Poreklo prezimena, selo Bistrica (Lazarevac)

Poreklo stanovništva sela Bistrica, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Bistrica je u izvorišnoj čelenci Bistričke Reke, leve pritoke Peštana. Između bistričkog i malocrljeničkog potesa je seoski put koji vodi preko Kočinog Polja; od Baroševca je naselje odvojeno brdom Petlačom, prema Zeokama je potes Ivkovača, do Drena je Martinski Kraj, do Lukavice je Kremeničica, do Barzilovice Krajni Rt i prema Trbušnici je Reka. Kuće su po stranama brda i po kosama, ponegde grupisane po rodovima. Naselje je više razbijenog nego razređenog tipa. Ono se deli na krajeve: Rečani, Martinski Karaj, Aluga, Corovito i Lazarevića Kraj.

Vode.

Bistrica ima dobru izvorsku vodu. U Corovitu ima tri bezimena izvora koji ne presušuju; izvori Šošinac i Stublina su u Alugama i bezimeni izvor u Reci. U Lazarevića Kraju ima tri bezimena izvora koji ne presušuju. U Martinskom Kraju ima nekoliko bunara koji leti presušuju. Osim vode sa izvora služe se za piće i ostale domaće potrebe vodom iz bunara, a stoka se napaja na rečicama.

Kroz selo protiče Bistrička Reka. Ona postaje od Seličkog Potoka i Stubline. U Bistričku Reku utiču tri bezimena potoka koji protiču kroz Corovito samo za vreme kiša i otapanja snega.

Zemlje i šume.

Njive i livade su: Potes, Oračić, Slane Bare, Cvetinac, Ivkovač, Vis, Brdo usred sela, Krajni Rt, Zbegovište, Njive kraj druma, Aluga, Corovito, Bojančani ili Bojansko Polje, Polje i brdo Rakovac. Ostali potes se naziva po rodovima: Njive Simića, Njive Kuzmanovića, Platanića, itd.

Podaci o selu.

Staro groblje je kod današnjeg u Aluzi. Litija se nosi na Mali Spasovdan a molitva (zavetina) se drži u nedelju pred Sv. Iliju kod seosske kuće.

Najstariji pisani pomen o ovom selu je iz 1664. godine, pa se zatim pominje tek 1811. i 1818. godine. Prema tome današnje naselje je zasnovano u drugoj polovini 18. veka. Nije se moglo pouzdano utvrditi, da li su preci današnjih najstarijih rodova u ovom selu imali neke veze sa stanovništvom starog naselja u Bistrici. Godine 1818. bilo je u njemu 22 kuće, a 1844. godine imalo je 41 kuću sa 226 stanovnika. Danas Bistrica ima 15 rodova sa 99 kuća i jedan ciganski rod sa 3 kuće.

Poreklo stanovništva.

Krajem 18. veka doselilo se 6 rodova, ali se ne zna odakle*.

*Starac Nikola Mihailović, koji je imao, kad smo ga posetili, 87 godina života, nije znao da nam da pobliže podatke o starijim rodovima.

–Brankovići, Aleksići i Đorđevići su bili jedan rod, pa su se u toku vremena razrodili, slave Nikoljdan.

–Nedeljkovići, Kuzmanovići, Pavlovići i Rankovići su jedan rod, slave Alimpijevdan.

–Platanići, Jovičići i Pavlovići su jedan rod, ali su se u međuvremenu razrodili, slave Đurđic.

–Simići, Tešići i Obradovići su jedan rod, slave Jovanjdan.

–Krstići, slave Đurđevdan.

Posle Karađorđevog ustanka doselili su se ovi rodovi:

–Gajići su od izumrlih Mihailovića u Trbušnici, slave Đurđevdan.

–Mihailovići su od Sjenice, slave Nikoljdan.

–Nikolići su iz Vrbice u Lepenici, slave Aranđelovdan.

–Milovanovići su iz okoline Prizrena, slave Stevanjdan.

–Stojkovići su sa Ovčeg Polja, slave Alimpijevdan.

–Miloradovići su iz Seče Reke (Sječe Rijeke) kod Kosjerića, doselili se 1876. godine, slave Stevanjdan.

–Radojičići su iz Bosne; imaju odseljenike u Zeokama, slave Jovanjdan.

–Ristići su iz okoline Pirota, slave Nikoljdan.

–Ranković drugi je došao iz Sakulja ženi u kuću, slavi Nikoljdan.

–Pajići žive u Martinskom Kraju, Cigani kovači, gurbeti, slave Sv. Petku.

IZVOR: „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.