Poreklo prezimena, selo Rataje (Aleksandrovac)

Poreklo stanovništva sela Rataje (Gornje i Donje), opština Aleksandrovac. Stanje iz 2005. godine

Selo Rataje se septembra 1944. godine deli na Gornje i Donje Rataje bez teritorijalnog razgraničenja i tako je ostalo do danas.

Rodovi

1. Andrejići – Zbog stalnih migracija stanovništva, za ovu, kao i za mnoge druge familije, teško je utvrditi kada su i iz kog mesta doseljene. U tefteru sela Rataje 1833. godine upisana su braća Milenko Petrović (star 20 godina) i mlađi Andrija (star 5 godina). Ove starosedeoce Rataja smatramo rodonačelnicima familije Andrejić, po Andriji. Njihovi potomci su upisivani kao Petrovići, Milenkovići, Belobabići, Staničići, Radosavljevići i Andrejići. Andrejina supruga Jana krstila je Milena (Trifun) Stojkovića iz Novaka 1866. Godine i tom prilikom upisana pod prezimenom Lekić. Vučko Popović, sveštenik i njegov sin Gerasim, takođe sveštenik, kao i dr Dobrivoje Ger. Popović, kumovali su Milenkovićima – Lekićima i Andrejićima, što govori u prilog srodstva Milenkovića – Lekića i Andrejića. Andrejići su odseljeni u Kruševac, Lazaricu, Beograd, Bivolje i u Švedsku.

2. Vukojevići – Anđelkovići – u Rataje doseljeni iz Crne Gore. Vreme doseljenja nije poznato. U tefter ovog sela 1833. Godine upisan je Vukoje Jovanović i njegovi sinovi Anđelko, Đorđe, Milosav i Milovan. Vukojevi sinovi nose prezime Jovanović, ali su po ocu Vukoju kasnije uzeli prezime Vukojević. Vukojevići su poznati po nadimcima Đešići i Capići. Kao Đešić prvi je upisan Milovanov sin Stevan, prilikom ženidbe 1879. Nadimak Capić nosio je Života, sin Đurđa Vukojevića, rođen 1934. Vukojevići su odseljeni u N. Goricu, Beograd, N. Bečej, Kobilje (Kruševac) i Dašnicu. Anđelkovi potomci nose po njemu prezime Anđelković.Đorđevi potomci nosili su prezime Đorđević. Kasnije, potomci Petra Đorđevića upisani su kao Petrovići, kako se, po želji, a na osnovu rešenja 4511/1970. god. prezivao i Čedomir. Anđelkovići odseljeni u Kruševac, Šamac i Dašnicu. Vukojevići i Anđelkovići slave sv. Đorđa i Đurđevdan.

3. Anđelkovići – Iz Bjeloši kod Cetinja (Crna Gora), u Trnovicu kod Kuršumlije doseljeni su preci ove familije. Iz Trnovice se kasnije sele u Župu i trstenički kraj. U Punoševićima, zaseoku sela Riđevštica, rodonačelnik im je Anđelko Miletić. Anđelkov sin Todor se oženio Stojankom Kuzmanac – Spasojević iz Drenče, koja je rodila sina Bogoljuba 1875. godine. Po smrti svog muža, Stojanka se preudaje za Vujicu Manojlovića 1889. Godine i odvodi Bogoljuba u Rataje. Vujica Manojlović umre 1896. godine, pa se Stojanka preudaje za Đorđa Mijuškovića iz Rataja. Bogoljub se ženi 1896. Godine i zasniva lozu Anđelkovića u Rataju. Iz Riđevštice, kojoj su 2005. godine bila 3 domaćinstva, odseljeni su u Bučje, Čaire, Jasikovicu i Počekovinu u kojima ima po jedno dmoaćinstvo. U Riđevštici slave Đurđevdan, a u Rataju Sv. Vrače, zbog imanja na koje su doseljeni.

4. Arsići – Dve danas postojeće familije Arsić u Rataju, doseljene su iz različitih pravaca u različito vreme i nisu u rodbinski vezani. Ljubivoje Cvetković (64 god.) od predaka je čuo da su se iz Crne Gore Cvetkovići doseljeni u dolinu reke Lab, pa preko sela ploče, braća Radivoje, Cvetko, Petko i Petronije doseljeni u Župu. Turci Radivoja buljukbašu ubiju na Jastrepcu, pa se Cvetko odmetne u šumu da osveti brata. U jednom okršaju gine, ali mesto pogibije nije bilo poznato njegovim sinovima Stanoju, Vasiliju, Savi i Arseniju. Stanojevi potomci zadržali su prezime Cvetković, Vasilijeva grana se ugasila, po Savi postaju Savići, a po Aresniju noce prezime Cvetković-Arsić. Cvetkovića-Arsića ima odseljenih u Aleksandrovac. Kuća Cvetkovića je prvo bila u potoku između D. Rataja i Šogolja, pa su se oni kasnije premestili na današnju lokaciju. Ostali Cvetkovići opisani su u rodoslovu Cvetkovića. Cvetkovići clave Sv. Đorđa i Đurđevdan.

5. Arsići – Ova familija potiče od Arsenija Jaćimovića koji se iz D. Stupnja odelio u Majdevo, gde je umro 1894. godine. Arsenijev sin Timotije ženi se 1866. godine Danicom Pelić, udovom Atanaska Jovičića iz Rataja i dolazi na miraz u ovo selo. Timotije je bio najbolji gajdaš ovog kraja. Za vreme sviranja na svadbi u Gašićima – Nikolićima umro je 19908. godine. Timotijevi potomci po instrumentu dobiše nadimak „Gajdići“ . Jedan od tih potomaka, po imenu Velisav, ženi se 1917. godine Rosandom Ćirić. Neki Vuksanovi potomci zadržavaju i dalje prezime Arsić. Arsići – Ćirići slave Sv. Đorđa i Đurđevdan, a zbog miraza prekađuju Sv. Nikolu i Sv. Jovana. Miroslav Arsić slavi Sv. Stevana.

6. Babići – Sa Durmitora iz Crne Gore , preci ove familije doseljeni su u selo Ploču na Željinu. Kasnije se potomci iz Ploče sele u selo Vranšticu u kojem Mihajlo, oženjen Milankom Kostić, ima sinove Milisava i Milana. Po smrti muža, Milanka se preudaje za Dušana Miljkovića i dovodi decu iz prvog braka, Milisava i Milana u Rataje. Babića poznatih i kao Pljakići ima u Ploči, Vranštici, Čairima, Brezovici, Aleksandrovcu, Trsteniku, Medveći, Poljni, Kruševcu, Beogradu, Rogavčini, Rataju i Americi. U Ploči slave Sv. Đorđa, a u Rataju Sv. Stevana zbog imanja nasleđenog od Dušana Miljkovića.

7. Bićani – Daljim poreklom su iz Pišljibata u Bati Cuckoj u Crnoj Gori kod Cetinja. Po postojećoj legendi predak im se doselio od Bića kod Prizrena u selo Osreci (Kopaonik) gde se bavio stočarenjem (17.vek). Iz Osredaka su se odselili u Riđevšticu u kojoj ima 6, Veluće 1, Stopanju, Stari Trstenik, Trstenik, Popinu, Vrnjce, Lopaš, Ribnik, G. Omašnicu, Čaire, Čitluk, Rataje, Rudenicu, Beočin, Vršac i Uzdin, gde ih ima po jedno domaćinstvo; D. Omašnicu 8, Globoder i Dašnicu 2 domaćinstva. Bićanina ima u Aleksandrovcu, Kruševcu, Maloj Vrbnici (Kruševac), a bilo ih je u Bresnom Polju, Vitkovu, D. Vratarima, Žilincima, D. Stupnju, Gradu (Kopaonik), Doljanima, Novacima, Vukovom Dolu kod Skoplja, Mačkovcu kod Kruševca (1878. Godine). U Osrecima su rod Miljkovića i Kulešića. Ljubisav V. Bićanin iz Dašnice , po ženidbi sa Milosavom Tomić iz Rataja 1917., dolazi na miraz u ovo selo. U Dašnici su poznati i pod prezimenom Miljaković. Bićanini su kao gorštaci dugovečni. U Osrecima Milisav je umro u 95. godini, a Milovan u Dašnici u 90. godini. Bićani slave Sv. Nikolu. U Ratajima slave Sv. Đorđa, zbog miraza.

8. Blagojevići – Prema predanju koje je čuo od predaka, najstariji, Radomir Blagojević rođen 1918. godine, tvrdi da su Blagojevići, Simeonovići, Jovanovići i Mijuškovići istog roda. Po tom predanju svi oni potiču od Blagoja Cvetkovića, upisivanog i pod prezimenom Jasnić i Vesnić. Blagoje je imao sinove Cvetka (1783 – -) i Simeona (1793 – -). Cvetkovi sinovi Vukoje (1813- -), Milenko (1817-1867) i Radojica (1821-1872) u Tefter sela Rataje 1833. godine upisani su kao Blagojevići. Oni se kasnije pominju kao Jasnići, Vesnići i Cvetkovići, po ocu Cvetku. Ranija lokacija, kuća Simeonovića Jovanovića i Mijuškovića na levoj obali Crnićkog potoka i sadašnje lokacije kuća Blagojevića iz Šogolja, potvrđuju navode o srodstvu ovih familija. Todora Simeonović je krstila Ivanu (Milenko) Vesnić rođenu 1855. godine, pa je ovo kumstvo jedno od dokaza. Ista slava treći je dokaz njihovog srodstva. Svi slave sv. Đorđa i Đurđevdan, a Radomir Blagojević uz to prekađuje Sv. Nikolu zbog majčevine iz Ljubinaca. Odseljeni su u Aleksandrovac i Bobote.

9. Blažići i Prokići – Na obroncima Kopaonika, južno od sela Crešnice, zapadno od Jelakca, a severno od Graničana i Kijevčana, nalazi se selo Koporiće. Ovo selo se prvi put pominje u Svetosavskoj hrisovulji 1346. godine kao posed cara Dušana. Koporiće je poznato rudarsko naselje što potvrđuju šljaka, topionice, samokovi, rudarska okna i vodovod. Pred Prvi srpski ustanak imalo je 4, a pred prvi srpsko-turski rat 1876. godine 23. kuće. Iz Koporića u Rataje doseljena su braća Milosav, Miljko i Proka Blagojević. Pod prezimenom Blažić prva je upisana Milja (Milosav) Blagojević na dan rođenja, a kao Prokić prva je upisana Cveta (Proka) Blagojević. Na dan rođenja 1845. godine. Blažići su postojali u Osrecima 1847., Radmanovu 1855., Globoderu 1859., Ravnima (Brus) 1864., D. Stupnju 1871., Budilovini 1896., i Gradu (Brus) 1908. Godine. Sa Žabljaka (Crna Gora) pre Prvog srpskog ustanka u Lazaricu (Kruševac) doseljen je Milan Blažić, čiji potomci kasnije nose prezime Milanović. Sa te planine doseljeni su u Kruševac i Lučinu kod Ćićevca. Njihova slava je Sv. Petka. U Globoderu su oni poznati kao Šaranovići. Rodbinske veze svih Blažića, teško je utvrditi. Slava Blažića je Sv. Petka. U Rataju po svemu sudeći Blažići su rod Dolića iz istog sela. Iz Rataja odseljeni su u Laćisled, G. Stupanj, Beograd, Aleksandrovac, N. Bečej, Ripanj i Kruševac. Blažići u Rataju slave Sv. Stefana, a Goran Blažić pored toga slavi i Sv. Arhangela.

10. Bukvići – Bukvići su iz sela Kaluđerovići kod Priboja. Milomir Bukvić iz ovog mesta , posle ženidbe sa Desom (Dragan) Cvetković iz Rataja 1990. Dolazi u ovo selo.

11. Veselinovići – U tefteru aračkom sela Rataje 1833. godine upisan je Đurko Mladenović kao i njegov sin Veselin, od koga su kasnije postali današnji Veselinovići. Veselin je po ocu nosio prezime Đurković i bio je prvi predsednik ratajske opštine 1839.godine. Druga poznata ličnost iz ove familije bio je Milutin Veselinović zvani Mića Vektor, dugogodišnji orifesir matematike u kruševačkoj gimnaziji. U Rataju 2005. godine ima pet domaćinstava Veselinovića. Odseljeni su u Kruševac u kojem su postojale dve porodice, ali se posle smri Milutina jedna ugasila, jer nije imao mušku decu. Veselinovići slave Sv. Stevana, a prekađuju Sv. Dimitrija.

12. Veškovci – Po predanju Veškovci su doseljeni u 19. veku iz Crne Gore. Danas, najstariji od njih Milomir Veškovac, od predaka je čuo da su prvo bili nastanjeni u Ravnima kod Jankove klisure, pa se preselili u Riđevšticu. Protojerej Dragi Veškovac tvrdi da je u Riđevšticu doseljeno petoro braće. Dva se brata nastanila na levoj, a tri na desnoj obali potoka koji ide od Punoševića ka Veluću. Na tom mestu, levo od Curakovića, na pola puta od Punoševića i riđevačke škole i danas su kuće Veškovaca. U tefter sela Riđevštica 1833. godine upisan je Mako Vešković i njegovi sinovi Milenko i Nikola. U tefteru iz 1863. godine, pored Milenkovog imena zapisano je da je star 110 godina, a njegovi sinovi Milovan 46, Nikola 38, dok za Milića i Radovana godine starosti nisu upisane. Prezime su dobili po kovačkom zanatu kome je jedan njihov predak bio vešt. Najpoznatiji su Nikola r. 1863., narodni poslanik i Jovan, kasnije kmet. Veliki posed od 70 ha Jovan je obilazio jašući konja. Jednom prilikom je zaspao, ispao iz sedla i poginuo kod Tuleške Čukare. Potomci mu tu podigoše spomenik, a čitav kraj dobi naziv kod Jovanovog spomenika. Iz familije stočara, zemljoradnika i kovača je i Dragomir Vepkovac, nosilac Albanske spomenice. Od monaha i sveštenika iz ove porodice, poznati su Kiril u Hilandaru i Dragi Veškovac, protojerej crkve Lazarice u Kruševcu. Poznat je i Dragan Veškovac, potpukovnik Republičkog MUP-a (zadužen za bezbednost visokih državnih funksionera). Veškovci postoje u Lesenovcima, Dašnici, Riđevštici, Rudenici, Stopanji, Aleksandrovcu, Trsteniku, počekovini, Veluću, Globoderu, Starom Trsteniku, Tobolcu, G. Omašnici, Ržanici, Mačkovcu i Beogradu. U Rataju postoje od 1947. Godine dolaskom Mijajla (Milan) Veškovca na miraz u domaćinstvo Pelića. Slava Veškovaca je Sv. Alempije Stolpnik i Đurđevdan. U Rataju Veškovci slave Sv. Nikolu, zbog miraza.

