Poreklo stanovništva sela Orlovat, Gornji Banat, prema istraživanju etnologa Jovana Erdeljanovića “Srbi u Banatu”. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
Pričaju da je šuma bila na Čongradu i da su se tu legli orlovi – otud Orlovat. Godine 1911. Mađari su Orlovat nazvali – Orlod.
Miloš Živković – Kršić kaže da je Orlovat bio najpre napselje u Kutinama, prema Uzdinskoj šumi. Kad su se tu naselili, bilo je tu i orlova, a tu je i šuma. Najverovatnije je da je ime Orlovat postalo od prvobitnog Orlov hat, Orlova greda, a zaista je greda, mali uzvišeni prostor, a okolo je bila voda.
Na Starom Orlovatu bili su samo kratko vreme i živeli u zemunicama, a i ovde kraj Tamiša opet prvo u zemunicama. Tamo nije bilo ni crkve ni groblja. Familije Subića i Čokića, kao i Stanići, Stankovi, a verovatno i Janoševi, Popadići i Cvetinovi, bile su na mestu današnjeg Orlovata najstarije (Subići su bili najstariji među njima).
Sa Starog Orlovata najpre su prešli na Crkvine (preko puta Novog groblja) i prvi šor je išao uz Tamiš, te je zato i sad krivudav taj dugački sokak.
Sa Starog Orlovata su prešli na breg, gde je sad Stara crkva i prvi su ugledniji rodovi bili: Popadići, od kojih je bio pop i koji su imali svoju grobnicu, od koje stoje i sad dve ploče; zatim Petrovački, od koji je bio pop u Margiti; pa Arsenovići, od njih je bio Arsa; bili su bogati, a pop besan: karucama je išao za litijom i šibao barjak bičem; pa Andrejini, Vojinovi, Damjanovi, Subići, Cvetinovi, Čokići. Niko nije znao odakle su bili njihovi stari. Kasnije su se doselile u Orlovat familije: Stanišić (Žikin), Petrov, Nauzinski i Novakov.
Ovde ima i Slovaka, koji su bili katolici, pa kako nije bilo sveštenika i crkve, postali su nazareni i uz Srbe nazarene posrbili se. Nazarenstvo je doneto 1891. godine. Sad ih je svega oko 20 odraslih.
Godine 1909. selo je dobilo arteski bunar.
Na Crkvištu, od Tamiša naviše, nalaze ostatke nekog preistorijskog naselja: crepove od lončića, kamena oruđa, kremenje. Na Popadića njivi tutnji kao nad podrumom kad kopaju nad njim. Prva crkva je bila na tom Crkvištu; Stara crkva zovu mesto gde je bila prva crkva, na velikom uzvišenju, nad samim starim koritom Tamiša; ona je takođe bila posvećena Vavedenju. Kod nje je bilo i groblje.
Iz ranije crkve sačuvano je jevanđelje sa zapisom da su ga nabavili jerej Petar Arsenijević i Jovan Čokić, žitelji Orlovata, 1773. godine. Na diskosu ima zapis da ga je priložio 1748. godine Arsenije Nikolajević, a na putiru Arsenije Nikolić, što je nesumnjivo isto lice. U mineju za mesec april na jednom mestu ima zapis da ga je kupio Maksim Nikolić, epitrop, 1768. god. pri parosima: Stefanu Stankoviću, Petru Arsenijeviću i Mihailu Nedeljkoviću.
