Poreklo stanovništva naselja Đinđuša, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Đinđuša se nalazi delimično na jugoistočnimm padinama spleta brežuljaka, koji u ovom delu Leskovačke Kotline razdvajau pustorečku ravan od jablaničkog basena, a delimično u aluvijalnoj ravni Puste Reke na mestu gde ona pravi veliki luk, ostavlja istočni pravac svoga toka i uzima kurs u pravcu severa. Kroz selo prolazi asfaltirani put Leskovca i Bojnika, udaljeno od Leskovca 16 kilometara a od sedišta komune Bojnika 6 kilometara.
Tip sela.
Đinđuša se selo zbijenog tipa i ima šest mahala: Murđinu na severu, Šopsku na jugu, Belijarsku uz potok na jugu, Veležansku prema groblju i Panjevačku i Berdujsku ka zapadu.
Ime sela.
Po legendi koja je u narodu učuvana, Đinđuši je ime ddao Turčin na čijem se spahiluku ovo selo nalazilo. Naime, Turčin se podsmevao srpskim ženama što su se raznim minđušama-đinđuvama kitile, pa je po đinđuvama selu nadenuo ovo ime.
Vode.
Selo Đinđuša je zaseljeno na obali Puste Reke. To je glavna tekućica pored sela i kroz ceo pustorečki basen. Osim ove reke, kroz selo i njegov atar teku vode ovih potoka: Samkin Zabel, Ibrin Potok i Liparski ili Šipski Potok.
Blagodarući pritisku Puste Reke izdanske vode su blizu pa svaka kuća ima bunar dubine 10-15 metara. U novije vreme pojedina domaćinstva putem hidrofora uvode vodu u kuću.
U ataru ovog sela ima nekoliko kladenaca od kojih su najvažniji: U Lipar, Macina Arnica i Smakin Zabel.
Zemlje i šume.
Zemljište Đinđuše, naročito one u dolini Puste Reke, spada u najplodnija zemljišta ovog regiona. U ravnici su njive i livade a na kosama brežuljaka vinogradi i zabrani.
Zemlja nosi ove nazive: Golica, Zuka, Sorce, Malo Polje, Preko Potok, Crne Kruške ili Crkvišta, Treševine, Lapotinski Put, Popov Zabel, Lipar, Po Strani, Ibraimov Potok, Lozjarski Breg, Arnica ili Mecine Arnice, Mičine Arnice, Pertatsko, Kamenita Čuka, Čair, Odžine Njive, Ograđe, Šip, Poreske Glave, Streljanik, Ajdinov Zabel ili Mirčin Breg i Kovaljište.
Postanak sela i prošlost.
Položaj sela Đinđuša je mogao biti pogodan iz davnina za čoveka i njegovo obitavanje; to su pitomi brežuljci, šume ilivade, slatke vode u reci, potocima i barama. Bilo je obilate paše na sve strane i divljači, u vodama mnogo riba, barskih ptica. Zbog toga se ovde nastanio čovek praistorije od kojih se sačuvao trag ne mastu zvanom Sorce, onom povijarcu u pravcu Lapotinca, koji se blago spušta prema Pustoj Reci. Pronađeni su fragmenti keramike vinčansko-pločničkog karaktera a uz to i kremenog oruđa. Očigledno je ovde bila neseobina iz mlađem kamenog doba.
Ovako pogodno mesto za lovački i stočarski narod, kakvi su bili Sloveni, privukao je naše rane pretke, pa su se oni u Đinđuši nastanili što dokazuju tragovi po nazivima zemljišta – Mecina i Mirčina Arnica.
U polju, zapadno od sela, u pravcu Pridvorice, uoči Prvog balkanskog rata, otkopani su temelji apside pravoslavne crkve, kod koje je na zapadnoj strani pronađen nekadašnji bunar. Na Veliki Petak narod dolazi i vodom iz bunara pere oči, verujući da je ona lekovita.
Albanci su krajem XVIII veka došli u Đinđušu, zatečene porodice su pretvorili u svoje čifčije, sve do oslobođenja do 1878. godine, a zabeleženo je 1884. godine u Đinđuši 12 kuća.
Poreklo stanovništva.
Đinđuša danas broji oko 200 domova i spada u naprednija sela Puste Reke, čije se stanovništvo ne raseljava.
Stanovništvo ovog sela čine sledeći rodovi:
-Barduljci su iz Bardulja kod Ljuborađe, doseljeni 1890. godine.
-Džobanjci su iz Bošnjaka, bili su argati Albanaca, pa se posle 1878. naselili nazemlju svojih čitluk-sahibija.