13. Vujići – Između Podgorice i Cetinja, blizu Zećira u Crnoj Gori, postoji Velja Glava iz koga se Vujići sele u Velji Brijeg kod Kolašina. Iz Veljeg Brijega sele se u Velju Glavu u Župi. Velja Glava u Župi postojala je još 1516. Godine i pominje se u spisima Turaka. Po jednoj verziji Marko, predak Vujića, prvo je doseljen u Kožetin, pa u Velju Glavu. Prema tefteru popa Petra iz Laćisleda 1823. godine u Veljoj Glavi (Župa) postojali su Marko, Pavle i Paun. Pri popisu 1834. godine u Veljoj Glavi upisan je samo Pavle Vujić, star 40 godina i njegovi sinovi Vučić, 13 godina, Vuleta, 8 godina, Milutin, 5 godina, Milić – sinovac 8 godina. Iz ovoga se može zaključiti da je Marko sa sinom Paunom iz Velje Glave prešao u Rataje između 1823. i 1833. U aračkom tefteru sela Rataje 1833. Paun Vujić, star 30 godina i njegovi sinovi Vukašin, star 5 godina i Vukadin, star 3 godine, upisani su kao stanovnici Rataja. U tefteru spahijskih prihoda 1834. Paun je zadužen za 2 groša, 1 vreću kukuruza i 12 vreća pšenice. Paunovi potomci su se prezivali Paunovići, a danas su svi Vujići. Vujići su decenijama najpoznatiji stolari u Župi i široj okolini. Iz Rataja odeseljeni u Globoder, Kruševac, Veliku Vrbnicui Dašnicu. Iz Dašnice su odseljeni u Garevinu. U Rataju 1987. godine bilo je 8, a 2005. godine 9 domaćinstava. Vujići slave Sv. Stevana, a Ljubisav slavi Sv. Đorđa i Đurđevdan.

14. Vuksići – Rodonačelnik ovih starosedelaca Rataja je Vuksan Tomić, koga pominje pop Petar iz Latkovca u svom dnevniku. Po Vuksanu potomci nose prezime Vuksić, a po njegovom sinu Simi kasnije se prezivaju Simići. Od Simića najpoznatiji je Radivoje Raka Simić (1920-1974.) predsednik sreza župskog 1952-1955. godine i predsednik Opštine Aleksandrovac 1955-1957. godine. Bio je i narodni poslanik Skupštine Srbije Sreza kruševačkog 1958. godine. Danas postoji jedno domaćinstvo Vuksića u Rataju i jedno domaćinstvo Miljka Simića u Aleksandrovcu u koju se preselio njegov otac Radivoje Raka. Vuksići slave Sv. Stefana.

15. Gašići – U Rataju postoje dve različite familije Gašića, koje nisu rodbinski vezane. Prva je starosedelačka, a druga doseljena iz Bučja. Gašići starosedeoci potiču od Simeona i Nikole, zbog čega će biti posebno prikazani. U kakvim su oni rodbinskim vezama, odakle i kada su doseljeni, nije nam poznato. Simeonovi potomci prezivali su se Gavrilovići, Gašići i po njemu Simići. Kasnije, neki nose prezime Filipović i Ćosić. Odseljeni su u Vitkovo, Veliku Vrbnicu, Zemun i Paraćin. Nikolini potomci nose prezime Gavrilović, Gašić, Savić i Nikolić. Svi Gašići slave Sv. Đorđa i Đurđevdan.

16. Gašići – Gašići doseljeni iz Bučja su druga familija sa tim prezimenom u Rataju. Potomci Gašića iz Bučja tvrde da potiču od Zadra u Dalmaciji gde su neki od njih ostali, a neki se odselili u oblast Fundina (Crna Gora). Iz Fundina se odselili u Grac u Austriji i u trstenički kraj. Kao Kuči i Bjelopavlići u Bučje su se doselila dva brata Gavrilo – Gaša i Perča , pa si od Gaše nastali Gašići, a od Perče Perčevići. Od Gašića se u Bučju prvi pominje Jovan Gavrilović-Gašić koji je 1859. bio narodni poslanik sreza Kozničkog. Gavrilo je imao sina Simeona i ćerku Nikoletu udatu za Stamenka Đokića iz Rataje. Simeon je imao sinove Milutina i Dragutina . Milutinovi sinovi su Stojan, Miladin, Dragić, Milovan i Jovan, a Dragutinovi sinovi su Stevan, Petar, Todor i Simeon. Milutinov sin Miladin imao je sina Milovana. Dragić je imao sinove Vasilija, Dušana koji se oženio Stojankom Mladenović iz Rataja, doseljenim iz Bučja u Rataje na miraz. Pored pomenituh Vasilija i Dušana, Dragić je imao još dva sina, Savu i Milutina. Milutinov sin Jovan imao je ćerku Darinku, a Dragutinov sin Petar od poroda je imao sinove Radisava, Milana i Milisava. Dragutinov sin Todor imao je dva sina Milorada i Dragutina. Dragutinov sin Simeon imao je sinove Svetozara i Ljubišu. Miladinov sin Milovan imao je sina Miletu. Dragićev sin Vasilije imao je ćerke Vericu i Milanku. Gašića ima u Bučju (5), Stopanji (2), Rataju, Globoderu, Kruševcu i Trsteniku po jedno domaćinstvo. Slava Gašića je Sv. Agatonik i Petkovica. Gašići starosedeoci Rataja nisu u rodbinskim vezama sa Gašićima iz Bučja doseljenim u ovo selo. Gašići u Selištu i Gašići u Lopošu doseljeni iz Selišta, kao ni Gašići iz Stopanje doseljeni iz Selišta, nisu u vezi sa Gašićima iz Bučja. Pitanje Gašića iz Omašnice ostaje otvoreno.

17. Gojkovići – Gojkovići su daljim poreklom od plemena Vasojevića u Crnoj Gori. Iz Crne Gore prvo su doseljeni u selo Crni Vrh kod Peći, pa odatle preseljeni u selo Ratiš kod Dečana. U Ratišu Radisav Gojković ima sinove Predraga, Nenada, Nebojšu, Vladana i ćerku Borku. U vreme nemira zbog albanskih separatista iz Gornjeg Ratiša 1980. godine sele se u Gružu kod Kragujevca. Nenad se 1995. godine ženi Slavicom (Ljubodrag) Ivanović iz Rataja i iz Gruže dolazi na miraz u ovo selo.

18. Golubovići – Mijajlo Miletić iz Rataja usvojio je sestričinu Miljojku Živković iz Garevine, udao je za Dragišu Vukojevića iz Rataja i zeta doveo na miraz. Dragiša i Miljojka izrode tri ćerke, pa najmlađu udaju za Gorana Golubovića koga dovedu na miraz. Familija Golubović potiče iz sela Ograde kod Priboja. Radojica Golubović iz Ograde preseljen u Aleksandrovac (Župa) 1968. god. Radojičin sin Goran ženi se 1997. godine Milkom Vukojević i doseljava se na miraz u Rataje.

19. Dolići – Rodonačelnici Nedeljko i njegov brat Mihajlo Petronijević doseljeni su iz sela Koporiće. Koporiće se nalazi severno od Crešnice, istočno od Jelakca i Strižine, južno od Graničana i Kijevčića, a zapadno od Rodelja, Krušice, Majdeva i Kostinog potoka. Na južnim obroncima Kopaonika ovo selo se prostire duž Koporićke reke. Jedan potes ovog sela, duž leve obale Koporićke reke, nosi naziv Dolovi, po kome, verovatno, nose prezime Dolići. Po jednom predanju prezime Dolić dobili su po babi Doli. Dolići su verovatno rod Blažića koji su takođe doseljeni iz Koporića. O srodstvu Blažića i Dolića govore i drugi istraživači. Nedeljkov brat Mihajlo Petronijević sa prvom ženom nepoznatog imena imao je sina Nikolu, rođenog u Koporiću 1844. godine, koji je umro 1921. Godine. Nikola je upisivan kao Mihajlović i Blažić. Mihajlo se drugi put ženi 1850. godine Evemijom Dunić iz Boturića. Evemija umrla 1854. godine kao žena Mihajla Blagojevića, što navodi na zaključak da su Nedeljko i Mihajlo Blagojevići, grana Blažića. Mihajlov sin Janićije upisivan je kao Petronijević, Mihajlović, Dostanić i Dolić. Mihajlo se treći put ženi 1855. Ružom Nikolić iz Kamenjače i tom prilikom upisan kao Nedeljković. Kao Dostanić prvi put upisan 1858., a kao Dolić 1877. godine. Dolići postoje u Temniću, Nišu, Ćupriji, Beogradu, Vrbasu i Kuli. Dolića islamske vere ima u Dolićima kod Tutina. Dolići postoje u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj i Rumuniji. Dolića u Rataju 2005. godine ima 5 domaćinstava. Dolići iz Rataja odseljeni su u Kupce, Kruševac i Zemun. Slave Sv. Stefana.

20. Damnjanovići – Oko 1840. godine Damnjanovići su u Garevinu doseljeni iz sela Graševci kod Brusa. Posle ženidbe sa Mirjanom Milenković iz Rataja iz Garevine na miraz dolazi Ljubiša Damnjanović 1962. godine. Slave sv. Arhangela.

21. Đokići – Prema predanju, Đorđe, rodonačelnik Đokića, prvo se nastanio pored groblja na potesu Trline. U Rataje doseljen iz sela Žutinac koje se nalazi u Novopazarskoj nahiji. Đoka Žutinac iz Rataja udaje ćerku Hevrosimu za Gmitra Nestorovića iz Pepeljevca 1856. godine. Aga iz Ribnika, radi poslušnosti, dodeli Đokinom sinu Milisavu 30 ha zemlje, ali ga zlobnici optuže pa mu aga oduzme zemlju. Milisav je uživao veliki ugled pa mu se unuk Stamenko 1865. godine ženi Nikoletom, ćerkom Jovana Gavrilovića-Gašića iz Bučja koji je 1859. godine bio narodni poslanik sreza kozničkog. Kasnije Toma Žutinac-Đokić udaje ćerku Mariju za Pauna Spasojevića iz Mačkovca. Po Tomi jedna grana Đokića nosi prezime Tomić. Kada su Đokići od groblja preseljeni na današnju lokaciju teško je reći jer nema pouzdanih izvora. Poznato je da su u blizini groblja bile vodenice, od kojih je, prema nekima, postojala Ćokićka i Tomićka, a prema drugima samo Đokićka. Verovatno ih je na seobu primorao aga od Ribnika. Prezime Žutinac poznato je u selima Rudnjaku, Kovači i Milentiji (Brus). Postoje tvrdnje da Đokići potiču iz Batota od Đorđa – Đoke, da su rod sa Tomićima da ih u Rataju ima oko 30 kuća i da slave Đurđevdan. U Rataju Đokići slave Sv. Đorđa i Đurđevdan. Slavoljub Đokić slavi Sv. Nikolu, Nikola Đokić slavi Sv. Jovana, Radoslav Đokić prekađuje Sv. Nikolu zbog majčevine. Branislav, sin Radmana Tomića, rođen u Dašnici, vratio se iz Dašnice u očevinu u Rataje posle Drugog svetskog rata. Odseljeni u Kruševac, Dobromir, Dašnicu, Ljubljanu, Mladenovac, Beograd i Aranđelovac.

22. Živkovići – Tri brata doseljena u Rataje Živko, Petar i Petronije Jovićević upisana su u tefter ovog sela 1833. godine. Od živka su u G. Rataju nastali Živkovići, preko njegovog sina Milosava. Ovu tvrdnju potkrepljuje upisano prezime Milosavljeve ćerke Rade koja je pri krštenju Rade (Jevrem) Milovanović 1870. godine je upisana Živković, a pri krštenju Živana (Bogdan) Mladenovića 1871. upisana Jovićević. Od Petra Jovićevića su Petrovići, Bajići. Kao Bajić prva je upisana Jelena (Petar) Jovićević 1843. godine, prilikom krštenja Mijajlovića iz Tržca. Pored Petrovića Bajića postoje još dve familije sa istim prezimenom Petrović Kukić i Petrovići Čolići koji nisu u rodbinskim vezama. U Živkoviće u G. Rataju prizetio se Živan Stevanović Gočić posle izdržane robije. Živkovići slave Sv. Stefana. Ovi Živkovići nisu rodbinski vezani za Živkoviće Žičiće iz D. Rataja odnosno Šogolja.

23. Živkovići-Žičići – U Rataju postoje dve familije Živković koje nisu u rodbinskim vezama, Živkovići-Žičići, prema predanju, doseljeni su od Žiče kod Kraljeva i zbog toga nose nadimak Žičići. Potiču od Živka i Antinija, verovatno njegovog sina. Njima kumuju Živkovići iz G. Crnišave, što ukazuje na moguće rodbinske veze ovih familija. Živko, rodonačelnik Živkovića iz G. Crnišave rođen je 1770. godine kao kmet svog sela borio se zajedno sa Aleksom Prokićem protiv samovolje trsteničkih bogataša, nastojeći da im se ograniče prava. Živko je bio delegat na Skupštini požeške nahije 1821. godine. Sudbine Živkovića Žičića iz Rataja i Živkovića iz G. Crnišave, tokom Drugog svetskog rata, skoro su identične. Dragoslava Živkovića iz Rataja, kao četnika vojvode Rode, zaklali su četnici Keserovića 16. 3. 1943. godine, a Životu V. Živkovića obesili 20.10.1946. godine. Živka Živkovića bivšeg Rodinog četnika, kao odmetnika ubila milicija posle oslobođenja. Živkovići u G. Crnišavi slave Sv. Đorđa. Živkovići u Rataju – Šogolju slave Sv. Iliju.

