Poreklo prezimena, selo Kruševica (Lazarevac)

Poreklo stanovništva sela Kruševica, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Kruševica je sa obe strane državnog puta koji vodi iz Aranđelovca u Lazarevac, a između kačerskih sela Živkovaca i Kalanjevca i kolubarskih sela Pogorelica, Trbušnice i Brajkovca. Kuće su po valovitom pobrđu, a manje ih je u dolinama seoskih rečica i potoka. Naselje je razbijenog tipa, šumadijske vrste. Ono se deli na tri kraja: Brdo, Do i Reku. Seoski potes graniči se do Pogorelaca njivama Paljevito; odatle granica ide vencem na Prosek, zatim na Glavicu, Ostenjak, Milićevo Brdo, Mekote, Lipar, Guduru, pa niz Cerje na reku Onjeg, koja čini na ovom mestu granicu ove oblasti i Kačera, pa preko Drenja na Vis.

Vode.

Kruševica obiluje izvorskom vodom. Glavniji izvori su: Kragujevac, veoma jaka voda, Dobra Voda, Kisela Voda kod škole i Kisela Voda u Onjegu, Studenac (česmica), Tečurak u Pločniku, Jegodinac, Pakinac, Riđ, Nikodinov Izvor i drugi manji bezimeni „tečurci“. Osim vode sa izvora služe se i vodom iz bunara na onim mestima gde su izvori udaljeni od kuća. Rečice i potoci su: Kruševačka Reka, izvire ispod Vagana i utiče u Peštan kod Darosave. Njene leve pritoke su Pakinac, Sastavci, Kaćoper i Radivojevica. U Radivojevicu utiču u vreme većih kiša i pri topljenju snega Lazina Jaruga i Zekina Jaruga. U Onjeg utiču Pločnik, Svinjčinski Potok i „jaruga“ Šuplja Stena. Pločnik i Svinjčinski Potok posle otapanja snega u proleće i bujnih kiša plave njive i nanose štete. Potok Kaćoper presušuje leti u donjem toku.

Zemlje.

Njive i livade su na mestima koja se zovu: Duga Jaruga, Osoje, Lipar, Košarsko, Zekino Brdo, Lazino Brdo (na kome je grob nekog Laze), Krajnji Rt, Parezovac, Riđ, Putnik, Oklisak, Vis, Gudura, Česte, Preki Put, Torovi, Glogovito, Svinčine, Drenje, Ornice, Parlog, Ostenjak, Mekote i Peštan. Seokse utrine su: Strane, Glogovito i Jelenina Stena.

Starine u selu.

Staro „madžarsko“ groblje bilo je između Kruševičke Reke i Peštana. Ono je razorano, ali još i danas ima po koji nadgrobni spomenik bez natpisa. Po grobovima se razoravaju komadi od zemljanih lonaca.

Na mestu Poljanku, kod izvora Kragujevca, narod je, u vremenu Turaka, držao bogomolje.

Podaci o selu.

Današnje groblje je na vrhu Ornice. Po predanju ono je zasnovano posle smrti tri kosača, koji su na tom mestu zanoćili, pa su izjutra nađeni mrtvi. Oni su sahranjeni u jedan grob, koji je označen malim kamenim stubom, na kome su urezana tri krsta, ali bez natpisa. Među najstarijim nadgrobnim spomenicima od kamena jedan ima ovaj natpis: „Marko sin Aćima Nedenjkovića, živeo 65 godina i Nikola Aćima Nedeljkovića. Aćim je umro 8. aprila 1834. godine“.Za nečisto mesto smatraju se Solila, a to su raskršća seoskog i banovinskog puta. Litija se nosi na Spasovdan a zavetni dan su Mladenci.

Kruševica je kao naselje uneto u Ebšelvicevu kartu. Po arhivskim građama ono se pominje 1818. godine, kada je imala 23 kuće, a 1844. godine imala je 34 kuće sa 234 stanovnika. Danas u njoj ima 18 rodova sa 161 kućom.

Poreklo stanovništva.

Najstariji rodovi doselili su se pre Karađorđevog ustanka. To su ovi rodovi:

–Nakići su izumrli. Kuće su im bile u Čestama, odakle se jedna porodica odselila u Zeoke. Njihov predak Pavle učestvovao je na narodnom sastanku u Rudovcima 1815. godine.

–Sandići (Pantelići) su se doselili od Sjenice; od njihova dolaska do dnas ima sedam kolena. Jedna njihova porodica se odselila u Kragujevac. Slave Sv. Vračeve.

–Šućići (Pajići ili Pavlovići, Stanići, Todosijevići i Todorovići) su iz „Stare Srbije“. Predak Milovan Šuća učestvovao je u narodnom ustanku u Orašcu, pa su mu zbog toga Turci zapalili kuću. Poginuo je na Zasavici 1815. godine. Slave Jovanjdan.

–Jaćići (Aćimovići, Pavlovići drugi, Simeunovići i Rankovići) su iz Podrinja; jedna porodica od Aćimovića odselila se u Beograd a jedna u Jajince kod Beograda. Po nadgrobnom spomeniku predak Aćim Nedeljković umro je 1834. godine, slave Nikoljdan.

–Markovići kazuju da su u krvnom srodstvu sa bivšim vladarskim rodom Obrenovićima, slave Nikoljdan.

–Nestorovići, Radojčići, Markovići i Anđelići su jedan rod. Ne znaju za svoju starinu; jedna porodica od Nestorovića odselila se u Aranđelovac, slave Jovanjdan.

U prošlom veku doselilo se šest rodova:

–Obradovići, ded je iz Cvetanovaca na levoj strani Kolubare. Imaju odseljenike u Nemenikućama pod Kosmajem, slave Đurđevdan.

–Radivojevići i Milići su iz okoline Bajine Bašte. u daljoj starini njima su bili srodnici ovi rodovi, koji, kao i oni, slave Nikoljdan:

–Marići, Pantelići, Đorđevići, Petrovići i Dimitrijevići.

–Tadići su iz Brajkovca, Jovanjdan.

–Ćeleševići i Jovanovići su iz Darosave, slave Sv. Gavrilo (Blagovesti), 26 marta po starom kalendaru.

–Milanovići ne znaju za svoju starinu, Đurđevdan.

–Đurđevići su rod Gajićima u Progoreocima, a dalja starina im je iz Dobrinje kod užičke Požege, slave Đurđevdan.

–Minići su iz Srema, Đurđic.

–Janićijevići su posrbljeni Cigani kovači, koji su se doselili iz Lugavčine kod Smedereva 1906. godine, Lučindan.

–Tešići su iz Darosave, Nikoljdan.

–Marković je nađen kao bačeno dete u Rudovcima, slavi Nikoljdan.

–Živanovići su iz Rudovaca, Jovanjdan.

–Jeremići su iz Rudovaca, Đurđevdan.

IZVOR: „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.