NAJSTARIJI RODOVI POZNATOG POREKLA (iz ”Protokola ispovedajuščih 1821. godine”:
– ANTULJESKO (-DAN, -OV) – SPARIOSULOVI (Sv. arh. Mihail), prvi iz Vlaške
– BAJKIĆI – SEČANJSKI, predak iz Sečanja; od poslednjih 40 srpksih famiija u Sečanju; primili su od ”Švaba” novac za crkvu
– BOKŠANOVI – ELEMIRSKI (Sv. Paraskeva), biće da su došli iz Sent-Đurđa; tamo im je familija
– VULIĆI (Sv. Nikola), predak došao iz Srbije
– KOSTADINOV – SITNIŠ, deda došao iz Kanaka, pastir
– MARKOVI – MILOVANOVI (Sv. Jovan); zabeleženo kod Milovana, sina Nikolina: kao dete prenet 1782. godine iz Srbije
– MOLDOVANI (Sv. arh. Mihail), došli su iz Sent-Đurđa, od tamošnjeg Moldovana
– PETROVAČKI – SEKERUŠKI (Sv. arh. Mihail), došli iz Idvora
– PREDIĆI (Sv. Nikola); otac, pop Pera, došao iz Karlovaca; imao je 5 sinova; najstariji, Svetozar, takođe je bio sveštenik, a ostali su Stevan, Rada, Josim, Uroš; Radini sinovu su u Beogradu; pop-Svetozarov sin je još u Orlovatu
– RADONIĆI – EČKANI (Sv. Nikola), došli docnije iz Ečke
– ROŠULJI – KODRANSKI, jedna od onih porodica rasturenih iz Kodre zbog izgreda i razbojništva; i u Čenti i u Perlezu su od druga dva brata potomcu Rošulovi
– STEFANOVIĆI, iz Bečkereka
– ČIZMAŠEVI – ISAKOVI (Sv. Stefan), deda iz Fenja, prizetio se u kuću Feldbabovih
– ČOKIĆI (Sv. Stefan), vele da su iz Čoke; jedna od najvećih familija
– ŠIJAKOVI – BEČKEREČKI (Sv. Nikola), iz Bečkereka, stari Šijakovi su izumrli, a današnji Šijakovi slave Sv. Jovana
RODOVI ČIJE POREKLO NIJE UTVRĐENO:
– ANDREJINI – KATANSKI (Đurđic)
– BUGARIN – NAKRAJKUĆINI (Sv. Nikola), jer im je kuća bila nakraj sela
– VASILJEVI (Mitrovdan)
– VASILJEVI – BALMAŠEVI (Petkovača), otac Balmašev došao u kuću Vasiljevih
– VELIČKOVI – IDVORČEVI (Sv. Nikola)
– VIJATOVI (Sv. Vasilije)
– VOJINOVI – VOJIĆI (Sv. Jovan)
– GAVRILOVI – ISTRATULOVI (Petkovača)
– GAJIĆI – JOCKULOVI (Sv. Lazar)
– GRAUL, danas GRAOROVI – MUTULOVI (Sv. arh. Mihail)
– DAMJANOVI (Sv. Jovan)
– DOKINI – MIHAJLOVI (Sv. Nikola)
– ŽIVANOVI – BOGDANOVI (Sv. arh. Mihail)
– ŽIVKOVI – KRŠIĆI (Sv. Jovan); nekad su bili zadruga sa petoricom braće, sa 30 duša, neki su se zvali Grujini, a neki Gigini, ali je svima opšti naziv Kršići, po pretku koji je bio kržav, kržljav
– IVANOVI – PITALOVI (Đurđevdan)
– ILIJINI – ARMICAROVI (Sv. Nikola)
– JANOŠEVI – MARTINOVI – VRAČARINI (Velika Gospojina)
– JANOŠEV – STRAINOVI (Sv. arh. Mihail), nisu pravi Janoševi
– JOVANOVI – LAUROVI (Sv. Nikola)
– KONSTANTINOVI, sad KOSTADINOVI (Sv. Nikola)
– LAZIĆI – BOSULJKINI (Sv. Jovan), bio je volar i žena mu primila zemlju
– LACKOVI – ALBUČEVI – PETILOVI (Sv. Paraskeva)
– LUKIN – BAKURSKI (Sv. Jovan)
– MIKLJINI (Đurđevdan)
– MIKURSKI (Sv. Jovan)
– MILANKOVI (Đurđic)
– MILIJINI (Đurđevdan)
– MILIĆEVI – TAŠINI (Sv. Nikola)
– MILIĆEVI – PIRINI (Sv. Alimpije)
– MRGIĆI – TIŠLEROVI, od ranijih doseljenika
– MURGIĆEVI, sad MURGINI (Sv. Nikola i Đurđevdan)
– MURSELINI (Đurđic)
– NEDELJKOVI – ĆERASANOVI (Sv. Srđa – Sergija i Vakha)
– NINKOVI – MAĐISTEROVI (Đurđevdan), jedan od njih je bio učitelj
