Poreklo prezimena, selo Šušnjar (Lazarevac)

Poreklo stanovništva sela Šušnjar, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Šušnjar je malo naselje u neposrednoj blizini Lazarevca, upravo na kosama zapadno od njega, a doskora je bio zaselak Petke. Zasnovano je na krčevinama guste šume o početku prošloga veka. Kuće su po stranama kosa. Veći deo kuća je na rzvođu Šušnjarice i potoka Duboke Jaruge. Naselje je razređenog tipa. Šušnjar je glavni putem podeljen na dva bezimena kraja.

Vode.

Rečica Šušnjarica utiče u Lukavicu. U selu ima dva izvora; Babinac i Kopljanik, ali se voda za piće i ostale domaće potebe koristi sa bunara. U mestu Poljanice neprestano podvire voda, roni u zemlju, ali se izvor nikako ne javlja.

Zemlje i šume.

Njive i livade su pomešane. One su na mestima koja se zovu: Obrenove Livade, Kućerine do Lazarevca, Zoljara, Veliko Brdo, Hajdučka Kosa, Grabovica, Debelo Brdo, Velika Livada, Anatema, Luka i Polje.

Šuma je u mestu Predelima, a gotovo svaka kuća ima svoj zabran.

Starine u selu.

Neko staro groblje bilo je na Debelom Brdu, od koga danas nema nikakvog traga. Tu, na Debelom Brdu, vođene su krvave borbe između srpske i austrougraske vojske u Kolubarskoj bici 1914. godine.

Ime selu.

Selo je dobilo ime po gustoj šumi u kojoj je nastalo zbog velike količine opalog lišća u poznu jesen, koje se u tim krajevima naziva „šušanj“ te je selo po tome dobilo svoje ime, Šušnjar.

Podaci o selu.

Ovo naselje se prvi put pominje 1818. godine, a 1844. godine imalo je 44 kuće sa 99 stanovnika. Groblje je u selu na mestu na kome je bilo neko staro groblje. Zavetni dan je letnji Sv. Nikola. danas Šušnjar ima 16 rodova sa 60 kuća i jedna ciganski rod sa jednom kućom.

Poreklo stanovništva.

Pre Karađorđevog ustanka doselilo se tri roda:

–Đuketići su najstariji u selu. Njihov predak Đuketa Petrašinović doselio se iz Prijepolja, gde danas imaju krvne srodnike. Đuketini sinovi bili su sa Karađorđem u pohodu na Sjenicu 1809. godine, slave Nikoljdan.

–Arsenijevići su došli posle Đukete od Novog Pazara, Đurđevdan.

–Bojići su došli po pozivu Arsenijevića iz Novog Pazara, Nikoljdan.

Posle Karađorđevog ustanka doselio se ovaj rod:

–Petrovići (Savkovići) su došli iz Bosne, Mratindan.

U drugoj polovini prošlog veka doselilo se osam rodova:

–Vujanovići su iz Hercegovine; rod su im Filipovići u Petki, odakle su ovamo došli, Mratindan.

–Živanovići (Milovanovići) su iz Bosne a ovamo su došli iz Šopića, Mratindan.

–Rankovići su iz kolubarskog Pepeljevca , Andrijevdan.

–Stanići su iz Višegrada, Nikoljdan.

–Filipovići (Vasiljevići) su iz Bosne, Nikoljdan.

–Neškovići, otac došao iz Bosne u Ćelije pa su iz Ćelija došli u ovo selo, Lučindan.

–Kneževići su iz Lajkovca (ne kaže se kojeg), Đurđevdan.

–Maksimovići su iz Bosne, Nikoljdan.

Noviji doseljenici:

–Jovanovići je od Jovanovića iz Petke, Stevanjdan.

–Mijatovići i Petrovići drugi su jedan rod, preselili se iz Petke, Stevanjdan

–Mitrovići su iz Venčana, Đurđevdan.

–Markovići su iz Lajkovca (na kaže se kojeg), Đurđevdan.

–Bogićevići su gurbetski Cigani, kovači, Sv. Petka Paraskeva.

Izumrli rodovi:

–Stevanovići i

–Mitrovići drugi, slavili su Aranđelovdan.

IZVOR:  Petar Petrović – Šumadiska Kolubara, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.