24. Ivanovići – Ovi starosedeoci Rataja poreklom su iz Crne Gore. Vreme doseljenja i mesto iz koga su došli nije poznato. U tefter arački sela Rataje 1833. godine upisan je Đurko Mladenović, rođen oko 1743. godine i njegov sin Veselin (1795-1862). U taj tefter upisan je Ivan Agatonović star 30 godina. Ivan se kasnije pominje pod prezimenom Mladenović, što navodi na zaključak da je u srodstvu sa Đurkom Mladenovićem, rodonačelnikom Veselinovića. Ovu tvrdnju potkrepljuje činjenica da su im kuće na istoj lokaciji i da slave istu slavu. Po predanju, rod ove familije Ratajac iz Velike Drenove čiji je rodonačelnik iz Rataja prebegao preko Morave. Ovo bekstvo preko Morave delimično pravda promenu prezimena, zbog ostanka u Rataju. U svojim memoarima Stevča Mihajlović navodu da su mu neki preci prebegli u Veliku Drenovu. Prezime Ivanović nose po Ivanu. Po spoljašnjem izgledu odaju sliku gorštaka jer su većinom višeg rasta i snažnije telesne građe, čime se odlikuju i Veselinovići. Izuzetno su komunikativni , veoma tačni i patrijahalno vaspitani. Čuvaju sopstveni ugled, ali cene i druge. U Rataju 1987. godine bilo 8, a od 2005. godine ima 10 domaćinstava. Odseljeni u Novake, G. Stupanj i Aleksandrovac. U Novacima neki promenili prezime u Fuš, a u G. Stupnju u Cvetković. Slave Sv. Stefana.

25. Ivanović – Postoje dve verzije o doseljavanju ovih Ivanovića na teren Župe. Po predanju iz Jelakca u D. Stupanj doseljen Mina sa sinovima Ivanom, Jovanom i Todosijem. Od Jovana su Jovanovići u G. Stupnju, od Ivana su Ivanovići u D. Stupnju. Minin treći sin Todosije ubija Turčina, pa bojeći se osvete beži preko Morave. Posle nekoliko godina Todosije se vraća, nastanjuje u Globoderu i zasniva familiju Todosijević. Postoji tvrdnja da su ovi Ivanovići doseljeni od Pljevalja, za razliku od Ivanovića starosedelaca, za koje se ne zna iz kog su kraja Crne Gore stigli u Rataje. Braća Ivan i Vujica su prvo bili naseljeni u Budilovini odakle su se preselili u D. Stupanj. Iz D. Stupnja Ivanovići su odseljeni na miraz u Tuleš i Rataje. Ivan, sin Miljojka Ivanovića po ženidbi sa Olgom (Rade) Simić iz Rataja 1965. godine prelazi na miraz u ovo selo. U Tulešu i Rataju 2005. godine postoji po jedno domaćinstvo Ivanovića. U Tulešu slave Tominu nedelju. Todosijevića ima u Globoderu 8, Stopanji 1, Trsteniku 1 i Beogradu 2 domaćinstva. Todosijevići slave Sv. Đorđa Alempija i Đurđevdan.

26. Ilići – Ova familija u selu grad (Kopaonik) potiče od Gavrila Ilića. Oni su rod Savića i Andrejića. Milovan Ilić iz Grada kod Brusa oženio se 1974. godine Dragicom (Miodrag) Milosavljević iz Rataja i doselio se na miraz u ovo selo. Slave Sv. Jovana.

27. Jevtići – Jevtići su potomci Milutina i njegovog brata Radojice Mijajlović. Danas postojeći članovi ove familije nastanjene u zaseoku Šogolj; skromnog su znanja o svom poreklu. U pregledanoj dokumentaciji nema pomena o njihovom poreklu, pa je teško reći kada i odakle su doseljeni. Menjali su prezime pa se prezivali Nedeljković, Mihajlović, Milutinović, Milićević, Jevtić i Gudić.

28. Jeremići – Daljim poreklom potiču sa Kosova, odakle su doseljeni u Podgorac (Ražanj). Vreme doseljenja sa Kosova nije poznato, ali se zna da je Radoslav doseljen u Rataje kao učitelj 1. 9. 1982. godine.

29. Jovanovići – Predak Sima Jovanović doseljen je iz sela Ugljari, zbog čega je bio poznat kao „ugljarac“. Sin Krsman mu je rođen u Ugljarima, a Konstantin u Rataju što je dokaz da je doseljen između 1861. i 1867. godine. Poznati su kao „ugljarci“ odnosno „koksići“, po Konstantinu – Kosti.

30. Jovičići – Rodonačelnik ove familije je Jovica Radosavljević r. 1811. godine koji je sa sinom Atanasijem starim 6 meseci, upisan u tefter sela Rataje 1833. godine. Druga Jovičina deca rođena su posle popisa. Poreklo nije poznato. Iz Rataja odseljeni u Gornju Omašnicu, Grabovac, Kruševac, Beograd, Bošnjane. U Rataju 2005. Godine postoje 2 domaćinstva.

31. Jovanovići – Jovanovići „Čevrljugići“ su starosedeoci Tuleša. Iz ove familije Dejan (Jovan) Jovanović oženio se 1996. godine Slavicom (Živko) Vidojević i preselio se na miraz u Rataje. Dejan je policajac, a Slavica učiteljica.

32. Kljajići – Kljajića ima u Vlađkovu, Dobrijevićima (Bijela) i Kolašinu u Crnoj Gori, odakle su se preko Tare doselili u Srbiju. Bilo ih je na Plitvicama (Hrvatska) i u Bosni. Pri seobama uvek su išli zajedno sa Biserčićima. U Rogavčini 1877. godine postojao je Vladislav Kljajić. Bilo ih je u Mošutu i Plešu iz koga su odseljeni u Vržogrnce, odakle su pak otišli u gornju Crnišavu u kojoj su poznati kao Mladenovići. Iz Pleša su odseljeni u Odžake. Kljajići iz Čaira smatraju da su poreklom iz Hercegovine. U Čairima su kasnije poznati kao Markovići i Dimitrijevići, od kojih je najpoznatiji dr Toma sa Fakulteta primenjenih umetnosti u Beogradu. Ima ih u Trsteniku. Sa Kopaonika se posle 1876. godine u Dragušu u Toplici odselio Živko Kljajić. Dr Vukojica Kljajić, vlasnik hirurške poliklinike iz Kruševca, od predaka je čuo da su se preci Kljajića iz sela Jelakci kao Katići odseljeni u D. Stupanj gde ubijaju Turčina, pa beže u Tuleš. Iz Tuleša odseljeni u Rataje, Stanjevo, Aleksandrovac, Kruševac, Beograd, Trstenik, Latkovac, Bobote, G. Omašnicu, Bresno Polje, Mačkovac, Makrešane, V. Drenovu, Osaonicu, Vrnjačku Banju, Kraljevo, Kragujevac, Bačku Palanku, Obrenovac i Split. Kljajići koji su postojali ili još postoje u Kožetinu, Dupcima, Kamenjači i Lopašu verovatno su istog roda. U Rataju postoje dva domaćinstva doseljena iz Tuleša na miraz. Slave Sv. Tomu i Tominu nedelju.

33. Karajovići – Od Trebinja iz Hercegovine, prema predanju, preci ove familije prvo se doselili u Karanovac, današnje Kraljevo. Kasnije se iz Karanovca sele u Laćisled u kome od Jovana nastaju Karajovići, od Andreje Andrejići i od Milete Miletići. Od predaka doseljenih polovinom 18. veka, preko ove trojice braće nastalo je više od polovine žitelja Laćisleda. Među prvima se pominje Dimitrije Karajović kome je na spomeniku upisano da je živeo 120 godina. Radman, sin Vukoja Karajovića, ženi se Mirjanom, ćerkom Miodraga Miljkovića i dolazi 1966. godine na miraz u ovo selo. U Rataju 2005. Postoji jedno domaćinstvo.

34. Levići – Levići, davno doseljeni u ove krajeve dinarskog su porekla. Levu, rodnačelnika Levića, turski zulum primorao da se iz Prizrenske nahije preseli u Toplicu. Kasnije se seli na Kopaonik i u blizini Brusa osniva selo Leviće koje je danas poznato kao Gornji i Donji Levići. Levini potomci kasnije se sele u Župu i trstenički kraj. Bilo ih je u župskim selima Ljubinci i Tuleš. U trsteničkom kraju u blizini Veluća formiraju naselje Levići koje je po odlasku Turaka bilo zaseok Bučja, a danas posebno Levići. Iz Tuleša su odseljeni u Lopaš, Tobolac, Laćisled, Tržac, D. Stupanj, Golubovac, Dašnicu, Omašnicu, Aleksandrovac, Počekovinu, Stopanju, Kruševac, Bjelovar i Rataje. U Rataje se 1948. doselio Miladin S. Lević na miraz.

35. Lukići – U Irici, zaseoku sela Blaževa, živela su tri brata Stanko, Ilija i Radul. Ilija se doselio u Dašnicu u kojoj nastadoše Iričani koji slave Petrovdan. Radul se preseli u Zleginje gde nastadoše Radulovići – Radulci. Lukići iz Laćisleda tvrde da su rod Radulaca što je prihvatljivo, jer i oni slave Petrovdan kao Radulci i Iričani. Nekoliko decenija po doseljenju u Laćisled, jedan od potomaka Lukića, Radoslav, ženi se Jerosimom (Milun) Cvetković Vasić iz Rataja. Jerosima umire 1906. godine , a Radoslav gine u borbi sa Turcima 9. 10. 1912. godine kod Đurđevih stupova. Njihovog sina Dragoljuba, kao siroče, deda Milun dovodi kod sebe u Rataje. Radoslav se kasnije odvaja od dede, ženi i otvara kolarsku radnju. Po zanatu koji je Radoslav obavljao, njegovi potomci, vlasnici kolonijalne radnje u G. Rataju, nose nadimak „Kolari“. Drugi postojeći Lukići nastali od Bogosava Lukića koji se 1904. godine oženio Stanom (Petar) Vukojević iz Donjeg Rataja. Bogosav i Stana su imali sinove Mijuška, Milutina, Miloša i Stanoja. Stanoje se ženi Drinom (Radoslav) Cvetković iz D. Rataja i dolazi na miraz u ovo selo. Lukići u D. Rataju slave Sv. Nikolu, slavu Erčevića iz Laćisleda na čije su imanje navodno doseljeni.

36. Marinkovići – Rasjanima u Crnoj Gori neki Turčin obesčasti sestru, pa oni ubiše njega i sve članove njegove porodice. Iz straha od osvete iz sela Batota u Crnoj Gori pobegoše u Srbiju. Rasjani se pomilju u selu Batotu kod Brusa u kome 1857. godine živeo Mladen Rasjanin. U Rataju se pominje Rasjanin Petrović Milivoje, koji je imao sina Petra rođenog 1853. godine. U Tobolcu, Miletići nose prezime po pretku Mileti za koga veruju da je pao na Čegru sa Stevanom Sinđelićem i da mu je glava uzidana u Ćele kulu u Nišu. Kao rodonačelnik Miletića u Tobolcu se pominje Stevan Rasjanin 1849. godine. Od jednog Stevanovog brata su Batoćani u Lopašu, a od drugog brata su Aleksići u Crnišavi. Pored Stevana u Tobolcu se pominju Rasjanin Pantelija 1851. godine i Rasjanin Mihajlo 1866. godine. Potomci Rasjana kasnije menjaju prezimena, pa se prezivaju različito, zavisno od imena od koga potiču. Pored pomenutih Rasjana Miletića u spisku stanovnika sela Tobolac, pominju se Radojica Miletić rođen 1797. godine, Sima rođen 1803. godine, Marko rođen 1813, Blagoje rođen 1815. godine, Milenko rođen 1833. godine i Vukić rođen 1833. godine. Navedeni Rasjani Miletići, za razliku od Rasjana Miletiča iz Donje Mikuljane kod Kuršumlije, doseljenih u Batote gonjeni ratnim olujama i glađu, sigurnost i duševni mir nažoše u selu Tobolcu. Za razliku od Rasjana Miletića u Batotu, kod Brusa poznatih kao Mikuljanci, koji slave Svetu Petku, Rasjani Miletići u Tobolcu slave Svetog Stefana. Marinko Miletić iz Tobolca ženi se 1848. godine Milkanom, ćerkom Save Miljkovića iz Rataja i prelazi na miraz u ovo selo. Marinko od poroda ostavi ćerku Gospavu i sinove Triuna i Petka, koji radi sećanja na svog rano preminulog oca uzeše prezime Marinković. Njegova supruga Milkana se preudaje za Nedeljka Petrovića – Čolića iz Bzenice koji prelazi u njenu kuću u Rataju. Marinkovići su se kao i ostali meštani Rataja bavili ratarstvom i vinogradarstvom. Prihodi nisu bili dovoljni, pa se pored ovih tradicionalnih zanimanja počeše baviti trgovinom. U cilju obavljanja dopunskih poslova otvaraju dućan i kafanu preko puta nekad postojeće prve opštinske zgrade. Dućan je bio u ono vreme „tržni centar“ za snabdevanje kolonijalnom robom meštana Rataja, Rudenice, Tuleša i Tržca. Kafana pod istim krovom sa dućanom bila je stalno sastajalište viđenijih meštana ovih sela i odmaralište rabadžija. Dok se stoka odmarala, oni su kraj toplog kubeta ćaskali sa kafanskim gostima. Bilo ih je i danju i noću, jer su kolone volovskih kola ovim putem tekle i pre inicijative za njegovu novu trasu 1894. Godine. Po izgradnji pruge uskog koloseka Stalać-Kraljevo 1910. godine, broj rabadžija se znatno povećao. Po izgradnji normalnog koloseka 1958. godine rabadžija je prema Stopanji, Počekovini, Trsteniku, Kraljevu i Čačku sve manje jer se prevoz vina vrši autocisternama. Pored rabadžija, stalni kafanski gosti bili su Sava miljković iz rataja i Milenko Živković iz Tuleša, koji su se svakodnevno nadmetali u igranju tablića i drugih igara koristeći isti rekvizit. Ugledu familije Marinković znatno doprinosi Radivoje Marinković kao delovođa i predsednik ratajske opštine. Stečeni ugled familije Jovan Marinković kao službenik Zemljoradničke zadruge Rataje, upravnik Zemljoradničke zadruge u Dašnici i komercijalista preduzeća „Branko Perišić“ diže na viši nivo. Idući stopama predaka Jovanov sin Dragan postaje jedan od najpoznatijih poslovnih ljudi poniklih iz Rataja, a možda i Župe. Marinkovići su odseljeni u Kruševac, Beograd i Skoplje. Slave Sv. Stefana.

37. Marinkovići – Iz Crne Gore od Vasojevića u Ploču (Aleksandrovac) doseljen Đuka sa sinovima Marinkom i Rakom. Od Đuke u Ploči nastaju Đukići, od Marinka Marinkovići i od Rake Rakići. Veljko (Radoslav) Marinković iz Ploče po ženidbi sa Mirjanom (Milenko) Radičević dolazi na miraz u Rataje. Ovi Marinkovići nisu u rodbinskim vezama sa već postojećim Marinkovićima u Rataju. Marinkoviči doseljeni iz Ploče slave Sv. Alempija, za razliku od ranije doseljenih Marinkoviča koji slave Sv. Stefana.

38. Markovići – Ljubivoje Cvetković (64 god.) čuo je od predaka da su Cvetkovići poreklom iz Cvrne Gore, prvo doseljeni u dolinu Laba na Kosovu. Kada su sa Kosova u Rataje doseljena braća Radivoje, Cvetko, Petko i Petronije nije mu poznato. Radivoje, po svemu sudeći, rodonačelnik Markovića, gine od Turaka na Jastrepcu pa se Cvetko odmetne u šumu da osveti brata, ali i on gine. Od Radivojevog sina Marka su najverovatnije nastali Markovići, a od Cvetka Cvetkovići u Rataju. Kuće su im bile duž desne obale Crnićkog potoka, odakle su se odselili na današnju lokaciju. Poštujući rodbinske veze, markovići i Cvetkovići ne stupaju u bračne odnose. Markovići i Cvetkovići slave Sv. Đorđa i Đurđevdan, što je dokaz njihove rodbinske veze. I jedni i drugi poznati su po svojoj borbenosti pa im je puška uvek bila pri ruci. Markov potomak Ivan imao je pušku „Šišanku“ . Njom je pretio neprijatelju, neposlušnom i svakom ko bi ga naljutio. Zbog te puške dobi nadimak „Šišanić“ koji danas nose njegovi potomci. Iz Rataja su odseljeni u Bobote na miraz, Trstenik i Laćisled.

39. Markovići – Familija nastala u Rataju dolaskom bračnog para Marković, kao lekara, na rad u Zdravstvenu stanicu. Dr. Zoran je sin Dragana Markoviča iz sela Čuigule kod Blaca.

40. Miljkovići – Postojeći potomci Ilije Miljkovića tvrde da su doseljeni iz Ugljareva kod Trstenika. Svoje verovanje potvrđuju činjenicom da u tom pomoravskom selu postoje Miljkovići. Ilija Miljković, rodonačelnik ove familije, imao je kuću u šoru Miljkovića iznad Radenkovića i Todosijevića sa leve strane naspram kuće Mihajla Miljkovića-Đakovića. Ilijin sin Miloje, koji je poginuo pri podvođenju hajduka 26.7. 1846. godine u poljani Kruševica, ostavio je mnoge potomke. O brojnosti potomaka ovog poznatog stočarskog trgovca najbolje govore sećanja Milane Novoselac iz Novog Sela (Vrnjačka Banja) koja kaže: Kad sam došla za Dobrosava Miljkovića 1951. godine, bilo nas je 25 članova u kući i bili smo najbrojnije domaćinstvo u Rataju. Rodbinske veze Ilije, Mihajla i ostalih Miljkovića nisu poznate. Od Ilijinih potomaka najpoznatiji je Rade Miljković inženjer agronomije, zatočenika Golog otoka u vreme Rezolucije Informbiroa. Ovi Miljkovići su odseljeni u Beograd, Vitkovac, Padinsku Skelu, Trstenik, Kruševac i Aleksandrovac. Miljkovići kao i mnogi drugi stanovnici Gornjeg Rataja slave Sv. Stefana.

41. Miljkovići-Đakovići – Ratovi, handžar, pljačka, turčenje, danak u krvi i druge dažbine primoravali su srpsko stanovništvo na seobe. Na promene boravišta Srbe je primoravalo uskraćivanje slobode, ometanje verskih prava, imovinska nesigurnost, kuluk, glad i etnička diskriminacija. Na seobe su ih gonili loši klimatski uslovi i nerodne godine. Seobe su srpska svakodnevnica pa su s toga razumljive reči: „Bilo je seoba kao i porođaja. I biće ih još uvek. Seoba ima. Smrti nema.“ Posle smrti generala Pikolinija 1689. godine dolazi do poraza austrijske vojske. Kao učesnici na strani Austrije, Srbi su prinuđeni na bekstvo ispred Turaka. Pod vođstvom Arsenija Trećeg Čarnojevića velika kolona izbeglica od Prizrena, Peći, Skoplja, prištine, Vučitrna i drugih mesta Metohije, idući dolinom Ibra stiže u manastir Studenicu. Jedan deo nastavio je put ka Beogradu u koji stiže oko 40000 izbeglica. Iz Beograda idu prema Sent Andreji gde stižu posle 40 dana putovanja. Deo kolone koji je predvodio đakon Jakov ostao je u Studenici. Zbog otežanih uslova ishrane i iznemoglosti oni se nastaniše na prostoru Župe, Trstenika i Vrnjačke Banje. Po đakonu Jakovu njih nazvaše Đakovići. Toma, sin Slavka Đakovića iz Brezovice od predaka je čuo da su Đakovići doseljeni u vreme Arsenija Trećeg sa Kosova. Đakovića ima u Novom Selu (Vrnjačka Banja), a jedan od njih je Ratko Đaković. Đakovića ima u Odžacima, Beljicama i Trsteniku. U Bzenici su postojali Nikola i Stojan Đaković, što se vidi iz knjige rođenih kožetinske crkve 1872. godine, odnosno aleksandrovačke crkve 1918. godine. U selu Popini rođen je 1849. godine Gligorije Đaković. Iz ovog sela Miljojka Đaković, rođena 1922. godine udata je za Miladina Filipovića, meštanina V. Vrbnice, inače poreklom iz Rataja. Iz Popine u kojoj slave Sv. Dimitrija i Sv. Jeremiju., Đakovići odseljeni u Odžake i Vrnjačku Banju, a Milan Đaković na miraz u Brzeće. Oni potiču od Fetića – Plav (Gusinje). Prema istraživanjima dr R. Pavlovića od Guzonja iz Crne Gore nastali su Carevići, Veselinovići, Petronijevići, Marići, Joksimovići, Vujovići, Vlajkovići i Đakovići. Potomci Mijajla Miljkovića – Petrovića koji danas postoje u Rataju, a čiji su se preci prezivali Đaković, tvrde da su pre 300 godina doseljeni sa Kosova. Po predanju doseljeni su za vreme seobe pod Arsenijem Čarnojevićem 1690. godine, a predvodio ih je vladika Isaije Đaković zbog čega su nazvani Đakovići. Miljkovići – Đakovići iz Rataja odseljeni su u Beograd i Kruševac. Slave Sv. Stefana. U Rataju iz šora Miljkovića iznad kuće Radenkovića i Todosijevića premestili su današnju lokaciju blizu centra sela. Od potomaka čiji je rodonačelnik Mihajlo Miljković na staroj lokaciji su još uvek kuće nekih njegovih potomaka. Miljkovići – Đakovići prisutni su u politici uz nastajanje zauzimanja čelnih pozicija.

42. Miljkovići – Potiču od tri brata: Milovana (1803), Radovana (1813) i Nikole (1819) upisana 1833. godine u tefter sela Rataja. Ime oca ovih starosedelaca Rataja nije poznato, ali se po prezimenu može zaključiti da potiču od nekog Milete. Rodbinsku vezu Miletić – Miljković sa ostalim Miljkovićima teško je objasniti jer u postojećoj dokumentaciji nije zabeležena, a usmena predanja pala su u zaborav. Za poslanike sreza kozničkog 1859. godine izabrani: Novica Vukićević, trgovac iz Brusa, Jovan Ivković, trgovac iz Kožetina, Sima Kozić, kmet iz sela Ribari, Nikola Mandrda, buljukbaša iz Rataja, Jovan Gavrilović, iz Bučja i Jakov Arsić iz Bobota. Na osnovu ovoga se može zaključiti da je Nikola bio kapetan buljukbaša, komandir čete. Izbor Nikole za narodnog poslanika govori o njegovom ugledu. Nadimak mandrda nosili su mnogi srpski borci osakaćeni u nogu ili ruku tokom borbi sa Turcima. Jedan od njih je Čolak Anta. To isto važi i za Nikolu Mandrdu, sina Krste Pavlovića iz sela Poljanice kod Leskovca, čuvenog hajduka, učesnika oba ustanka, koji je došao u sukob sa knjazom Milošem. Ovaj Nikola i Nikola Mandrdić su dve različite osobe rođene u različito vreme. Zajednički ime samo naziv Mandrda, što znači mandrlja, nepravilno pokreće neki od ekstremiteta ruku ili nogu, šepa. Svetozar Nikolić, kasniji potomak Nikole Mandrde iz Rataja radio je kao rabadžija. U Kruševcu je obično odsedao u kafani „Musa i Marko“. Jednom u ovoj poznatoj kafani naručio kapamu za ručak, ali je ostao gladan pošto u sred zime nije bilo zelja. Njegovi drugari ručaše šta je ko imao i krenuše nazad za Rataje. Gladnog Svetozara usput nazvaše Kapama praveći šale na njegov račun. Kasnije potomci dobiše nadimak „Kapamići“. Od tada je kapama specijalitet u kuhinji Nikolića – Kapamića i zimi i leti.

43. Miljkovići – U knjizi rođenih nema upisano ime Luke Miljkovića. Pri venčanju 1872. godine sa Jelicom, kao i pri drugoj ženidbi 1885. godine sa Cvetom, ime Lukinog oca nije navedeno. U knjizi umrlih 29. 6. 1917. godine kada je Luka umro, nije navedeno čiji je sin. Da bi se izbegle greške, rodoslov počinje sa Lukom kao rodonačelnikom. Pouzdano se zna da je imao kuću u zaseoku Šogolj odakle se preselili na današnju lokaciju preko puta škole u D. Rataju. Marko, sin Živka, na tom mestu imao potkivačku radnju.

44. Milenkovići – Todor, rodonačelnik ove familije, prvi put se pominje 1864. godine prilikom ženidbe. U knjizi venčanih nije navedeno ime njegovog oca, ni datum rođenja, pa je teško reći nešto konkretnije o poreklu i rodbinskim vezama sa drugim Milenkovićima u Rataju.

45. Milenković-Lekić – Sa članovima ove familije živi i pamćenje da su po rodočelniku Milenku Simiću dobili prezime Milenković. Milenka je majka iz milošte zvala Leka, pa pored prezimena Milenkovići dobiše prezime Lekić. Ovoj porodici kumovao je kožetinski sveštenik Vučko Popović, kasniji ratajski paroh. Po smrti paroha Vučka, Lekićima kumuje Vučkov sin Gerasim Popović, takođe sveštenik i Gerasimov sin, dr Dobrivoje Ger. Popović, ministar zdravlja Republike Srbije. Milenkovići su odseljeni u Kruševac, Čitluk i Grocku. Slave Sv. Jovana.

46. Miletići – Pored postojeće familije Miletić koja je grana starosedelaca Crnića, ova druga familija Miletića nastala je kasnije u Rataju i nije u rodbinskim vezama sa prvom. Prema izučavanju etnologa i mišljenju Miletića oni su grana Mijailovića iz Ržanice. Rodočelnik ove familije u Ržanici je Jovan Miletić. Njegov sin Milan, oženjen 1887. Godine Zlatom (Krsman) Atanasković, pored druge dece ima sina Slavka, koga 1921. godine usvaja Vlajko Ivanović iz Rataja gde on zasniva porodicu. Od dolaska do danas, u Rataju postoji samo jedno domaćinstvo. Najpoznatiji je Sava koji je završio trgovačku školu posle Drugog svetskog rata. Bio je praktikant u ratajskoj opštini 1939-1943. godine, prvi predsednik zemljoradničke zadruge 1948. godine, upravnik „Vino Župa eksporta“ 1971. Godine i predsednik Socijalističkog saveza opštine Aleksandrovac od 1974 – 1983. godine. Miletići u Rataju slave svoju slavu Sv. Arhangela i Sv. Stefana, slavu Ivanovića zbog imanja koje su od Vlajka nasledili. Iz Rataja su odseljeni u Kruševac gde takođe postoji samo jedno njihovo domaćinstvo.

47. Milići – Jovan Milić (1843 – 1910) rodočelnik doseljen iz Belog Brda (Kopaonik). Jovan se 1867. godine oženio Stankom (Pavle) Petrović iz Rataja, udovom Milosava Živkovića. Kuća mu je bila iznad danas postojeće kuće Žarka Miljkovića, a ispod Vidojevića. Pred Drugi svetski rat , Vladimirov sin Aleksandar se seli na današnju lokaciju na sredokraći puta Zadružni dom – Pelići (sa desne strane). Slave Sv. Đorđa.