– OSTOJINI – MITINI (Đurđevdan), jedna od najvećih familija
– PETROVAČKI – POPČETOVI (Sv. Jovan), od pretka popa
– PETROVAČKI – SEKERUŠKI (Sv. Jovan)
– PETROVI – PETRUŠEVI (Sv. arh. Mihail)
– PETRULJESKOVI – JANJINI (Petkovača)
– POPADIĆI (Sv. Stefan), jedna od najstarijih i najvećih familija, sahranjuju se kod najstarije crkve, i sad jedan od njih sveštenik
– POPOVI – NINKOVI (Đurđic)
– PREDINI – STANČULOVI (Sv. arh. Mihail)
– RADOSAVLJEVI, ”prznice” i ”za pravdu” su ”jako zauzeti”
– RELJINI (Sv. arh. Mihail) po babinoj želji prevedeni na prezime Radosavljevi
– RUŽINI, sad RUŽIĆI – BABA-RUŽINI (Sv. Jovan); baba uvek stavljala ružu za uho; jedan od najstarijih familija
– SVIRČEVI – SARČINI (Sv. Nikola)
– SOKOLOVI – RAMAKOSTINI (Đurđic)
– STANIĆI (Sv. Stefan)
– STANKOVI – STEVANOVI – STANČIĆEVI (Sv. Stefan, a samo 1 – deda današnjeg starca – uzeo za slavu Simeona Stoličnika, da bi mogao celo selo na slavu pozvati)
– SUBIĆI (Sv. Stefan), bile su prve gazde u selu
– FELDBABOVI – BAŠAIDČEVI (Sv. Mrata)
– CVETINOVI (Sv. Stefan)
– ČERNOVIČ, sad ČARNOJEVIĆ (Đurđic); niko ne zna ništa o njihovom poreklu
– ČOBANOVI – BARNINI (Sv. Nikola)
– ČUPINI – ČVORINI (Đurđic)
IZUMRLI RODOVI:
ANTONOVI – BITEVIĆ – VASIN – KNEŽEVI (Sv. Nikola) – BOŠKOVI – GOVEDAROVI – ERDELJAN, ušao u kuću Stranjev, sad Janković iz Tomaševca – ŽIVOJNOVI – JANKOVI – ANTINI – JOVINI – KRAČUNOVI – KRUNIĆI (Đurđic) – LUKINI, bili došljaci – MEGECINI, bila velika srpska zadruga – MILEUSNIĆI – SAVINI; jedan odseljen u Srem – MILOSAVLJEVI – MILUTINOVI – NIĆKOVI – MIHAJLOVI – ČALINI. – NERANDŽIĆI – KERTIZOV, bio ribar – NEŠKOVI; poslednji otišao u Opovo – OGNJANOVI ili CVEJINI, a prizetio se MIJUČIN (1, Sv. Paraskeva) – PISAROŠ – STAMORAN, bili su vlaškog porekla – RADIVOJEVI – RADOVIĆI (Sv. Nikola) – RADOJIČIN, a domazet Damjanovi – RADULOVI, doseljeni iz Boke, a u kuću ušao Palanački iz Ečke – RAŠKOV – STOJANČEV – STOJKOVI – TODOROVI.
ISELJENI RODOVI:
ARSENOVIĆI (Sv. Stefan); poslednji se iselio, neki od njih bili su sveštenici – GOVOZAN ili ODOBAŠIĆ – LISIČEVI, a posle ušao u kuću Madžarov; poslednji otišao u Bečkerek – MILOJKOV; u Orlovati bili samo privremeno – NOVAKOV – BARUNOV; iselili se u Obrež, u Srem – PAVLOVI, bili došljaci – SAVULJEV; bili privremeno – STANIŠIĆI, došljaci – TURINSKI, biće došljak – TUTOROV (Đurđevdan); bili privremeno u Botošu i sad ih tamo ima – FORTUN; u Orlovatu bili privremeno – ŠALJINI, došljaci
CIGANI:
MIŠKOVI, kovači, svirci i igrači; ima ih i u Jarkovcu, a žene se među sobom; posle su kupovali zemlju.
Moj dodatak – čini se zanimljivim detalj da čak sedam porodica koje smatraju najstarijim u selu, slavi Sv. Stefana (Subić, Stanić, Stankov, Popadić, Arsenović, Čokić, Cvetinov).
IZVOR: Jovan Erdeljanović – ”SRBI U BANATU”; priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
14. decembar 2012. u 20:30
cvetinov nikola
i malo nas ima sa ovim prezimenom, Orlovat nam nije postojbina. Sigurno imam saznanja da dolazimo iz Bugarske sa Crnog mora.
