Poreklo stanovništva sela Zablaće, grad Šabac. Prema antropogeografskim ispitivanjima 1947, 1948. i 1949. godine “Šabačka Posavina i Pocerina“ Vojislava S. Radovanovića. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.
Do Zablaća se računa Gornja Pocerina, a odatle niža sela Pocerskog sreza spadaju u Donju Pocerinu. To i po položaju i po plodnosti.
Selo se deli na četiri male: Carić, oko Crniljevskog druma, na temenu kosa Vis (150 m) Miškovića brdo (157 m); Mala (po mapi Bunarine mala), do Carića na istoj kosi i prema reci, na površi beogradskoj (157 m); malaUlica, na levoj strani Dobrave, na terasi od 40 – 50 m nad rekom, na samom rtu između Bojićke reke i Dobrave; i, Orlovac, ispod ušća Bojićke reke, na levoj obali Dobrave.
Na temenu zablaćke kose kojom vodi put Šabac — Crniljevo, idući iz Nakučana za Zablaće drumom, posle završkastog uzvi- šenja Deonice (169 m), idući severu, ka Zablaću, nastaje najednom vrlo karakterističan niži nivo ne samo ove kose severno od Deonice (169 m), već i svih temena kosa na severu od linije od Parloga (172 m) nad Skupljenom na istoku, preko Lipovice (176 m) na vladimiračkom drumu nad Lojanicama, preko Raskrsnice (205 m) na drumu volujačkom nad Sinoševićem, pa do Dvokatuše (202 m), nad Slatinom i do Stolica (172 m), nad Pocerskim Metkovićem. To je beogradska u ovom kraju treća posmatrana jezerska terasa od 150 — 158 m, kao, pre svega, teme zablaćke kose u Mali (157 m), na Visu (150 m) u Cariću i osobito prostrana površ na Cariću (152 — 158 m) (u predelu oko puta za kuću našega domaćina Novaka Damjanovića). Površ preko jedan i po kilometar široka, u a.v. oko 150 — 158 m, najtipskije zaravnjenosti ispod Deonica (169 m) na severu. Na njoj, dok je u šumi bila, prirodna bara vrlo široka, preko 50 m, sad sužena i izdubljena u duboku baru.
Sa temena kose Carića, preko Popovića kuća, pogled na Džom- bu; desna strana doline izvijugana meandrima spuštenim, oso- bito više kuće Stanka Popovića. Kod drugog višeg meandra, gde je dolinski odsek 40 m, ispod gornje rečne terase, oko 60 m od rta u ravnici, nalazi se Džomba. Brdo 7-8 m visoko, eliptično. Sas- tavljeno od serije jezerskih sedimenata: grubi krupnozrni žuti, retko sivi pesak vrlo slabo cemeitovan s interkalacijama gvo- žđa istog peska sa gvozdenim konkrecijama. Cela serija ukrštena slojevitost, jasna na 2-3 mesta svega. U jednom debljem sloju krupnozrnog žutog peska, između slojića gvožđeviti peskovi: konkrecije eliptičnog i okruglog oblika (manje) početne forme kuglastog lučenja. U peskovima kvarceviti šljunak čak i kvarcni jako raspadnut; osim kvarcnih ima i od škriljaca. Sve to poremećenih slojeva ka severu oko 15 stepeni (na ravni usecanja taj jasan položaj u meridijanskom pravcu, inače u uporedničkom pravcu manji nagibi); usek pravio Velimir Alimpić (tražio blago) i Maša Popović iz Sinoševića. Čak su i vagonete dovukli. Međutim, ne isključujući arheološke tragove po površini glavice, ovo je erozioni relikt u ravni dolinskoj, u blizini rta desne strane dolinske kod gornjeg spuštanja mean- dra. Jasno je da je u pitanju otkrivenost slojeva transgresivne jezerske faze; ipak slojevi poremećeni pre regresivne mlađe jezerske faze i pre stvaranja abrazionih i erozionih fluvi- jalnih oblika.