48. Milići – Po prvoj verziji doseljeni su od Prizrena u selo Blaževo (gde su im Kovačevići rod). Iz ovog kopaoničkog sela, u nepoznato vreme, Milija se seli u Župu u selo Stubal. Po predanju iz Crne Gore doseljeni u okolinu N. Pazara, odakle se braća Milija i Jelenko sele u Župu u selo Dubovicu, koje se tako zove po stoletnim dubovima – hrastovima. Naziv Dubovica menja se kasnije u Stubal. U gornjoj i Donjoj mali u Stublu, u tefteru iz 1834. Godine, Milija i Jelenko su upisani različitim prezimenima što navodi na zaključak da su braća od stričeva. Tom prilikom Milija je upisan kao Ivanović, a Jelenko kao Mihajlović. Milijini potomci nose prezime Milić, a Jelenkovi su upisivani kao Jelenković. Suprotno od ove dve tvrdnje podaci kažu da je Pavle Jelenković doseljen iz Velike Grabovnice. Mirko (Jevrem) Milić iz Stubla posle ženidbe sa Radmilom (Vojin) Mladenović zasniva porodicu u Rataju. Njegovi potomci poznati su pod nadimkom „Tarifići“. Imaju kuću pored drugih postojećih Milića u Gornjem Rataju. U Stublu slave Sv. Jovana.

49. Milisavljevići – Daljim poreklom sa granice između Crne Gore i Hercegovine, doseljeni u selo Boće na Ibru. Iz Boća se kasnije sele u Župu i pored Boćanske poljane formiraju selo Botunju. Milisavljevići su potomci Milisava koji je u vreme Prvog srpskog ustanka bio knez sela Botunje. Od Milisavljevog sina Radule nastali su Radulovići. Najveće domaćinstvo osamdesetih godina 20. veka na čelu koga je bio Krsman Radulović, brojalo je 30 članova. Milisavljević Mladen iz Botunje poginu hrabro u srpsko-turskom ratu 8. 10. 1876. godine na Treski. Dva domaćinstva Milisavljević su odseljena u Toplicu. Slavoljub, sin Desimira Milisavljevića, iz Botunje, doseljen je u Rataje posle ženidbe sa Svetlanom (Milan) Jovičić 1994. godine. Milisavljevići iz Botunje slave Sv. Đorđa.

50. Milovankići – Ova familija doseljena je pre 1833. godine verovatno iz sela Kovačice (Kopaonička šalja). Pri popisu 1833. godine upisan Milovan Milivojević, rodočelnik Milovankića i njegovi sinovi Milosav i Jevtimije. Pored imena ovih predaka Milovankića upisano je da je Milovan star 50, Milosav 20 i Jevtimije 6 godina. Pod prezimenom Milovankić prva je pri rođenju upisana Savka, kći Milosava, rođena u Rataju 26. 1. 1837. godine. Pod prezimenom Milovanovići postoje u selu Batote kod brusa u kome zaselak od 5 domaćinstava, 1949 godine nosi naziv Milovankići. Iz Batota odseljeni u Stubal. U Batotama slave Sv. Vrače, a u Stublu Sv. Jovana zbog imanja. Iz Stubla odseljeni u Dobroljupci gde slave Sv. Stevana. Iz Batota u Meševo odseljen na miraz Vojislav Milovankić koji je umro 1891. godine. U Rataju je 1987. godine postojalo 18 domaćinstava. Iz Rataja odseljeni u Laćisled, Užice, Srbobran, Bor, Beograd, Barič, Niš, Novi Sad, Futog, Australiju, Kruševac i Aleksandrovac. U Rataju slave Sv. Đorđa i Đurđevdan.

51. Milovanovići „Gočići“ – Rodočelnik Milovan Petrović Gočić, sideći po nadimku verovatno je doseljen sa Foča. U Tefter sela Rataja 1833. godine upisan je zajedno sa sinovima Smiljkom i Dimitrijem, pa ih ubrajamo kao starosedeoce. Kasnije, 1835. godine rodio mu se sin Petar. Po Milovanu se prezivaju Milovanovići Gočići, a po njegovom sinu Smiljku potomci nose prezime Smiljković.

52. Milosavljevići – Pred Milosavljevića koji su grana Crnića, a koje ubrajamo u starosedeoce, postoje i Milosavljevići, nastali 2001. godine dolaskom Dragana (Vasa) Milosavljevića iz Kožetina.

53. Manojlović-Milošević-Petrović – Od tri brata Manojla, Miloša i Petra nastale su familije Manojlović, Milošević i Petrović. Ove starosedelačke familije često su menjale prezime pa su poznate kao Milenković, Manojlović, Stanimirović, Milovanović, Milošević i Savić. Kuće Manojlovića su na istoj lokaciji na kojoj su i ranije bile. Godine 1987. bilo je četiri, a 2005. godine tri domaćinstva. U Aleksandrovcu 2005. godine ima 2 domaćinstva. Manojlovići slave Sv, Stefana, a prekađuju Sv. Nikolu. Miloševići rod Manojlovića imali su kuće pored Manojlovića prema potoku pored Todića . Sa te lokacije preselili su se na prostor između Dolića i Vidojevića gde su im danas kuće. Prema predanju koje je piscu hronike preneo Stojan (Vladimir) Milošević, predak ovih Miloševića, doseljen je iz Crne Gore. Prvo se nastanio u potesu „Ćerana“ u blizini Jabukovice gde je pravio ćeramidu i ciglu što su kasnije radili i njegovi potomci. Vreme doseljenja na današnju lokaciju na levu stranu puta G. Rataje, između Dolića i Vidojevića, nije poznato. Prema kumstvu potomaka Mihajla i Jevrema Miloševića moglo bi se zaključiti da su istog roda. Potomci Mihajla Stanimirovića po jednoj grani poznati kao „Bugari“ po babi Milji Šukarev, ženi Tanasija Miloševića. Odseljeni su u Prokuplje, Kruševac, Meševo, Vrnjačku Banju, Novi Sad, Sombor, Aleksandrovac i Grčku. Boško (Sreten) Stanimirović odselio se u Ćelije, a potom u Samodrežu na Kosovu gde dobija 8 ha zemlje od države i dokupljuje još 34 ha. Zbog terora albanskih separatista , Radomir kasnije sve prodaje. Krajem 20. Veka seli se u Vrnjačku Banju, a potom u Beliku Vrbnicu kod Kruševca gde umire 1993. godine. Stanimirovića i Miloševića, potomaka Milovanovih, ima u Rataju, Vrnjačkoj Banji, Velikoj Vrbnici, Smederevu, Tavniku (Kraljevo), Mrmošu, Sloveniji i Engleskoj. Od kasnijih potomaka Jevrema Miloševića najpoznatija je prof. dr Tatjana (Slavoljub) Milošević rođena 30. 6. 1964. godine u Aleksandrovcu. Potomci Jevrema Miloševića odseljeni u Laćisled, Trstenik i Kruševac. Petrovići, nastali od Petra poznati kao „Cikutići“ rod su Manojlovića i Miloševića. Predak Petrovića je po ceo dan svirao na guslama pa po cijukanju tog instrumenta dobiše naziv „Cikutići“. Pod prezimenom Cikutić prva je upisana Milanka (Petar) Cikutić na dan rođenja 23.8.1845. godine. Po Savi Petroviću granu grana nosi prezime Savić. Milica (Vukić) Petrović – Savić po smrti prvog muža Ljubisava (Vojislav) Milojevića iz Rataja preudala se za Radoslava Ralu Lakića – Radojkovića iz Globodera. Potomci Radoslava Rale Lakića nasleđuju imanje na koje je on doseljen na miraz 1923. godine. Svi Miloševići slave Sv. Stefana.

54. Mladenovići – Iz sela Domanovići, u blizini Stona u Hercegovini, u vreme velikih seoba. U Mačkovac na Kopaoniku doseljeni preci ove familije u 17. veku. Oni su rod Vesića, Tomića i Stevanovića u nekim selima. Pominju se u selu Podpeću (Užička Požega), Raškoj, Kraljevu, Novom Selu (Vrnjačka Banja), Brzeću, Žilincima, Krivoj Reci, Osrecima, Brusu, Aleksandrovcu, Počekovini, Milutovcu, Grabovcu, V. Drenovi i Rujišniku. Pominju se u Kobilju kod Brusa iz koga se Nikoleta, udova Bogosava Perića, preudaje 1875. godine za Jovana Matića iz Laćisleda. Bilo ih je 1889. godine u selu Dobroljupcima, kada se Novica Perić oženio Jaglikom iz Osredaka. U Dobroljupcima slave Sv. Nikolu. Perići slave Sv. Vrače. U Rataju se pominje Radoje Perić (1832-1897) sin Milisava Gavrilovića, rodočelnika Mladenovića. Pored njega u Rataju postoji Mladen Terzić – Babić – Perić (1848-1896). Jedan od predaka Mladenovića imao je izrazite crte lica radi čega je izgledao kezav. Radi lakšeg izgovora slovo „K“ izgovarano je kao „Ć“ pa je izgledao „ćezav“. Zbog ove odlike svoga pretka potomci dobiše nadimak Ćezići. Iz Rataja odseljeni u Kruševac. Mladenovići slave Sv. Stefana, a prekađuju Sv. Vrače. Najpoznatija ličnost ove familije je Ljubiša, sin Draga Mladenovića, većinski vlasnik firme „Župljanka“ u Aleksandrovcu.

55. Mioljići – Potiču iz sela Mioljice nedaleko od Beolog Brda na Kopaoniku. U blizini ovog poznatog rudarskog mesta njihov predak ubija Turčina pa se iz straha sele u selo Majdevo kod Kruševca. Da bi se prikrili menjali su prezime pa su se prezivali Milenkovići, Miletići, Milovanovići i na kraju Mioljići po selu iz koga su izbegli. Vreme doseljenja u Majdevo nije poznato, ali se pouzdano zna da su u Majdevu postojali Živadin 1867. i Stojan Mioljić 1877. godine. Jovan Mioljić iz Majdeva ženi se Jovanom, ćerkom Milenka Blagojevića – Cvetkovića iz Rataja i prelazi u Šogolj, zaselak sela Rataje na miraz. Mioljići su dobri poljoprivrednici, ljubitelji muzike i strasni lovci. Iz Rataja odseljeni u Vrnjačku Banju, Ostojićevo i Novo Miloševo u Vojvodini. U vreme pisanja ove hronike, u Rataju postoje 3 stalna i 1 privremeno domaćinstvo Mioljića.

56. Mijajlovići – Preci Mijajlovića i Miletića u Ržanicu doseljeni iz Crne Gore. Kasniji potomci Mijajla kao Mijajlovići iz Tržca poznati su vinarski trgovci, materijalno imućni, politički naklonjeni četničkoj organizaciji. Iz tih razloga je Miodrag, sin Dobrivoja Mijajlovića hapšen i maltretiran od strane OZNE po završetku Drugog svetskog rata. U cilju spašavanja sopstvene glavem na terasi svoje kuće, lovačkom puškom ubija poznatog četničkog komandanta Mirka Tomaševića. Zoran sin Ljubiše Mijajlovića iz Tržca ženi se 1976. Godina Draganom ćerkom Radoslava Petrovića – Bajića i dolati u ovo selo na miraz. Mijajlovići slave Sv. Arhangela.

57. Nedeljkovići – Kara-Jovan rođak Miletića i Andrejića ubija Turčina i beži preko Morave. Njegovu zemlju aga ustupi Nedeljkovićima za dva ćupa meda. Nedeljkovići čiji se predak sa Peštera preko Raške doselio u Laćisled po povratku Kara-Jovana podele zemlju sa njim. Nedeljkovići su se po nekima prezivali Kuštrići pa po stricu Nedeljku uzeli prezime Nedeljković. Poznati su pod nadimkom Ibrići jer su doseljeni sa Ibra. Nedeljkovići u Laćisledu slave Sv. Jovana.

58. Nedići – U Rataju su nastali dolaskom Milena (Mihajlo) Nedića iz Subotice (Aleksandrovac). Naime, Milen se 1916, godne ženi Paraskevom (Radoslav) Anđelković iz Rataja udovom Ivka Milovanovića doseljenog iz Tuleša na miraz u ovo selo koji je poginuo u Prvom svetskom ratu. U vreme pisanja hronike u Rataju postoji samo jedno domaćinstvo jer je većina članova odseljena u Ameriku.

59. Nikolići – Poreklom su iz Krive Reke (Kopaonik). U Rataju kupili imanje.

60. Pajići – U selo Latkovac po svemu sudeći doseljeni iz Belog Brda (Kopaonik). U Latkovcu Nikola Pajić pao sa drveta, niko mu nije pritekao u pomoć pa ga pojele svinje. Njegova žena Stanka preudaje se u Riđevšticu i vodi tri sina od kojih kasnije u tom selu nastaju Pajići. Krajem 20. veka u trsteničkom kraju i drugim mestima ima više Pajića. U Riđevštici ima 6, Počekovini 1, Beogradu 1 i Lovćencu (Bačka) 1 domaćinstvo. Osim toga ima ih i u Starom Trsteniku, Golubovcu 3 i Dubcima 2 domaćinstva. Radivoje Pajić iz Riđevštice, inače ratajski sveštenik ženi se Snežanom (Milenko) Radičević iz Rataja i zasniva familiju.

61. Pantići i Vidojevići – Odakle i kada je doseljen rodočelnik Pantelija nije poznato. Predanje da su rod Todosijevića nema pisanih dokaza. U tefter sela Rataja 1833. godine upisan je Pantelija Atanasković i njegovi sinovi Vidoje, Radojica i Stevan. Kasniji potomci nose prezime Pantić i Vidojević i slave Sv. Stefana. U selu Mrmoš gde su otišli na miraz Pantići radi imanja slave Sv. Dimitrija slavu Živkovića. Iz Rataja odseljeni u Aleksandrovac, Kruševac, Užice, Beograd, Omašnicu, Bresno Polje, Mrmošu i Popinu.

