Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
VILIĆI
(na Strugu)
Porijeklom su od Gacka, iz sela Brajićevića, odakle su, oko 1794. godine, braća Joko i Šćepan, zbog ubistva nekih Turaka, uskočili u Gornju Moraču među Uskoke. Dvije godine kasnije pređu u Malinsko. Joko se na Malinsku oženio sestrom Jakše Gačanina i s njom je imao sina Leku. Leka je imao Radosava i Jovana. Nešto kasnije presele se na Strug.
Vilići su se isticali kao dobri junaci i Uskoci. Posebno je bio čuven Leka, koji se istakao u borbi protiv Derviš-paše Čengića 1847. godine, kada je paša napadao na Uskoke.
Mile Vilić sa Struga je poginuo kao hrabri borac NOR- a na Poljima Kolašinskim 1942. godine.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
14. februar 2016. u 23:37
Ranko
Pretpostavljam da ovo imaš, ali za svaki slučaj ti čaljem adresu sajta gde su grbovi starih srpskih porodica, a i ovaj tekst o poreklu Vilića iz knjige Zagorskog:
Iz knjige Petra Aškrabe Zagorskog (Kalinovik).
(Kontakt telefon za poručivanje njegovih knjiga: 00387/65 528 706
VILIĆI
Srbi Vilići u srednjem veku žive u Zagorju na više mesta, te u Nevesinjskom polju, Gasku i Sutjesci. Vilići su živuća porodica od 1322-e godine (kada se pominju, a možda i pre) do ovih godina. U Fojničkom grbovniku (od 14-16 veka) između ostalih „srbskih porodica, vlastele, gospode”..nalazi se i grb Vilića”.
Mali broj Vilića ostao je zavazda u Zagorju od najstarijih vremena. Zadnji od tih Vilića
živeli su oko Uloga. U dokumentima u Ulogu pominje se na Porijama 1902. godine Vilić Vaso za koga piše da je “zemljodelac”. Vilići su i u Brataču i Žiljevu (Nevesinje), uglavnom
malobrojni.
Jedni Vilići su najezdom Osmanlija u Zagorje poislamljeni. (Tako mesto Dindo u Zagorskoj Župi, po legendi nosi ime po tome “ko nije stio u din, bacan je u do pa je nastao Dindo”). Jedan od Vilića za koga vele da je “bio sulud”poturčio se i isterao braću“.
U Zagorju stari ljudi vele: ”Vilići muslimani su od Vilića Srba“. Poislamljeni Vilići živeli su i kod Bileće te i u Mostaru. Poislamljeni Vilići iz Piralića kod Uloga stanili su se preko Bijelog Polja (Mostar) u Kućane (Prozor) i imaju prezime Vila.
Srbi Vilići izbegli iz Zagorja (po turskoj najezdi) stanjivali su se u Kučevljane (Kuči) i Mojkovcu, jedni Pljevljima, dio njih u Bezuje (Piva), jedni Jezerima (Drobnjak) a jedni Humini.
Jedni Vilići su se odselili u Banjalučku Krajinu, jedni u Srbsku Vojnu Krajinu (područje Like). Sreću se u Zagrebu, neki su ostali Srbi, jedni pokatoliseni, a jedni poislamljeni. (Zagreb znači za grebom tj. grobom, a pre toga se zvao Serbinovo. Oba su, znači srbska naziva).
Slijepi narodni guslač, Filip Višnjić, koji je dobio prezime po majci Višnji je iz porodice Vilića i prezimenom Vilić. (Naravno u narodu se pogrešno govori “guslar”, a guslar je koji pravi gusle, a onaj koji uz gusle peva je guslač, kao što je onaj koji peva “pevač”, a ne “pevar”). Filip je rođen oko 1767. godine u selu Trnova, i bi sin Stojana i Marije koju su zvali Višnjom, i po kojoj će Filip kao mali (pošto je ostao bez osa) biti prozvan Višnjić. Filip Vilić Višnjić se po Prvom srbskom ustanku 1804. godine nastanio u sremskom selu Grk, koje se prozvalo Višnjićevo. Filipovi Vilići su se iz Zagorja odselili najpre na Majevicu pa na Vilića Guvno, te u Bijeljinu. Vilića je bilo i u Sutjesci, Bijeljini te u Zvorniku.
Vilića koji ostaše Srbi pravoslavci i koji su se VRATILI beše kod Nevesinja, koji su kolali po više sela. J. Dedijer veli da su Vilići iz Gračanice gatačke (naravno on ne ide dalje kuda su sve kolali).
Jedni Vilići iz Braićevića (danas pripadaju Gacku) odselili su se na Malinsko, koje danas pripada Crnoj Gori, a jedni u Nikšić. Jedni Vilići u Braićevićima odselili su se na Mojkovac te su se pre oko 250 godina VRATILI u Braićeviće (bili su i u Gračanici) i nisu, vele, menjali prezime. Prvi se vratio Krsto Vilić. Slave Svetoga Nikolu. Bliski su im Vilići iz Nevesinja.
Vilići u Strugu (Drobnjak) sreću se pred kraj 18. veka (1794. godine), i oni su iz Braićevića kod Gacka, a došli su preko Gornje Morače. Takođe slave Nikoljdan. Prema dobima i smeru pomeranja, biće da su to isti oni iz Zagorja.
Vilići odseljeni Pljevljima proložili su Kablaru kod Užica.
Vilići koji su se od Gacka (Ključ) stanili u Rudnički okrug (Drenova) postali su Lazići (slave Mitrovdan). Od istih Vilića su Petrovići u Drenovi (Mitrovštaci, došli su oko 1760. godine), takođe i Karavezići, te jedni od trojih Nikolića (Mitrovštaka) i Markovići od Vilića koji slave Nikoljdan (Nikoljštaci).
Vilića je dosta u Banjalučkoj Krajini koji su se održali Srbi.
Posebno ih je u zapadnim granisama Srbije (danas taj prostor srbske zemlje pripada Hrvatskoj), i pravoslavaca i rimokatolika. Pokatoličenih Vilića ima i u Novom Sadu.
Poislamljenih Vilića beše na nekoliko mesta – jedni u Ljutoj, a jedni na Lukom, (oboje u Zagorju). Znakovito je pomenuti jedinstven slučaj da je na Lukom (Zagorska Župa) srpsko i muslimansko groblje zajedničko, što su očitosti istoga srpskog porijekla.
U selu Dragomilići (Mrežica) živjeli su poislamljeni Vilići.
Takođe muslimani Krvavci su poislamljeni Vilići. Dio njih se 1878. odselio iz Gacka u Sinđelić kod Skoplja.
Mjesto Vilić srećemo obliže Srednjega (Olovo). Vilić je selo kod Požege (Slavonske), a Vilić kao naselje postoji i u Njemačkoj. Vilić Reindorf i Vilić Mildorf su takođe u Njemačkoj.
6. novembar 2018. u 19:06
Vojislav Ananić
VILIĆ (m), u Kućanima i Tošćanici (Prozor). U Tošćanicu su Vile došli “posle Piralića”. Predak im je došao “kao najamnik”, vjerovatno, iz Bijelog Polja kod Mostara. Moguće je da su daljom starinom iz Gračanice u Gacku, gdje ima Vilića. U Kućane su doselili iz Tošćenice 1923. godine (97:139,154). Ima ih u Mostaru.
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.