Od kuća Miškovića ispod kote 157 m idući Dobravi, ispod suteske prema Orlovcu prostrana terasa svega 5 — 12 m niža (145 m). Ovde bi, ispod suteske, to bila jezerska i ujedno u istom nivou naviše za ovaj deo doline najviša rečna terasa. Niz tu terasu odmah ispod prvog useka doline, Gljivića majdan. Sve sami modri čisti krečnjaci, još bolji za kreč najedeni duž pukotina koje ispunjene pravom terasom. Padaju oko 70 stepeni ka jugoistoku. Preko krečnjaka i ovde neogen, gde odmah bela i žuta glina, žućkasti krupnozrni kvarceviti pesak sa oblucima modrog krečnjaka. Crvenica ispunjava dijaklize i skaršćene proširene ove i druge pukotine, još iz vremena pre transgresije; to je preneogeno skaršćivanje, neka vrsta pogrebene crvenice. Zemljište u Orlovcu, i svuda u blizini pojave krečnjaka, vrlo je plodno.
Popovića majdan u Carić mali ispod kuća Popovića Ilije: slojevi belog i belo-otvoreno modrikastog kompaktnog krečnjaka padaju oko 35-40 stepeni ka jugoistoku. Veliki majdan Stanka Popovića, iz ovog sela u njega deonica i Ilije. Na levom kraju majdana vidi se suprotan odgovarajući pad slojeva ka severozapadu oko 35- 40 stepeni. Dakle, od prednjeg do ovog majdana bora, u ovoj inače masivnoj krečnjačkoj seriji. Preko ovog krečnjačkog ostrva koje je celo pokriveno neogenom bazalni krečnjački konglomerat, vrlo krupni obalski jezerski potpuno okrugli obluci, poneki ćoškasti komad konglomerat i brečija. Preko ovoga beličasta i žućkasta peskovita glina sa uloženim oblucima krečnjaka. Brza transgresija! Takođe zeleni pesak sa muskovitima i kvarcnim oblucima.
Sa podine donje najviše rečne terase usečene u bazalnu seriju neogena, sa bazalnim konglomeratima preko krečnjaka, gde horizontalni pliocenski slojevi preko krečnjačke donjokreta- cejske nabrane serije, tačno iznad donjeg kraja velikog majdana bacamo pogled u dolinu Dobrave ispred zablaćke suteske: s desne strane, u dnu male Bunarine, ispod neogena donjokretacejski krečnjak, otkriven ispod niske terase sa šumom po strani; tu majdan Aleksandra Damjanovića; odsek nad Dobravom u sutesci s desne strane pod šumom; s leve strane rečna terasa i na njoj mala Ulice; u sredini preko Dobrave i njenog sastavka sa Bojićkom rekom, mala Orlovac i kosa u ataru Varne zv. Budžaci.Oko Dobrave: livade, kukuruz, bostan, drveće (jasenovo, graničevo, rastovo, brestovo bašta nema, ni dolapa, nijednog); na stranama usevi; na površi i terasama male su 2 kuće i voćnjaci.
Na desnoj strani suteske, pored uveliko otkrivenih krečnjaka ispod niske terase, do šume su takođe krečnjaci jeste majdan Miškovića, i odatle svud redom majdani, sve do silaska nasipa s vrha brda u dolinu. Preko Dobrave, u Orlovcu, ispod kose varnjanske, su isti donjokretacejski beli krečnjaci. Oni se javljaju i u Vukošiću, s obe strane Dobrave. Takođe i u Riđakama. Dakle, zablaćka suteska potpuno uslovljena pojavom donjokretacejskih krečnjaka ispod neogena.
Među stavama Dobrave i njene leve pritoke Bojićke reke, na mestu zvanom Ostenjak, ima velikih krečana; slične i na desnoj strani Dobrave do samog majdana. Po tome, a i po narodnoj tradiciji, tu su Turci pekli kreč za zidanje grada šabačkog „Savca”. Verovatno i kamen za zidanje odavde (inače u blizini Šapca ima još kamena u Volujcu, Riđakama i drugim mestima).
U Mali ili Bunarine mali najviše teškoća za vodu. Od jeseni pa do proleća imaju vode u svojim (svaka kuća ima bunar) inače plitkim bunarima (po 10-11 m). Presek: prvo kroz ilovaču, 5 – 6 m, zatim kroz „katovaču” masnu glinu kao sapun. Katovača ne drži vodu nije od slojeva horizontalnih, već vertikalno se cepa, pa pušta vodu. Od Đurđevdana pa do jeseni bunari većinom presuše. Onda dovoze vodu iz bunara u ravni, u buradima s vremena na vreme (jedanput nedeljno), i da bi bila hladna, vodu iz buradi sliju u presahle bunare. I pošto su to burad većinom rakijska, ta voda miriše na rakiju.