62. Partonjići – Kopaonik je vekovima bio stecište stočara Balkana. Doseljavanje je naročito masovno u vreme austrijske okupacije 1718-1739. godine. Sa tih prostora su Partonjići koji su deo odeće ili ukras na odeći nazivali parta. Po jednom predanju Anđelkovići, danas Partonjići doseljeni su od Nevesinja. Živeli su u Osrecima iz kojih se Ana udova Vasilija Partonjića 1903. godine udala za Pavla Marića iz Boturića. U Budilovini postoje 1876. godine, odakle se u nepoznato vreme odseljeni u Pleš. U Tulešu se pominju u tefteru iz 1833. godine, pa spadaju u starosedeoce ovog sela. Najpoznatija ličnost bio je Sofronije J. Partonjić iz Tuleša koji je završio Poljoprivrednu školu u Bukovu kao đak prve generacije. Dugo je radio po rasadnicima Makedonije i Srbije. Rođen 1876. godine, a umro je 1953. godine u Beogradu. Partonjići su iz Tuleša odseljeni u Beograd, Kruševac, Aleksandrovac, Trstenik, Mrmoš, Tobolac i Rataje. U Rataje je na miraz doseljen Lazar (Zarije) Partonjić 1959. godine nakon ženidbe sa Razumenkom (Ivko) Vukojević. Slave Sv. Đorđa 16. novembra.

63. Pelići – Uticaji i posledice dizanih buna i vođenih ratova su sklanjanje, seobe i raseljavanje stanovništva. Bekstva nakon ubistva iz straha od osvete takođe se odražavalo na broj stanovnika određenog mesta ili nekog kraja. Krijući trag i Pelići su menjali prezime i mesto boravka. Po jednoj verziji Pela je iz sela Kočine (Brus) prešao u Tržac. Verovatno je njegovo ime bilo Petronije pa je iz milošte nazvan Pela. Njegov potomak Milić Petronijević je po svemu sudeći u cilju odražavanja veze sa ranijim boravištem kumovao 1839. godine meštanima sela Drtevci. Iz istog razloga Milićev sin Antonije kumuje 1843. Godine Pavlovićima iz sela Kočine (Brus). Po predanju u vreme Prvog srpskog ustanka iz Tržca se sele u Rataje Pela, Sima i Mijuško. Navodno od njih u Rataju nastaju Pelići, Simeonovići i Mijuškovići. O ranijem boravku Pelića u Tržcu svedoči njihovo kumstvo sa Robićima. U tefteru sela Rataja 1833. godine upisani su Milić Pelić (1793) i Stevan Pelić (1803) godine koje možemo smatrati potomcima Pele. Dragan Pelić, lekar, ranije je kontaktirao sa Pelićima iz Teslića (Bosna), ali međusobnu povezanost nije uspeo da sazna. Iz Leška sa Kopaonika u Počekovinu doseljen je Aleksa Pelić (1806). Njegovi potomci po njemu kasnije nose prezime Aleksić. Pojedine porodice iz Rataja su odseljene u Australiju, Beograd, Kaliforniju, Nemačku, Zemun, Smederevsku Palanku i Niš. Slave Sv. Nikolu.

64. Petkovići (1 k.) – Prema predanju od tri brata doseljena iz Crne Gore. U Leskovici nastali su od Miodraga Miodragovići, Jevte Jevtići i Petka Petkovići. Po drugoj verziji iz župskog sela Subotice pre dva veka doseljeni u Leskovicu. Iz Leksovice odseljeni u Brezovicu, Tobolac, Popinu, Grabovac, Trstenik, Jasikovicu, Okruglicu, Aleksandrovac i Australiju. Đorđe, sin Jovana Petkovića doseljen je u Rataje 1966. godine posle ženidbe sa Savkom ćerkom Petra Vuksića. Od Petkovića poznatiji je dr Čedomir, lekar, političar, narodni poslanik u Skupštini Srbije i predsednik SO Aleksandrovac. U Rataju postoji jedno domaćinstvo. Slave Sv. Tomu.

65. Petrovići „Kukići“ – Pored Petrovića – Bajića i Petrovića – Čolića u Rataju postoje i Petrovići – Kukići. Milutin, sin Save Petrovića koji živi u Binguli kod Erdevika, od predaka je čuo da su preci Petrovića doseljeni od Leskovca. Pouzdano se zna da su prvo bili nastanjeni u selu Tržac, odakle su prešli u Rataje u Prokop. Iz Prokopa su se kasnije preselili na današnju lokaciju u zaseoku Šogolj. Vreme doseljenja i preseljenja nije poznato. Iz Rataja odseljeni u Bingulu (Erdevik) i Vrčin kod Beograda.

66. Čolići-Petrovići – Iz Morače u Crnoj Gori za vreme seobe naroda doseljeni u okolinu Novog Pazara gde ubijaju turske haračlije. Zbog straha od krvne osvete beže na kopaonik. Otetim novcem Miljojko kasnije kupuje pet sela: Lipovac, Kneževiće (deo sela Brđani), Drtevce (zaselak sela Drenove), Kočinu i Žiljke u koje se seli. Srodnici su im Miljojkovići zvani Bubunjci nazvani tako po zaseoku Bubunju koji pripada selu Lipovcu, Kneževići iz Brđana, Stanojevići i Miletići iz Drtevaca, Grujići iz Graševaca, Moračani iz sela Kočine, Petrovići iz Željaka i Čolići iz Bzenice. Svi slave Sv. Arhangela. U tefter sela Bzenice 1833. godine upisan je Đura Čola 70 godina, njegovi sinovi Petar 30, Jovan 28, Mihajlo 20, Marko 16 i unuci Nedeljko 10, Miloš 8, Milan 6, Milisav 4 i Stevan 3 godine. Pri popisu 1837. godine popisani su pod prezimenom Milutinović. Petrov sin Nedeljko dve decenije kasnije ženi se 1857. godine Milkanom Miljković iz Rataja, inače udovom Marinka Milovanovića. Verovatno prezime Čolić potiče od reči „čolak“ čestog naziva za osobe sakate u jednu ili obe noge ili ruke. Srpski ustanici su u borbama sa Turcima gubili ekstremitete i dobijali naziv čolak. Među ovim borcima najpoznatiji je bio Čolak Anta. U Rataju Čolića 1987 . godine bilo dva domaćinstva, ali se Dragan Petrović odselio za Kruševac pa danas povremeno živi u ovom selu. Neki Čolići- Petrovići u Rataju promenili prezime u Marinković. Petrovići-Čolići u Rataju slave Svetog Arhanđela. Čolića pored Bzenice i Rataja ima u Popini, Brezovici, Dublju, Ribniku, Trsteniku, Aleksandrovcu, Beogradu i Velikoj Grabovnici (Brus). Postoje Čolići u Zlatarima, Igrošu i Velikoj Grebovnici. Čolići iz Zlatara veruju da potiču od Čolića iz Vlahovića kod Mostara koji su se doselili u Vrankovicu iz koje se sele u Milatoviće u Donjem Dragačevu. Njihovi su srodnici Podrušići, Jankovići i Pavlovići.

67. Pribanovići – Nekad velika i Filipu Pribaku poznata familija u selu Jelakci . Oni su rod Pribakovića iz Jošaničke Banje. Rodbinski su vezani za Tomoviće, Protiće, Veljkoviće, Milutinoviće , Gajiće , Paniće, Živanoviće i Katiće. Od njih su Pribakovići u Vitkovu. Od Katića su Kljajići u Tulešu. Postojali su u Maloj Vrbnici 1866 godine. Pribanović (Vuksan) Ratko iz Velje Glave radnik Konfekcije „Krin“ iz Rataja ženi se sa Ankom Miljković iz Rataja 1975. godine, podiže kuću i postaje meštanin ovog sela. U Rataju 2005 godine postoji samo jedno domaćinstvo. Pribanovići slave Svetog Tomu i Tominu nedelju.

68. Radičevići – Iz Crne Gore doseljeni u selo Stanišince odakle su se preselili u Vitkovo. U Vitkovu Vulka Radičević predak ove familije u svom posedu držao je više od pola Vitkova i bio uticajna ličnost u vreme Kneza Miloša. Krajem 20 Veka u Vitkovu bilo je deset domaćinstava. Milenko, sin Dragutina Radičevića iz Vitkova ženi se Marijom Blažić iz Rataja 1961 godine i prelazi na miraz u Rataje. U Vitkovu slave Svetog Jovana.

69. Radenkovići – Dva brata od strica Radenko i Ćira Kovačević prema predanju u Rataje doseljeni od Tetova (Makedonija). Ovo predanje potomcima je preneo Milan Ćirić (1848-1913) kome godina doseljenja nije bila poznata. Miodrag Radenković (84 godine) od starijih je čuo da su tri brata Radenko, Ćira i Veselin rodočelnici Radenkovića, Ćirića i Veselinovića. Vreme doseljenja nije mu poznato. Što se tiče Veselinovića pouzdano je dokazano da oni potiču od Đurka Mladenovića. Pošto nisu rodbinski povezani crkvene vlasti su dozvolile sklapanje braka 1870 . između Janićija Veselinovića i Milenije Radenković. U tefter sela Rataje 1833. godine upisan je Radenko (35 godine) i njegovi sinovi Đurđe, Jovan 3 i Milovan 1 godinu. Iz Rataja su odseljeni u Sremsku Mitrovicu i Kruševac. U Rataju 2005. godine ima sedam domaćinstava i svi slave Svetog Stefana, a prekađuju Svetog Dimitrija i Svetog Jeremiju.

70. Rakići i Miloševići „Genčići“ – Odakle i kada je doseljen Vučko Radosavljević Rakić, rodočelnik Rakića nije poznato. Od Vučkovog sina Miloša kasnije se razvila grana Miloševići Genčići. Ovi Miloševići nisu u rodbinskim vezama sa drugim Miloševićima koji su rod Manojlovića. Rakići odseljeni u Beograd i Aleksandrovac u kome živi Milutin Rakić poznati župski advokat. Rakića u Rataju u vreme pisanja ove hronike ima tri domaćinstva. Rakići i Miloševići slave Svetog Stefana.

71. Radovanovići – Iz Vojmislića (Prizrenska nahija) doseljeni u dolinu Ibra radi čega su kasnije poznati kao Ibrići. Potom se sele na Kopaonik sa koga oko 1820. godine Radovan sa još dva brata silazi u selo Donji Vratari (Župa) . U ovom selu 1965. godine ima 12 kuća Radovanovića i tri domaćinstva Ibrića od Radovanove braće. Radovanovići su odseljeni u Donji Stupanj, Veliku Vrbnicu, Tuleš, Laćisled, Beograd i Francusku. U Donji Stupanj odseljen Dragutin, a u Beograd Andreja. Andrejini sinovi Dragan i Slavko su poznati fudbaleri „Crvene Zvezde“ iz Beograda. Slavko iz „Crvene Zvezde“ prelazi u Avinjon (Francuska) i po završetku fudbalske karijere ostaje da živi u tom gradu. Radovanovići u Rataju slave Svetog Đorđa i Đurđevdan a prikađuju Svetog Nikolu.

72. Radovanovići – U knjigama rođenih, venčanih i umrlih nije upisivano ime oca Sibina Radovanovića pa se ne zna čiji je sin. Polazeći od ove činjenice, može se reći da nije poznato poreklo Sibina i njegovih potomaka. Postojeći Radovanovići tvrdi da su rodbinski vezani sa odseljenim Sibinovim potomcima. Sibinovi potomci odseljeni su u Laćisled, a iz Laćisleda u Detroit (Mičigen) i Los Anđeles (Kalifornija). Sibinov sin Milosav ćerku Ružicu udao je za Dragoljuba Marinkovića pa su deo imovine Radovanovića nasledili Marinkovići.

73. Radovići – Pljakići iz sela Ugljari sa Peštera zbog straha od krvne osvete odseljeni u selo Orlje (Ibarski Kolašin). Pljakića je imalo u selu Rogavčini iz koje se sele u Jelakce. Pljakići postojali u Ploči iz koje odseljeni u Bobote. Vučić Pljakić iz Bobota oženio se 1863. godine Jovanom Tomović rođenom 1840. godine u selu Starci. Vučić je imao decu Vojislava 1864. godine, Ljubicu 1866. godine, i Živojina 1868. godine. Posle smrti Vučića, Jovana se preudala za Milana Miletića iz Rataja gde je umrla 1906. godine. Vojislav Pljakić oženio se 1887. godine Božikom Ristić rođenoj u Omašnici 1866. godine . Drugi put se oženio kao meštanin sela Laćisled 1896. godine Jelenom rođenom u Nabrđu udovom Avrama Đorđevića iz Dašnice. Vojislav u Laćisledu prezime Pljakić menja u Radović koje danas nose njegovi potomci. Vojislavljevog čukun unuka Slavoljuba rođenog 1962. godine usvaja Miroslav Đokić iz Rataja. Preseljenjem Slavoljuba u Rataje u ovom selu nastaju Radovići koji su inače grana Pljakića. Pljakići slave Svetog Đurđica.

74. Radojevići – Lazar Radojević iz Rokca posle ženidbe sa Milenom Nikolić iz Rataja doseljen je na miraz u Rataje 1976. godine. Slave Svetog Jovana.

75. Radojkovići – Lakić A. Aranđel rođen u Trebotinu 1867. godine ženi 1898. godine Narandžom ćerkom Miladina Grujića iz Globodera i prelazi da miraz kod žene. Njihovog sina Radoslava – Raku Lakića kao siroče usvaja Rala Radojković iz Globodera. Raka Lakić iz zahvalnosti uzima prezime usvojitelja, ženi se 1923 godine Milicom Savić iz Rataja razvedenom od Ljubisava Milenkovića iz Rataja i prelazi u kuću žene na miraz. Lakića ima u Velikoj Drenovi odakle su doseljeni u Popinu kod Trstenika. Radojkovići su Rataju poznati kao „muzići“.