23. jun 2013. u 12:25
Obrad Prohaska
Cestitke na dobro pripremljenom perilous “Poreklo stanovnika Orlovata”. U nekim spisima iz 1810.godine spomenje se ime Karlo Prohaska, kao vlasnik radionicspe za proizvodnju crepa i cigala u Orlovatu. Da li image podatke kada su se Prohaske naselile u
Orlovatu, gde su ziveli ranije? Hvala unapred, Obrad Prohaska
20. avgust 2014. u 20:38
Petrovgrad
Jovan Erdeljanović nije pribeležio Miline kojih u Orlovatu itekako ima još s kraja 18. veka. Godine 1876/7. u Orlovat se iz ondašnjeg Velikog Bečkereka doselio Milutin Milin – Prebiš (1814-1887) sa sinom Radivojem i unucima Stevanom i Živom. U Orlovatu danas od njih potiču oni Milini čiji je porodični nadimak Prebiš.
20. avgust 2014. u 20:54
Aleksandar Marinković
Ako pažljivo pročitate, videćete da je Erdeljanović uzeo prezimena iz “Protokola ispovedajuščih 1821. godine“.
15. avgust 2015. u 13:05
Slavica Bašić rodj. Cvejanović
Cvejanovići-Cvejanovi, pradeda Milan doseljen iz Bečkereka sa prezimenom Cvejanov / Marija Terezija zabranila.ić). Milanov sin Lazar vratio 1936 ić i to objavio u službenom listu. Svi ostali Cvejanovi, uključujući i Lazarevog rodjenog brata koji je otišao u Argentinu, prezivaju se i danas Cvejanov.
Poslednji Cvejanovići Milan i Kaća preminuli 2014-2015.
15. avgust 2015. u 13:44
Aleksandar Marinković
Da li postoji Naredba Carice Marice o zabrani ”-ić” na kraju srpskih prezimena? Ili to samo onako…?
15. jul 2016. u 19:21
Vuletin
Ne,to su uvek bila takva prezimena sta vise mnogi su mozda i dodavalo
I ic ! Malo je stvaran mit oko tog oduzimanja ic kpd srpskih prezimena ….
13. maj 2017. u 17:21
vojislav ananić
Orlovat – se može ubrojati u grupu najstarijih naselja u Banatu. U svojoj prošlosti zabeležen je i kao varoš, recimo 1471. godine i pripadao je kovinskoj županiji da bi i usled čestih turskih upada 1506. godine opao broj njegovih stanovnika i postao obično selo. Bilo je momenata u prošlosti da je i putpuno ostao nenaseljen zbog epidemija kolere i kuge ili ratnih dogadjanja. U katasfigu manastira Pećke patrijaršije iz 1660. godine se vidi da su svi stanovnici bili Srbi i da je imao ukupno 16 domova. Od 1697/8 Orlovat se nalazi na današnjoj lokaciji a osnovali su ga srbi iz Sent Andreje i stanovnici starog Orlovata. U velikoj epidemiji kuge 1738. godine koja je zahvatila Banat, umrla je skoro četvrtina stanovnika Orlovata. Dve godine kasnije 1740. selo ima 25 domova a medju njima su familije koje i danas žive u njemu. Samo tri-četiri godine kasnije naseljena je prva grupa graničara sa Potisko – Pomoriške granice oko 25 familija, tako da je selo naraslo na 50 kuća. Posle dolaska druge grupe graničara 1751/3 godine od dvadesetak familija i treće grupe 1768. godine, selo se užurbano spremalo za ulazak u Vojnu granicu, što se i dogodilo, 1773. godine konačno je konstituisan Ilirsko graničarski puk i Orlovat kao štacija ulazi u njegov sastav. Par godina pre ulaska u Vojnu granicu i nekoliko godina kasnije su svakako najbitnije godine za ovo mesto. Tih godina bilo je 101 kućna numera od kojih su 18 bile zemunice. Potomci ovih familija čine i danas većinu stanovnika Orlovata. Zadnja pojava turske vojske u ovim krajevima je bila 1788. godine i Orlovat je stradao u više navrata 15.IX opljačkan je i delimično spaljen, 2. X takodje, stanovništvo je bilo evakuisano u Bačkoj, a 17. i 18. X odigrala se strašna bitka, kod Orlovata na potesu ćuprija, gde je kapetan Djordje Radivojević poginuo zajedno sa vojih stotinak vojnika od strane brojnije turske vojske. Na isom ovom potesu odigrala se značajna bitka i 1848. godine u vreme madjarske revolucije izmedju Srba i Madjara. Srpsku vojsku je predvodio Stevan Knićanin. Iako sa brojčano slabijom vojskom izvojevao je ratnu pobedu Austo-srpske vojske nad Madjarima u tom ratu. Spomenik nikada nije postavljen poginulim vojnicima i Vojvodi Stevanu Knićaninu za vojničke zasluge. Banatska vojna