Poreklo prezimena, selo Dragijevica (Osečina)

Poreklo stanovništva sela Dragijevica, opština Osečina. Stanje iz 1907. godine, prema studiji “KOLUBARA I PODGORINA“, autora Ljubomira Pavlovića. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković

Dragijevica je u izvornom predelu reke Jadra. Dragijevačke su zemlje po brdima, po dolovima i vrtačama i oko rekavica i potoka. Šume je po selu dosta. Svi istaknuti visovi pošumljeni su šumom od lisnatog drveta.

Dragijevica je selo razbijenog tipa. Činovnička i popovska podela ovog sela na: Gornju, Srednju i Donju je neprirodna i bez jakih opravdanih razloga.

Glavnije male su: Jovići, Durmići, Avruzi, Brđani, Staroseljani i Sirdija.

Jovići su na vrhu sela, pod Jezdinom Brezom i do Vragočanice. Tu su: Jovići 5k, Brezonjići (Pantelići) 2k, Živkovići 1k, Gavrići 4k i Ninkovići 3 kuće.

Durmići su na Glavici, pri izvoru Babinog Potoka i do Lopatnja i tu su: Vilotići 8k, Durmići 3k i Đurići 2 kuće.

Avruzi su na obema stranama Jadra, najviše pod Bojčicom i tu su: Korkići 5k, Andrići 3k, Srećkovići 3k, Lukići 11k, Stanisavljevići 7k, Jakovljevići 6k, Ilići (Avruzi) 4k, Karajovići 2k, Gavrići 2k i Timotići 1 kuća.

Brđani su na južnom delu brda Starog Sela i tu su: Radovanovići 4k, Andrići 6k, Petrovići 5k, Gačići 3k, Jeremići 5k i Bogdanovići 2 kuće.

Staroseljani su izmešani sa Brđanima i oni su na Starom Selu, a tu su: Mladenovići 6k, Pantelići 1k, Ilić 1k i Vasiljevići 4 kuće.

Sirdija je na sever preko Reke i u njoj su: Andrići 5k, Ostojići (Milovanovići) 6k, Petrovići 5k, Vilimanići 11k, Krunići (Palići) 8k, Stevanovići 10k, Jovančići (Gajići) 12k, Krstići 7k, Milutinovići 1k i Tadić 1 kuća.

Dragijevica je prema spisku sela iz valjevske eparhije u 1735. god. imala 8 domova. Prema haračkim tefterima selo je 1818. god. imalo 57 domova sa 59 porodica i 168 haračkih lica. Po popisu od 1866. god. u selu je bilo 117 doma sa 922 stanovnika….a po popisu od 1900. god. bilo je 163 doma sa 1.406 stanovnika.

U Dragijevici je danas 175 domova od 10 porodica. Dragijevica je sastavni deo osladićske opštine u srezu podgorskom. Popovi su stvorili nazive: Gornja Dragijevica koja pripada kameničkoj parohiji, Srednja Dragijevica koja pripada lopatanjskoj parohiji , i Donja Dragijevica (ili Sirdija) koja pripada osečanskoj parohiji. Groblje je podeljeno po krajevima. Selo nema zajedničke preslave.

Za ime selu vezana je ova narodna priča. Neki od doseljenika ovog sela vratio se natrag u svoju staru postojbinu, da i zaostatak svoje porodice prevede u svoje novo selo. Kad je došao u svoje staro mesto, skupe se svi stari poznanici, susedi i prijatelji i navale s pitanjima kako je u novom selu. Nije im se mogao nahvaliti i ispričati sve lepote novoga naselja, gde u toku najživljeg razgovora poneki od slušalaca prozboriće: ”pa to tvoje novo selo pravi Dragijevac!”, ”Bogu hvala kad je naš brat našao takvi Dragijevac, hajdmo i mi s njim, pa kako nam Bog da!” Odmah se po ovom dignu i dođu u ovo selo, koje vele, oni prozovu Dragijevac, koje se ime docnijim izgovaranjem preobratilo u današnje Dragijevica. Ime Dragijevica je vrlo staro. Sa imenom ovog sela susrećemo se u početku 18. stoleća, jer ga nalazimo u spisku sela valjevskog okruga iz 1737. godine, pod nazivom Dragievic.

Staro Selo je vajkadašnje naselje, na njemu su tragovi od preistorijskog doba do danas. Pred pećinom iz koje izbija Vrelo, voda počešće puta iznese pokakvu koščicu i spravicu iz preistorijskog doba, kad je čovek živeo primitivnim životom i mahom se nalazio oko pećina i podzemnih šupljina. Na vrhu brda, u sredini današnjeg Starog Sela, nalalzi se vrlo staro groblje, poznato pod imenom ”Grčko groblje”, gorblje velikog obima sa stećcima leopo izgrađenim, tesanim i sa nekim natpisima, ali su mnoge seljaci porazbijali i razneli. Po dnu istog brda sa južne strane su stave Viške i Blizanačke (Osladićske) reke i postanak Jadra, a tu su i zidine starog srednjevekovnog rudarskog grada, koji smo opisali kod sela Osladića. Po dnu Plavanja, otprilike 300-400 metara do korita reke, nalazi se drugo staro Grčko groblje, za koje se priča danas gde je, jer seljaci su zbog ziraćenja istrebili zemlju i razneli kamenje, ne odnevši ono što se nije dalo ljudskom snagom podići. Nekadašnji gradić na Jadru pripisuje se starom rudarskom naselju u doba Madžara, kad su vladali ovim krajevima. Rude su bakarne i antimonove, a na Plavanju otkrivene su i olovne.