76. Sakići – Preko Kosova doseljeni na Kopaonik. Pošto potiču od Tetova (Makedonija), na Kopaoniku su bili poznati kao „Tetovci“. Drugi pak tvrde da im je predak Saka doseljen iz Crne Gore na Kopaonik. Na Kapaoniku u selu Štava u kući nekog Miloša odsedao je 1726. godine i 1736. godine Arsenije Jovanović Šakabende. U obližnjem selu Mrča, pominju se Delići – Sakići – Milovanovići. Verovatno u vreme seobe pod Arsenijem Jovanovićem Šakabendom predak Sakića se doselio u selo Novaci. Iz Novaka se Janko nakon ženidbe sa Desankom Andrejić iz Rataja dolazi na miraz u ovo selo. Posle Janka u Rataje na miraz u kuću Bogosava Milovanovića 1979. godine dolazi Radojica Sakić iz Novaka. U selu Mrča Sakići su slavili Svetog Đorđa i Đurđevdan a u Novacima Svetog Vrtolomeja i Svetog Varnavu. Bežanovići iz Vrbnice kojima prezime potiče od reči bega- beži, su verovatno rod Sakića. Prezime Bežanović govori u prilog bekstva i seoba od Turskog zuluma. Od Sakića iz Novaka su poznati fudbaleri Nenad i Milun.

77. Simonovići, Jovanovići i Mijuškovići – Blagoje Vesnić je imao sinove Cvetka i Simeona. Od Cvetka su današnji Blagojevići – Cvetkovići, a od Simeona Simionovići – Jovanovići i Mijuškovići. Kuće su im bile na desnoj obali Crnićkog potoka ispod zaseoka Šogolj, a Simeonovi potomci preseljeni su na današnju lokaciju na kojoj se nalaze Jovanovići i Mijuškovići. Radivoje Jovanović kao vlasnik firme „Rajs“ između Prvog i Drugog svetskog rata isporučivao je vino i van granica tadašnje Jugoslavije. Članovi ove familije kao imućni u obrazovani ljudi bili su aktivni učesnici u životu i istoriji sela Rataje. Jedan od njih Živojin Jovanović, učenik Ratarske škole u Šapcu tek što je regrutovan , odstupao je sa Srspkom vojskom vodeći dnevnik od oktobra do novembra 1915 godine. Prepešačko je put od Rataja do Krfa. Po vojničkom zadatku bio je na tlu Afrike Korzike i Francuske. Vratko se sa pobedničkom Srpskom vojskom i 1925 godine imao čin rezervnog konjičkog podporučnika. Između Prvog i Drugog svetskog rata radio je na razvoju školstva i zadrugarstva. Pred Drugi svetski rat bio je predsednik Ratajske opštine. Od strane vojvode Dragutina Keserovića na predlog Miodraga Miljkovića postavljen je za komandanta sela. Zbog saradnje sa četnicima osuđen je 1948. godine na 15 godina robije. Za vreme izdržavanja kazne umro je u Kazneno-popravnom domu u Sremskoj Mitrovici. Posmrtne ostatke preneo mu je sin Jovan u Ratajsko groblje. Od Simeonovog sina Mijuška su današnji Mijuškovići. Od Mijuškovića su najpoznatiji Milovan, P. Pukovnik i Rodoljub , sin Petra. Rodoljub Mijušković rođen 1946, po završetku osmogodišnje škole u Rataju i srednje ekonomske škole u Aleksandrovcu završava Ekonomski fakultet 1979. godine u Skoplju. Radio je i školovao se , bio je radnik „Župljanke“ u Aleksandrovcu 1967 godine i njen direktor 1981. godine. Od maja 1996 – 1998 bio je direktor „Vino Župe“. Danas je jedan od vlasnika firme „Župljanka“ u Aleksandrovcu.

78. Simonovići – Pripremajući knjigu „Sela Ratajskog kraja“ Živadin Simonović koji potiče iz ove familije polovinom 2o. veka nije saznao sopstvene korene. Pri prikupljanju materijala nije se došlo do pisanih podataka o poreklu Simonovića. U tefter sela Rataje upisan je rodočelnik ove familije Milovan Simonović, star 30 godina i njegova dva sina Miladin star 8 godina, i Dimitrije star 4 godine. Potomci ovih starosedeoca Rataja odseljeni su u Omašnicu na miraz i Kruševac, a iz Kruševca u Trstenik. Ima ih i u Globoderu. Simnović Obrad nije imao porod pa je usinio Vladana Pljakića iz Bobota koji je nasledio imanje. Vladan se ženi Stojankom Manojlović, udovom Novice Pljakića iz Bobota koja mu dovodi sina Milisava i ćerku Miroslavu iz prvog braka. Od dovedenogo Milisava nastaje drugo domaćinstvo poznato kao Pljakići – Simonovići. Iz ove familije poznat je Rade Simonović koji je kao zarobljenik zajedno sa Dobrosavom Egerićem iz Bučja pobegao iz logora u Mađarskoj. Poznatija je ličnost Radetov sin Živadin (1921-1993) koji je osnovnu školu završio u Rataju, učiteljsku u Kruševcu 1953 godine i Višu pedagošku u Nišu 1957 godine. Bio je upravnik škole u Vitkovu, škole „Aca Aleksić „ u Aleksandrovcu, Predsednik SO Aleksandrovac, Direktor škole „Vuk Karadžić“ u Kruševcu i sekretar SIZ-a za osnovno vaspitanje i obrazovanje . Dobitnik je ordena za hrabrost, medalje za zasluge za narod, ordena rada sa zlatnim vencem i mnogih drugih plaketa. Potomaka Milovana Simonovića više nema u Rataju. Jedino Dragiša sin Živadina Simonovića ima kuću u kojoj povremeno boravi. Slave Svetog Stefana.

79. Pljakići- Simonovići – Pljakići su sa Peštera doseljeni u Rogavčinu. Iz Rogavčine odseljeni u Ploču, pa u Bobote. U Ploči bilo 7 domaćinstava i svi slave Svetog Đorđa i Đurđevdan. Iz Ploče odseljeni u Ribnik gde slave Svetog Nikolu. Novica, sin Vuksana Pljakića iz Bobota ženi se 1896. godine Stojankom Manojlović iz Rataja. Novica umire 1899. godine pa se Stojanka 1902. godine preudaje za Vladana Pljakića rodom iz Bobota koga je usinio Obrad Simonović iz Rataja. Stojanka dovodi Vladanu u Rataje decu iz prvog braka , sina Milisava i ćerku Miroslavu. Vladanovo imanje pored njegovih sinova Branka i Radivoja nasleđuje i pastorak Milisav. Pljakići i Simonovići odseljeni su u Kruševac i Pakašnicu. U Rataju slave Svetog Stefana zbog imanja.

80. Stajkovci – Davne 1837 – 1846. godine postojalo je selo Stajkovci u sastavu Sreza Kozničkog. Kasnije Stajkovci su zaseok sela Pleša, a danas sastavni deo Pleša. Stanovnici ovog sela bili su poznati kao Stajkovci, mnogi su nosili i takvo prezime. Simići, meštani ovog sela često su menjali prezime pa su poznati kao Simići , potom Stajkovci da bi ponovo uzeli prezime Simić. Familija Stanić takođe uzima prezime Stajkovac. Selo Stajkovci 1837. godine imalo je 7 domova sa 10 poreskih glava, a 1846 godine 16 domova sa 72 poreske glave. Stajkovci slave Tominu nedelju i Tomin dan.

81. Stankovići – Daljim poreklom iz Budilovine. Po doseljenju u Gornji Stupanj, potomci Erac Stanka po njemu uzeše prezime Stanković. Bogosav, sin Đorđa Stankovića iz Gornjeg Stupnja prelazi na miraz u dom Vojislava Tomaševića čija se kuća nalazila u Šogolju, zaseoku sela Rataje. Pored fakultetski obrazovanih iz ove familije iz Rataja ponikao je Srboljub „Maratonac“. U Atletskom klubu „ Metalac“ u Kraljevu trenirao je kod poznatih stručnjaka, a pred kraj karijere trener mu je bila jugoslovenska svetski priznata atletičarka Vera Nikolić. Na domaćim i međunarodnim krosevima osvajao je zavidna mesta o čemu svedoče mnoge diplome.

82. Stevanovići „Talijani“ – Iz zaseoka Srnjane na potes „Jazvine“ preselio se Stevan Miletić . Na ovom mestu između Tuleša i Rataja imao je ogroman posed. Njegovi potomci poznati kirajdžije po njemu uzeše prezime Stevanović. Vozeći vino preture kola pa im deo poseda prodaju radi nadoknade štete. Kasnije zbog nehotičnog ubistva Simeona sina Milosava Jovanovića iz Tuleša od strane Živana Stevanovića pri gađanju meta u „podinama“ 1869 godine prodat je još jedan deo poseda. Po izdržanoj kazni Živan se ženi Rosandom Živković i prelazi da živi u Rataje. Kasnije se u Rataje doselio i Živanov brat Stanoje. Kao dućandžija i abadžija bio je 1888 godine kum Jakovu Jaši Prodanoviću koji se venčao sa Persidom Paunović Ratajskom učiteljicom. Stanoje je bio Predsednik opštine ratajske 1894 .A potom se odselio u Kruševac. Miletići su u zaseoku Srnjane bili poznati kao Gočići. Jedan od predaka kao vodeničar za sebe i pomeljare spremao je često kačamak. Jednom dok su jeli kad ga ponudiše da još jede on reče: „neću bre više sve sam se izgočio od jela“. Od tada su poznati kao Gočići. U Tulešu Stevanovići slave Svetog Đorđa i Đurđevdan, a u Rataju Svetog Arhanđela i Veliku Gospojinu zbog imanja.

83. Stevanovići „Čkekići“ – Po predanju iz Crne Gore doseljeni na Kosovo gde im predak ubija Turčina i preotme mu ženu. Bojeći se osvete pri potkivanju konja ploče okrene naopako da bi zavarao trag i jašući dorata stigne u Župu. Prvo su nastanjeni u selo Gornje Zleginje. Smatraju da su rod Krnića kako je Mihajlo upisan pri kumstvu. Po ženidbi sa Milenom udovom Miloša Rakića iz Rataja Mihajlo 1856 godine prelazi na miraz u ovo selo. Pre nego što je umro 1889 godine idući pored zaprežnih kola iz daljine zamoli komšiju da ga pričeka na širem delu puta kako bi se lakše razmimoišli. Pošto ga komšija nije čuo Mihajlo ponovo viknu : “čkekaj bre”. Po ovoj pogrešno izgovorenoj rečenici kasnije dobi nadimak Čkekić koji i danas nose njegovi potomci.

84. Stevanovići i Todosijevići – Stevan Atanasković, star 36 godina, njegovi sinovi Todosije 14, Petronije 8, Milosav 6 , Petar 4 godine i Dimitrije 6 meseci upisani su 1833. godine u tefter sela Rataje. Prema predanju doseljeni su od Tetova preko Kosova radi čega neki potomci nose nadimak „Grk“. Prvo su bili nastanjeni u centru sela na desnoj obali reke koja dolazi od Tuleša. Sa tog mesta na pola puta između današnjih Radenkovića i crkve , preselili su se na današnju lokaciju. Stevanovi potomci kasnije nose prezime Stevanović. Potomci Stevanovog sina Todosija nose prezime Todosijević. Milivoja Todosijević usvojio je Milorad Lola Miletić pa on menja prezime u Miletić. Iz ove familije vuku korene nekoliko članova fakultetski obrazovanih. Najugledniji je Radoš Stevanović, inženjer, vlasnik građevinske firme „Stevanović Invest“. Todosijevići odseljeni u Rudenicu, Gaglovo (Kruševac) i Kruševac. Stevanovići i Todosijevići slave Svetog Stefana. Slavoljub Todosijević pored Svetog Stefana slavi i Svetog Đorđa.

85. Terzići, Milutinovići i Nikolići – Nikolu rodočelnika ove familije usvojio je rođak iz Rataja. Pri preseljenju u RAtaje Nikola iz Vitkova sa sobom prenosi verige i bakrač. Nikolini potomci kasnije po njemu nose prezime Nikolić, a poznati su po nadimku Gunići. Dragutin Gunić (1906-1969) je od starih čuo i potomcima preneo predanje da su nadimak dobili po gunji, vrsti odeće koju je Nikola uvek nosio. Zbog veriga i bakrača slave svoju slavu Svetog Tomu i Tominu nedelju, a zbog nasleđene imovine od usvojitelja slave Svetog Alempija.

86. Terzići – Iz Crne Gore rodočelnik familije doseljen u selo Osreci na Kopaoniku. Vreme doseljenja u ovo Kopaoničko selo i preseljenje u Rataje nije poznato. U popisima sela Rataje vode se pod prezimenom Terzići- Babići. Rod su Terzića iz sela Prebreze kod Blaca. U Rataju postoje dve grane, ali nije poznato u kakvom su rodbinskom odnosu. Jedni potiču od Smiljka a drugi od Avrama po su rodoslovi posebno urađeni.

87. Tomaševići – Tomaša, rodočelnika ove familije 1823. godine pominje pop Petar iz Latkovca kao stanovnika Rataja. Tomaš Stojić, Starosedelac ovog sela je imao ćerku Jovanu i sina Ristu . Jovana se 1840. godine udala za Panteliju Milutinovića iz Bobota, a Rista je 1844. godine oženio Milenom Radenković iz Tuleša. Stojići postoje u Osrecima, Omašnici i Bresnom Polju. Osamdesetih godina 20 Veka u Rataju je bilo dve kuće a po odlasku Živojina u Aleksandrovac, ostalo je jedno domaćinstvo. Jelena kćerka Živojina Tomaševića je majka poznatog tenisera Bozoljca. Tomaševići odseljeni u Globoder i Aleksandrovac. Slave Svetog Arhangela i Markov Dan.