granica ukinuta je juna 1872. godine i Orlovat je posle 99 godina militarskog i vojnog života potpao pod civilnu upravu tadašnje torontalske županije. Većina ovih militarskih familija je i pre naseljavanja u Orlovat bila u vojnoj službi ili granici i to još od 1690. godine od Seobe pod Arsenijem Čarnojevićem i dolaskom u ove krajeve. Ime uglavnom nije menjano, ali se mogu naći zapisi u kojima piše Orlovat, Orlovath, Borlod, Orlod i slično zavisno ko je ovim prostorima vladao i vodio administraciju. Ime je dobio po staništu orlova i što to mesto kada se Tamiš razlije postaje sprud, greda ili at. Na madjarskom at znači preko što sasvim odgovara izgledu ovog zemljišta. Danas je to potes stari Orlovat i nalazi se oko dva kilometra južno od Orlovata.
U Orlovatu je rodjen 1857. godine Uroš Predić akademski slikar, koji se uz Paju Jovanovića smatrao najznačajnijim slikarom kod Srba. Dobar deo svog života slikar je proveo radeći i u Orlovatu i u mnogobrojnim njegovim delima ima dosta detalja iz života tadašnjeg Orlovata. Danas u Orlovatu nema sačuvane kuće Uroša Predića niti spomen “Spomen sobe”. Ostao je dud u dvorištu njegove kuće, sada star već više od jednog i po veka, ikonostas u mesnoj crkvi, kopije skica i grafika u školi i spomenik ispred škole. Uroš Predić je umro 1953. godine i sahranjen u porodičnoj grobnici na groblju u Orlovatu. Mesna osnovna škola i rukometni klub nose njegovo ime, a društvo vinogradara po njegovoj slici “Vesela braća”. U Orlovatu je rodjeno još nekoliko nadarenih slikara, sigurno nemerljivih sa Predićem ali ipak vrednih pomena. To su slikari koji su živeli i radili pre Predića i uglavnom se vezuju za crkveno slikarstvo. Emanuil Antonović je rodjen oko 1780. godine u Orlovatu, ikonopisac, pozlatar i slikar. Svoja dela je uglavnom ostvario u Rumunskom delu Banata, okolina čakova i Temišvara. Evgenije Arsenović 1796-1850. gimnaziju i crtačku školu završio u Sremskim Karlovcima 1810. Ima radove i u arhivi Karlovačke gimnazije. Petar Arsenović (1730-1798.), orlovatski sveštenik, u Idvorskoj crkvi se nalazi njegova ikona Bogorodica koju je naslikao 1770. godine.
Sagradjena je 1770. nova crkva na novoj lokaciji posvećena isto Vaveden, Presvete Bogorodice, kao što je bila i prethodna. Ikonopisac Dimitrije Popović je 1772. godine oslikao ikonostas crkve. 1744. godine podiglo novu crkvu na mestu današnjeg potesa crkvište ili mala crkva. Na ovom mestu danas se nalazi spomen obeležje na staru crkvu i nadgrobni spomenik iz starog groblja koje je bilo oko ove crkve. Današnji izgled dobilo je 1869. godine. 1778. godine zavedeno je parohijsko zvanje i matične knjige su počele da se vode. Zanimljivo je spomenuti da su ove knjige pronadjene skrivene u zidovima stare crkve 1924. god. kada je rušena i kao delimično oštećene dve godine evidentirane u arhivi crkvene opštine Orlovat, a posle toga im se gubi svaki trag. Gradnja nove crkve u srpsko-vizantijskom stilu otpočela je 1924. godine rušenjem stare crkve na tom mestu izgradjene 1770. god. Završena je 1925. godine i predstavlja jedan od najlepših pravoslavnih hramova na ovom prostoru. U njoj se nalazi ikonostas sa 20 ikona akademskog slikara Uroša Predića, poklon svom rodnom mestu. U crkvi se nalaze i dve ikone rad slikara i ikonopisca Dimitrija Popovića. Jedna je iz 1756. godine, ikona Bogorodice sa Hristom, a druga je sv. Apostol Jakov. Ikonostas od mermera izradio je akademski mramorijer Hofer Leopold iz Beograda a ukrasio ga vajar Adam Vojla iz Vršca. Na spoljno istočnom zidu crkve su uzidane dve nadgrobne ploče iz 1777. i 1778. godine koje pripadaju familiji Subić i Nikolić, odnosno Arenović staroj svešteničkoj familiji iz Orlovata čiji se grobovi verovatno nalaze u crkvi. Nova Orlovatska vodica je ozidana 1936. godine na obali Tamiša.U Orlovatu se nalaze i nazarenska crkva ili skupština sagradjena 1893. godine i adventistička crkva sagradjena oko 1970. godine.
