore od Moračana Jagličića. Po predanju bila su tri brata: Cvetko, Uroš i Janjo. Po Cvetku uzeli su prezime Cvetkovići, po Urošu Uroševići u Jablanici, a po Janju Janjovići u susednom selu Orahovu. Svi slave slavu sv. Arhangela Mihajla – Aranđelovdan, a prislužuju Veliku Gospojinu samo Cvetkovići i Uroševići.
    Tomovići (4 kuća), ne pamte doba doseljavanja, a govore da su davno doseljeni iz Makedonije. Godine 1878. iz ovog roda pominje se Tomović Dimitrije iz Bara koji je u Borovoj glavi na Ibru (današnja Borova), sa još 12 uglednih ljudi iz ovog kraja potpisao izjavu o odanosti Milanu Obrenoviću, tadašnjem srpskom vladaocu u uverenju da će se uskoro osloboditi teškog životnog jarma. Slave slavu Tomindan. Veliki broj porodica ovog roda odseljen je u Rašku.
    Maksimovići (3 kuće) su doseljeni iz Vračeva, zaseok Manase, pa ih zovu seljani. Starinom su od Kolašina u Crnoj Gori. Po predanju bila su dva brata: Maksim i Simo. Po Maksimu prezime nose Maksimovići, a po Simu Simovići u susednim selima Mrmonju i Gradini, opština Raška, i Simovići u Vračevu. Svi slane cv. Apostola Toma – Tomindan.
    Milićevići (5 kuća), starinom su iz Crne Gore, od Cetinja. Po predanju prezime nose po starijem pretku Miliću koji je imao Milutina i Miliju. Broje od doseljenja čstiri kolena. Slave Tomindan.
    Filipovići (3 kuće), ne znaju svoje poreklo, ali govore da su starinom iz Bosne. Došli su u Crnu Goru, u okolinu Nikšića, a odatle su se doselili u Bare. Po predanju bila su dva brata: Filip i Josif. Po pretku Filipu nose prezime i bliski su rod sa Josifovićima u selu (3 kuće) koji po Josifu i nose današnje prezime. Na to upućuje ista slava Sv. Apostol Toma i međusobno neorođavanje.
    Glišovići (3 kuće), ne znaju svoje poreklo, ali neki govore da su potomci Vasojevića iz Crne Gore. Verovatno od hipokoristika Glišo (Gliša) nastalog od ličnog imena Gligorije nose prezime. Slave Sv. apostola Tomu. Posle Drugog svetskog rata iz sela su odseljena u Rašku dva u Lešak jedno domaćinstvo.
    Matovići (4 domaćinstva) ne znaju svoje poreklo. Neki govore da su starinački rod, da su se doselili iz Hercegovine. Slave Sv. Ćirika (27. februar). Drugi Matovići (4 domaćinstva), poreklom su od Slavkovića. Prema porodičnom predanju prezime nose po pretku Matu i nisu u srodstvu sa Matovićima u selu. Slave Aleksandrovdan (12. seitembar).
    Mlađi doseljenici su: Koraći (1 kuća), slave sv. Nikolu, njihov predak se “prizetio” u Tomoviće. Zadržao je prezime i slavu. Starinom su iz Klopota zaselak Koraći u Bratonožiću, a ogranik su Bukomira Bratonožića ; Lazovići(1 kuća), slave Lučindan, doseljeni iz Badlava (Odojeviće) kod Novog Pazara, gde su došli početkom XIX veka iz Crne Gore (Kuči).

    Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE ST ANO VNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.

    Odgovori