Poreklo stanovništva sela Sumorovac (po knjizi Sumurovac), oština Knić – Šumadijski okrug. Prema knjizi Mihaila Dragića „Gruža“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela – topografske prilike.
Selo je na zapadnoj strani one plećate grede, što čini razvođe sliva gružanskog i lepeničkog. Kuće su nepravilno rasturene po stranama nižih kosa, koje silaze u široku dolinu Brnjičke Reke, a koje čine potoci od kojih postaje Oplavnica i Pločan. Od Zabojnice je selo rastavljeno samo potokom Vrbakom, ali kuće sumorovačke ponegde prelaze taj potok – u daljem toku se zovu se Pločan i samo seoski put rastavlja ova dva sela.
Vode.
Selo se služi vodom sa nekoliko izvora. U kraju Čotu su izvori: Golišica, Dolina – ispod ovoga izvora još jedan; u kraju Magliču su izvori: Tunjevac i Buban. Selo se služi i bunarskom vodom.
Zemlje i šume.
Nema danas ni seoske šume a ni utrine. Ranije je imalo.
Tip sela.
Selo je razbijenog tipa. Seoske kuće su međusobno udaljene po 100, 200 a i preko 500 metara. Veći je razmak između pojedinih seoskih krajeva, ali između samog sela i Zabojnice. Podeljeno je na tri kraja: Čot – kraj prema Vučkovici; Sredina – do Zabojnice i Maglič.
Starine u selu.
Uz Duboki Potok (ili Crkvina), a to je gornji deo Vrbaka, ima jedna crkvina. Od nje se samo poznaje temelj, koji je sravnjen sa zemljom. Kamenje od ove crkvine odnešeno je za građenje crkve u Drači. Danas se ne mogu naći nikakvi znakovi ili natpisi. Pričaju da su se tu nalazile nekakve parice i jedan kazan od bakra. Našli su jedan epitrahilj i krst.
U Sumorovcu postoji jedno staro groblje ali se ne zna čije je bilo. Od njega ima samo nekoliko kamenih ploča bez natpisa.
Postanak sela i poreklo stanovništva.
Sumorovac je do pre oko 100 godina činio jedno selo sa Zabojnicom, pa se potom odvojio. O odvajanju pričaju ovako: Zavadili se kad su nosili krstove, pa baba od Otaševića tražila od oca Petra Topalovića, kneza iz Grbice, da se selo odvoji od Zabojnice, što je on dozvolio. To je bilo u vreme Karađorđeve vladavine.
U Čotu su ove familije:
-Otaševići. Mnogo pre Karađorđa došao od Sjeničkog Polja Prem sa sinovima Otašem, Stanišom i Premtašem u manastir Vraćevšnicu. Odatle su pak Otaš, Staniša („Mlatišuma“) i Premtaš prešli u Zabojnicu. Vele da je Mlatišuma izgradio crkvu u Drači a stara je crkva bila u Prekopeči i Mlatušuma je prenosio kamen po kamen na danšnje mesto. Ipak, prema natisu izgleda da ju je Mlatišuma samo obnovio: Ovo predanje odnosi se na poznatog kneza Stanislava Markovića iz doba austrijske okupacije, ali nije pouzdano predanje da je on bio član ove familije. Od Prema do danas je sedmo ili osmo koleno. Slave Nikoljdan.
-Jovanovići. Ded došao iz Oplanića u Otašku familiju – ženi u kuću. Slave Mitrovdan.
-Marinkovići. Otac Marinko došao iz Božice – u bugarskom Krajištu u kuću Otaševića. Bio je majstor i gradio kuće dok mu se brat Rastko nastanio u Poskurici – Manojlovići. Slave Jovanjdan.
-Lekići su došli iz Zabojnice od tamošnjih Lekića. Slave Nikoljdan.
U Sredini su ove familija:
-Parezanovići su došli od Sjenice; do sada peto koleno. Parezanovići u Brzanu – Lepenica su im familija. Slave Mitrovdan.
-Otaševići su od onih u Čotu.
U Magliču su ove familije:
-Parezanovići su od onih u Sredini.
-Todorovići (Milivojevići). Čukunded Todor došao od Sjenice za vlade Karađorđeve. Slave Jovanjdan.
IZVOR: Mihailo Dragić „Gruža“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
9. septembar 2023. u 10:15
mirko
Trazim moju drugaricu Milenu Otasevic iz Sumorovca .
10. septembar 2023. u 03:55
Nikola stojkovic
Ovo je neka budala pisala odprilike…
Nije “maglič” nego “močilo”
Ima dosta nepravilnosti…
10. septembar 2023. u 09:49
Jovica Krtinić
Poštovani g. stojkovicu,
Članak je napisan, kao što to na njegovom početku i na kraju stoji, na osnovu knjige “Gruža” geografa Mihaila Dragića.
Evo ko je ta “neka budala”:
Dragić, Mihajlo Č., geograf (Pančevo, 13. IX 1887 — Kragujevac, 20. 1 1915)
Po rođenju preselio se sa roditeljima u Beograd gde je svršio osnovnu školu i gimnaziju.
Na Filozofski fakultet u Beogradu upisao se 1906, na grupu geografija i etnologija.
Jovan Cvijić ga je 1909. postavio za svog asistenta y Geografskom zavodu, na grupi za antropogeografiju. Diplomski ispit položio je 1910. a doktorat 1911. Potom je postavljen za suplenta Prve beogradske gimnazije ali je i dalje bio asistent Geografskog zavoda. Početkom rata 1914. stupio je y II rezervnu bolnicu u Kragujevcu kao pisar. Razboleo se od pegavog tifusa i ubrzo umro.
Kao student bavio se antropogeografskim ispitivanjem Gruže i na toj temi doktorirao. “Gruža” je štampana u H knjizi Naselja srpskih zemalja. Skoro y potpunosti je ispitao Podibar ali je rukopis tokom rata uništen. Slična sudbina zadesila je početni rad na monografiji “O varošima Arbanije”.
Pored naučnog rada bavio se nastavom geografije y srednjim školama. Preradio je Zemljopis profesora Vladimira Karića za III razred gimnazije koji je, do pola odštampan, u ratu uništen. Sarađivao je u rubrikama Statistika i Bibliografija Glasnika Srpskog geografskog društva, a u Pregledu geografske literature Glasnika napisao mnoge referate. Učestvovao je u osnivanju Geografskog društva a kasnije je bio i član njegove uprave. (preuzeto iz Srpskog biografskog rečnika 03 (D-Z), Matica srpska, Novi Sad, 2007, str. 367).