-Nikolinci su porkla kao i Džobanjci.
-Mihajlovići-Nakini su iz Bošnjaka, kao i Džobanjci.
-Petrovci su iz Bošnjaka, kao i Džobanjci.
-Mickovi su iz Brezovice – Vlasotnice.
-Ilići su starosedeoci.
-Glišići su iz Leskovice kod Ljubeređe.
-Dimitrijevići-Stojadinovi su iz Leskovice.
-Mladenovići su iz Leskovice.
-Pindaci su iz Leskovice.
-Živkovi su iz Bošnjaca zaseljeni su odmah po odlasku Turaka.
-Raskovi su iz Leskovice.
-Lenkini su iz Leskovice.
-Đikići su iz Leskovice, doseljeni 1885. godine.
-Milan Asanović, Rom, se doselio iz Plavca.
-Darkovčani su iz Darkovca.
-Antini su iz Makedonije, okolina Velesa, doseljeni 1872. godine.
-Brkinci su iz Bošnjaka.
-Dangupci su iz Bošnjaka.
-Simonović Dragoljub je iz Krčmira.
-Milanovi-Ražani su iz Plavca.
-Milenkovci-Kolarci su iz Krčimira.
-Veličkovići su iz Leskovice – doseljeni iz Ljuborađe 1917. godine.
-Cvetkovići-Acini su iz Bošnjaka.
-Veljkovići-Sinđini su iz lapotinca, došao 1929. kao prizetko.
-Ilić Aleksandar je iz Milanova, prizećen 1954. godine.
-Mitić Stojilko – Cile Mrveški je starosedelac, ali ga je majka prilikom preudaje vodila u Mrveš.
-Novkovi-Čičkovi (Čičko – čiča sa brkovima) su iz Orao Dola kod velesa, doseljeni 1872/73. godine.
-Petrovići-Stankovi su iz okoline Velesa – Orao Dom doseljeni 1872. godine.
-Damnjanović Borko je iz Turekovca, posinjen u Đinđuši.
-Zlatanovići-Baba Sikini su iz Lapotinca.
-Veljkovići su iz Bošnjaka.
-Mitići su iz Crvene Jabuke.
-Stojkovići, od kojih je Dragoljub kačar, su iz Crvene Jabuke.
-Midžarovi su iz Bošnjaka.
-Stojilković Milorad je iz Kukavice – Vlasotince.
-Stošić Nikola, prizećen iz Suvog Polja, veerovatno je poreklom Vranjanac.
-Zdravkovići-Duncini su starosedeoci.
-Cvetković Dragutin-Stojnin je iz Bošnjaka.
-Cvetković Vladimir je iz Bošnjaka.
-Zdravkovići-Tošini su iz Bošnjaka.
-Jovanovići-Bugarci su iz okoline Trna u Bugarskoj.
-Šavalci su iz okolne Prilepa.
-Mirčini su iz sela Lepče kod Prilepa.
-Mitrovići-Denčini su iz Bošnjaka.
-Stanković (Ljubomir)-Tolini je prizećen iz Pridvorice.
-Stanković Ilija je iz Ploča.
-Zdravkovići-Baba Ružini su iz Bošnjaka.
-Veličkovići-Brezovčani su iz Brezovice.
-Đorđević (Todor), potkivač, je iz Klajića, prizećen.
-Deda-Tošini su doseljeni iz Leskovice kod Ljuberađe.
-Cvetković (Ilija) je iz Predejana, prizećen.
-Tatarci su doseljeni iz Prekopčelice.
Zanimanje stanovništva.
Glavno zanimanje je zemljoradnja. Seju pšenicu i kukuruz, kao glavne useve. Svako domaćinstvo čuva u proseku po dve krave, zbog čega su primorani da seju detelinu. Vinograda imaju 27 hektara, pa su Đinđušani, posle Stubljanaca i Lapotičana, najveći proizvođači grožđa u Pustoj Reci. Odlični su proizvođači bostana. Od pre dve godine uzgajaju jagode. Od povrća proizvode luk i papriku. Gaje i duvan.
Mnogi od njih su vešti zidari, pa rade na građevinama u Beogradu i Leskovcu. Imaju i zanatlija, i to: pet štrikerki, jednog kolara, dva kovača, dva krojača, jednog stolara, jednog kačara, dvojicu traktorista i jednog mlinara.
Povezani u autobusom sa Bojnikom i Leskovcem.
Imaju četvororazrednu školu, istureno odeljenje u Bojniku.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)