Ako kopaju duboke bunare, onda naiđu na živi pesak, a ispod peska kamen, krečnjak, i tada se sruši sve. Predsednik MNO kopao 36 m (ilovača 8 m, zatim katovača masna oko 15-16 m, zatim pesak dobar za izradu kuća, za malter a u pesku okrugli piljci, i na 36. metru kamen; a onda se zasuo bunar momentano. Onda kopao drugi plitki bunar da „uvate preku vodu” (što izbija sa strane, dok izvor u bunaru bije iz dna).
Žive vode: U Orlovcu dva bunara jake vode, Milosavljevića, dubok 10 m, u ravni, i Marinkovića, 18 m, na strani. Pored toga izvor „Stublina” zagrađen drvetom. Marinkovića bunar do pola pun vode (jedva se majstor izvukao kad je provalio tlo sa vodom iz dna). Inače izvora nema, već samo bunara. U mali Ulice, dobra bunara samo su dva: Vasiljevića i Jovanovića; a u Cariću Popovića, Ćelića i Damjanovića Novaka. Radojevića bunar, dubok 36 m, iako je u dnu potoka (Radojevića potok uliva se u Višnjevu reku), zove se i Višnjev potok, ide od samog druma ispod Visa (150 m). I u Zablaću ima bunar Goginac u Miškovića „mali”, Bunarina mala „zidale ga Goge”, prvi majstori, „Latini”.
Na Dobravi su dve vodenice: Ćelića vodenica zvana Gornjač- ka i Miškovića vodenica. Melju samo preko zime; leti jedino na povodnjevima. (Međutim, u Cerovcu ima „mlakve” po tome i reka sa suprotne strane Dobrave i tu melje Dobrava i leti i zimi).
Seljaci ovde, kao i u Cerovcu, izvore zovu „čpilje” (špilje). Pamti se da je nekad bio jedan dolap Miškovića na zemlji zvanoj Brkićevka (bila nekad Brkića familija u Vukošiću). Dolap bio niže vodenice Miškovića, više Bare s desne strane Dobrave. Bara nekada zvana „Blato” otuda ime selu Zablaće.
U celom selu jedno groblje u mali Carić.
Četvrta nedelja po Uskrsu, Marija Samarjanska, jeste seoska preslava. Skup u Cariću kod Zadruge i današnjeg zadružnog doma.
Na mestu zvanom Trebež, u polju, naspram Rudog polja, s desne strane Dobrave, nalazi se opisana Džomba, bobija, U blizini šumica, a i sama je bila obrasla gustom šumom. U selu ljudi koji su čitali i dolazili u dodir s istoričarima, nagađaju da će tu biti grob „onoga cara iz Azije” koji je sahranjen u mogili kraj reke (misle na Atilu). Priča se da na Bobijama bila crkva (to na mogili).
Zajednička zemlja celog sela bila je „Lazarevica”, ispod Popovića vile, više šume nad Džombom (7 ha oraće zemlje i 2 ha šume sad zadružno). Bila mnogo veća, pa je Popovići zauzeli kad je Marko Popović bio poslanik, za vreme knjaza Mihaila.
Popovići iz Sinoševića (dr Dušan, Andra seljak i dr.) stvorili su do pre drugog svetskog rata čitavu latifundiju kupovanjem u bescenje prezadužena seljačka imanja od druma kroz Bojić, preko Sinoševića i Zablaća sve do u Matijevac jednostavan posed od blizu 300 ha zemlje. A u Zablaću, na početku Carića, na površi u vinogradu bila vila Popovića (sad dom dečje letovalište).
Broj kuća u Zablaću 166, a stanovnika 820.
Poreklo stanovnika
Carić mala:
Kusturići (1k., Đurđevdan). Doseljeni iz Hercegovine, od Gacka (Odatlen su i Popovići iz Sinoševića). Marko Kusturić matori kad došao (ubio nekog, izmakao ispred Turaka), nosio sabljurinu neku zarđalu. Došli ovde pre Mišarske bitke. Prvo se naselili u Mačvi, otud ovamo, pa jedan dalje za Valjevo. Njihove familije ima u Lukavcima oko Valjeva. Vojvode Miloša Pocerca iz Velike ili Gornje Vranjske, sestra Marija, bila udata za Marka Kusturu. Marko bio spahija, Orlovac ceo njegov bio. Marko Kusturić bio pandur kod Marka Štitarca bio besan kao i Marko. U Šapcu je Vladimir Kusturić, bivši trgovac njegov otac još otišao kao abadžija.
