Poreklo stanovništva sela Vranoviće, opština Zubin Potok. Prema istraživanju dr Milisava Lutovca, Ibarski Kolašin, antropogeografska ispitivanja, Beograd, 1954. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.
Vranjevačko Brdo deli Vranoviće na dva dela: Selište i Vranoviće. Kuće u Selištu su na desnoj strani Vranovićkog Potoka, na zaravnima ispod brda, a u Vranoviću po obodu jedne omanje zaravni koja je uokvirena kosama. Oba dela sela imaju dosta izvorske vode (Česma, Kruševlje i česma kod Močila). Nazivi za pojedine delove atara su: Aluga (njiva), Dobroševina, Okutnjica, Busača, Studena Voda, Vranovačke Livade, Savina Livada i Velika Livada, Lisičin Do, Miljkova Bara, Gantove Bare. U odnosu na druga sela Vranoviće ima veliku površinu pod livadama.
Na raskrsnici puteva između G. Varaga, Vranovića i Vitakova je „Rusalinsko groblje“, koje narod tako zove, ali njegov postanak na raskrsnici puteva pripisuje pogibiji svatova koji su se tu sreli i u prepirci poubijali. Grobovi su pokriveni obrađenim kamenim blokovima koji su doneti iz Crnog Vrha. Na jednom grobu se vidi urezan i izvajan mali krst, a na drugom sitni reljef u obliku cveta. Na groblju se vidi i crkvište na kojemu je doskora postojao izduben kameni ostatak postolja Sv. trpeze. Neko ga je razbio i odneo, kao i nekoliko drugih ploča sa grobova.
Sem ovoga, postoji još jedno groblje u Selištu. U njemu su se sahranjivali Dobrići (Kolakovići), kada su se preselili iz Vranovića. Ali pošto im je od neke bolesti umrlo 18 čeljadi, morali su svoje umrle nositi preko brda u pređašnje groblje, jer se smatralo da je uzrok pomoru promena groblja.
I u ovom selu se stanovništvo smenjivalo u toku poslednjih 150 godina, jer je zemlja bila agalarska. Jedno vreme su ovde bili Sovrlići koji danas žive u Burlatima. Sadašnji Vranovići rodovi su:
– Kolakovići— Dobrići (6 k., Nikoljdan), doseljeni pre 100 godina iz sela Banja, gde i sada žive njihovi rođaci.
– Despotovići (6 k., Petkovdan i Petkovica u leto), došli su iz Brda.
Kolakovići kažu da je predak ovih bio sluga kod njihovih predaka pa kada se potomstvo ovih namnožilo, potislo ih je. Iz porodice ovih Kolakovića bio je neki knez Ilija, koga je narod „prokleo”, jer je jednom prilikom, kad ga je car upitao kako narod živi i šta u njihovom kraju rađa, rekao sve najbolje, iako je bilo sasvim suprotno.
IZVOR: SANU, Srpski etnografski zbornik, knjiga, LXVII, D-r Milisav Lutovac, IBARSKI KOLAŠIN, antropogeografska ispitivanja, Beograd, 1954. Odabrao i priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić
Komentari (0)