Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
DŽAKOVIĆI
(u Brajkovači)
Džakovići su ogranak Rajičevića. Prezime Džaković dobili su po Džaku Rajičevu, koji se iz kolašinske Plane oko 1782. godine doselio u Šarance. Džako je imao pet sinova: Mijaila-Krivaća, Stanka-Tita, Gleda, Sima i Koja.
Od Mijaila-Krivaća su Krivaćevići. Gledo je imao sina popa Vida i od njega su Popovići.
Od Stanka-Tita Džakova su: Bećir, Krsto, Milovan i Maksim; Bećir ima Grujicu i Janka, od Grujice su Mileta i Mihailo-Mijuško, od Janka su Mujo, Jovan i Stanko. Oni su odselili iz Šaranaca i to Mujo u Metohiju, Jovan u okolinu Bijelog Polja i Stanko u Grančarevo. Stankov potomak Vojislav Krstov iz Grančareva je kao trinaestogodišnjak učestvovao u NOR-u. Bio je borac 7. omladinske brigade.
Krsto, sin Stanka-Tita, imao je Simeuna, a ovaj Milutina, Milisava i Milana, od koga nema potomstva. Od Milutina su Božo i Berat, od Milisava Blažo-pukovnik JNA; nalazio se u zarobljeništvu u Njemačkoj od 1941-1945. godine.
Od Milovana Stankova-Titova je Karo, od Kara je Jovo, koga su Švabe umorile 1917. godine zbog jatakovanja komitima.
Maksim Stankov je imao dva sina: Spasoja i Raka. Spasoje je odselio u jablanički kraj i njegovi potomci se prezivaju po Stanku-Titu Titovići . Od Raka je bio Simo od koga nije ostalo potomstvo.
Simo Džakov je imao dva sina Gavrila i Ćor-Sima. Od Ćor-Sima su Tripko, Vuk-Bauk i Petar.
Ćor-Simo je bio poznati junak; naročito se istakao u bici na Šarancima 1862. godine. Njegov sin Tripko je jedna od najpoznatijih ličnosti svoga doba, isticao se u svim bojevima koji su vođeni protiv Turaka. Prvo je bio plemenski barjaktar, a kasnije je postao vojvoda. Junački gine na mostu ispod Prenćana boreći se protiv nadmoćne turske sile oktobra 1875. godine. Tripko se bio zarekao svom gospodaru da Turci preko njega živog Taru neće preći, što je i održao. S njim ginu i njegov otac Ćor-Simo i još deset šaranskih junaka, ispunivši zavjet koji su dali gospodaru.
Tripku je ostao sin Milovan, koji je završio prava u Rusiji; bio je veliki župan Zetske banovine.
Petar Ćor-Simov, komandir, bio je istaknuti junak svoga doba; imao je sina Mida, a od Mida su Bogdan, pop Pavle i Mitar. Petar Bogdanov je poznati pravnik i pukovnik JNA.
Vuk – Bauk Ćor-Simov se, kao i njegov otac i braća, isticao kao junak. Imao je sinove: Dobricu-Sinana i Radosava. Sinan je imao Perka, Perišu, Naoda i Momčila. Bila je to poznata porodica u Šarancima, koja je u ono vrijeme dala trojicu vrsnih intelektualaca. Naod je bio oficir, Momčilo ljekar, a Periša pravnik. Periša je u početku pripadao demokratskim snagama, ali se 1941. godine, prilikom odlučivanja o dizanju ustanka u šaranskom kraju, razišao oko načina i vremena početka ustanka i sa svojom brćaom prešao na suprotnu stranu. Sva četvorica Sinanovih sinova su stradala u vihoru Drugog svjetskog rata.
Od Radosava Baukova su bili sinovi Novak i Simo.
Gavrilo Simov je imao dva sina: Milivoja i Dedagu. Milivoje je bio veliki junak, istakao se u borbama protiv Turaka i junački poginuo na Stožeru 1877. godine; ostao mu je sin Kosta koji je bio oficir crnogorske vojske. Kosta je imao tri sina. Radosava – artiljerijskog poručnika u balkanskim ratovima, komandovao je artiljerijom prilikom oslobođenja Pljevalja 1912. godine, a poginuo je u Prvom svjetskom ratu 1915. godine. Pored Radosava, imao je Lazara i Vukomana. Lazar je bio pripadnik NOP-a od 1941. godine, a poginuo je kao zamjenik komandanta bataljona 1944. godine. Vukoman, stari istaknuti prosvjetar, radio je prije rata u srednjim školama, isticao se naprednim demokratskim pogledima i bio omiljen među omladinom. U Aprilskom ratu 1941. godine je zarobljen i sproveden u italijanske logore, gdje se isticao revolucionarnim radom među logorašima, podstičući njihovu želju za otporom prema nepriajteljima. Nakon kapitulacije Italije organizuje bjekstvo. Poslije rata radio je jedno vrijeme u Nikšiću, a kasnije u Nišu u Višoj pedagoškoj školi kao profesor književnosti. Bavio se prikupljanjem narodnih umotvorina i drugih vrijednih materijala, vezanih za tradiciju kraja. To je činio zajedno sa svojom suprugom Jelisavkom, rodom od poznatog bratstva Komnenića, učesnikom NOR-a. Izdao je više značajnih djela.
Ded-aga Gavrilov, Milivojev brat, imao je sina Mlađena, koji je zarobljen od strane Švaba i sproveden u logore Mađarske, gdje je okončao svoj život ne ostavivši potomstvo.
Džakovići ne znaju kako se zvao otac Mališe Džakovića. Poznato im je da je imao pet sinova: Marijana-Šoša, Todora, Stevana, Jakova i Petra-Selmana. Selman je poginuo na Stožeru 1877. godine i od njega nije ostalo potomstvo. Ne znaju šta je bilo s Jakovom i da li je ostavio potomstvo.
Marjan-Šošo je imao Miloša koji je stradao od smrzavanja i nije ostavio potomstvo, Vuka i Jovana-Omana. Od Vuka Šošova su Milan, Stanko-Bego i Marko, od koga nije ostalo potomstvo. Stanko-Bego je odselio u Mijakoviće kod Pljevalja; od Jovana-Omana su: Petar, Mirko, Milinko i Vasilije, koji se nalazio u logorima Mađarske, gdje je i umro 1917. godine.
Todor Mališin je s porodicom odselio u Bukovicu kod Pljevalja. Stevan Mališin je imao Mlađena i Lala. Mlađen je bio perjanik kod knjaza Nikole, napisao je poemu Orloviće 1912. godine; bio je poznati komita u Komitskom pokretu 1916-1917. godine. Ušao je prvi u Pljevlja 1918. godine sa svojom grupom komita, spriječio pljačku i uspostavio red. Ubijen je 1921. godine u Šahovićima kao žrtva policijske zavjere. Od njega nije ostalo potomstvo.
Lale Stevanov je otišao na rad u Ameriku.
Perko Džaković je živio u Kozlima, zaseoku Brajkovače, imao je sina Gligorija, a Gligorije Vaja i Aga. Od Vaja su Radoš i Radosav, a od Aga: Josif, Jovan, Anto i Bećo. Anto je imao Jagoša koji je kao pripadnik NOV-a poginuo 1944. godine kod Danilovgrada.
Od Džakovića su se odvojili Krivaćevići i Popovići.
Slave Đurđevdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
Komentari (0)