Žunići (18 k., Nikoljdan). Živojinov (73 god.) otac Janko, deda Obrad (njegov „parnik” Milisav Kovačević, pramđed Ninka Kovačevića. Oni dvojica nisu fermali pašu u Šapcu). Obrad od Valjeva. Ima Žunića u Ćukovini, srez Posavotamnavski, otišli odavde. Ima ih i u Šapcu, taj trgovac došao takođe pravo od Valjeva.
Kovačevići (3 k., Jovanjdan). Ninkov (73 god.) otac Tanasije, deda Stanimir, pradeda Mitar i njegov rođeni brat Milisav. Došli od Bele Crkve iz Banata. Bili po zanimanju kovači, i sad ima njihov viganj u zemlji. Milisav bio pobegao odavde kad je pobio neke druge Kovačeviće, pa ga „vinansija” uhvatila na Savi za vreme „gospodara Jevrema nekog” I onda, zato što je ubio dva čoveka, streljan po naredbi Gospodara. Od ove iste familije takođe iz Bele Crkve, neki Ignjat pobegao u Sremske Karlovce, gde se i sada nalaze Kovačevići.
Simići (2 k., Jovanjdan). Nepoznato odakle su. Zapamtili današnji stariji Ivana Simića.
Radojevići (2 k., Đurđevdan). Rodbina sa Kusturićima isto poreklo sigurno.
Stošić Nikola (1 k., Lazarovdan). Otac njegov iz Lojanica, ženi u kuću, u Antoniće, pre 65 godina.
Damjanovići (2 k., Jovanjdan). Iz Košlje, od Ljubovije, došao Mićin otac Arsen, pre 100 godina, Bio trgovac, a imao i brata u Šapcu, Mile Damjanović, pa ga on pozvao. Aleksin (46 god. kod njega noćili, naš domaćin) otac Novac (74 god. domaćin Čede Minderovića i drugova, 15 dana, s jeseni 1941), deda Mića, pradeda Arsen on došao, čukundeda Damjan, pračukundeda Mijailo. Kupili ovde imanje od Popovića iz Sinoševića (sve to bilo Marka Kusturića, posle uzeo prota Ljubinko iz Lojanica od Popovića, pa posle prodato matorom Marku Popoviću iz Sinoševića).
Borinčevići ( 2 k., Stepanjdan). Jevremov (29 god., blagajnik) otac Andrija, deda Ljubomir, pradeda Jevrem došao iz Mojkovića, srez Rađevski, prizetio se u kuću Marka Borinca (pisao se na ikoni u nakučanskoj crkvi, 1825.) a sam se prezivao Maričić, pa se primio ovog prezimena po Borincu. Primio se prezimena ovog da ga ne bi Turci uhvatili. Ubio Turčina u selu Mojkoviću, pa izbegao ovamo (kad su Turci tamo vladali, a ovde bilo slobodno).
Božić Milan (1 k., Aranđelovdan). Iz Lojanica, prizetio se u Borinčeviće 1917. godine.
Živković Pavle (1 k., Simeundan). Stari.
Jovanović I Čeda (1 k., Jovanjdan). Iz Mojkovića (Rađevina), bio napoličar kod dr Dušana Popovića i sad dobio zemlju; došao 1938. godine (idu kao napoličari i u Lozničko polje slaba im zemlja).
Filipović Milutin (1 k., Đurđevdan). Iz Komirića (Rađevina) 1938, takođe napoličar kod Andre Popovića, pukovnika; sad dobio zemlju.
Ćelići (3 k., Nikoljdan). Doseljeni iz Crne Gore. Mihailo (29 god., borac, ratni invalid) otac Milovan (62 god.) deda Mijailo, pradeda Marko, čukundeda Ninko bio trgovac, pračukundeda Ranko bio pop; njegov otac došao iz Crne Gore.
Živanovići (1 k., Nikoljdan). Stara familija.
Gavrilovići (4 k., Nikoljdan). Marko iz Rumske od Gavrilovića, iz Erske male (od popovske familije: Dragomir pop, Ljuba učitelj itd.), prizetio se ovde pre 60 godina, u Živanoviće.