88. Tomići – U Rataju postoje dve familije Tomića koji nisu u srodstvu. Prvi Tomići potiču od Tome Đokića, pa su oni grana Đokića iz Rataja. Drugi Tomići u Rataju nastali dolaskom Miloša Tomića iz Dašnice na miraz u kuću Damnjana Vidojevića po ženidbi sa Anicom. U Dašnici potiču od Koste Tomića. Slave Svetog Stefana.

89. Todići – Todići – Blažići potiču iz Hercegovine, Radovan je sa dvojicom braće živeo na Palevom Brijegu, odakle se kasnije potomci odseliše u Miloševu dolinu kod Spuža, a Radman u Zagorče gde nastadoše Radmanovići. Potomci Radmanovog brata Raška odseliše se u Lijevu Reku i mesto doseljenja nazvaše Raškovo Guvno. Kasnije se odsele u Rogame gde su poznati kao Vučinići i Vukašinovići. Iz Miloševe doline se sele u Zupce u Hercegovini gde su poznati kao Vukajlovići. Kada su doseljeni u Srbiju nije poznato. Iz Banje kod Novog Pazara Todići su doseljeni u selo Kopariće, posle 1912. godine. Slave Svetog Lazara. Todići su postojali u podrinjskom selu Toriku gde je u porodicu od 8o duša svake godine stizala nova snaja. Porodica je imala ogromnu imovinu, a gajila je 40 goveda i 7.000 ovaca. Todića ima u Bozoljinu (Kopaonik) 1876, Velikog Vrbnici 1901. godine i Vranštici 1902. godine. U Smokovu (Podgorica) bilo ih je 1954. godine odakle je u Kruševac doseljen Doda Totić, farmaceutski pomoćnik. U Rataje Todići doseljeni iz Bozoljina između 1854 – 1857. godine što potvrđuje datum rođenja Vulete Todića rođenog u Bozoljinu čiji je sin Milan Todić , takođe rođen u Bozoljinu. Todići slave Svetog Arhangela i Veliku Gospojinu. Todići doseljeni u Zasenje (Lešak) posle rata 1877. odseljeni u Toplicu. Slave Svetu Lazarevu subotu. Todići- Mihajlovići u Velikoj Vrbnici iznad Aleksandrovca poznati kao Magrenci poreklom su Moračani. Bilo ih je i u Vratarima.

90. Cvetkovići – Ljubivoje Cvetković (64 godine) čuo je od predaka da su njegovi preci iz Crne Gore prvo doseljeni na Kosovo. Kada su u Rataje iz doline reke Lab doseljena braća Radivoje, Cvetko, Petko i Petronije nije mu poznato. Radivoje kao buljukbašča gine od Turaka na Jastrepcu pa se Cvetko odmetnuo u šumu da osveti brata ali i on gine. Očevo mesto pogibije nije poznato njegovim sinovima Stanoju, Vasiliju, Savi i Arseniju. Cvetkovi potomci po sinu Stanoju zadržali su prezime Cvetković. Po Cvetkovom sinu Vasiliju loza je nosila prezime Vasić, ali je ugašena. Savini potomci su poznati kao Cvetkovići- Savići, odnosno „Sagići“. Potomci Cvetkovog sina Arsenija opisani su u Rodoslovu Arsića. Kuće su im bile locirane duž desne obale Crnićkog potoka, odakle su preseljavali na današnju lokaciju. Od Stanojevih potomaka bio je poznat Milan (1884-1951) nekadašnji kmet sela Rataje. Stanojevi potomci odseljeni su u Gornji Stupanj, Mrmoš, Laćisled, Obrenovac, Bor, Beograd, Aleksandrovac, Kruševac i Kobilje (Kruševac). Savini potomci odseljeni u Omašnicu na miraz. Stanojevi i Savini potomci slave Svetog Đorđa i Đurđevdan kao i Markovići iz ovog sela radi čega veruju da su rodbinski vezani.

91. Cvetkovići – Ova druga familija Cvetković nastala je 1904. godine dolaskom Miodraga Cvetkovića iz Gornjeg Zleginja na miraz u kuću Bogdana Terzića – Nikolića. Ovi Cvetkovići nisu u srodstvu sa Cvetkovićima starosedeocima Rataja. Julija, supruga Miodraga Cvetkovića po rođenju sina Miroslava 1906. godine umire, pa se on ponovo ženi Malinom, ćerkom Radisava Blagojevića iz Rataja. Cvetković iz Gornjeg Zleginja pored Rataja odseljeni su i u Omašnicu. U Mrmošu ovi Cvetkovići nastaju ženidbom Jovana Azdejkovića kome žena dovodi sinove Vuksana i Miloša Cvetkovića iz prethodnog braka iz Gornjeg Zleginja. Slava Cvetkovića je Sveta Petka. U Mrmošu Cvetkovići slave svoju slavu Svetu Petku i Svetog Arhangela kao i Svetog Aćima i Anu , slavu Azdejkovića zbog imanja na koje su doseljeni.

92. Crnići – Predak im je doseljen iz sela Crnići (Hercegovina) pa po tom mestu rodočelnik Miljko uze prezime Crnić. Od Miljka i njegovih sinova Milenka, Milete i Milisava nastaše Crnići, Milenkovići, Miletići, Milisavljevići i Milosavljevići. Kasnije po Milenkovom sinu Radosavu, uzeše prezime Radosavljević. Po Milenku nose nadimak Čepići, po Mileti Lipići a po Milisavu Bošori i Tufutići. Jedan predak Tufutića po zanimanju kovač, uvek kada bi se opekao vrelim gvožđem uzvikivao je „ta tuf, ta tuf“, pa im to postade nadimak. Po drugoj verziji Crnići su Kuči iz sela Zatrijepča na granici sa Albanijom, odakle su zbog ubistva Turčina prebegli u selo Lipovac kod Brusa. Da bi što bolje zaturili trag,menjaju slavu, pa umesto Svetog Jovana u Lipovcu slave Svetog Đorđa i Đurđevdan. Članovi ove najbrojnije familije u Rataju, a možda i u Župi poznati su kao pinteri, stolari, kovači i bravari. Pored zanata mnogi su stekli fakultetsko obrazovanje a neki i titule doktora nauka. Hranislav Milosavljević kao monah Kornelije i njegova supruga Stojanka kao monahinja Mihaila, živeli su u manstiru Sveti Nikola blizu Svojnova nedaleko od Varvarina. Njihova ćerka Ružica, monahinja Tavita, kao igumanija živi u istom manastiru od 1991. godine. U Rataju je 1987. godine bilo 35 domaćinstva. Pored Sime Milenkovića, Kmeta sela Rataje 1868. godine poznati su doktori nauka Dragoslav Milisavljević koji je pomenut u odeljku o vinogradarstvu, i Đorđe Milisavljević. Crnići iz Rataja odseljeni u Mrmoš, Laćisled, Kruševac, Pulu, Beograd, Zrenjanin, Novi Bečej, Berlin, Vrnjačku Banju, Trebinje, Belu Crkvu, Čenej, Trstenik, Švedsku i Kikindu. Crnići slave Svetog Đorđa i Đurđevdan. Dragoslav, Milivoje i Sava slave uz Svetog Đorđa i Svetog Stefana. Onjan Miletić slavi Svetog Alempija.

93. Curakovići – Curakovići prema predanju prezime nose po lepoj curi – devojci koja se nije udavala. Prema predanju potiču od Jošaničke Banje. Po odlasku Turaka, a pri prvom popisu sela Riđevštice 1833. godine u tefter ovog sela upisan je Nikola Tomić čiji potomci po njemu kasnije nose prezime Nikolić, kasnije su poznati kao Nikolići – Curakovići i Nikolići- Stevanovići. Miloje Nikolić umire pod prezimenom Curković. Po jednom od njih, Đurku potomci su nosili prezime Đurković. Curakovići su iz Riđevštice odseljeni u Trstenik, Veluće, Počekovinu, Lopaš, Tobolac, Rudenicu , Kraljevo, Kruševac, Novi Sad, Zrenjanin i Rataje. Iz Tobolca Miljko je odseljen u Odžake (Trstenik) na miraz kao i Rajko u Rataje. U Rataju u vreme pisanja ove hronike postoje dva domaćinstva koja slave Svetog Nikolu slavu Curakovića. Ova dva domaćinstva pored svoje slave slave i Svetog Stefana i Svetog Đorđa slavu Mihajlovića – Milenkovića „Cocića“ na čijem imanju žive.

94. Ćirići – Prema predanju preci Ćirića i Radenkovića doseljeni su u Rataje od Tetova (Makedonija). Ćira, od koga su Ćirići i Radenko od koga su današnji Radenkovići po svemu sudeći bili su braća od stričeva. Milanu Ćirćiću (1848-1913) koji je potomcima preneo ovo predanje, nije poznato vreme njihovog doseljenja. Slično predanje čuo je od starijih Miodrag Radenković (1923). On tvrdi da su doseljena tri brata: Radenko od koga su Radenkovići , Ćirko od koga su Ćirići i Veselin od koga su Veselinovići. Međutim za Veselinoviće se pouzdano zna da potiču od Đurka Mladenovića preko njegovog sina Veselina. U tefter sela Rataje 1833. godine Ćira i Radenko su posebno upisani. Ćirići su se u početku prezivali kao i Radenkovići. I jedni i drugi nosili su prezime Kovačević. Kasnije Ćirini potomci po njemu nose prezime Ćirić, potom po Marku Markovići i Radosavu Radosavljevići. Danas svi nose prezime Ćirić. Ćirići iz Rataja odseljeni su u Kruševac , Donji Stupanj, Split, Beograd i Čačak. Ovi Ćirići starosedeoci Rataja, za razliku od kasnije doseljenih Ćirića iz Latkovca, slave Svetog Stevana, Bogdan Ćirić pored ove slavi Svetog Đorđa i Đurđevdan.

95. Ćirići – Daljim poreklom iz Pipera u Crnoj Gori. Preci su im u Latkovac doseljeni u drugoj polovini 18. veka. Doseljena su tri ili četiri brata od kojih su od jednog Kneževići, Mihajlovići, Nedeljkovići , Ćirići i Pajići. Od drugog brata su Rakići i trećeg Dedovci (po dedi) kasno oženjenom. U Dedovce spadaju Živadinovići, Gajići i Vučkovići. Iz ove grupe Žarko se odselio u Raklju u kojoj od njega potiču današnji Žarkovići. Kneževići iz Gornjeg Stupnja rod su Kneževića iz Latkovca. Iz prve grupe Sima i njegov sin Ćira bili su seoski Kneževi, po čemu dobiše prezime Kneževići. U njihovu knežinu spadala su sela Latkovac, Velja Glava, Ržanica, Tržac, Puhovac, Vratari i Vrbnica. Ćirini potomci po njemu uzeše prezime Ćirić. Radiša sin Vučka Ćirića po zanimanju građevinski radnik sa suprugom Mirjanom doseljen je u Rataje 1982 godine . Stanovao je privatno kod Blažića do smrti Ljubodraga Vukića, nakon čega mu je dodeljena montažna zgrada u Gornjem RAtaju u kojoj je živeo Ljubodrag. Zoran, Radišin sin ,izučio je automehaničarski zanat kod Dragana Đorđevića u Vitkovu . Ovi Ćirići u Gornjem Rataju, za razliku od Ćirića starosedelaca iz Donjeg Rataja, slave Svetog Ćirika i Ulik.

96. Stevanovići-Ćosići – Predanje kaže da su se pre nekoliko vekova iz Dalmacije doselili u Milutovac kod Trstenika. Iz ovog pomoravskog sela Ćosa se seli u Rataje i otvara kovačku radnju u blizini današnje crkve. Kasnije od njega nastaju Stevanovići-Ćosići i Stevanovići-Lazarevići, posebno prikazani u rodoslovima. U Rataju je 1987. godine bilo 8 domaćinstava Stevanovića i 5 domaćinstva Lazarevića. Stevanovići, jedni i drugi slave Svetog Dimitrija.

97. Džamić – Preci Džamića u metohiju ruše Tursku džamiju, pa bojeći se osvete beže iz te oblasti u Župsko selo Veliku Vrbnicu iznad Aleksandrovca. O toj porušenoj džamiji, noseći prezime Džamić, iz Velike Vrbnice sele se u više mesta: Aleksandrovac, Vlajkovce, Brus, Beograd, Trstenik, Donje Vratare, Brestovačku Banju, Kraljevo, Počekovinu, Donji Ribnik, Kruševac i Čaire u kojima se i pominju 1812. godine. Da bi zaturili trag svoju raniju slavu, pri bekstvu, zamenjuju, a sada slave Svetog Nikolu. U Počekovini pored Svetog Nikole slave i Svetog Stefana. Dobrica, sin Svetomira Džamića iz Velike Vrbnice, po ženidbi sa Jelenom ćerkom Slavoljuba Miloševića iz Rataja, 1997 godine prelazi na miraz u ovo selo. Slave Svetog Nikolu.

98. Šljivići – Daljim poreklom sa granice Crne Gore i Hercegovine, oko 1600. godine doseljeni u selo Boće na Ibru. Iz Boća se neki sele u selo Šljivovicu na Kopaoniku. Bota se iz Boća, sa bratom krajem 18. veka seli u Župu gde su im bili vinogradi. U blizini Boćske poljane podižu kuće i naselje po Boti nazivaju Botunja. Njihov brat doseljen iz Šljivovice bio je od strane braće omrznut zbog mnogoženstva. Zbog te mržnje on podiže kuću istočno od njih gde su u vreme Turaka postojala naselja Turska česma i Crkvica. Kasnije se iz Botunje neki Šljivići sele u druga mesta pa ih ima u Zleginju, Aleksandrovcu i Tršanovcima. Najdana, sina Šljivića iz Botunje usvojio je Stanimir Petrović iz Rataje. Šljivići iz Botunje slave Svetog Đurđa a Najdan u Rataju slavi Svetog Stefana slavu Petrovića koji su ga usvojili.

IZVOR: „Rataje“ , Dragiša Milosavljević, 2009. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Miloš Stojadinović