Od industrije u Orlovatu treba spomenuti Mlin koji je izgradio Boža Tubić 1905. godine. Nacionalizovan posle drugog rata ali je i danas u funkciji. Pre gradnje mlina u Orlovatu je radilo tri vetrenjače i preko dvadeset suvača (konjski mlinovi na suvom). Prve zabeležene suvače u Orlovatu su iz 1776. godine i bilo ih je tri. Ciglana u Orlovatu ima vrlo dugu tradiciju negde oko dva veka. Prvu ciglanu i crepanu je pokrenuo Karlo Prohaska oko 1810. godine, na mestu današnjih jamura a kasnije prelazi na današnju lokaciju. Ciglana je posle rata nacionalizovana, ali je i danas u radu a odavno je prestala da proizvodi crep. Pouzdane podatke o zanatlijama i ono što bi se danas zvalo mala privreda imamo već iz 1776. godine. Te godine Orlovat je imao šest zanatlija, tri mlina – suvače i šest kazana za pečenje rakije. Zanatlije su još 1882. godine osnovale združenu zanatlijsku zadrugu Tomaševačko-Orlovatsko-Botošku. Mnogi stari zanati koji su bili tradicionalno razvijeni u Orlovatu su izumrli uglavnom zbog gubitka potrebe za njima. Bilo je tu vrsnih kolara, kovača, vunovlačara, kožuhara, salera (užara), olajnica, “sarača”, “lepara”, “pitera” i mnogih drugih zanata. A svremeni zanati su uglavnom zamrli u zadnjim godinama prošlog veka. Velika besparica i smanjeni obim poslovanja uz velike namete su primorali zanatlije na privremenu odjavu svojih delatnosti. Danas uglavnom u Orlovatu rade još trgovinske i ugostiteljske radnje.
IZVOR: BANATerra-moguća enciklopedija Banata
10. maj 2019. u 11:10
milka
Interesuje me poreklo porodice ŠIJAKOV, jer sam saznala da postoje porodice u Makedoniji, koje su došle iz Bugarske sa istiom prezimenom, ali ne znam odakle stigoše do Vojvodine, niti u kom vremenskom periodu, tj kada. Znam da je neko u 19/20 veku bio seoski knez, da se bavio zemljoradnjom i trgovinom (sa Austrougarskom), ali drugih podataka nemam
Ako neko zna, bila bih zahvalna na informaciji.
Hvala
10. maj 2019. u 17:55
Saša Pančevački
Prezime ukazuje možda na poreklo iz Šijačke (sličnost sa prezimenom Šijački) a i na prisustvo u Vojvodini koja doseže do početka 19. čak možda i 18.veka.
17. april 2021. u 00:05
Gole
Želela bih znati nešto o porodici Ninkov iz Orlovata. Moja prabaka je bila rođena Ninkov Linka udata Milosavljev. Znam samo da se posle smrti pradede vratila u Orlovat sa mlađa dva sina. Na žalost,nema traga šta je sa njima . Bilo bi lepo bar nešto saznati. Hvala svima ko moze da daje neke informacije.
29. decembar 2022. u 16:28
Srbobran
Srbi moji treba čitati knjige, i poći od pouzdanih istorijskih izvora.
Ovo što vi pišete je totalni promašaj; priča bez početka i kraja. Unosite samo zabunu, jer mešate stvari.
Budite konstruktivni i korisni kada nešto tražite, pa bar napišite neku činjenicu: naselje, godinu, ime i prezime nečije, da vas mogu uputiti na nekog ko zna dovoljno o tome.