Vesići (3 k., Nikoljdan). Starinci. 1 k. Milan prešao iz Male Ulice prošle jeseni na imanje agrarne reforme dr Popovića i preneo kuću i ostale zgrade na kraj Carića male; 2 k. Dušan i Aleksandar su ostali u mali Ulice. Dušana Vesića (64 god.) otac Vladislav, deda Živan, pradeda Vesa odavde. Popovići iz Sinoševića uzeli za vreme knjaza Mihaila od njih 40 ha za 16 dukata.
Popovići (2 k., Jovanjdan). Starosedioci.
Lazići (3 k., Đurđevdan). Iz Bosne, od Zenice. Vukosavljev (50 god.) otac Radojica, deda Jelenko, pradeda „Belja”, on doselio iz Bosne.
Nikolići (4k., Aranđelovdan). Gurbeti, sa čergom došli matori „Drlja” Marko, preko Vranjske Velike, iz Mačve, pre 60 godina. Kovači i kotlari.
Jovanovići (1 k., Jovanjdan). Iz Bugarine male iz Sinoševića (levo od džade mala, kod vinograda), pre 30 godina došli, dobošar, bubnjar, svirač.
Matići (2k., Aranđelovdan). Iz Slatine, pre 15 godina. Korpari sa Dobrave pruće uzimaju, iz svoje bašte isto.
Obradović Velimir (1 k., Aranđelovdan). Invalid iz borbi za oslobođenje Beograda 1944. Iz Valjeva, pre 25 godina, njegov otac Dragutin došao. Sepetari i korpari bili. Dobio zemlju i kuću od agrarne reforme.
Petrovići (3 k., Đurđevdan). Došli na Kusturića imanje, dovela ih Milica, tetka, iz Vranjske Velike, od familije Draže Petrovića Vujanića (po materi Vujani).
Trifunović Svetozar (1 k., Mala Gospojina). Iz Velike Vranjske, pre 45 godina, dovela ga tetka.
Mala „Ulice”:
Jovanovići II (8 k., Jovanjdan). Krstin (66 god.) otac Milinko, deda Pavle, pradeda Jovan. Domoroci su.
Matići ( 3 k., Jovanjdan). 2 k. ovde, 1 k. u Mali. Familija sa Jovanovićima II. Razrođeni već.
Milutinovići (4 k., Sv. Luka). Vlastimirov (52 god.) otac Miloš (umro 1919. u 73. god.), deda Isailo, pradeda Milutin. Domoroci.
Vasiljevići (2 k. Sv. Luka). Doseljeni iz Trsta, preko Bosne, oko Mišarske bitke. (Vlastimir Milutinović kaže da su Milutin, Vasilj i Neško bili rođena braća starosedioci, a Rade neimar kaže da su iz Trsta).
Neškovići (4 k., Sv. Luka). Možda su Bosanci ili Ličani. Vrlo stara familija. Ž
Perići I (3 k., Sv. Luka). Domoroci su, ali nisu rod sa Milutinovićima.
Perići II (3 k., Lučindan). Petar Grujičić iz Bojića devojci Mileniji, u kuću, ćeri Matije Perića; po njemu prezime. Pre 60 godina.
Perići I (1 k., Sv. Luka). Domoroci. Živojin i otac mu Dobrosav, a đed Vuja.
Đuričići (2 k., Jovanjdan). Rade (baš neimar, 48 god.), njegov otac Stepan, deda Luka, pradeda Đurica Stefanović. On došao iz Pive, iz Crne Gore, u Bratačić, na drumu Soko — Osečina, a njegov sedmi sin Luka, ovamo. („Zde počivaet rab Božii Đurica Stefanović” rođen? umro oko 1870, „požive bogougodnim životom”, a po predanju, ubio Hivzu, Turčina). Od ove familije ima i sad u Bratačiću oko 20 k., od onih šest sinova starijih Đuričinih. 1 k. u Beogradu od Luke odavde, Mladen Đuričić (59 god.).
Gačići (2 k., Sv. Aranđeo). Iz Bosne. Luka ubio Turčina pre 65 godina.
Dimitrići (5 k., Sv. Luka). Iz Ćukovina (Posavo – Tamnava). Aleksin (54 god.) otac Matija, deda Krsta on došao.
Dukići (1 k., Jovanjdan). Petronijev (41 god.) otac Đura, deda Živko domoroci (?). Imanje im uzeli Popovići iz Sinoševića, od Živka još. (Ostala priča:) (Marko Popović bio u Beogradu „popečitelj” za vreme kneza Aleksandra, bio okružni blagajnik otuda stekao!) 2 k. Dukića u Šapcu od 1919. Radnici.
Orlovac mala:
Marinkovići (8 k.). 1 k. u Šapcu, 1 k. u Jarku, u Sremu. Markov (63 god.) otac Miloš (živeo 64 god., umro 1911), deda Petar rođen u Rogačici kod Bajine Bašte. Otuda ovamo pre oko 105 godina. Petrov brat Nikola, zvani Serdar, kupio imanje ovde preko Dobrave, bio poslanik.
Milosavljevići (7 k., Markovdan). Iz sela Svojdrug Lještansko, blizu Rogačice. Došli posle Petra jednu godinu. I oni kupili ovde.
Petrović Tihomir (1 k., Lučindan). Iz Bukora, 1919. godine.
Bunarine mala:
Jovići (3 k., Jovanjdan). Starinci. Stankov (32 god.) otac Blagoje on bio vanbračan, oca mu zvali Avram, a kršten je na ime matere, Stevane Jović.
Miškovići (4 k., Nikoljdan). 1 k. u Šapcu od pre 15 godina učitelj Ignjat. Ninkov (50 god.) otac Nikola, deda Ignjat, prade- da Petar, čukundeda Milinko doseljeni „ozgor odnekle”, od Užica. Jedni otišli u Mitrovicu Sremsku, a drugi ovamo.
Makevići (2 k., Nikoljdan). Odavno su tu starosedioci.
Vasiljevići II (3 k., Đurđevdan). Mladenov (oficir, 22 god.) i Predragov (19 god.) otac Janko (predsednik MNO, 48 god.), deda Tanasije (umro 1918. u 62. god.), pradeda Obrad doseljen iz Carine (kod Pecke, Podgorina), gde se prezivali Mažići. Ovde (prezime Vasiljević) po babi zvanoj Belki, Smiljani, gde se pradeda prizetio, a ona ranije bila za Vasiljem. Pre više od 92 god.
Maričići (4 k., Aranđelovdan). Najstariji u selu, prva familija do Kotorića (izumrlih). Ljubinkov (38 god. administrator MNO) otac Dragiša, dedaPetar, pradedaMarko.
Vasići (3 k., Đurđic). Stankov (60 god.) otac Trivun (umro 1925. u 70. god.), deda Obrad iz Šljivove (Rađevina), pre oko 95 godina.
Lazići II (1 k., Nikoljdan). Milutinov otac Milan iz Komi- rića (Rađevina), pre 80 godina (došao), uzeo ga Obrad Đurković, doseljen iz Cikota jadranskih pre 100 godina.
Grujičići (4 k., Aranđelovdan). Doselili se iz sela Ostružnja, od Osečine valjevske, pre više od 90 god. Dragosavljev (47 god.) otac Andrija (umro 1918. u 60 god.), deda Jevrem on doselio od Grujičića familije.
Jovanovići III (3 k., Jovanjdan). Iz Pejinovića (Posavo – Tamnava) pre oko 50 god. Usinio Ivanova oca Ljubinko Simić, primili slavu od Simića, a u Pejinoviću njihova familija Jovanovića slavi Đurđevdan.
Mihailović Milan (1 k., Aranđelovdan). Milanov đed Ivan iz Maova, došao Mariji u kuću, u Joviće, pre 80 godina.
Mišković Pantelija (1 k., Aranđelovdan na imanje, Nikoljdan očina slava). Iz Preka. Pantelijin otac Vojislav služio ovde kod Miškovića i došao devojci u kuću, u Vasiljeviće, pre 40 godina.
Dragojević Petar (1 k., Jovanjdan). Iz Krivaje, iz Bučja male, pre 20 godina kovač.
Arsenovići (1 k., Aćim i Ana). Iz Bukora Radosavljev otac Milovan, od Arsenovića, kao kolar, pre 18 godina (došao).
Pavlovići (3 k., Aranđelovdan). Stari.
Simići II (1 k., Aranđelovdan). Iz Bratačića (Podgorina), pre oko 100 godina.
Savić Miroslav (1 k., Jovanjdan). Otac Milisav iz Varne 1896. (bio u Americi od 1912. do 1927.).
Zamrla familija Gljivići (Nikoljdan).
IZVOR: Vojislav S. Radovanović, ŠABAČKA POSAVINA I POCERINA – Antropogeografska ispitivanja; iz terenskih beležnica građu priredila MILJANA RADOVANOVIĆ, 1994. (strane 272-280), priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
Komentari (0)