Poreklo stanovnštva i osnivanje sela

Dragijevica je staro selo, a i staro naselje. Najstarija naselja ovog sela su na brdu Staro Selo, a i današnje najstarije seoske porodice imaju tu svojih predstavnika. Stara Dragijevica je bila nekad grupisana na Starom Selu pa se posle deobom i doseljavanjem pomerala na sever i na jug.

• ANDRIĆI – stara porodica ovog sela za koju se ne zna da se s koje strane doselila, već se smatra kao najstarija i da je u selu pre 300 godina (op. A.M. – znači pre 1600. godine) su Andrići u Starom Selu. Iz ove porodice izlazila je postupno jedna po jedna porodica i pomerala se na sever, te naseljavala Sirdiju. Ona se po Sirdiji tako raširila da ju je celu naselila i da su samo dve porodice ušle sa strane. Andrića ima vrlo mnogo iseljenih ih ovog sela, ima ih gotovo po svima selima valjevske i šabačke Tamnave. Za Andriće u Sirdiji se zna da ih je u Prvom ustanku bilo 6 kuća, tako bile su: Gajića, Stevanovića 2, Krstića, Vilimanića i Jovančića, a danas od ovih 6 kuća ima 56 kuća, koje s Andrićima u Starom Selu čini 62 kuće i slave Đurđic.
• VASILJEVIĆI – druga najstarija porodica, i koji su sebi prisvojili nadimak Staroseljani. Staroseljani su tako isto staricni koji su još sudelovali i na Kosovu, a kod njih se očuvalo u uspomeni da su bili i onda kad je postojao stari grad na Jadru. Staroseljani su pored Vasiljevića: Radovanovići, Lukići, Karajovići (prozvani po dedu Jovan kojeg su Turci zvali Kara-Jova), Bogdanovići i Jeremići. I Staroseljani su se iseljavali, od njih su Bojići iz Lopatnja i druge porodice oko Obrenovca; njih je u selu 28 kuća, slave Sv. Nikolu.
• AVRUZI – najstariji od doseljenih porodica. Avruzi su od iste porodice od koje i kamenički Zimonjići i Zimonjići sa Gacka. Avruzi su sa Crvenog Dola na Čevu u Crnoj Gori i prvo odseljeni u Hercegovinu pa odatle došli ovde. Prezime Avruzi zadržala je porodica Ilića, dokle sve ostale su ga izostavile. Prvi Avruz se naselio u Starom Selu i Ilići su i danas tu, ali su docnije pomeštali se na jug Bojčici i uz Jadar te su tako naselili gotovo sav gornji kraj ovog sela i s obe strane reke. Avruzi su doseljeni pre prve seobe u ovo selo. Danas su Avruzi: Korkići, Andrići, Srećkovići, Jovići, Živkovići, Stanisavljevići, Jakovljevići i Ilići. Njih je 34 kuće, slave Sv. Lazara.
• DURMIĆI – druga vrlo stara porodica ovog sela. Stari Durmić, nazvat tim imenom zbog neobične telesne snage, bio je rodom isa Glasinca u Bosni i preko Osata naselio se u ovom selu. Prvi put se naselio u Starom Selu gde mu i danas ima potomaka. Durmići su sa Starog Sela iselili se iznad Bojčice na Glavicu, a jedan od njih je u Sirdiji, otišao ženi u kuću. Durmići su Vilotići i Đurići na Glavici, Durmići iznad njih pri izvoru Babinog Potoka, Gačići i Petrovići u Starom Selu i Milutinovići u Sirdiji. Njih je 22 kuće, slave Sv. Jovana.
• NINKOVIĆI – doselili se pred Kočinu krajinu iz rađevskog sela Mojkovića, kamo se ranije doselila iz Osata. Ova se porodica naselila u vrhu sela, na Brezovoj Glavici, ispod Jeline Breze, pri izvoru Viške. Od njih su neki sišli u Staro Selo i to su današnji Mladenovići, čiji je ded prešao na ranije pribavljeno imanje. Ninkovići su: Ninkovići iMladenovići, ima ih 9 kuća, slave Sv. Arhanđela.

Noviji doseljenici, od pre 30 godina:

• GAVRIĆI – u Brezonjićima, u gornjem delu sela, čiji je ded došao iz Orahovine u Azbukovici i prizetio se u Gavriće i primio njihovo prezime. Njih je 2 kuće i slave Sv. Arhanđela.
• ILIĆ – je iz Ostružnja od porodice tamošnjih Tešanovića, prizetio se u Staroseljane, slavi Sv. Arhanđela.
• TOMOVIĆ – je iz Babina u Polimlju, od porodice tamo jako razmnoženih Džuvera, doselio se uz Babinsku Razuru i naselio se u Avruzima. Slavi Sv. Lazara.
• TADIĆ – je iz susednog Lopatnja, došao ženi u kuću. Slavi Đurđic.

Dragijevčani se zanimaju zemljoradnjom i voćarstvom. Zemlje nema u dovoljnoj meri te se mora da traži na drugom mestu, zbog čega slaze u Tamnavu ili se spuštaju niz Jadar i tamo zauzimaju tuđa imanja i na njima zasejavaju kukuruz ili ishranjuju svoju stoku, koju drže u dosta velikom broju što je bitna osobina svih zadruženijih. Voća imaju mnogo, naročito šljiva i poslednjih godina počelo naglo podizati. Zanate, ako uče, rade ih samo po selu.

IZVOR: “KOLUBARA I PODGORINA“, Ljubomir Pavlović, SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK – Knjiga osma NASELJA SRPSKIH ZEMALJA, Knjiga IV Beograd, 1907. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković